เทพตกสวรรค์ ภาคทัณฑ์แห่งเทพ

ในสมัยพุทธกาล พุทธวงศ์แห่งองค์พระสมณโคดมพุทธเจ้า

ชันษาที่80 ย่ำค่ำราตรีกาล ใต้ต้นสาละคู่ กรุงกุสินารา ชมพูทวีป(อินเดีย)

“กระหม่อมขอกราบกรานน้อมส่งพระพุทธองค์ สู่แดนนิพพาน พระบรมครูแห่งสัตว์โลก ผู้ล่วงรู้โลก ผู้เสด็จไปแล้วด้วยดี ผู้ฝึกบุรุษอย่างไม่มีใครยิ่งกว่า บัดนี้เหล่าผู้ดวงตาเห็นธรรมได้แสวงหาหนทางข้ามวัฏสงสารได้แล้ว แลขบวนของพระมหากัสปเถระเจ้าได้เดินทางมาถึงปรัมพิธีแล้ว ขอพระพุทธองค์ทรงเสด็จดับขันธปรินิพพานและเปลวไฟศักดิ์สิทธิได้จุดติดด้วยเถิดพระพุทธเจ้าข้า!”

เสียงเทพแห่งแดนอาทิตย์อุทัยในชุดยูกาตะสีดำพูดขึ้น ก่อนที่จะก้มกราบพระพุทธองค์สามครั้ง และอัญเชิญคำสอน 1 พระธรรมขันธ์ บรรจุลงในจิตของตน เปลวเพลิงที่ถูกจุดขึ้นเองโหมกระหน่ำเผาไหม้พระสรีระสังขารของพระพุทธองค์  ก่อนที่เทพองค์นั้นจะค่อยๆสูญสลายหายไปกับเสียงร่ำไห้และโผล่ไปยังยอดไม้ใกล้ๆกัน

น้ำตาแห่งความโศการินไหลออกมาด้วยความเศร้าเสียใจ ร้องไห้ปานสวรรค์จะถล่ม นรกจะทลาย เทพพระองค์นี้คือผู้ใดกัน เหตุใดจึงใส่ยูกาตะอันเป็นสิ่งที่เทพจากทางฝั่งชินโตนิยมใส่กัน? แลถ้าเป็นเทพแห่งชินโต เหตุใดจึงมาอยู่ ณ ชมพูทวีป ดินแดนที่ห่างไกลจากถิ่นกำเนิดถึงหลายพันลี้ คงมิมีใครรู้คำตอบที่แน่ชัด

หากแต่ว่านี่มิใช่สิ่งที่เกิดขึ้นในเนื้อเรื่องหลัก คงต้องย้อนเวลากลับไปเสียหน่อยกระมัง ย้อนเวลาไปนานนับได้ 4 อสงไขย 100000กัลป์ สมัยที่โลกแตกดับนับพันล้านครั้ง สมัยก่อนที่พระโพธิสัตว์เสด็จลงมาเป็นทศชาติ

ย้อนกลับไปในกาลก่อนที่ พระศาสนาของพระสัพพาภิภูพุทธเจ้า อันตรธานหายไปกับห้วงเวลาอสงไขยแล้วนั้น

มหันตภัยร้ายแรงในชมพูทวีปที่ทำให้โลกธาตุนับหมื่นต้องสั่นไหว ก็บังเกิดขึ้น

มหันตภัยที่ว่านั้น ปองร้ายวรกายพระโพธิสัตว์ที่บำเพ็ญบารมีทุกพระองค์ แลอาละวาดจนสามพิภพต้องพังพินาศ สังหารเหล่าเทพ หมู่มาร อสูร อสูรกายล้มตายราวใบไม้ร่วงก็เพียงเพื่อสนองตัณหา

จนเกิดสุญอสงไขยที่มิมีพระพุทธองค์ลงมาตรัสรู้พระธรรมอันประเสริฐเลยแม้พระองค์เดียว แม้แต่พระปัจเจกโพธิเจ้าก็ที่จักเสด็จลงมาตรัสรู้เพื่อหลุดพ้นห้วงวัฏสงสารในช่วงพุทธันดร ก็หามีไม่

ในกาลนั้นแล ณ แดนดินถิ่นอันไกลโพ้น

ยังมีสรวงสวรรรค์ที่รอดพ้นจากมหันตภัย ปกครองโดยจอมจักรพรรดินีแห่งสวรรค์ นาม อมาเตระสึ โอมิคามิ

ในการปกปักษ์ของพระเทพียังมีองค์ชายอันกำเนิดมาจากพระสุบินของจอมเทวี 

เมื่อเติบใหญ่ขึ้น สาส์นจากทางชมพูทวีปได้ถูกส่งมาเพื่อขอตัวตนที่เป็นปรปักษ์กับมหันตภัยร้าย 

ในกาลนั้นแล กวีแห่งการขับขานของ เทพผู้อารักขาพระบรมครูแห่งโลกธาตุ จึงได้เริ่มขับขาน

เทพเจ้าแห่งแดนชินโต ที่มีนามว่า (อมาเตระสึ) โอโรจิ ยูเมะ

ในกาลนี้ข้าจักขอ

เริ่มบรรเลงบทเพลงแห่งการขับขาน ห้วงตำนานแห่งเทพอารักขา

แห่งองค์พุทธศาสดา ปกปักษ์ธรรมาอันบริสุทธิ์ ขับไล่สิ่งอัปมงคลที่แผ้วพาน สังหารหมู่มารที่คิดต่อกร.....

......จงสดับฟังเสียงแห่งข้า.........

ไม่ว่า เทพ หมู่มาร อสูร อสูรกาย ตนใดก็ตามที่คิดร้ายต่อพระสรีระแห่งพุทธศาสดา

ตัวข้าจักสังหารให้สิ้น มิให้เหลือเชื้อแห่งชาติอสงไขย

ด้วยไฟประหารเทพอันพิสุทธิ์

.

.

.

.

.

แกก็ทำได้แค่ฝัน!!!

ข้าจองล้างผลาญชีวิตทุกสรรพชีวิต

ข้าจักสังหารมิให้เหลือแม้แต่ชาติภพที่จักดำรงอยู่

ข้าจักสังหารจนกว่าจะสิ้นภพ

วิญญาณ ภูติ มาร เทพ แม้องค์โพธิสัตว์

หากข้าหลุดไปได้แล้วไซร้

วันที่พวกแกจะได้ดำรงชีวิตอยู่อย่าได้ฝัน

ข้าจะจองเวรทุกสรรพชีวิต รวมถึงแก!!!

อมาเตระสึ ยูเมะ!!