ทาสสาวจ้าวดวงใจ

ทาสสาวจ้าวดวงใจ ตอนที่ 7

เด็กดีของข้า

ความรู้สึกนุ่มหยุ่นในมือทำให้ท่านเจ้าพระยายากจะอดใจไหว จึงสอดมือเข้าไปในร่มผ้าเพื่อจะสัมผัสเนื้อแท้ของนวลนาง มือหนาที่พยายามขยับซอกซอนเข้าไปไม่หยุดนั้น ทำให้ปมผ้าถุงที่ขมวดไว้ตรงอกอวบหลุดออก และหล่นร่วงจากกายสาวไปลอยอยู่บนผิวน้ำที่สูงเพียงระดับเอวของร่างอ้อนแอ้นเท่านั้น และมันช่วยปกปิดกายสาวส่วนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่

“โอว อื้ม!” ร่างสูงใหญ่ครางฮือเหมือนคนละเมอ เมื่อได้สัมผัสเนื้อแท้ของปทุมมาลย์โดยไม่ผ่านเนื้อผ้า ดอกปทุมสองดอกโตถูกบีบเคล้น และใช้นิ้วขยี้ปลายยอดปทุมถันอย่างมันมือ จนปลายถันสีน้ำตาลอ่อนนั้นชูยอดตั้งชันคล้ายท้าทายบุรุษเพศ ร่างสาวสะท้านเหมือนจะได้สติขึ้นมา พยายามใช้สองแขนยันไปที่ร่างแกร่งด้านหลัง หวังจะผลักร่างนั้นให้ออกห่างไป แต่สองแขนกลับถูกจับรวบชูขึ้นเหนือหัวด้วยมือซ้ายของร่างแกร่งเพียงข้างเดียว ผมสลวยที่ยาวสยายอยู่บนแผ่นหลังโดนปัดไปไว้ที่บ่างามข้างหนึ่ง แล้วริมฝีปากร้อนก็พรมจูบผิวเนียนนุ่มจากต้นคอ ไหล่มน ไปจนถึงแผ่นหลังเนียนสวยอย่างหลงใหลพึงใจ

สัมผัสแปลกใหม่ไม่เคยคุ้นทำให้สาวน้อยกระสับกระส่ายบ่ายเบี่ยงหนี ใบหูเล็กจึงถูกคนตัวโตกว่าขบงับอย่างมันเขี้ยว

“อ๊ะ!” สาวน้อยเจ็บแปลบ แต่ก็กำซาบซ่านอย่างน่าประหลาด เจ้าพระยาปุรงค์เดชใช้มือขวาโอบรัดเจ้าร่างบางแน่นขึ้น ทำให้หลังเนียนลออแนบชิดกับแผ่นอกแกร่ง ก้นงามงอนนุ่มเด้งเบียดเสียดกับมัดกล้ามที่หน้าท้องจนเขาเผลอครางแหบโหย ใช้มือขวาสากระคายรุกไล่สำรวจไปทั่วกายสาวนุ่มละมุน ทั้งอกอวบสล้าง เอวน้อยคอดกิ่ว และสะโพกผายกลมกลึง ไม่ว่าส่วนไหนก็ล้วนแต่กระตุ้นไฟปรารถนาให้พลุ่งพล่าน เขายกร่างอ้อนแอ้นขึ้นแล้วปลดผ้าถุงที่คาเอวอยู่ออกไปจากกายสาว มือน้อยพยายามคว้าเอาไว้แต่ก็ไม่ทัน ผ้าถุงถูกโยนออกไปไกลและลอยละล่องจนหายลับตา

“ยะ อย่า อย่าเจ้าค่ะ!” สาวน้อยครวญครางออกมาเสียงดัง เมื่อมือขวาแสนร้ายกาจเลื่อนลงไปกอบกุมและหยอกเอินกุหลาบสาวที่อยู่ใต้น้ำ นิ้วร้ายผ่าแยกกลีบสาวสองกลีบที่ปิดสนิทออกจากกัน ถูไถระหว่างรอยแยกสองกลีบนั้นไปมาจนสะโพกสาวส่ายกระตุก สะท้านไหวไปทั้งร่าง ตั้งแต่เกิดออกมาจากท้องแม่ นี่เป็นครั้งแรกที่แก้วโดนลวนลามลึกล้ำถึงขนาดนี้

ความอวบอูมที่เต็มฝ่ามือใหญ่เรียกเสียงครางแผ่วจากท่านเจ้าพระยาวัยกลางคน พลางคิดในใจว่ามิน่าเล่า สะโพกสาวน้อยถึงได้อวบผายนัก เป็นเพราะต้องรองรับกุหลาบดอกโตที่กลางหว่างขานี่เอง ความอวบอูมกว่าหญิงใดที่เคยสัมผัสทำให้ท่อนลำแกร่งปวดร้าวจวนเจียนคลั่ง เขากระตุกผ้าขาวม้าที่พันรอบเอวอยู่ทิ้งไป แล้วขยับส่วนล่างเข้าหาสะโพกสวยจนปลายหัวบานทิ่มโดนก้นของเด็กสาว

“กรี๊ด! ทะ ท่านเจ้าคุณ” แก้วรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างแข็งขันดุนดันอยู่ที่ก้นอวบสวย อยากดีดดิ้นหนีแต่ท่านเจ้าพระยาก็ไม่ปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดไป เขาปล่อยมือซ้ายออกจากการจับรวบเรียวแขนเล็ก เปลี่ยนมาช่วยมือขวาจับยึดเอวอ้อนแอ้นให้อยู่นิ่ง จากนั้นร่างที่สูงกว่าก็ย่อเข่าลงให้ท่อนลำอยู่ระดับเดียวกันกับเนินสาวใต้น้ำ แล้วทำการส่งท่อนลำแข็งขึงนั้นรุกไล่ถูไถที่กลางร่องสาวจากทางด้านหลัง ขยับเสียดสีไปมาแต่ไม่ได้สอดลึกเข้าด้านใน

“เด็กดี แก้วจ๋า เป็นเด็กดีของข้าเถิดนะ” กระซิบกระซาบปลอบร่างน้อยที่ตื่นตระหนกเสียงแหบพร่า พร้อมทั้งใช้ท่อนลำยาวใหญ่บดเบียดเสียดสีร่องสาวอย่างหนักหน่วงขึ้น จมูกและริมฝีปากร้อนปัดป่ายตรงซอกคอและใบหูแดงก่ำ ทำให้ร่างบางเผลอครางอือออกมาอย่างแผ่วเบาคล้ายตอบรับ เพียงแค่นั้นก็ทำให้หัวใจของชายวัยกลางคนพองคับอก

คนไม่ประสาหวีดร้องครวญคราง ความแข็งแกร่งที่ขยับซอยเสียดสีกลางร่องกลีบผกาให้ความรู้สึกซ่านเสียวอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งคนด้านหลังเพิ่มแรงเสียดกระแทกหนักหน่วงขึ้นมากเท่าไร ผิวน้ำรอบตัวก็ซ่านเซ็นเป็นระลอกคลื่นตามการขยับเคลื่อนของสะโพกสอบหนามากขึ้นเท่านั้น

“อือ อา…” สมองของแก้วว่างเปล่าขาวโผลน ทั้งคิดอะไรไม่ออกและทำสิ่งใดไม่ถูก มีแต่ปากจิ้มลิ้มเท่านั้นที่ส่งเสียงครางรัญจวนจิต ทั้งที่อยู่ในน้ำแต่กลับรู้สึกว่าร่างกายร้อนลวกเหมือนถูกไฟไหม้ หากไม่มีมือแกร่งสองข้างช่วยจับเอวน้อยเอาไว้ สองเข่าอ่อนแรงก็คงทรุดลงไปในน้ำเสียนานแล้ว ความเสียวที่ได้รับทำให้สะโพกสาวขยับดีดส่ายตอบโต้ไปมาอย่างไร้เดียงสา

“อื้ม! เด็กดี! เด็กดีของข้า!” ชายวัยห้าสิบกว่าร้องชมสาวน้อยคนเก่งที่เป็นเด็กดีว่าง่าย พลางขยับเอวซอยเข้าหาเร็วแรงยิ่งขึ้น ท่อนลำแข็งแกร่งสัมผัสปุ่มเกสรกลางกลีบสาวที่ไวต่อความรู้สึกครั้งแล้วครั้งเล่า จนเจ้าของปุ่มเกสรนั้นหอบสะท้านทรวงอกกระเพื่อมไหว และเพียงไม่กี่อึดใจร่างบางก็เกร็งเฮือกรู้จักความสุขสมเป็นครั้งแรก

“อ๊า!” เสียงหวานครางอย่างสุขสมเมื่อถูกส่งขึ้นไปถึงดวงดาวที่พร่างพราย ท่านเจ้าพระยาเองก็สุดกลั้น ขยับโยกเอวเร่งตามสาวน้อยขึ้นไปแตะดวงดาวนั้น น้ำขาวขุ่นกระฉูดออกมาเปื้อนซอกขาด้านในของร่างบาง ก่อนจะถูกสายน้ำชำระล้างหายไปจนสิ้น

สาวน้อยตัวอ่อนทิ้งร่างระทดระทวยอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง รอจนสาวน้อยหายเหนื่อยและเริ่มมีเรี่ยวแรงกลับมา เจ้าพระยาปุรงค์เดชก็จับร่างบางให้หันมาหา ป้อนจูบหวานให้รางวัลที่เป็นเด็กดีของเขา และเป็นนานกว่าจะยอมปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ

“โอ้ สวยจริง” เขาอุทานเมื่อเพิ่งแลเห็นปทุมถันอวบงามโผล่พ้นน้ำอยู่ในความมืดรำไร คราวก่อนเพียงเห็นไกลๆ ส่วนวันนี้ก็เพียงบีบเคล้นจากด้านหลัง พอได้เห็นก็เห็นแค่ลางๆ ในความมืด แต่ก็ดูออกว่าสวยและใหญ่โตนัก  

“อุ๊ย!” เด็กสาวรีบยกสองมือขึ้นไขว้ไว้ตรงอกเพื่อปกปิดอกอวบอิ่ม ไม่กล้ามองสบดวงตาคมเจิดจ้าที่ตอนนี้มองมาอย่างแพรวพราวระยับ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อก้มลงซบกับอกแกร่งอย่างเขินอาย แม้จะไม่ประสีประสาสักเท่าไร แต่แก้วก็รู้ว่าเมื่อกี้ตนเองกับท่านเจ้าคุณเพิ่งจะทำเรื่องลามกด้วยกัน

ท่านเจ้าพระยามองคนขี้อายด้วยรอยยิ้มเอ็นดู จริงๆ แล้วเขาไม่ได้อยากทำเพียงแค่ถูไถกันด้านนอกเช่นนี้ แต่อยากทำให้มากกว่านี้ โดยการสอดแก่นกายยาวใหญ่เข้าไปในรูดอกไม้กลางกายสาว ขยับโยกทิ่มแทงอย่างร้อนแรง แล้วปลดปล่อยธารกำเนิดชีวิตให้เต็มร่องรู แต่ที่เขายังไม่ทำถึงขั้นนั้นเพราะคิดว่าเจ้าร่างบางยังไม่พร้อม และสถานที่ไม่เอื้ออำนวยสักเท่าไร

ครั้งแรกของวัยสาวนั้นคงจะเจ็บนัก ยิ่งมาเจอกับท่อนลำยาวใหญ่แบบเขาเจ้าร่างบางก็จะยิ่งเจ็บ การสอดใส่ครั้งแรกเขาจึงหวังจะเตรียมพร้อมให้เด็กสาวมากกว่านี้ และทำในห้องที่มีเตียงหนานุ่มสบายตัว ประสบการณ์กามครั้งแรกของสาวน้อยจึงจะน่าจดจำและเต็มไปด้วยความสุขสม

ดึกมากแล้ว ทั้งวันนี้ยังแช่ตัวอยู่ในน้ำนานกว่าปกติมากนัก ตอนนี้แก้วจึงเริ่มรู้สึกหนาว อยากจะขึ้นจากน้ำแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้ทั้งร่างกายของเธอและท่านเจ้าคุณล้วนเปลือยเปล่า ผ้าถุงและผ้าข้าวม้าที่นุ่งลงมาเล่นน้ำไม่รู้ลอยหายไปทางใดเสียแล้ว เหลือเพียงผ้าขาวม้าผืนเล็กที่เธอใช้คลุมไหล่วางอยู่ตรงริมฝั่งผืนเดียวเท่านั้น

“หนาวรึเจ้า” เสียงทุ้มเอ่ยถามเพราะรับรู้ได้ว่าร่างสาวสั่นน้อยๆ  

“เจ้าค่ะ” คนตัวเล็กตอบเสียงเบาอย่างขวยอายไม่หาย ได้ยินดังนั้น คนตัวโตกว่าจึงตะโกนสั่งให้ไอ้เจิดขึ้นไปบนเรือนใหญ่หยิบผ้าขาวม้าของท่านมาสองผืน 

พอไอ้เจิดเอาผ้ามาวางให้ตรงริมน้ำเรียบร้อยแล้ว ท่านเจ้าพระยาก็สั่งให้มันถอยไปยืนหันหลังอยู่ไกลๆ กำชับว่าห้ามหันหน้ามาจนกว่าท่านจะสั่ง จากนั้นจึงค่อยอุ้มร่างบางเย้ายวนขึ้นจากน้ำ แก้วแก้มแดงก่ำหลับตาปี๋ แขนข้างหนึ่งปิดท่อนบน อีกข้างหนึ่งก็ปิดท่อนล่าง บิดตัวเข้าหาท่านเจ้าคุณเพื่อปกปิดกายสาวจากสายตาคมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และพยายามไม่มองไปยังท่อนล่างของท่านเจ้าคุณสุดชีวิต

พอขึ้นมาถึงฝั่ง แก้วก็รีบคว้าผ้าขาวม้าที่ไอ้เจิดนำมาให้เมื่อกี้มาพันรอบกายสาวผืนหนึ่งอย่างรวดเร็ว และเอาผ้าผืนเล็กของตนเองมาคลุมไหล่ไว้เพื่อกันหนาว เจ้าพระยาปุรงค์เดชยิ้มมองเด็กสาวที่หันหลังให้ และรีบปกปิดเรือนกายในความมืดนั้นอย่างว่องไว เอาเถอะ ตอนนี้ปิดได้ก็ปิดไป อย่างไรข้าก็ต้องได้เห็นอย่างเต็มตาเข้าสักวัน คิดในใจเสร็จก็หยิบผ้าขาวม้าผืนที่เหลือมาพันรอบเอวของตนเองบ้าง เสร็จแล้วจึงบอกให้ไอ้เจิดหันหน้ามาทางนี้ได้

มือใหญ่จับจูงมือน้อยพาไปส่งที่เรือนหลังเล็ก โดยมีไอ้เจิดเดินตามมาห่างๆ อยู่ข้างหลัง ใบหน้าของแก้วร้อนผ่าวราวโดนน้ำร้อนลวก นอกจากท่านเจ้าพระยากับเธอเองแล้ว เรื่องลับนี้ยังมีบ่าวคนสนิทของท่านมารู้เห็นเพิ่มด้วยอีกคน ถึงท่านเจ้าคุณจะให้พี่เจิดหันหลังและถอยออกไปเฝ้าอยู่ไกลๆ ก็เถอะ แต่เขาก็น่าจะได้ยินเสียงน่าอายและเดาเหตุการณ์ต่างๆ ได้อยู่ไม่มากก็น้อย เธอขัดเขินจนพาลเดินแข้งขาพันกันไปหมด เกือบล้มอยู่หลายครั้ง และทุกครั้งก็ได้ท่านเจ้าพระยาช่วยโอบประคองเอาไว้

“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ” สาวน้อยอ้อมแอ้มบอกเสียงเบา เมื่อท่านเจ้าคุณพามาส่งถึงหน้าเรือนที่ยายนอนหลับอยู่ด้านใน

เจ้าพระยาปุรงค์เดชจูบที่หน้าผากนูนสวยแล้วบอก “ฝันดีหนาเจ้า” แล้วจังหวะที่จะหมุนกายจากไปนี้เอง ที่จู่ๆ ผ้าขาวม้าที่พันเอาไว้หลุดร่วงออกจากเอวสอบ แก้วตาค้าง เห็นบางอย่างของบุรุษเพศที่ใหญ่โอฬารสีมะเมื่อมน่าสะพรึงกลัว

คืนนั้นแก้วนอนหลับไม่สนิท เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในน้ำและภาพท่อนลำสีมะเมี่ยมนั้นมักจะปรากฏซ้ำอยู่ในความฝัน ทำให้หัวใจของสาวน้อยยังคงเต้นอย่างพิศวงตลอดทั้งคืน พอตื่นเช้าขึ้นมาแก้วก็จับไข้และเป็นตากุ้งยิง