ตลกร้ายใต้สะดือ

ตอนที่ 41 อย่านะ หนูไม่ยอม

“ หึ หึ หึ ว่าแล้วว่าเธอจะต้องเกิดอารมณ์ ดีล่ะชั้นสนองความต้องการของเธอเอง นังหนูคนสวย ” เมื่อบุญกอบขบคิดเสร็จ เขาก็เริ่มขยับไปรุกรานที่เป้าหมายใหม่ 

          

 

       บุญกอบเลื่อนกายลงต่ำ เพื่อให้ใบหน้าของตนมาหยุดอยู่ที่ระดับเดียวกับทรวงอกอวบใหญ่ ในจังหวะที่เลื่อนผ่าน เขาก็ไม่พลาดที่จะลากเลื้อยปลายลิ้นลงมาด้วย เป็นผลให้ผิวหยาบอันอุ่นร้อนของปลายลิ้นได้สัมผัสกับเนื้อเนียนนุ่มของสาวเจ้าอย่างเต็มที่ 

 

“ อื้อ…..อ้า….”  

          

 

         ยามนี้เด็กสาวร่างอวบมิได้แข็งขืนเลยซักนิด สิ่งเดียวที่ออกจากริมฝีปากอวบอิ่มของเธอก็คือ….เสียงครวญที่แผ่วเบา 

          

 

         บุญกอบรุกคืบไปข้างหน้าอย่างเป็นระบบ บุญกอบในยามนี้แตกต่างจากในอดีตโดยสิ้นเชิง เขามีลีลาที่พริ้วไหวประดุจดังยอดฝีมือผู้ผ่านศึกรักมาหลายสมรภูมิ มิใช่เด็กบ้านนอกที่มีแต่พละกำลังอีกต่อไป 

           

 

          ปลายลิ้นของบุญกอบเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ในที่สุดมันก็ลากเลื้อยมาถึงเนินถันที่ขาวผ่อง พอมาถึงจุดหมาย ปลายลิ้นที่เรียวยาวดังอสรพิษร้ายก็เลื้อยวนไปมาทั่วเนินเนื้อบริเวณนั้นจนสร้างความเสียวสยิวให้แก่เด็กสาวอย่างมากมาย 

 

“ อื้อ…อ้า….ซี้ด….ยะ…อย่า ” 

           

 

          แม้เด็กสาวจะร้องห้ามด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่ ร.ป.ภ.หนุ่มก็ไม่คิดรับฟัง เขายังคงนัวเนียอยู่กับฟักแฟงคู่โตต่อไปจนสายเสื้อในสีครีมเริ่มจะเลื่อนลงจากหัวไหล่ เป็นผลให้บราเซียร์คัพ D กำลังจะหลุดออก 

 

“ อื้อ…ม่ายนะ ” แม้สติของเด็กสาวกำลังเตลิดไกล แต่เธอก็มีสำนึกมากพอที่จะเหนี่ยวรั้งบราเซียร์ตัวน้อยเอาไว้กับกาย 

            

 

         เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ บุญกอบจึงได้แต่ซุกไซ้เนื้อนอกของภูเขาไฟคู่โต เขาพยายามสงบจิตสงบใจ เพื่อระดมปากลิ้นไปยังเนื้ออ่อนที่เต่งตึงต่อไป ทั้งที่ความจริงเขาอยากจะดูดเม้มปลายติ่งเต้าที่ปูดโปนจนใจจะขาดอยู่แล้ว 

 

“ หึ หึ หึ ใจเย็นๆ ยังไงวันนี้มึงต้องได้เห็นยอดภูเขาสีชมพูแน่ๆ ไอ้บุญกอบ ” 

            

 

          หลังบุญกอบปลุกปลอบตัวเองเสร็จ เขาก็เล้าโลมเด็กสาวต่อไป เพื่อปลุกอารมณ์ให้เตลิดไกล ส่วนมือมารข้างซ้ายที่ล้วงลึกก็เริ่มรุกรานด้วยการ…..ลอดผ่านขอบกางเกงในผืนบาง 

 

“ อ้า…..ยะ….อย่าเอานิ้วเข้าไปตรงนั้น ม่ายนะ ไม่ ซี้ด…..” เด็กสาวพยายามร้องห้าม ทั้งที่ใบหน้าขาวเนียนของเธอกำลังปรือลอย เธอพยายามผลักไสมือมารที่ล้วงลึก แต่การกระทำนั้นก็เป็นไปอย่างแผ่วเบาจนไม่น่าเชื่อว่านี่คือการขัดขืนแบบจริงจัง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้นิ้วหยาบใหญ่ของบุญกอบหลุดลอดเข้าไปในกำแพงชั้นในได้สำเร็จ 

 

“ อื้อ……” เด็กสาวผวาเฮือก ใบหน้าขาวเนียนเชิดสูง ด้วยรู้สึกเสียวสยิวอย่างรุนแรง 

          

 

          บุญกอบรู้สึกฟินเอามากๆ เพราะเขาสามารถแยงนิ้วชี้เข้าสู่ภายในของเด็กสาวได้สำเร็จ แม้จะถลำลึกแค่เพียงปากถ้ำ แต่มันก็บอกให้เขารู้ว่า…… 

 

“ หึ หึ หึ ภายในของน้องแพรนี่ทั้งฟิต ทั้งตอดแถมอุ่นร้อนและฉ่ำเยิ้มถึงขีดสุด เกมรักที่กำลังจะมาถึงต้องสนุกสุดเหวี่ยงอย่างแน่นอน ” 

          

 

         เมื่อคิดได้ดังนั้น บุญกอบก็เริ่มขยับนิ้วเข้าออก แรกเริ่มก็ดำเนินไปอย่างช้าๆ พอไฟเริ่มติด อัตราความเร็วในการทิ่มแทงก็ทวีขึ้นเรื่อยๆ 

 

“ อ้า……อื้อ…..เบาๆก่อน นะ…หนูกำลังจะฉี่แตก จะไม่ไหวอยู่แล้ว ” เด็กสาวครวญคราง พลางส่งเสียงร้องกระเส่า แต่บุญกอบกลับไม่หยุดมือตามคำขอ ปากก็กล่าวปลุกปลอบไปตามประสา 

 

“ ไม่ต้องกลั้น ปล่อยออกมาให้หมดเลย น้องแพร อาการแบบนี้เขาเรียกว่า…..เสร็จสม หนูใกล้จะถึงสวรรค์แล้ว ไม่ต้องฝืน ปล่อยตัวไปตามอารมณ์เลย ” 

         

 

          แม้ได้รับคำตอบเช่นนั้น แต่สาวแพรก็มิได้ปฏิบัติตาม ด้วยเธออับอายเกินกว่าจะปล่อยใจไปตามอารมณ์ 

 

“ ใครจะไปกล้าเสร็จแบบนี้ แถมเป็นการเสร็จต่อหน้าผู้ชายอีก ไม่เอาหรอก ” 

          

 

          ในขณะที่เด็กสาวคิดดื้ออยู่นั้นเอง เธอก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างมากระทบถูกโคนขาอ่อน มันเป็นสัมผัสที่หยาบใหญ่และอุ่นร้อนจนเด็กสาวนึกสงสัย 

 

“ มีอะไรมาถูขาอ่อนของเรานะ ” 

           

 

          เด็กสาวสงสัยจนลืมเลือนความสยิวที่เกิดจากการเล้าโลมของหนุ่มอีสาน เธอพยายามชำเลืองมองไปยังจุดเกิดเหตุ เพื่อหาคำตอบที่พึงประสงค์ และทันทีที่ได้เห็น เธอก็ถึงกลับตกใจจนอุทานออกมาคำโต 

 

“ ว้าย!.....พี่บุญกอบ นั่นมัน…... ” 

           

 

          สิ่งที่เด็กสาวได้เห็นก็คือมังกรอวบใหญ่อันเป็นอาวุธประจำกายของบุญกอบ มันเป็นก้อนเนื้อยาวที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางเกือบเท่าข้อมือของเด็กแรกเกิด ทั่วลำตัวของมันดูกลาดเกลื่อนไปด้วยเส้นเลือดที่ปูดโปน ส่วนบริเวณหัวทรงดอกเห็ดของมันก็ดูจะแดงก่ำคล้ายหัวของสัตว์ร้ายที่กำลังโกรธจัด 

          

 

           บุญกอบแสยะยิ้ม เขาผละออกจากเล้าโลมทุกรูปแบบ พร้อมหันไปลากเลื้อยแท่งทวนที่ปูดโปนกับโคนขาอ่อนอวบใหญ่ ปากก็กล่าวถามไถ่ เพื่อหยั่งเชิงเด็กสาววัยใส 

 

“ น้องแพรเคยเห็นไอ้นี่มาก่อนมั้ย มันดูเป็นยังไงบ้าง ” 

           

 

          เด็กสาวขาวอวบอึกอักอยู่สองสามอึดใจ ก่อนตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นเทา 

 

“ มะ….ไม่คะ…เคยเห็นมะ….ก่อนละ…เลยค่ะ มะ…มันดูน่ากลัวมาก ” 

 

“ หึ หึ หึ แล้วเวลาที่มันนัวเนียอยู่กับขาอ่อนเนียนของหนู หนูรู้สึกยังไงบ้างจ๊ะ ” บุญกอบยังคงถามต่อ 

 

“ บะ…บอกไม่ถูกค่ะ มะ…มันดูลอยๆยังไงชอบกล ” เด็กสาวตอบกลับตามจริง ดวงตาเล็กๆหรี่ต่ำด้วยความเสียวสยิวที่ถูกสั่งสม 

 

“ หึ หึ หึ แบบนี้เขาเรียกว่า…..เสียว เชื่อมั้ยถ้าหนูปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์ พี่รับรองเลยว่าหนูจะสุขกว่านี้อีกหลายเท่าตัว ” บุญกอบพูดจบ เขาก็เลื่อนมังกรร้ายขึ้นสูงจนหัวหัวบานทรงดอกเห็ดทะลักเข้าไปในขอบชายกระโปรงทรงเอที่สั้นเต่อ 

 

“ อื้อ….ยะ….อย่าค่ะ อย่าทำแบบนั้น ” 

         

 

         แม้เด็กสาวจะพยายามร้องห้าม แต่บุญกอบก็ไม่รับฟัง เพราะถ้าฟังก็นับว่าเขาโง่เต็มที เขาฉวยจังหวะที่เด็กสาวอ่อนแรง เพื่อรุดกายเข้าไปตรงกลางระหว่างขาของเด็กสาว 

 

“ ว้าย!......” เด็กสาวกรีดร้องเสียงดัง ด้วยบั้นท้ายกลมกลึงได้ถูกยกสูงจนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะไม้ จากนั้นสองขาอวบใหญ่ก็ถูกแหวกออก เป็นผลให้กระโปรงทรงเอถูกถลกจนร่นสูงเกือบถึงเอวเว้าคอด 

           

 

          ทันทีที่ชายกระโปรงทรงเอถูกตลบสูง เจ้านาแปลงโตที่แสนอวบอูมก็พลันปรากฏต่อสายตาของหนุ่มอีสานร่างล่ำ แม้เนินเนื้อเจ้ากรรมจะยังซ่อนตัวอยู่ในกางเกงในสีครีม แต่ความใหญ่ของมันก็แทบจะทะลักออกมาจนบังเกิดเป็นโหนกนูนที่คล้ายหลังเต่าอย่างชัดเจน และนั่นก็คือภาพฝันที่บุญกอบถวิลหา 

 

“ โอ้ว….นี่มันอู่จอดเรือที่เราใฝ่ฝันนี่นา ” 

         

 

          สิ้นคำของบุญกอบ หนุ่มอีสานร่างล่ำก็พลันถลำเข้าไปประกบ ส่งผลให้มังกรร้ายได้ทาบทับกับเนินนูนรูปหลังเต่า และทันทีที่สองเนื้ออ่อนในที่ลับกระทบถูก สาวแพรก็เกิดอาการสติแตก 

 

“ ว้าย!.....ไม่นะ แบบนี้มันเกินไปแล้ว ไม่เอานะ หนูไม่เอาแบบนี้ ” 

           

 

          บุญกอบรู้สึกว่าเรี่ยวแรงที่ขัดขืนของเด็กสาวเริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ สองแขนบางก็ผลักไสสลับบิดส่ายไปมา เพื่อหลีกหนีจากท่วงท่าที่ชวนสยิว 

 

“ ใจเย็นๆ น้องแพร อย่าดิ้นอย่างนี้สิ พี่ทำไม่ถนัด ” บุญกอบร้องห้าม พร้อมพยายามประคับประคองมังกรร้ายให้ประจำที่ 

 

“ ไม่เอา เป็นตายร้ายดียังไง หนูก็ไม่ยอมพี่ ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย ” เด็กสาวเริ่มเสียงแข็งขึ้น 

          

 

           ท่าทางของเด็กสาวในตอนนี้ ดูแล้วคงเป็นการยากที่บุญกอบจะได้เคลมโดยง่าย ทางเดียวที่จะพิชิตสวาทได้ คงมีเพียงหักหาญด้วยกำลังเท่านั้น แต่ถ้าทำเช่นนั้น รับประกันได้เลยว่าจะต้องมีร่องรอยแห่งความบาดเจ็บปรากฏอยู่ ส่งผลให้บุญกอบต้องถูกไล่ออกจากงาน ซ้ำร้ายไปกว่านั้นอาจถึงขั้นต้องไปกินข้าวแดงในคุกตะรางที่ไม่พึงประสงค์ 

 

“ จะทำไงดีนะ อยากก็อยาก แต่ถ้าบุกตะลุยตอนนี้ มีหวังต้องเข้าซังเตอย่างแน่นอน เพราะไม่ว่ามองมุมไหน น้องแพรก็น่าจะไม่ยอมเรา ไม่ได้การ เห็นทีต้องเจรจา ” 

           

 

        เมื่อเหตุการณ์ผันแปรไปเช่นนี้ บุญกอบจึงถอยห่างออกไปหนึ่งก้าว พร้อมกล่าวต่อรองอย่างมีสติ 

 

“ โอเค โอเค พี่ไม่ทำน้องแล้วก็ได้ แต่เมื่อทุกอย่างมันมาถึงขั้นนี้แล้ว พี่จำเป็นต้องไปถึงฝั่งฝันซักหนึ่งดอก ไม่งั้นพี่คงต้องกลัดกลุ้มจนตัวตายอย่างแน่นอน ” 

 

“ เอ๊ะ! จริงหรือคะ ถ้าพี่ไม่เสร็จ พี่จะต้องถึงตายเลยหรือคะ ” เด็กสาวพาซื่ออย่างเหลือเชื่อ 

           

 

          บุญกอบซ่อนยิ้มไว้ภายใน พร้อมแอบขบคิดว่า….. 

 

“ โชคดีจริงๆที่น้องแพรนั้นโคตรจะซื่อเลย เอาล่ะเดินแผนหลอกต่อดีกว่า ” 

 

“ ใช่แล้วครับ ถ้าพี่ไม่ทำต่อให้เสร็จ พี่มีหวังต้องตายอยู่ที่นี่ เพราะความร้อนภายในที่มันสุมทรวง พี่ตายคนเดียว มันก็ไม่กระไรอยู่ แต่พี่นั้นให้เป็นห่วงแม่ผู้แก่ชราที่บ้านเกิดเสียเหลือเกิน ” บุญกอบพูดจบ เขาก็แสร้งปาดน้ำตาที่พยายามจะเค้นออกมา (ดูไปดูมา น่าจะเป็นเหงื่อซะมากกว่า) มันช่างเป็นการแสดงที่แนบเนียนชนิดที่ดารารางวัลออสการ์ยังต้องอาย

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจJalandoนักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter