Her mental clock

-

เขียนโดย allmananthony

วันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 16.16 น.

  1 ตอน
  0 วิจารณ์
  2,734 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มกราคม พ.ศ. 2562 16.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

บทนำ

Whenever my life was hard, thinking about the bright smile of my teacher, a great power would come out.
 I hope the piece of my heart feels sweet like this chocolate. ->

 The tip of Suljong's pen, which takes a period by the side of the rim, shook. As I was writing a love letter for the first time in my life, I was reminded of her face by shame and throbbing.
 "okay?"
 I asked myself, but the answer was too overwhelming. I read it again. It's hard to say, but the sentence was kind of uncanny. Her fingers twisted as if to crumble a momentary letter, 작업대출 but Sŏngjong barely managed to cope with the impulse.
 "No! This is my last letter."
 I saw that there were dozens of chunky stationery beside her small desk. Sewon's eyes were bright with determination. In the nostrils, a federal big wind blew out. Breathing gradually got worse.
 "Huh, huh! Relax, send, send!
 This time I will close my eyes and send this moon letter to Mr. Park Junwoo with more sweet chocolate. Sewon narrowed his eyes and flicked the calendar on his desk.
 Tomorrow is a Valentine's Day. It was the day Sungjong waited so long. Even if a woman confesses her first, it is only one day in a year that she sells less. After putting a pink stationery on the beautifully wrapped chocolate with golden wrapping paper and ribbon, Suljong's face grew more and more, and now it was warmed to the neck.
 "Hmm, dumb, shivering, shaking and breaking!"
 When I was in a hurry, I was excited and muttered a dialect that came out without knowing me, and Suljong sagged my tears. Carefully put chocolate and letters in a small paper shopping bag, be careful not to scratch the prints, and seal it with Scotch tape. I saw the clock for two and a half hours in the morning. I had to get up at five so I could sleep for three hours. She turned off the stand and headed back to bed.
 "I do not think I'll sleep, what should I do."
 Sewon lie in bed with his trembling chest. Tomorrow, I imagine that I put my letter in Mr. Park 's locker. Imagine the bright smile of his bright smile and the next moment he thought he was going to stay at night, but she fell into a deep sleep as he snored to his nose. It was a matter of course. She is now the first year of residence in death.

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา