โอม ตอนที่ 1 แรงอาฆาต(เวอร์ชั่น 70 เปอร์เซ็นต์)

9.3

เขียนโดย Jalando

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 10.48 น.

111 บท

20 วิจารณ์

131.63K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน พ.ศ. 2566 00.44 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) เรื่องประหลาดยามค่ำคืน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขีดเขียนดอทคอม

เครดิตภาพจาก https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2

ณ.อพาร์ทเม้นท์หรูใจกลางกรุงเทพ ที่พำนักแห่งนี้มีลักษณะเป็นตึกสูงยี่สิบชั้น กว้างประมาณ 7 คูหา ทางเข้าอาคารเป็นประตูเลื่อนที่ต้องใช้คีย์การ์ดในการเปิด ด้านหน้าตึกมีป้อมยามเล็กๆซึ่งมี ร.ป.ภ. อย่างน้อยหนึ่งนายรักษาความปลอดภัย 24 ชั่วโมง

เมื่อเข้ามาสู่ภายใน ก็จะพบเคาน์เตอร์บาร์ไม้สัก ในบาร์นั้นมี ร.ป.ภ.ประจำหน้าที่ตลอดเวลาอยู่อีกหนึ่งนาย บนพื้นหินอ่อนปูด้วยพรมแดงหรูหรา มีดวงไฟสีส้มจากโคมไฟราคาแพงติดอยู่ตามกำแพงที่สลักลายป่าไผ่ ทำให้บรรยากาศโดยรวมดูสวยงามและเลิศเลอ

พรมแดงบนพื้นนำพาผู้คนไปยังลิฟต์ทันสมัยตัวหนึ่ง เมื่อเงยหน้ามองเพดาน ก็จะพบกับสปริงเกอร์เล็กจิ๋วที่ซ่อนอย่างแนบเนียนตลอดทาง เพื่อคอยพ่นน้ำดับอัคคีภัยที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา

ชั้น 20 ของอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ นับเป็นชั้นที่หรูหราที่สุด ดังนั้นราคาซื้อ ค่าส่วนกลางจึงค่อนข้างจะแพงหูฉี่ คนที่มีกำลังซื้อ ส่วนใหญ่จะเป็นนักธุรกิจหรือไม่ก็นักการเมือง คนธรรมดาหมดสิทธิ์

ตามปกติที่ชั้น 20 จะมีแต่ความเงียบสงบ แต่หลายวันที่ผ่านมา มักจะมีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น เหตุนั้นก็คือ.......

" กรี๊ด! "

เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจดังออกมาจากห้อง 2013 แม้กระแสของมันจะไม่มากนัก แต่ความเงียบยามราตรีก็ขับเน้นให้รู้สึกเสียดแทงอยู่พอสมควร

บานประตูไม้สักทองที่ติดป้ายหน้าห้องเป็นตัวเลข 2015 เปิดออกมาอย่างช้าๆ พอเปิดจนสุด ก็ปรากฏชายวัยกลางคนนายหนึ่ง เขาซ่อนร่างอ้วนในชุดเสื้อคลุมขนสัตว์ พร้อมเดินขยี้ตาออกมาด้วยอาการงัวเงีย ปากก็บ่นงึมงำ

" อะไรกันวะเนี่ย อีกแล้วหรือ นี่มันตีสามแล้วนะ "

หลังสบถคำ ชายวัยกลางคนร่างอ้วนก็เดินไปเคาะประตูห้อง 2013 ซึ่งอยู่ติดกับห้องของตนเอง พร้อมร้องเรียกดุดัน

" ก๊อกๆ "

" คุณๆ จะทำอะไร ก็หัดเกรงใจเพื่อนข้างห้องบ้างซิ นี่ได้ยินผมมั้ย "

สิ่งที่ตอบกลับมามีเพียง........ความเงียบงัน

" คุณๆ ได้ยินมั้ย ตายห่าไปแล้วรึไง " เสียงชายวัยกลางคนดังขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่กำลังจะเคาะประตูห้องอีกหนึ่งชุดใหญ่ ปราการไม้ราคาแพงก็เปิดออก เขาจึงระงับการกระทำชั่วคราว เพื่อเตรียมเปิดปากตำหนิ

" นี่คุณ ทำไมทำแบบนี้..." ทว่าชายวัยกลางคนกลับชะงักคำด่าอย่างฉับพลัน เหตุเพราะได้ประสบกับหญิงสาว

หญิงสาวนางนั้นซ่อนร่างเพรียวบางในไนท์กราวด์แพรสีขาวซึ่งยาวคลุมเข่า แม้เจ้าหล่อนจะไม่ใช่สาวรุ่น แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นสาวใหญ่ อายุอานามน่าจะราว 30 ปีต้นๆ ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาคมหวาน จมูกโด่งกำลังดี ปากเล็กบาง เส้นผมสีดำแซมแดงยาวสลวย แม้สีหน้าจะดูอิดโรยและมีเหงื่อประดับอยู่ก็ตาม แต่โดยรวมแล้วจัดว่าเป็นสาวสวยคนหนึ่งเลยทีเดียว

ทันทีที่ได้เห็นสาวสวย ชายวัยกลางคนก็ตกตะลึงจนตัวเกร็ง ทว่าเขาไม่ได้อึ้งกิมกี่เพราะความงาม แต่เป็นการตื่นตกใจด้วยความหวาดกลัว เนื่องจากสิ่งที่เห็นก็คือ…….ภาพหญิงสาวที่มีเลือดโชกโทรมกาย

" มีอะไรหรือเปล่าคะ " เสียงหวานใสและแผ่วเบาของหญิงสาวดังแทรกความเงียบ มันทำให้ชายวัยกลางคนรู้สึกตัวและยกมือขึ้นขยี้ตาอยู่หลายรอบ จากนั้นก็เพ่งมองคู่สนทนาอีกที เขาจึงพบว่า.......สาวสวยนางนี้ดูปกติ ไม่มีเลือดติดกายแม้แต่หยดเดียว

" เอ่อ..... อ้อ นึกออกแล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว คุณทำเสียงดังรบกวนชาวบ้านได้ยังไง คนอื่น เขาจะหลับจะนอน เพื่อทำมาหากินในตอนเช้า หัดเกรงใจชาวบ้านมั่งซิ นี่เป็นคืนที่สามแล้วที่คุณทำแบบนี้......" ชายวัยกลางคนเริ่มใส่เป็นชุด

" ขอโทษค่ะ..." สาวสวยตอบกลับสั้นๆ อึดใจต่อมาเธอก็ใช้มือขาวซีดดึงประตูปิดอย่างฉับพลัน

" ปัง "

“ อ้าว…..คุณ ทำไมปิดประตูหนีกันแบบนี้ ”

ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ชายวัยกลางคนก็สบถกับตัวเอง เพราะนี่ก็เป็นอีกครั้งแล้วที่หญิงสาวหนี เขาอยากโวยต่อ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างในอนุสติเบื้องลึกเตือนว่า…….

" อย่ายุ่งกับเรื่องนี้ "

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงได้แต่สบถด่าไปตามประสา เพื่อระบายอารมณ์ที่คั่งค้างอยู่ภายใน จากนั้นก็กลับเข้าห้องนอนของตนเอง เพื่อเดินทางสู่นิทรารมณ์ต่อไป

……………………

ภายในห้องนอนของหญิงสาวผู้ก่อเหตุ มีการตกแต่งด้วยเครื่องเรือนราคาแพงอยู่หลายชิ้น บ่งบอกถึงฐานะและรสนิยมได้เป็นอย่างดี เธอนิ่งสงบอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงหรู ท่ามกลางความมืด มีเพียงโคมไฟตรงหัวนอนที่ส่องสว่างอยู่รำไร เลยทำให้บรรยากาศชวนสลดหดหู่และหลอกหลอนในเวลาเดียวกัน

หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็ก้มหน้าลงซบกับเข่าคู่ที่คู้ขึ้นมา พร้อมสะอื้นไห้เบาๆ

" อย่าทำอะไรชั้นเลย ชั้นกลัวแล้ว ฮือ….. "

……………………

ณ.บริษัทใหญ่ย่านใจกลางกรุง บริษัทแห่งนี้มีลักษณะเป็นตึกสี่คูหาซึ่งมีความสูงประมาณสี่ชั้น ที่ชั้นดาดฟ้าขึ้นป้ายใหญ่ระบุข้อความว่า " บริษัททนายความมิตรไมตรีจำกัด "

บริษัทมิตรไมตรีจำกัดเป็นสำนักงานทนายความที่ติดอันดับท็อปของวงการกฎหมายไทย มีทนายความเก่งๆคอยให้บริการอยู่หลายสิบคน นอกจากนี้ยังมีเสมียนทนาย พนักงานต้อนรับ พนักงานฝ่ายธุรการและพนักงานฝ่ายอื่นๆอีกมากมาย

หน้าห้องทำงานของผู้จัดการซึ่งตั้งอยู่บนชั้นสี่ มีเลขานุการสาวหน้าตาน่ารักน่าชังนั่งทำงานอยู่ ทันใดนั้นเอง ประตูห้องก็เปิดออก พร้อมการปรากฏกายของชายหนุ่มคนหนึ่ง

ชายหนุ่มคนนี้อายุราวๆ 30 ปลาย ไว้ผมรองทรงสูง ดวงตาคมซึ้งเปล่งประกายภายใต้คิ้วดกดำ จมูกโด่งเป็นสันราวฝรั่ง ปากบางที่แดงราวชาดแต้มรับกับผิวขาวเหลืองที่ละเอียด ร่างสูงสมส่วนถูกซ่อนอยู่ในชุดสูทสีเทาที่ดูสมาร์ท ทุกสิ่งที่เป็น มันทำให้เขาดูคล้ายเจ้าชายสูงศักดิ์ของอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่งเลยทีเดียว

ทันทีที่เลขานุการสาวได้ยินเสียงเปิดประตู ก็เงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นชายหนุ่มคนดังกล่าว เธอก็กล่าวทักทาย พร้อมยกมือไหว้ด้วยกิริยาแช่มช้อย

" สวัสดีค่ะ คุณนพพล "

" สวัสดีจ้ะ มาราณี ว่าแต่คุณจิตหรามาถึงรึยัง " ชายหนุ่มผู้มีนามว่า "นพพล" เอ่ยถาม พร้อมรอยยิ้มเก๋ไก๋ ด้วยความหล่อเหลาปานเทพบุตร ทำให้เลขานุการสาวถึงกลับหน้าแดงก่ำ

" ยังมะ…..ไม่มาเลยค่ะ "

ชายหนุ่มยิ้มรับ พลางชำเลืองมองสาวน้อยไม่วางตา อาการดังกล่าวยิ่งทำให้สาวเจ้าอายหนักกว่าเดิม เธอจึงก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป เพื่อหวังหลบเลี่ยงความขวยเขินที่กำลังเกาะกินหัวใจ

" เอ่อ หนูมาราณี จ๊ะ " ชายหนุ่มนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสียงนุ่ม

" คะ…..ค่ะ " สาวน้อยรับคำลนลาน

" ไปหาแฟ้มคดีใหม่ในห้องให้ทีซิจ๊ะ พอดีพี่หาไม่เจอน่ะ " ชายหนุ่มกล่าวเรียบๆ แต่แววตาที่มองสาวน้อยกลับดูแปลกประหลาด คล้ายว่าอยากจะกลืนกินสาววัยใสเข้าไปทั้งตัว

" ได้ค่ะ " สาวน้อยลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆด้วยอาการอิดออด

ถ้าเป็นไปได้ มาราณีไม่อยากเข้าไปในห้องของผู้จัดการหนุ่ม เพราะกิตติศักดิ์ที่เล่าขานกันมาล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า หนุ่มหล่อนายนี้เป็นเพลย์บอยตัวพ่อที่เจ้าชู้สุดๆชนิดเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น นอกจากนี้ยังมีข่าวว่าชอบหาเศษหาเลยกับลูกน้องสาวเป็นประจำ และในอึดใจต่อมา หญิงสาวก็แน่ใจว่าข่าวลือนั้นเป็นความจริง เพราะในช่วงที่กำลังเดินผ่าน เธอรู้สึกว่ามีมือนุ่มๆตีปั้บเข้าไปที่บั้นท้ายงอนงาม

" เดินเร็วๆหน่อยสิ หนู เดินช้าแบบนี้ ก็ต้องโดนพี่ลงโทษ "

มาราณีอยากหันไปตบใจจะขาด แต่เห็นว่าผู้จัดการหนุ่มเป็นคนหล่ออย่างร้ายกาจ เลยยอมให้อภัย เธอข่มความโกรธอายและเดินเข้าไปหาแฟ้มคดีอย่างไม่เต็มใจ

นพพลมองร่างเล็กเพรียวของเลขานุการสาวด้วยแววตาที่หยาดเยิ้ม ครู่หนึ่งเขาก็ยกมือข้างที่ตีบั้นท้ายขึ้นดอมดม

" กลิ่นหอมชื่นใจดีจริงๆ "

ระหว่างที่นพพลกำลังลวนลามมาราณีด้วยสายตา ก็มีสาวสวยวัย 30 ต้นๆเดินตรงเข้ามา หญิงสาวนางนั้นซ่อนร่างสูงเพรียวได้ส่วนในชุดเสื้อเชิ้ตแพรสีขาว กระโปรงสั้นรัดรูปสีดำ ใบหน้าตกแต่งด้วยเครื่องสำอางบางๆอันเป็นการเสริมความสวยที่มีอยู่แล้วให้โดดเด่นขึ้นไปอีก เธอจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากหญิงสาวที่ก่อปัญหาในอพาร์ทเม้นท์หรูเมื่อคืนก่อน

" อ้าว คุณจิตหรา มาแล้วหรือครับ ผมอยากพบคุณอยู่พอดีเลย " นพพลกล่าวยิ้มๆ เมื่อพบพานสาวสวย

" สวัสดีค่ะ ผู้จัดการ " หญิงสาวผู้มีนามว่า "จิตหรา" กล่าวทักทายโดยไม่ยกมือไหว้ อันบ่งบอกถึงความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างจะสนิท

" วันนี้มีอะไรให้ผมทำมั่งครับ " ผู้จัดการหนุ่มไถ่ถาม

" มีเยอะแยะเลยค่ะ " หญิงสาวรับมุก แต่ไม่กล่าวถึงรายละเอียดในตอนนี้

" งั้นเชิญเข้ามาคุยงานในห้องผมก่อน " ผู้จัดการหนุ่มส่งสายตาเจ้าชู้ให้สาวสวยอย่างเปิดเผย พร้อมกล่าวเชื้อเชิญเสียงหวาน

" ค่ะ " สาวสวยรับคำและเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในห้องทำงาน

ลิงค์นิยาย โอม แรงอาฆาต (เวอร์ชั่น 100 เปอร์เซ็นต์)

เว็บ MEB

เล่มที่ 1 https://www.mebmarket.com/ebook-160354-โอม-แรงอาฆาต-เล่มที่-1

เล่มที่ 2 https://www.mebmarket.com/ebook-160355-โอม-แรงอาฆาต-เล่มที่-2

เล่มที่ 3 https://www.mebmarket.com/ebook-160356-โอม-แรงอาฆาต-เล่มที่-3

เว็บ PINTOBOOK