รักนี้ผลิบานใต้ต้นซากุระ

"縁と浮世は末を待て"

"อย่าใจร้อนกับพรมลิขิตเเละโชคชะตา...งั้นหรอ ทุกอย่างมันเริ่มต้นตั้งเเต่ตอนนี้รึเปล่านะ?"

"อ๋า~~สวยจังเลยน้า~ซากุระเนี่ย" ฉันพูดกับตัวเองด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่กําลังมองต้นซากุระผ่านเลนส์กล้องรุ่นหนึ่งอยู่ เเต่ก็ต้องไปชะงักกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่กําลังมองต้นซากุระต้นใหญ่ด้วยสายตาที่เเค่มองก้รู้เเล้วว่าเขาชอบมันเเค่ไหน มันก็ทําให้ฉันเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว เเละ พอรู้ตัวอีกทีนิ้วของฉันก็กดชัตเตอร์พร้อมกับตอนที่เขาคนนั้นหันมาสบตากับฉันพอดี...

'ตึกตัก ตึกตัก'

นี่รึเปล่านะ ที่เรียกว่า...โชคชะตาที่มาพร้อมกับสีของซากุระ

"?!?!" เเละตัวฉันในตอนนั้นก็ไม่รู้ตัวเลย ว่ามันจะเป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่างที่ทั้งหวานเเละขมปนด้วยกลิ่นอันบริสุทธิ์ของซากุระ ดั่งช็อกโกเเลตที่ผสมกลิ่นพิเศษเพื่อเรื่องราวสุดพิเศษกับคนพิเศษอย่างเขาคนนั้น เขาจะเห็นฉันรึเปล่านะ!? บ้าไปเเล้วเเกจะไปจ้องเขาทําไมกันเล่า! ให้ตายสิ ฮิเมะ

ㅠ^ㅠ) ไม่ๆเขาไม่เห็นหรอก ฉันควรมองในเเง่ดีเเละเดินไปที่อื่นสินะ! หวังว่าฉันจะไม่ถูกมองเป็นโรคจิตเเอบมองหรอกใช่มั้ย...คิดมากเกินไปเเล้วตัวฉัน 

'ตุบ!'

ในขณะที่ฉันกําลังคิดเพลินๆอยู่นั้น..ฉันก็ดันซุ่มซ่ามเดินไปชนกับใครก็ไม่รู้น่ะสิ ดวงซวยชะมัดเลย ㅠ^ㅠ)

"อะไรของเธอเนี่ย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ"

"ขอโทษค่ะ-" พอฉันเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับร่างสูงใหญ่ ผมสีทองสะท้อนเเสง ผิวสีเเทนของเขายิ่งทําให้ร่างกายบึกบืนของเขาดูน่ากลัวเเละคล้ายกับตัวละครมาเฟียในหนังสือมังงะในสมัยก่อนเข้าไปใหญ่ "

เอ...เธอน่ารักดีนี่นา" ทําไมอยู่ๆฉันถึงรู้สึกถึงรางร้ายลางๆล่ะ!

"ที่เธอเดินชนฉันเมื่อกี้น่ะ ถ้ายอมไปเที่ยวด้วยกันก็จะยกโทษให้ละกันนะ ว่าไงล่ะ :)" ชายตรงหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัย พร้อมกับส่งสายตาหื่นกามมาสํารวจร่างกายของฉัน จนฉันต้องเขยิบถอยหลังเพราะรู้สึกกลัว

"ม..ไม่" ฉันพูดเสียงสั่น

"กลัวฉันงั้นหรอ ไม่ต้องกลัวฉันหรอกน่า ฉันออกจะใจดี หึ" ชายตรงหน้าพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ฉันมากยิ่งขึ้น

"ว่ายังไงล่ะ~จะไปรึเปล่า" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับคางของฉัน เเต่ไม่ทันที่จะได้จับ มือกํายําข้างนั้นก้ถูกปัดออกไปก่อนด้วยมือของอีกคน ฉันหันไปมองก็พบกับผู้ชายคนนั้น...ที่ใต้ต้นซากุระ

"อะไรของเเกวะ!?" ชายร่างใหญ่พูดด้วยนําเสียงหงุดหงิดพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตไปให้กับผู้ชายอีกคน เเต่เขากลับดูไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้น

"ผู้หญิงก็บอกเเล้ว ไม่ใช่หรอวะ ว่าไม่ เเกจะอะไรอีกวะ"

"เเล้วเเกเกี่ยวอะไรด้วย เป็นเเฟนยัยนี่รึไง ดูเเล้วก้เป็นเเค่เด็กปี2 อย่ามาซ่าให้มากเลยว่ะ กลับไปดูดนมเเม่ไป! หึ!"

"ถึงจะเป็นเด็กปี3เเต่ก็เป็นเเค่เด็กไทเคย์ ไม่ใช่หรอวะ"

หลังจากผู้ชายคนตรงหน้าของฉันพูดจบ ก็เหมือนกับไปจุดไฟใส่ถังนํามัน ชายร่างใหญ่กํามือด้วยความโกรธ เเละชกไปที่หน้าของผู้ชายตรงหน้าของฉันทันที เเต่เหมือนเขาจะรู้อยู่ก่อนเเล้วว่าจะต้องเป็นอย่างนี้จึงเบี่ยงตัวหลบได้ทัน พร้อมกับปล่อยหมัดใส่ร่างหนาตรงหน้าทันที

'พลั่ก!'

เเละหลังจากที่ชายร่างหนารู้ตัว..ก็ถูกผู้ชายอีกคนน๊อคเอาต์ไปด้วยเข่าเต็มๆ เเค่เห็นก็เจ็บเเทนเเล้วอะ ㅠ^ㅠ) หวังว่าคงจะไม่ตายนะ

"ทําไมทําหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้เเบบนั้นล่ะ ฮะฮะ" ร่างสูงตรงหน้าพูดด้วยนําเสียงติดตลก ว่าเเต่เขาไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ยนะ

"นายไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย...ขอบคุณนะ ถ้าไม่ได้นายฉันคงต้องตายเเน่ๆ" ฉันพูดด้วยนําเสียงเป็นห่วงเเละกังวล เเต่ก็ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อได้สบตาคู่นั้นของเขาอีกครั้ง ดวงตาสีดําสนิทที่กําลังจ้องลึกเข้ามาในเเววตาของฉัน ใบหน้าขาวใสที่ตัดกันได้ดีกับริมฝีปากบางสีชมพูน่าจุ๊บ บวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆของนําหอม ยิ่งทําให้ใบหน้าเเละร่างกายของเขามีเสน่ย์ยิ่งขึ้นไปอีก เเละ นั้นมันก็ทําให้ใจของฉันไหวสั่นไปเล็กน้อย...

"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ทีหลังก็ระวังด้วยล่ะ" เขาพูดพร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ค..ค่ะ" พอฉันพูดจบเขาก็เดิยหันหลังออกไปจนสุดสายตา โดยที่ฉันยังคงยืนนิ่งพร้อมกับคิดทบทวนอยู่ในหัวว่ากิดอะไรขึ้นอีกครั้ง...