รักนี้เทพจัดให้

       สภาพผู้ป่วยติดเตียงมันคงเป็นความรู้สึกที่หดหู่ทางสายตา และน่าเศร้าใจ แต่สำหรับวาโยกลับมองโลกนั้นให้ดีกว่าเดิม ก่อนไปทำงาน เธอมักจะแบกพี่ชายตัวเล็กเท่าเธอ มานอนริมระเบียงบ้านที่ถูกจัดสวนไม้ร่ม ที่เธอคอยจัดและออกแบบเป็นสวนใหม่ทุกอาทิตย์ และวาโยคิดว่า หากเกิดไฟไหม้บ้าน พี่ยังมีโอกาสรอดชีวิต เพราะอยู่ในสายตาเพื่อนบ้าน ดีกว่านอนในห้องไม่รู้เรื่องอะไร

       " นี่ผลไม้ นมเปรียว ขนม " วาโยจัดแจงของว่าง ถึงวาชิจะเดินไม่ได้ มีอาการเจ็บป่วย แต่เขาสามารถยังลุกนั่งได้ มือทั้งข้างก็ยังใช้การได้อยู่ " วันนี้ ตอนพักกลางวันหนูกลับมาช้า พี่ทานอาหารลองท้องไปก่อนน่ะ ถ้าฝนตก ให้รีบโทรหาหนูนะพี่ "

       " เข้าใจแล้ว ไปทำงานเถอะ " วาชิบอกน้อสาว

       วาโยยิ้มให้ แล้วเธอก็คว้ารีโมทเปิดทีวีที่ห่างจากปลายเตียงเมตรหนึ่ง เพื่อแก้เบื่อของพี่ " หนูไปทำงานก่อนนะ " จากนั้นเธอเข้าไปจุมพิตที่หน้าผาก และหอมแก้มพี่ชายอย่างนี้ทุกวันก่อนออกไปทำงาน

          " เธอเป็นน้องสาวที่ดีของนายจริง ๆ " เสียงทุ้มพูดขึ้นหลังจากซายูเมะออกจากบ้านไปทันพ้น เขาก็มาทันที

          " วาโยไม่มีชีวิตในวัยเด็ก วัยรุ่น หรือหญิงสาวทั่วไป เธอมีเวลาทำงานกับฉันเท่านั้น " 

          " งั้น นายก็รีบตายไปไม่ดีกว่าหรอ ดีกว่าอยู่เป็นภาระให้น้องสาว ถ้าเธอไม่มีนาย ป่านนี้คงใช้ชีวิตคุ้มค่าไปแล้ว "

        " ใช่ ฉันเคยคิด แต่วาโยบอกว่าฉันห้ามตาย ถ้าฉันตายเธอจะฆ่าตัวตายตาม " วาชิพูดด้วยน้ำเสียงนั้นเครือ และเจ็บลึกที่ยมทูตหนุ่มบอก

        ยมทูตแสยะยิ้มที่ได้คำตอบ เด็กสาวที่คิดถึงแต่พี่ จนไม่สนใจแสงสีในโลกมายาและกิเลสมากมาย ยอมสละสุขส่วนตนเพื่อพี่ชายคนเดียว

       " ท่านเทนทาชิ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ " ยมทูตผมยาวสีเขียวทะเล ปรากฏตัวด้วยสีหน้าแตกตื่น   เทนทาชิ และ วาชิ ก็ต่างลุ้นกับที่ยมทูตนั้นบอกด้วย 

         วาโยถึงที่ทำงานได้สักพัก เธอก็เริ่มทำงานที่เธอรัก นั่นคืองานออกแบบภาพประกอบและบทความของนิตรสารแห่งหนึ่ง " ตื๊ดดดด ๆๆๆ!!! " เสียงโทรศัพท์

          " สวัสดีค่ะ จากโรงพยาบาทนะคะ คุณคือญาติของคุณวาชิหรือเปล่าค่ะ ?" เสียงของพยาบาล

          " ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นน้องสาวของเขา " วาโยหน้าซีดทันที เธอรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี

          " คนไข้เริ่มอาการแย่มากแล้ว รบกวนมาที่โรงพยาบาลยนะคะ "