เส้นทางของเทพตกสวรรค์

ทางด้านเกาะแห่งดนตรี

มิวซ่า เทพีแห่งเสียง กำลังนั่งรออาซีเดียร์ บาปแห่งความขี้เกียจลอยมาอย่าเอื่อยๆ

"ข้า zZ กำลัง zZ ไปzZ"

"ทำไมข้าต้องมาเจออะไรน่าเบื่อแบบนี้ด้วยเนี่ย"

"เอาอย่างนี้เป็นไง เรามารอให้คนอื่นสู้เสร็จกันดีกว่าไหม ชั้นน่ะเป็นพวกไม่ชอบการต่อสู้น่ะนะ" อาซีเดียร์ยื่นขอเสนอ

"ชั้นน่ะยังไงก็ได้ เพราะถึงยังไงบาปอย่างแกก็คงฆ่าไม่ตายอยู่ดีหนิ" มิวซ่าเองก็รู้ตัวดีว่าถึงจะสู้ชนะแต่ก็ยังไม่มีพลังมากพอที่จะสลายวิญญาณเจ้านี่ทิ้งอยู่ดี

"งั้นฉันของีบก่อนนะ zZ"

มิวซ่าถึงกับถอนหายใจ

แต่ทันทีที่มิวซ่ากำลังประหม่า อาซีเดียร์ก็พุ่งมาด้วยความเร็วสูง แต่มิวซ่าก็หลบโดยใช้คลื่นเสียงดีดตัวเองออกมาได้ทัน เธอคิดว่างานนี้คงไม่น่าเบื่อแล้วล่ะ

"ไหนว่าจะไม่สู้ไม่ใช่หรือไง"

"หึหึ ชั้นแค่ขี้เกียจพูดความจริงน่ะ" ความเร็วในการพุ่งโจมตีเข้ามาต่างกันภาพลักษณ์ของเจ้านี่อย่างสิ้นเชิง

"กรงเล็บทมิฬ ความเอื่อยเฉื่อย" กรงเล็บที่มีออร่าสีดำออกมาก่อนที่มิวซ่าจะรู้ตัว ความเร็วในการพุ่งตัวโจมตีอย่างไม่หยุดหย่อนต่างกับคำพูดอย่างสิ้นเชิง

"เร็วดีนี่ ความเร็วพอๆ กับความเร็วเสียงของชั้นเลย งั้นลองกินนี่หน่อยละกัน เวทเสียงประสาน การขับขานของวิหคเทพ"

"กรงเล็บทมิฬ โจมตี" อาซีเดียร์ป้องกันเอาไว้อย่างง่ายดาย

"อย่างนี้นี่เอง เวทที่แกร่ายกับสิ่งที่แกทำจะตรงกันข้ามสินะ"

"ใช่แล้ว ข้าคือบาปแห่งความเกียจคร้าน เป็นการประยุกต์เวทย์ที่ทุกอย่างที่ข้าร่ายให้ตรงกันข้ามเพื่อเพิ่มความทรงพลังในการสั่งการ

"เก๋ดีนี่ งั้นลองนี่หน่อย เวทความเร็วเสียง โซนิกบูม"

"กรงเล็บทมิฬ ใบมีดทื่อ" อาซีเดียร์ผ่าคลื่นเสียงด้วยความคมของใบมีด

"ยังไม่หมดแค่นี้ เวทย์กระจายเสียง คำพิพากษาของศาลทั้ง 4" เวทย์เสียงที่กระจายอยู่เข้าโจมตีอาซีเดียร์จากทุกทิศ

"เปล่าประโยชน์! ลองลิ้มรสพลังของตัวเองดูบ้างซิ กรงเล็บทมิฬประสาน ความเอื่อยเฉื่อยและความซื่อตรง"

ปลายของกรงเล็บเปลี่ยนจากตรงเป็นโค้งงอ อาซีเดียร์ใช้ความเร็วหมุนตัวรอบทิศทางเพื่อสะท้อนเสียงกลับไปยังมิวซ่า ทำให้เธอต้องใช้คลื่นเสียงเดียวกันหักล้างออกไป

"หนอยแหนะ! น่ารำคาญจริงๆ อัญเชิญวงชาโดว์สตริงคอมโบว์แห่งเกาะดนตรีสวรรค์ ชาโดว์เฮฟเว่นเนียร์ (Shadow Heavenia) "

ภูตแห่งเครื่องดนตรีทั้ง 5 ตนถูกอัญเชิญออกมา ได้แก่ ภูตแห่งกีตาร์คอร์ด ภูตแห่งกีตาร์เบส ภูตแห่งกีตาร์โซโล่ ภูตแห่งกลองชุด และภูตแห่งออร์แกน

"มาเริ่มกันเลยดีกว่า บทเพลงที่ 1 จุดเริ่มต้นแห่งสรวงสวรรค์" เกิดภาพประวัติของการก่อเกิดเกาะแห่งสวรรค์ขึ้นมาภายในหัวของอาซีเดียร์ เพลงนี้มิใช่การโจมตี แต่เป็นการฉายภาพให้ดูเท่านั้น

"น่าสนใจดีนี่นา อัญเชิญวงดนตรีมาทั้งทีคงไม่ได้เอามาเพื่อสร้างเวทย์มายาให้ข้าเห็นเท่านั้นหรอกนะ" อาซีเดียร์ที่คิดว่าบทเพลงนี้คงไม่ได้มีพิษภัยกับตนจึงไม่ได้ร่ายเวทอะไรเพื่อปัดป้องออก

"บทเพลงที่ 2 ต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง" ภาพมายารอบที่สองคือการกำเนิดของสิ่งมีชีวิตภายในเกาะต่างๆ ความสวยงามและความวิจิตรที่แต่ละชีวิตได้กำเนิดออกมานั้นทำให้อาซีเดียร์รู้สึกโหวงๆ ในใจ

"บทเพลงสุดท้าย มิตรภาพของสรรพสิ่ง"

ขณะที่อาซีเดียร์กำลังเคลิบเคลิ้ม ภาพมายาที่ 3 ก็เริ่มฉายเข้ามาในหัว เป็นภาพมิตรภาพของเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่อาศัยอยู่ด้วยกัน ต่างพึ่งพาอาศัยกันเหมือนเป็นดั่งครอบครัวเดียวกัน พลังของมิวซ่าคือการใช้ดนตรีนำพาทุกสรรพสิ่งไปในทิศทางที่ถูกต้อง ทุกชีวิตเมื่อได้ฟังบทเพลงทั้ง 3 จะถูกขับกล่อม ขัดเกลา และชำระล้างขณะฟังดนตรีจนจบบทเพลงสุดท้ายก็จะกลับมาเป็นเดินในเส้นทางที่ถูกต้องอีกครั้ง

"ขอบคุณนะสำหรับการแสดงดีๆ แต่ว่า...รีบมาจบเรื่องกันดีกว่า กรงเล็บทมิฬ ความเก็บกด ความเอื่อยเฉื่อยและการไว้ชีวิต" การปลดปล่อยพลังออกมาเป็นรูปร่างออร่าดำมืดมหาศาลพุ่งออกมาจากตัวของอาซีเดียร์ เขาใช้เวทความเร็วพุ่งตัวด้วยความเร็วสูง ใบมีดของกรงเล็บที่มีจิตสังหารรุนแรงราวกับกำลังหาเหยื่ออันโอชะเพื่อที่จะปลิดชีวิตกำลังพุ่งตรงมาที่มิวซ่า แต่ในขณะที่อาซีเดียร์พุ่งตรงเข้ามาโจมตีนั้นมิวซ่าได้เหลือบไปเห็นน้ำตาของอาซีเดียร์จากใต้หน้ากากกำลังไหลรินอาบทั้ง 2 แก้ม แต่ในดวงตากลับมืดสนิทเหมือนคนไม่มีสติ ทำให้เธอหลบการโจมตีของอาซีเดียร์ด้วยความว้าวุ่นใจว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรู้แค่ว่าตอนนี้บทเพลงสวรรค์เท่านั้นที่อาจจะช่วยเธอจากวิกฤตนี้ได้

"บทเพลงเยียวยาจิตใจ ท่วงทำนองของเสียงธิดาสวรรค์" มิวซ่าอัญเชิญพิณของนางฟ้าออกมาบรรเลง ส่งผลให้อาซีเดียร์หยุดการโจมตีแล้วกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

"อ้ากกกกกกกกก" พลังคลื่นเสียงอันมหาศาลถูกปล่อยออกมาจากการตะโกนของอาซีเดียร์

"อะไรกัน คลื่นเสียงนี่ พลังเทียบเท่ากับเราเลย ไม่สิ เหนือกว่าด้วยซ้ำ แกเป็นใครกันแน่" มิวซ่ารับรู้ได้ถึงพลังคลื่นเสียงอันมหาศาลที่มีเพียงไม่กี่คนที่มีพลังพอที่จะใช้ได้ หลังจากการตะโกนที่สั่นสะเทือนเกาะแห่งดนตรีไปได้ทั้งเกาะ ออร่าดำมืดของอาซีเดียร์กำลังสลายไปพร้อมกับหน้ากากของเขา สิ่งที่ทำให้มิวซ่าถึงกับตกใจก็คือบุคคลที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั่นคือ มาเอสโตร พี่ชายของเธอที่ได้ถูกจอมปีศาจสังหารไปเมื่อสงครามเทพมารครั้งก่อน

"ท่านพี่! นั่นท่านพี่ใช่ไหมคะ" มิวซ่าตะโกนออกมาสุดเสียง น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มทั้งสอง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอพี่ของเธออีกครั้ง แต่สัญญาณตอบรับกลับมีแต่ความว่างเปล่า ขณะนั้นเองก็เกิดหลุมมิติดูดตัวอาซีเดียร์เข้าไปภายในพริบตา

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! "