เรื่องเก่าหนหลัง

                “เฮ้ย  ไอ้เสือ  น้องคนนั้นอย่างแจ่ม”  มึงสะกิดกูเบาๆ ก็ได้ไอ้มน  ตะโกนดังจนคนเขาหันมามองกันหมดแล้ว  ผมหันไปทางมือไม้ที่ไอ้มนคู่หูผมชี้ไป 

                “มึงไม่อายก็ควรจะกลัวน้องเขาอายมั่ง”  ผมเตือนมันเบาๆ  แต่สายตาผมจับจ้องเธอไม่เบา  นั่นมันรัศมีอะไรกัน  เพราะเสียงตะโกนไม่เบาของเพื่อนผม  เธอเองก็หันมาทางเราเช่นกัน  เพียงเสี้ยววินาที  ผมพบว่า  นี่มันแม่ของลูกชัดๆ  ผมรีบหลุบตาลงต่ำ  แล้วลากไอ้มนคนเซ่อซ่าออกมาจากตรงนั้น

                พวกผมเป็นนักเรียนในโรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอีสาน  ปีนี้อยู่ ม. 6  กันแล้วครับ  ด้วยความที่โรงเรียนของเราอยู่ในระดับแนวหน้าของภาค  ห้องหนึ่งห้องสองของเราก็จะไปเหมาเข้าคณะแพทย์กัน  ส่วนเด็กห้องสามอย่างผม  ก็เรียนพอใช้ได้และต้องเป็นผู้นำในกิจกรรมต่างๆ ของโรงเรียน  รวมถึงสภานักเรียน  แต่ดีหน่อยที่ทางโรงเรียนไม่อนุญาตให้  ม. 6  เป็นสภานักเรียน  เพราะมุ่งมั่นจะทำผลงานสอบเข้ามหาวิทยาลัยอย่างจริงจัง  ปีนี้ผมจึงได้รับตำแหน่งอดีตหัวหน้าสารวัตรนักเรียน  และพ่วงตำแหน่งที่ปรึกษาสภานักเรียนฝ่ายสารวัตรนักเรียน  (ซึ่งใครๆ บอกผมมาว่า  หน้าตาผมเหมาะกะการโดดเรียน  มากกว่าไปติดตามพวกหนีเรียน)  ดังนั้นผมและผองเพื่อนจึงได้รับความเกรงอกเกรงใจอยู่ไม่น้อย  ผมว่าบางทีน้องๆ มันก็กลัวพวกผมจนหัวหด  ทั้งๆ ที่พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรเลย (มึงดูหน้ามึงด้วย : คนเขียน)  รวมถึงน้องคนนั้นของผม  ที่ผมบอกว่าแม่ของลูก  จนแล้วจนรอดแค่เข้าไปถามชื่อยังไม่กล้า  น้องเค้าย้ายเข้ามาตอนปี 4 ในขณะที่ผมกำลังจะจบออกไปจากรั้วแห่งนี้  โธ่เอ้ย สวรรค์ช่างไม่เป็นใจ  ปีเดียวจะไปทำอะไรได้  เรียนก็หนัก  เตรียมสอบอีก  คงได้แดกแห้วชั่วชีวิตแน่ไอ้เกอร์เอ้ย  มึงได้เก้อสมชื่อมึงก็คราวนี้

               ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

               แยกมาจากเรื่อง  นายปากร้ายกับยายใจแข็ง  หนูขิมสาวหน้าหวานดีกรีดาวคณะวิศวกรรม  ผู้มาตามหาพี่ชายใจดี  ใครๆ ก็บอกว่าชอบเข้าไปได้ยังไง  ยังกะมหาโจร  ใครจะรู้หล่ะ  เกอเก้อเค้าน่ารักจะตายไป

               เด็กๆ  เขาขอมาว่าอยากอ่านนิยายแนวสายรหัส  ตามใจเด็กเค้าหน่อย