The end of us (วันตะวันดับจักวาลพิโรธ)

      "มันไม่มีอะไรที่คงอยู่ได้ตลอดไป... และสักวันมันถึงจุดจบของตัวมันเอง" 

    ณ สถานีอวกาศ USS Mx2 "ภารกิจ A315 ย้ำภารกิจ A315 เรียบร้อยกำลังกลับเข้ายาน ฮุสตันได้ยินชัดมั้ย??" เสียงวิทยุสื่อสารที่มาจากสถานีอวกาศอยู่ห่างจากโลก 180 ไมล์ อาจจะดูไม่ไกลมากแต่ที่นี้ก็โดดเดี่ยวมันเงียบรอบข้างเต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ พวกเค้าอยู่ที่นี้มาได้ 3 ปีแล้วและกำลังได้สับเปลี่ยน จนท. ชุดใหม่ขึ้นไป "ที่นี้ฮุสตัน ทำดีมากหวังว่านายจะสนุกกับการพักร้อนที่จะถึง กลับเข้ายานได้" ภารกิจซ่อมแซมทั่วไปลุล่วงไปด้วยดี

     ณ โลก..ฟลอริด้า,สหรัฐอเมริกา"นายพร้อมจริงๆหรอสตีฟ ที่นั้นมันทั้งไกลบ้าน หนาว มืด บางทีตอนนายฉี่ ฉี่นายอาจย้อนไหลกลับเข้าปากก็ได้นะ" ครูฝึกนักบินอวกาศพูดคุยกับนักบินอวกาศฝึกหัดของเค้า ซึ่งได้รับภารกิจแรกคือการขึ้นไปประจำการ ที่ USS Mx2 "ด้วยความเคารพอย่างยิ่งครับท่าน ผมได้ฝึกการฉี่ในสภาวะไร้แรงโน้มถ่วงแล้วครับ!" สิ้นเสียงพูด ทั้งเรียนและครูฝึกที่อยู่ในห้องต่างพากันหัวเราะ "ฮาฮ่ามุขนายนี้เจ๋งเป็นบ้า แต่อย่าลืมนะการขึ้นไปบนนั้นต่อให้นายเล่นมุขที่ขำสุดในแต่จักวารอาจไม่ขำด้วย เข้าใจใช่มั้ย??" 

     "ฮุสตันได้ยินผมมั้ย??? ฮุสตัน..." เสียงเรียกจากวิทยุดาวเทียมจากสถานีอวกาศพร้อมเสียงส่งสัญญาณผิดปกติถูกส่งมาด้วย "นี่ฮุนตัส MX2 คุณโอเคหรือเปล่า?" เจ้าหน้าที่ต่างเดาไปต่างๆนาๆเพราะหลังจากวิทยุเรียกครั้งสุดท้ายไม่มีเสียงตอบรับจากนักบินอวกาศชาวรัสเซีย ผู้เชี่ยวชาญเรื่องอวกาศเปรียบดั่งนายพรานเชี่ยวชาญป่า "ฮ..ฮุสตัน...."