Believe

เขียนโดย หัวใจวาย

วันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 15.55 น.

21 ตอน

0 วิจารณ์

20.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 16.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) ๕ ความเชื่อ - ๓ เวลายามค่ำกับเด็กร้อนวิชา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเชื่อ - ๓

โชคชัยมองซ้ายขวาก่อนจะดันร่างของตัวเองและเจ้าเด็กแว่นร้อนวิชากลับเข้าห้องเรียนที่มืดสลัวอีกครั้ง แม้จะไม่อยากใช้สถานที่นี้ในการสอนบทรัก แต่เขาก็ขอสนองความต้องการตนเองก่อนสักเล็กน้อย ก่อนที่จะถึงเวลากำราบตัณหาจริงๆ

โชคชัยดันร่างรุ่นน้องที่สูงเพียงระดับอกของตนจนแผ่นหลังแนบชิดกับผนังทึบ สองมือกดแขนเด็กร้อนวิชาตรึงแน่นกับผนัง ริมฝีปากหนาถูกกดลงประกบกับริมฝีปากแดงที่กำลังเผยอออก เขาสามารถรับรู้รสชาดหวานหอมจากปากฝ่ายตรงข้ามได้ทันทีที่ส่งลิ้นเข้าไป

ลิ้นของเขากระหวัดรัดอีกฝ่ายอย่างมูมมาม ไม่ใช่เพราะเขาขาดในเรื่องนี้จนกลายเป็นคนกักขฬะ แต่เป็นเพราะร่างเล็กใช้ลิ้นต่อสู้อย่างดุเดือดและไม่ยอมอ่อนข้อให้เลยต่างหาก

“ดูดปากเก่งนะมึง กูลืมตัวไปเลย” โชคชัยถอนปากออกอย่างเสียดายหลังจากสู้รบกับเด็กชายอยู่ครู่ใหญ่ แม้จะอยากปล่อยตัวให้ลิงโลดไปกับกามารมย์ แต่เขาก็ยังไม่อยากถลำไปมากกว่านี้ เขาต้องเคารพสถานที่

“ดูดอย่างอื่นก็เก่งนะครับ” เด็กแว่นเอ่ยตอบรับคำชมด้วยการท้าทายที่หนักหน่วงขึ้น เขาดึงแขนให้หลุดจากการตรึงได้สำเร็จ จากนั้นเขาก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกงวอร์มที่เป้าบวมเด่นจนดูน่าอึดอัด มือเล็กนวดเฟ้นลงบนท่อนยาวที่แข็งตัวอยู่ในความรกหยาบ นิ้วเล็กกดเน้นลงตามความปูดโปนและรอยหยักราวต้องการกระตุ้นให้โชคชัยตื่นเพริดมากกว่าเดิม “อยากโดนไหมล่ะครับ?”

การท้าทายของเด็กร้อนวิชาทำให้โชคชัยตัดสินใจได้ในที่สุด เขาปล่อยเด็กชายจากการตรึงและใช้สองมือยันผนัง เด็กชายทรุดตัวลงนั่งยอง แม้จะสลัวแต่โชคชัยก็ก้มมองเป้ากางเกงสีเข้มถูกใบหน้าขาวถูไถอย่างเร่าร้อน เพียงไม่นานท่อนแข็งสีคล้ำก็ถูกงัดออกมาและถูกรูดจนเยิ้ม

“ซี๊ดดดด อาาา” โชคชัยเกร็งร่างรับลิ้นของเด็กชายอย่างลืมตัว ปากเล็กแทบจะไม่สามารถครอบครองส่วนปลายบานเยิ้มได้เลย แต่ลิ้นบางกลับพริ้วไวจนโชคชัยต้องทรมานกับความกระสันเสียว ท่อนคล้ำถูกจับแนบกับใบหน้าขาวราวกับต้องการวัดขนาด เจ้าตัวคงจะรู้แล้วว่าความยาวของท่อนคล้ำนั้นมากกว่าความยาวของใบหน้าเล็กของตนเสียอีก ตาที่เคยตี่จึงลุกโตอยู่หลังแว่น หลังจากนั้นเด็กชายก็ปล่อยยิ้มออกมา ตอนนี้โชคชัยแทบไม่อยากเชื่อแล้วว่าเจ้าเด็กคนนี้ต้องการคนสอนงาน “ขนาดของกูพอไหวมั้ย?”

“ผมไม่ตอบหรอก เดี๋ยวใจได้” เด็กชายแว่นตอบกลับพร้อมกลับระตุกมือรูดถี่เต็มความยาวลำกล้อง โชคชัยถึงกับสูดปากยาวและกระเด้าเอวสวนอย่างพอใจ เขาทะลักน้ำใสเหนียวลงที่แก้มขาวใส เด็กชายไม่สนใจที่จะทำความสะอาดมันแต่จรดลิ้นบางสีสดลงบนหัวคล้ำและดื่มด่ำกับน้ำใสอย่างเพลิดเพลิน

“อื้มมมม อาาา ใช่ ใช่ แบบนั้น”

โชคชัยเพิ่งมารู้สึกตัวว่าเขากำลังเผลอปล่อยตัวไปตามอารมร์และการยั่วเย้าตอนที่ได้ยินเสียงลุงรปภ.ตะโกนไล่ใครสักคนอยู่ข้างล่าง พอเขากลับมามีสติอีกครั้ง เขาก็ก้มลงไปดึงเด็กชายที่กำลังมีความสุขกับการไล้เลียส่วนปลายจนมันชุ่มเยิ้ม

เขาจูบรุ่นน้องอีกครั้งอย่างดื่มด่ำพร้อมกับใช้สองมือของตัวเองช้อนก้นเล็กนุ่มลอยสูง รุ่นน้องเองก็รู้ดีว่าท่าทางแบบนี้เขาควรจะโน้มคอของโชคชัยไว้ให้มั่นคง ตอนที่โชคชัยอุ้มเด็กร้อนวิชาขึ้นบันไดไปยังชั้นเก็บของใต้ดาดฟ้า เขาจึงแทบไม่รู้สึกว่าตัวเองมีภาระเลย ร่างเล็กเบาหวิวอยู่ในวงแขน แขนเล็กเหนี่ยวรั้งคอของเขาให้กดต่ำลงและประกบปากแลกลิ้นแทบจะตลอดเวลา มันเป็นการโหมโรงที่เร้าเริงใจดีทีเดียว

โชคชัยวางรุ่นน้องลงบนโต๊ะเก่าตัวหนึ่งที่วางตั้งอยู่ในโถงว่างใต้ดาดฟ้า ที่นี่คือที่นี่ใช้เก็บโต๊ะและเก้าอี้สำรอง โชคชัยขึ้นมาที่นี่บ่อยเพราะเขาต้องคอยตรวจตราทั่วโรงเรียนในฐานะอาจารย์ฝ่ายวินัยระดับฝึกหัด

เสื้อผ้าของเด็กชายถูกเปลื้องออกอย่างรวดเร็วโดยความสมัครใจ โชคชัยแทบไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย เขาแต่ยืนรูดตัวเองไปเรื่อยๆ ในขณะกวาดตามองร่างขาวได้ตำหนิของเด็กร้อนวิชาที่เผยออกมาทีละส่วน

แต่...ก่อนที่กางเกงในตัวเล็กจะหลุดออก เขาก็ยื่นมือไปจับมือของเด็กชาย เพราะเขาอยากจะกระชากมันออกเอง แต่ก่อนจะกระชากออก เขาก็จงใจวางมือลงที่หว่างขาและกดนิ้วกลางลงร่องลึก นิ้วที่เหลือบดลงบนความแข็งขันที่กำลังก่อตัว เขายิ้มในขณะเผ้าดูใบหน้าแดงซ่านอย่างร้อนรุ่ม

“อื๊อออ”

ร่างเปลือยไร้ไรขนของรุ่นน้องนั่งแยกอ้าอยู่บนโต๊ะที่ตั้งชิดผนังแบบมีช่องลมรังผึ้งเต็มความสูง แสงที่ลอดผ่านเข้ามาทาบไล้ลงบนร่างนั้นทำให้ดูขาวนวล ดวงตาซุกซนหลังแว่นกรอบหนาจ้องใบหน้าของโชคชัยไม่ลดละ ท่อนรักขนาดเล็กชี้ชันและทะลักน้ำเยิ้มใสออกมา โชคชัยรู้ว่าเด็กร้อนวิชาพร้อมเรียนแล้ว

แม้เขาอยากจะชื่นชมร่างนี้ต่อไปอีกครู่หนึ่ง แต่มือเล็กก็กำบีบท่อนยาวสีคล้ำให้แข็งผงาดจนปวดหนึบ ซ้ำยังจับปลายกลมทู่สีสดฉ่ำวาวถูไถเข้ากับรูเล็กอย่างปรารถนาบ่อยๆ โชคชัยจึงแทบไม่มีสมาธิที่จะชื่นชมความสวยงามตรงหน้าเลย

“ไม่อยากเอาผมเหรอครับ?”

“ใครว่าล่ะ!” โชคชัยตอบและก้มลงจูบอีกครั้ง นานแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกถึง ‘ความอยาก’ รุนแรงขนาดนี้ เขาจึงจูบปากเด็กชายและกดปลายบานวาวเข้าสู่ช่องสวาทของเด็กชายจนต้องเกร็งขาครางสะท้าน

“อ๊าาา อาาา อะอือออ”

เสียงครางอย่างร้อนลนเร่งให้สะโพกหนาของโชคชัยโยกกระทุ้งหนักขึ้น ร่างเล็กเกร็งสะท้านจนกล้ามท้องขึ้นรูป โชคชัยรู้ว่าเด็กรุ่นน้องทรมาน แต่เขาก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ไม่ถูกผลักใส ขาเรียวขาวยังคงยกสูงแยกกว้าง มือเล็กไขว่คว้าและกอดรัดแแน่น เขาจึงอัดกระทุ้งต่ออย่างสนุกและติดลมได้ไม่ยาก

“อูยย อูยย ‘จารย์ ซี๊ดด เด๊่ยวฮะ อึ๊ย!”

“อาาา เข้าแล้วว่ะ”