สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

          ผมยืนจ้องมองเมืองและท้องฟ้า จนแสงอาทิตย์เริ่มสว่างในช่วงเวลาที่ผ่านมาผมก็เริ่มคิดอะไรได้หลายๆ จนต้องหยุดคิดเพราะมีเสียงคนลุกจากที่นอนแล้วเดินมาหาผม

  "นี้นายยังไม่ได้นอนอีกหลอ"

  "มันคิดละไรเพลินไปนิดหน่อยและเมืองตอนกลางคืนก็สวยดี"

  "จะไม่บอกฉันจริงๆใช่ไหม"

  "ฉันนี้ปิดบังเธอไม่ได้จริงๆ"

  "นายกับฉันอยู่กันมาจนรู้ใส้รู้พุงกันหมดแล้ว"

  "ฉันคิดมากเรื่องพลังของพวกเรา มันมีทั้งดีและร้ายฉันอยากให้เด็กๆมีพลังเพื่อลดอาการบาดเจ็บ แต่เมื่อจบเรื่องๆก็รู้ๆกันอยู่"

  "มันก็มีวิธีอื่น อยู่นะนอกจากวิธีนั้นรองคิดดูเอาเองสิ"

  "วิธีไหน บอกฉันหน่อยสิฟูกะ"

  "รองคิดเอาเองบ้าง ฉันไปทำอาหารเช้าก่อนนะ

        จากคำแนะนำของฟูกะ ผมค่อยๆคิดหาวิธีอย่างละเอียดในใจ 55 ยัยเตี้ยเจ้าเลห์แทนที่จะบอกกันตรงๆ ปล่อยให้ฉันคิดตั้งนาน "ขอบใจนะฟูกะ" ผมพูดลอยๆออกมา ผมก็เดินลงไปที่ห้องกินข้าว แต่ก่อนถึงจะผ่านห้องครัว

  "คิดออกแล้วสินะ"

  "ขอบใจมากนะ"

  "ไปรอบที่โต๊ะกินข้าว อาหารไกล้เสร็จแล้ว"

          บนโตะอาหารเช้าคนในบ้าน เราอยู่ครบทุกคนแต่วันนี้มีคนมาช้าคือซาราเนะ สังสัยมีเรื่องอะไรยุ้งๆที่academyแน่นอน ระหว่างที่กินข้าวผมก็ถามเรื่องราวประจำวันของคนในบ้านไปเลื่อยๆ

  "เออซาราเนะ"

  "ค่ะว่าไง"

  "เดียวกินข้าวเสร็จคุยกันหน่อย"

              หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็ไปนั้งรอที่ห้องนั่งเล่น ระหว่างที่ซาราเนะไปช่วยฟูกะล้างจาน

  "มาแล้วค่ะ"

  "เออซาราเนะช้วงนี้มีอะไร เห็นเธอเพลีย"

  "ก็เรื่องระดับฝีมือพื้นฐานของนักเรียนในacademyเกินไป"

  "คิดเหมือนฉัน ฉันเลยมีเรื่องจะคุยกับเธอ academyของเราไม่มีศิลปะการต่อสู้พื้นฐานฝึกสอนหลอ"

  "เคยมีค่ะ"

  "เคยมี ?"

  "ปกติเราจะสอนกันแบบรุ่นต่อรุ่น จากรุ่นพี่สุ่รุ่นน้อง"

  "อ้อพอเข้าใจแล้ว แต่รู่นพี่ที่เป็นตายหมดสินะ"

  "ฉันตัดสินใจแล้ว เดียวฉันจะจัดครูฝึกฝีมือดีไปสอน แล้วเธอฉันจะสอนทุกสิ่งที่ฉันรู้ให้"

  "ทุกสิ่ง?"

  "ศิลปะ การต่อสู้ของฉัน"