ไนยเนตร

10.0

วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 เวลา 17.12 น.

2 ตอน

3 วิจารณ์

4,030 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 17.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

บทนำ

ห้องนี้มีเพียงแสงเทียนไขอันไม่กี่เล่มเท่านั้นที่ส่องสว่าง แน่นอนว่าแสงเล็กน้อยนี้ไม่อาจทำให้ห้องรก ๆ ของผมสว่างได้เลย เอาล่ะ ตอนนี้คุณเริ่มสงสัยแล้วหรือยังว่า...ผมกำลังจะทำห่าเหวอะไรในห้องอันสลัว ๆ นี้?

กึกกัก...กึกกัก!

โอ่ะ! จู่ ๆ เสียงด้านนอกก็ดังขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ แล้วมันดังได้ไงล่ะเนี้ย? แต่เอ่ะ! ตอนนี้ผมเริ่มฉงนจิตคิดไปต่าง ๆ นานัปการว่ามีใครไปเขย่าอะไรหรือเปล่า? แต่คิดไปคิดมาก็มีแค่ผมคนเดียวนี้หว่าที่อยู่ในบ้าน

"อ่ะ! หรือว่าจะเป็นเสียงผี อุต้ะ! ว๊ายตายแล้ว! คุณแม่ขาคืนนี้ลูกชายจะโดนผีหลอกคร่า!"

หลังจากที่ผมสติแตกแหกปากร้องเป็นกระเทยควายไปเมื่อครู่ ตอนนี้หนูก็พยายามตั้งสติและรวบรวมสมาธิอีกครั้ง...!

แต่... พึบ! "ทะ เทียนดับครับท่านผู้ชม"

เอาล่ะสิ มันเล่นผมแล้วครับ! ห้องที่ลมไม่สามารถพัดผ่านเข้ามาได้ ทำไมอยู่ ๆ แสงเทียนไขเพียงไม่กี่เล่มกลับพร้อมใจกันดับหมดเช่นนี้?

กึกกัก...กึกกัก!

"โอย! เสียงนี้มันก็ขยันดังเนอะ" โอเคครับ...ตอนนี้ผมสามารถตั้งสติได้ในระดับหนึ่งแล้ว ผมจึงคิดที่จะท่องคาถาอันได้ร่ำเรียนมาจากคุณแม่...ว่า

"โอม มะลึกกึ๊กกึ๋ย มะลึกกึ๊กกึ๋ยย์ กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิด...ใครงามเลิศในปฐพี?"

...พึบบบ!!

อั้ยย่ะ! น่ามหัศจรรย์ไหมล่ะครับท่าน นี้แค่คาถาบทแรกเท่านั้นนะ ดูสิ ๆ เทียนไขที่มันเคยดับเอง...ตอนนี้กลับส่องสว่างแดงแป๊ดอย่างไม่น่าเชื่อ เสียงกึกกักที่ดังจนน่ารำคาญตอนแรก บัดนี้ได้เงียบสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ นี้หรือฤทธิ์อำนาจของคาถาอาคมที่ผมได้ร่ำเรียนมา? ฮ่า ๆ เป็นยังไงล่ะ สุดติ่งกระดิ่งแมวมั้ย?

สารบัญ

ตัวละคร