Believe

เขียนโดย หัวใจวาย

วันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 15.55 น.

21 ตอน

0 วิจารณ์

20.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 16.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

20) ๒๐ ลอง – ๒ เย็นวันศุกร์ของเพื่อนสนิท (ต่อ)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ลอง – ๒

สหภาพเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือและหันมองออกไปนอกรถสองแถวอย่างไม่สบายใจ เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมหยิบสมุดบันทึกประจำสัปดาห์กลับมาด้วย สมุดเล่มนี้คือไม้ตายเพียงอย่างเดียวของเขาที่จะเอาไว้ต่อกรกับ มัทธวี อาจารย์ประจำชั้นผู้มีใบหน้าเครียดขึง

เดิมทีมันไม่มีความสำคัญถึงขนาดที่สหภาพต้องนำกลับบ้าน เพราะอาจารย์มัทธวีไม่เคยบอกว่าจะให้คะแนนพิเศษ แต่พอสหภาพรู้ว่ามันสามารถเพิ่มคะแนนพิเศษได้ เขาจึงเริ่มให้ความสำคัญกับมันมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเขียนบันทึกเพิ่มเติมในวันเสาและวันอาทิตย์ แม้จะไม่มีสาระอะไร แต่มันจะช่วยคลายอาการเครียดขึงของใบหน้าอาจารย์ลงได้เยอะทีเดียว

ถ้าไม่กลับไปเอา วันจันทร์โดนมัทเล่นแน่

เด็กหนุ่มบ่นกับตัวเองขณะที่ส่งข้อความออกไป แม้จะมีความเป็นไปได้ต่ำว่าเพื่อนสนิทจะเปิดอ่านแต่เขาก็ลองส่งข้อความไปก่อนและหวังว่าเพื่อนสนิทจะยังไม่ออกจากโรงเรียน แต่ข้อความก็ไม่ถูกเปิดอ่าน สหภาพจึงเดาว่าเพื่อนสนิทน่าจะอยู่ระหว่างเดินทางเช่นเดียวกับตน ตอนนี้รถกำลังจอดส่งคนอยู่ราวๆ กลางซอย เขาจึงตัดสินใจลงจากรถเพื่อกลับไปเอาเอง

หลังจากลงจากรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง สหภาพก็วิ่งขึ้นอาคารเรียนของตนและตรงไปยังห้องเรียนที่เริ่มสลัวลง นักเรียนที่ยังเหลือเพียงบางตาชุมนุมกันอยู่ด้านล่างและปล่อยให้ห้องเรียนเงียบเหงาอยู่ในแสงแดดที่กำลังจะลับยอดไม้

สหภาพแทบไม่ต้องใช้เวลามองหาเลย เขารู้ดีว่าสมุดบันทึกและสมุดการบ้านทุกเล่มจะต้องอยู่ที่โต๊ะยาวหน้าห้อง มันคือมุมสำหรับวางสมุดส่งตรวจ เด็กหนุ่มตรงไปหยิบสมุดที่มีปกเละเทะคุ้นตาขึ้นและตรวจดูรายชื่อว่าเป็นของตนก่อนจะขยับตัวออกจากมุมห้องนั้น ตอนนั้นเองที่สายตาของเขาเห็นจุดสีขาวขยับไหวอยู่ในสวนกล้วยข้างโรงเรียน

หากมองลงไปจากห้องเรียนนี้ ไม่ว่าใครก็จะเห็นภาพกว้างๆ ของสวนที่อยู่ติดกำแพงโรงเรียนได้ดีกว่ามุมอื่นๆ สวนกล้วยที่สหภาพจ้องอยู่ก็ห่างออกไปเพียงยี่สิบกว่าเมตร คนที่มีสายตาปกติก็จะเห็นได้ทันทีว่ามีเด็กหนุ่มร่างเล็กคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น

ร่างกายเล็กๆ หันหน้าเข้าหาต้นกล้วยต้นใหญ่ ใบหน้าซุกอยู่ในวงแขนที่รั้งลำต้นไว้ราวใช้เป็นที่ยึด เสื้อสีขาวหลุดรุ่ยและถูกแบะกว้างจนสามารถเห็นลำตัวขาวเนียนได้ไม่ยาก

จากทรงเสื้อ สหภาพถึงกับตาวาวที่พบว่าเด็กคนนั้นเป็นนักเรียนเช่นเดียวกันตน

หืม!? นักเรียนชาย? เข้าไปทำห่านอะไรในนั้นวะ?

แม้จะรู้สึกประหลาด แต่สหภาพก็ไม่ได้ถอนสายตาออก เพราะร่างกายช่วงล่างของเด็กหนุ่มคนนั้นถูกดันพ้นลำต้นกล้วยที่บดบังอยู่ออกมา เด็กหนุ่มคนนั้นขยับร่างกายราวกับว่าต้องการจัดท่าทางให้ตนเองยืนอย่างสะดวกสบายที่สุด ต่อจากนั้นก็เป็นภาพที่ทำให้สหภาพตาลุกโต

ร่างกายช่วงล่างของหนุ่มคนนั้นเปล่าเปลือย ชายเสื้อถูกเลิกขึ้นจนเห็นตูดเนียนขาวอยู่ในแสงแดดที่กำลังจะลับลา แก้มก้นและสะโพกถูกมือแข็งแรงของใครอีกคนขยุ้มบีบจมลึกและยกลอยเชิด เด็กหนุ่มก้มหน้ากางขาออกกว้าง หลังจากนั้น แก้มก้นนุ่มหยุ่นก็ถูกร่างกายที่แอบอยู่ในดงกล้วยอัดกระแทกจนบี้แบนไม่เป็นรูปร่าง

โดนเอา? ไอ้นั่นโดนเอาตูดอยู่เหรอวะ เฮ้ย!?

เป็นครั้งแรกที่สหภาพได้เห็นร่างกายของเด็กหนุ่มวัยใกล้เคียงกับตนถูกเย่อ มันเป็นภาพที่เขาไม่เคยคิดว่าจะน่าดู แต่ร่างเล็กนั้นดูเร่าร้อนและปรารถนาการโดนเย่ออย่างเห็นได้ชัด...มันชัดจนเขาไม่อยากละสายตา

ทั้งต้นกล้วยใหญ่และร่างขาวเล็กต่างโยกสะเทือนทุกครั้งที่โดนตอกอัด แผ่นหลังของร่างเล็กโก่งงอเมื่อถูกบดควง สหภาพรู้สึกหวาดเสียวในขณะคิดว่าทั้งสองคงตอกอัดกันจนลึกสุดลำ เอวบางนั้นถึงได้บิดร่อนร้อนลนราวทรมาน แต่มันคงไม่ใช่ความทรมานจากความเจ็บปวดแน่นอน เพราะเด็กหนุ่มก็ดันตัวเองสู้กับการตอกอัดจนสุดตัวอยู่หลายครั้งเหมือนกัน

ร่อนดีชิบหาย! ผู้ชายแน่เหรอวะมึงน่ะ?

ขาขาวข้างหนึ่งของเด็กหนุ่มถูกมือที่แข็งแกร่งช้อนยกขึ้นจนรองเท้าผ้าใบสีดำและถุงเท้าขาวลอยสูงกว่าหัวไหล่ ร่างเล็กตะแคงเอียง ชายเสื้อถูกแหวกขึ้น ขนสีดำหย่อมเล็กดูโดดเด่นอยู่บนร่างกายขาวเนียน ท่อนรักสีอ่อนขนาดย่อมที่อยู่ในสภาพถึงหลับกึ่งตื่นแกว่งไกวรุนแรงตามแรงเย่อของคู่ขา

เด็กหนุ่มร่างหนายื่นหน้าออกจากช่องหน้าต่างห้องเรียนและจ้องมองร่างกายขาวเนียนที่ถูกเย่ออย่างถึงใจ เขายอมรับกับตัวเองว่าเริ่มพึงพอใจร่างกายนั้น แก้มก้นนั้นคงนุ่มนิ่มมือทีเดียว ลำคอกับบ่าเหยียดเกร็งก็ดูน่าซุกไซ้ หน้าอกขาวที่ดูราบเรียบก็น่าจะมีอะไรให้ลิ้นดูดดุนเล่นบ้างไม่มากก็น้อย สหภาพจินตนาการถึงรอยจ้ำเล็กๆ ที่เกิดจากการใช้ริมฝีปากดูดเบาๆ บนร่างกายนั้นขึ้นมา

เหนืออื่นใด จังหวะโยกเอวรับการสอดอัดที่ดูมั่นคงสลับกับอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง มันก็น่าสนใจไม่น้อย

ใครวะ? เล่นเป็นเมียได้ดีชะมัด...เงยหน้าดิ๊ที่รัก!

สหภาพเอ่ยกับตัวเองอย่างนึกสนุกและพยายามเขม้นมองใบหน้าที่ก้มอยู่ตลอดเวลา อย่างน้อยวันนี้ก็ขอเห็นใบหน้าไว้ก่อน เผื่อเจอกันอีกครั้งจะได้แนะนำตัวและหากมีโอกาสจะได้พาไปขย่มรักสักคืน

เด็กหนุ่มจับจ้องคู่รักที่เย่อกันพลางกุมเป้ากางเกงของตน แม้จะไม่ค่อยพอใจขนาดที่ใหญ่แค่กำเกือบรอบ แต่เขาก็พอใจกับความยาวที่พาดเอียงเลยพ้นขอบกางเกงในขึ้นมา เขาบดนิ้วลงบนเงี่ยงบานและพยายามกดมันให้จมลงไปใต้เข็มขัดในขณะที่ชื่นชมร่างกายเล็กบ้างในดงกล้วยไปด้วย

“ซี๊ดดด เสียวว่ะ...หือ!?”

ทันใดนั้นเอง สหภาพก็ถึงกับมือแข็งและเบิกตาลุกโพลง เพราะเด็กหนุ่มร่างเล็กบางเงยหน้าขึ้นมา…

สหภาพรู้สึกราวกับสติหลุดหาย ภาพตรงหน้าเลือนไปวูบหนึ่งทันทีที่สมองของเขาบอกได้ว่าใบหน้าของเด็กหนุ่มที่กำลังโดยเย่อคือใคร

สหภาพจ้องใบหน้านั้นอีกครั้ง เด็กหนุ่มร่างบางเงยหน้าขึ้นจ้องมองคู่ขาตัวเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาราวนายแบบนั้นซ่านแดง ปากและคิ้วบิดเบี้ยวแทบจะตลอดเวลาที่ถูกอัดควงจนร่างโยก

แต่กระนั้น...สหภาพก็ยังจำได้ดี เพราะเขาเห็นใบหน้านี้มาตลอดสามปีที่มาโรงเรียน