เถื่อนร้ายบัญชารัก

“บัดซบ! นายกำลังแนะนำให้ฉันตอแหล”

สิ้นคำแนะนำจากปากลูกน้องคู่ใจ ฟรานซิสโก้ที่เอนตัวนอนพิงพนักหัวเตียงก็ตวัดหางตาคมมองเฮ็นริค ก่อนเอ่ยดุด้วยน้ำสียงห้วนห้าวไม่พอใจ หากไม่ติดว่าถูกแพรชมพูสั่งให้นอนพักนิ่งๆล่ะก็ เขาจะลุกขึ้นไปซัดปากมันสักทีให้รู้สำนึก นี่เฮ็นริคมันคิดอะไรอยู่ มันลืมไปแล้วหรือไรว่าฟรานซิสโก้ ฮอร์นสันคนนี้คือบุคคลผู้ทรงอิทธิพลในวงการอุตสาหกรรมเพชรพลอยคนหนึ่งของโลกนะโว๊ย เขาคือบุรุษมาดเท่ที่สาวๆโหวตให้ติดหนึ่งในห้าของชายโสดในฝันทุกปี แค่นั่งไขว่ห้างโชว์ใบหน้าหล่อๆแป๊บเดียวก็มีสาวสวยมากมายพากันทิ้งสายตาพร้อมฉุดกระชากลากเขาขึ้นไปฟัดบนเตียงร้อนระอุ แต่นี่ไอ้ลูกน้องตัวดีมันกลับแนะนำให้เขาทำตัวอ่อนแรงเป็นคนป่วยเพื่อเรียกร้องความเห็นใจจากแพรชมพู แล้วถือโอกาสนี้อ้อนเมียรักให้ยอมยกโทษให้ หล่อรวยล้นฟ้าระดับเจ้าพ่ออย่างเขาทำไมต้องใช้วิธีหน่อมแน้มขนาดนั้นด้วยวะ!

“แต่เมื่อกี้คุณฟรานก็...”

เฮ็นริคจะบอกว่าเมื่อตะกี้ที่ฟรานซิสโก้แกล้งร้องโอดโอยคล้ายจะเป็นจะตายตอนโดนกระแทกนั่นก็ ‘ตอแหล’ ไม่ใช่หรือ ถ้าจะเถียงว่าเจ็บจริงเขาขอค้านหัวชนฝา เจ้านายก็เจ้านายเถอะแต่ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ จำได้ว่าเมื่อสามปีก่อนตอนที่งานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรของลูกค้าที่กรุงปารีสถูกโจรบุกปล้น ฟรานซิสโก้ที่อยู่ในเหตุการณ์เรียกหาปืนจากลูกน้องแล้วช่วยไล่ล่าตัวคนร้ายอย่างไม่เกรงกลัวสักนิด ระหว่างที่ไล่ยิงกันสนั่นเมืองเจ้านายเขาถูกยิงที่หัวไหล่มาหนึ่งนัดจนเลือดไหลชุ่มแขน ถามว่าชายหนุ่มบาดเจ็บขนาดนั้นแล้วหยุดไหม...ก็ไม่! ฟรานซิสโก้ยังไล่ตามคนร้ายต่อไปพร้อมทีมบอดี้การ์ดและตำรวจ พลังสามัคคีทำให้จับคนร้ายได้สำเร็จ นั่นละเจ้านายเหนือหัวถึงได้ยอมให้พวกเขาพาตัวไปรักษา ตั้งแต่โดนยิงไปจนถึงตอนที่คุณหมอเอามีดกรีดดึงกระสุนออกจนกระทั่งแทงปลายเข็มเย็บผิวเนื้อเข็มสุดท้ายเขาก็อยู่ด้วยตลอด จึงเห็นคาตาว่าใบหน้าของฟรานซิสโก้นั้นเรียบเฉยเหมือนคนไม่มีต่อมรับความเจ็บปวด แล้วอย่างนี้จะให้เขาเชื่อลงหรือว่าหัวกระแทกขาโต๊ะแค่นั้นมันจะสะเทือนต่อมรับความรู้สึกของชายหนุ่ม

“หุบปาก!” ฟรานซิสโก้รีบตวาดเมื่อดูท่าว่าจะถูกลูกน้องจับไต๋ได้หมดเปลือก

“แล้วคุณฟรานมีวิธีอื่นง้อให้คุณพิ้งค์ยอมใจอ่อนแล้วเหรอครับ”

‘เออ! นั่นสิวะ ทำเป็นหยิ่งแล้วเรามีทางเลือกอื่นรึไง ลืมไปหรือเปล่าว่าเมียไม่ให้กอดมาสามวันแล้วนะเว้ย’

ก็จริงของมัน คำถามของเฮ็นริคแทงใจคนนอนง่อยอยู่บนเตียงชะมัด ฟรานซิสโก้ถอนหายใจเฮือกๆอย่างคนมีเรื่องกลัดกลุ้มพลางยกแขนกอดอก อยากหยิ่ง อยากเชิด อยากนั่งไขว่ห้างกระดิกขาจิบชาอุ่นๆแล้วเป็นฝ่ายรอให้แพรชมพูคลานเข่าตามเอาอกเอาใจตามประสาคนไม่เคยต้องง้อใครมาก่อนในชีวิตเหมือนที่เคยทำมาตลอดสามสิบกว่าปี แต่พอย้อนนึกถึงความเป็นจริงว่าอ้อมแขนเขาว่างเปล่าไร้ร่างเล็กแต่อวบอุ่นให้กอดให้ซบเหมือนเคยแล้วใจมันหดหู่เหลือเกิน ศักดิ์ศรีจะมีค่าอะไรหากยึดถือมันไว้แต่ไม่ได้เมียรักกลับคืน ไอ้วิธีอื่นที่เขาเพียรสรรหามาง้อก็ไม่มีวี่แววว่าจะช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย สมองจึงนำคำแนะนำของเฮ็นริคกลับมาพิจารณาอีกครั้งอย่างรอบคอบ

“คุณฟรานจะใช้วิธีที่ผมแนะนำไหมครับ ถ้าไม่ ผมจะได้...”

เฮ็นริคแอบอมยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนเมื่อเห็นหน้าแดงๆที่โดนเขารู้ทันของฟรานซิสโก้ ช่วงเวลาเหมาะๆแบบนี้มันสั้นนัก  ก่อนที่รอยแดงจางๆจนแทบมองไม่เห็นที่หน้าผากจะหายไปจนไม่สามารถนำมาใช้อ้างอิงได้ มือขวาหนุ่มจึงแกล้งถามลองเชิงเพื่อกระตุ้นให้เจ้านายเร่งตัดสินใจ

“ยกเลิกประชุมวันนี้ทั้งหมด”

“ได้ครับ” เฮ็นริคยิ้มหวานยินดีรับคำสั่งครั้งนี้ เพราะมันหมายความว่าฟรานซิสโก้เลือกทำตามที่เขาแนะนำ

“ถ้าวิธีนี้ไม่ได้ผล นายโดนเตะแน่”

คนเป็นนายนอนกอดอกหรี่ตามองลูกน้องคนสนิทก่อนขู่อาฆาตเสียงรอดไรฟัน แต่กระนั้นต่างก็รู้กันดีว่าฟรานซิสโก้ไม่ได้โกรธ จะมีก็แค่หมั่นไส้ในความรู้ดี รู้มาก และรู้ทันความคิดของผู้เป็นนายราวกับไปนั่งสิงอยู่ในใจของฟรานซิสโก้มากไปหน่อยก็เท่านั้นเอง

“แต่ผมมั่นใจว่าปลายปีผมจะได้โบนัสเพิ่มเป็นห้าเท่าครับ”

ไม่ได้งกแต่โอกาสมันเอื้อเลยถือโอกาสไถเจ้านายเหนือหัวเสียเลย ไม่ต้องให้หมอดูมาฟันธง เฮ็นริคก็เชื่อมั่นในความคิดของตัวเองว่าแผนที่แนะนำไปต้องได้ผลเป็นอย่างดี การันตีได้จากความห่วงใยของแพรชมพูที่ปิดบังไม่มิดทั้งสายตากังวล น้ำเสียงสั่นเครือและมือบางที่สัมผัสหน้าผากของเจ้านายเขาอย่างอ่อนโยน หากไม่ห่วงมีหรือที่แพรชมพูจะคอยอยู่ข้างๆฟรานซิสโก้ไม่ละสายตาไปไหนทั้งที่ก่อนหน้านี้แค่เสี้ยวหน้าของเจ้านายเขายังไม่ยอมมอง แต่ที่ตอนนี้แพรชมพูยอมห่างแล้วฝากให้เขาเฝ้าอาการของเจ้านายหนุ่มแทนก็เพราะว่าที่นายหญิงคนสวยออกไปชงนมอุ่นๆมาให้คนแกล้งเจ็บ

“ถ้ามั่นใจขนาดนั้นก็รีบไปตามพิ้งค์มาสิวะ”

“ย่อมได้ครับ”

เฮ็นริคค้อมศีรษะน้อมรับคำสั่งด้วยความเต็มใจอย่างที่สุดเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของฟรานซิสโก้ที่ไม่ได้เห็นมาหลายวันกลับคืนมาประดับบนใบหน้าหล่ออีกครั้ง อันที่จริงใบหน้าหล่อเหลาแต่เรียบเฉยคล้ายรูปปั้นนักรบกรีกโบราณคือเอกลักษณ์โดดเด่นของฟรานซิสโก้มาแต่ไหนแต่ไร แต่นั่นมันก่อนที่แพรชมพูจะก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต หลังจากมีมือนุ่มๆให้จับจูงพาไปด้วยกันทุกที่ มีร่างเล็กบอบบางให้โอบกอดเติมพลังในวันที่ทำงานจนเหนื่อยล้า ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมก็อ่อนโยนผิดแผกไปจากเดิม โดยเฉพาะดวงตาคู่คมที่ทอประกายความสุขออกมาให้คนใกล้ชิดอย่างเขาได้เห็นชัดเจน และเขาก็อยากให้ความสุขนั้นสิงอยู่ในดวงตาของเจ้านายเหนือหัวตลอดไป เพราะฉะนั้นอะไรที่เขาสามารถช่วยเหลือได้ เขาจะรีบทำมันทันที แต่ยังไม่ทันที่เฮ็นริคจะได้ออกไปตาม แพรชมพูก็ประคองถาดเครื่องดื่มเข้ามาเสียก่อน

“ฟรานคะ นมอุ่นๆมาแล้วค่ะ ดื่มสักหน่อยนะคะ”

‘นมอุ่นๆไม่กิน อยากกินนมสดๆจากเต้ามากว่าครับ ฟรานหิ๊วหิว!’

นั่นคือความคิดชั่วร้ายที่ฟรานซิสโก้จำเป็นต้องข่มกลั้นความทรมานแล้วจำกัดมันไว้แค่ในสมองไม่อาจพูดออกมา เพราะเกรงว่าความห่ามหื่นทะลุเพดานอาจทำลายความน่าสงสารที่กำลังได้รับให้ติดลบแล้วพาให้แพรชมพูเลิกเอาอกเอาใจ แล้วคนที่ซวยจะเป็นใครล่ะถ้าไม่ใช่ตัวเขาเอง เพราะฉะนั้นจำต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ก่อนจะได้กินหวานกินเปรี้ยวให้อิ่มหนำ เขาจะต้องกินไอ้นมอุ่นๆที่ถูกยื่นมาตรงหน้านี่จริงหรือ อยากตะโกนบอกเมียเหลือเกินว่านี่พี่ฟรานนะครับไม่ใช่หมูน้อยเอมิเลียจะได้กินนมแล้วนอน แต่พูดไม่ได้ไง สิ่งที่ทำได้คือยื่นมือไปรับแก้วนมมาถือไว้ทั้งที่ในใจโคตรแขยง

‘เฮ้ย เฮ็นริค! เอาไงดีวะ ช่วยด้วย กูไม่อยากกินนม!’

ใบหน้าหล่อๆจืดเจื่อนแลดูเหมือนคนป่วยสมจริงโดยไม่ต้องเสแสร้งเมื่อเหลือบสายตามองแก้วนมสีขาวเหมือนมันคือวัตถุอันตราย จากนั้นจึงเหลือบสายตาส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉินจากเฮ็นริคที่ยืนอยู่ด้านหลังแพรชมพู เสี่ยงชีวิตผจญอันตรายมาด้วยกันไม่เคยทิ้งนับครั้งไม่ถ้วน เรื่องแค่นี้เฮ็นริคมันต้องช่วยเขาได้สิวะ แต่ทว่า...

‘ขอโทษครับ เรื่องนี้เฮ็นฯจะไม่ยุ่ง’

บอดี้การ์ดหนุ่มยักไหล่เบาๆแล้วส่ายหน้าเหมือนจะปฏิเสธว่าในกรณีนี้เขาช่วยเหลืออะไรไม่ได้จริงๆ ไม่มีคำพูดผ่านริมฝีปากสีชมพูสวยของเฮ็นริค จะมีก็แต่สายตาเห็นใจที่ตอบกลับมาว่า...โปรดอย่าดื้อกับภรรยาเลยครับ สู้ๆ

‘แต่กูโตแล้ว กูไม่อยากกิน เอาไปเททิ้ง!’

‘รบกวนคุณฟรานเงยหน้ามองคุณพิ้งค์ก่อนครับ แล้วช่วยยืนยันว่าจะให้ผมเอาไปเททิ้ง’

หลังจากเงยหน้าขึ้นมองแพรชมพูที่ทรุดตัวลงมานั่งด้วยกันบนเตียง แล้วคำตอบของฟรานซิสโก้ที่เฮ็นริคได้รับก็คือ...ชายหนุ่มยกแก้วนมขึ้นจรดริมฝีปาก จากนั้นก็กระดกแก้วนมขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดไม่เหลือสักหยดให้เททิ้ง ก่อนหันไปขอบใจลูกน้องคนสนิทผ่านสายตาที่เฮ็นริคช่วยเตือนให้เขาตระหนักถึงความปรารถนาดีของเมียรัก เพราะนมที่เขาดื่มมันไม่ใช่ยาพิษ แต่มันคือความห่วงใยที่แพรชมพูมอบให้ หากเขาเททิ้ง หญิงสาวคงเสียใจน่าดู โชคดีเหลือเกินที่เขาไม่ได้ทำเรื่องโง่เง่าอย่างนั้น

“ฟราน ดีขึ้นบ้างไหมคะ”

“ยังมึนๆหัวอยู่เลยครับ”

น้ำเสียงอ่อนๆ มือสีแทนที่แตะๆคลึงๆตรงหน้าผาก ดวงตาที่พริ้มหลับเหมือนกำลังปิดกั้นอาการบาดเจ็บทางดวงตานั้นทำให้แพรชมพูเป็นห่วงจนร่างบางขยับเข้าไปชิดแล้วชะโงกหน้าเข้าไปเช็คอาการของฟรานซิสโก้อีกรอบเพราะกลัวว่าแรงกระแทกจะส่งผลให้ชายหนุ่มช้ำในหรือเลือดคั่งในสมอง

“อื้อหือออออออ!” สกิลออเซาะ...ขั้นเทพ

แต่ท่าทางอ่อนแรงคล้ายคนป่วยเพื่ออ้อนเมียเหล่านั้นกลับทำให้เฮ็นริคที่ยืนสังเกตการณ์เผลอหลุดร้องอื้อหือเสียงต่ำลากยาวเบาๆในลำคอคล้ายหมั่นไส้ในความเล่นใหญ่ของเจ้านาย ดูเหมือนฟรานซิสโก้จะแสร้งป่วยในเลเวลสูงกว่าที่เขาแนะนำไปหลายระดับ งงในงงว่านี่ใช่ผู้ชายคนเดียวกับที่เกรี้ยวกราดเมื่อครู่ว่าไม่อยากตอแหลหรือเปล่า

“งั้นนอนพักสักนิดนะคะ ถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพิ้งค์จะได้ตามคุณหมอมาดูอาการ”

“ผมนอนไม่หลับ ไม่ชินการนอนกลางวัน พิ้งค์นอนเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหม”

สิ้นคำร้องขอเสียงอ่อนแพรชมพูก็คว้าแก้วนมเปล่าจากมือหนาไปวางตรงโต๊ะข้างเตียง จากนั้นก็เอื้อมจับผ้าห่มปลายเตียงผืนหนาขึ้นมาคลี่โดยมีเฮ็นริคขยับเข้ามาช่วย คลุมผ้าห่มให้ฟรานซิสโก้เรียบร้อยแพรชมพูจึงแทรกตัวเข้าไปซุกในผ้าผืนเดียวกัน

“หนาวจังครับ”

มันคือช่วงเวลาดั่งทองของคนป่วยอย่างแท้จริง เพราะไม่ว่าฟรานซิสโก้จะออดอ้อนร้องขอสิ่งใดแพรชมพูก็ไม่มีขัด แค่คนแกล้งป่วยบ่นว่าหนาว หญิงสาวที่อุทิศตัวนอนเป็นเพื่อนก็ขยับตัวเข้าไปกอดซบร่างหนา ซุกใบหน้าหวานกับอกแกร่ง นั่นล่ะฟรานซิสโก้จึงหุบปากฉับหยุดเรียกร้องนั่นนี่เหมือนเด็กน้อยเอาแต่ใจแล้วตวัดท่อนแขนแข็งแรงกอดรัดแพรชมพูไว้ในอ้อมอก เหตุการณ์เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ ไม่มีเหตุผลให้อยู่เป็นก้างขวางคอเวลาแสนสุขของเจ้านาย เฮ็นริคจึงบังคับปลายเท้าให้สัมผัสพื้นเบาที่สุดเข้าคว้าแก้วนมติดมือแล้วเดินออกไปจากห้องนอนด้วยใบหน้าเกลื่อนยิ้ม

‘มารยาระดับเซียน!’

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

เป็นไงล่ะ เจอสกิลการอ้อนเมียของอิพี่เข้าไป ขนาดลูกน้องสุดที่รักยังอดนินทาเจ้านายไม่ได้ สำหรับความตอแห_นั้น มีใครให้มากกว่านี้ไหมคะ ฮ่าๆๆ ถ้าอยากรู้ว่าสกิลอ้อนเมียของอิพี่ฟรานจะเลเวลสูงขนาดไหน ต้องเข้าไปพิสูจน์ในเล่มนะจ๊ะ หรือง่ายๆก็กดจิ้มโหลดได้ที่ลิ้งค์E-bookด้านล่างนี้เลย

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTY5MzI2MSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjgzMzQxIjt9