หิมะแรกในฤดูหนาว

บทนำ

              ท่ามกลางอากาศหวานเหน็บบ่งบอกถึงฤดูกาลที่กำลังจะผันเปลี่ยน เด็กชายร่างเล็กกำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอด ไม่อาจเปล่งเสียงออกมาได้ลำคอเล็กถูกมือสกปรกบีบรัดแน่น ความแค้นที่อัดอั้นส่งผ่านแรงไปยังมือใหญ่อย่างไม่ลดละ สายตาคู่เล็กเกลือกกลิ้งไปมาอย่างทุรนทุราย ...ใครก็ได้ช่วยผมที...

              ทันใดนั้นเสียงแก้วแตกดังขึ้น พร้อมกับแรงที่บีบรัดคลายตัวลงกระทันหัน ร่างเล็กไม่ปล่อยให้โอกาสรอดหลุดมือไป ถีบร่างใหญ่เบื้องหน้าออกไปด้วยแรกเฮือกสุดท้ายที่มีก่อนจะตะเกี่ยตะกายให้พ้นร่างกายตรงหน้า สติกำลังเลือนล่างลง สัมผัสได้ถึงการขยับเขยื้อนเข้ามาใกล้อีกครั้งของคนที่พยายามเอาชีวิตตนเมื่อครู่ เสียงเพล้งดังขึ้นอีกหนึ่งละลอกก่อนจะตามด้วยล้มลงแน่นิ่งบนพื้นด้านข้าง เขาไม่เหลือแรงที่จะเคลื่อนไหวอีกต่อไปดวงตากำลังจะปิดลง

              ราวกับกลีบดอกไม้สีขาวร่วงหล่นจากสวรรค์ตกลงบนใบหน้าเล็ก พลันสัมผัสได้ถึงคความเย็น หิมะ?... ดวงตาเบิกโพล่งขึ้นมาอีกครั้งพร้อมมองขึ้นไปยังท้องฟ้ายาค่ำคืน หิมะกำลังโปรยปรายลงมาอย่างสงบ ใบหน้าหมดจดค่อยๆเคลื่อนที่เข้ามาใกล้บดบังทัศณวิสัยเบื้องหน้า ดวงตาสีฟ้าใสจ้องมองลงมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย สร้อยสีเงินที่ห้อยลงมาบวกกับผมยาวสลวยดีดำขลับสะท้อนแสงจันทร์ขับให้ใบหน้าเบื้องหน้าดูราวกับนางฟ้าในเทพนิยายจนแทบจะลืมหายใจ ดวงตาคู่เล็กไม่อาจต้านความเหนื่อยล้าค่อยๆปิดลง เบื้องหน้าพร่ามัวลงอีกครั้งก่อนที่สติจะเลือนรางหายไป