เส้นทางของเทพตกสวรรค์

ทางด้านเกาะแห่งลาวา เพียงแค่มาถึงไม่กี่เสี้ยววินาที ก็ทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกันไม่หยุดหย่อน ลินดิส เทพแห่งอัคคีขณะนี้ได้เข้าปะทะกับบาปแห่งความตะกละ กูล่า

"ง่ำๆ ข้ากำลังกินอยู่นะ ทำไมชอบขัดตอนกำลังกินขนมตลอดเลยเจ้านี่ ง่ำๆ "

"ปีศาจอย่างเจ้า ต้องมอดไหม้เป็นธุลีด้วยพลังของข้า" ขณะที่พูดอยู่ลินดิสก็ไม่คิดเปิดช่องว่างให้อีกฝ่ายสวนกลับ

"เจ้านี่น่ารำคาญจริงๆ รับไป กระสุนกระดูก" กูล่าทิ้งระยะห่างออกมาแล้ว พ่นกระดูกเคลือบพิษออกจากปาก โจมตีใส่ลินดิสราวกับห่ากระสุน แต่ลินดิสสามารถปัดป้องได้อย่างง่ายดายด้วยหอกเพลิงสวรรค์คู่ใจของเขา ขณะที่ปัดป้องกระสุนกระดูกอยู่ เขารู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่ออกมาจากกระดูก เหมือนเสียงร้องโหยหวน เสียงกรีดร้อง คร่ำครวญ

"เสียงนี่มันอะไรกัน"

"รู้ตัวแล้วสินะ กระดูกพวกนี้คือกระดูกมนุษย์ที่ข้ากินเข้าไปก่อนจะมาถึงที่นี่เองแหละ ตอนที่ข้ากินพวกมัน ได้ยินทั้งเสียงขอร้อง อ้อนวอน อย่าทำข้าเลย อย่ากินข้าเลย ตลกชะมัด ฮ่าฮ่าา"

ตอนนี้ลินดิสโกรธจัดจนแทบคลั่ง

"บาปของเจ้า ข้าจะผลาญมันให้เป็นเถ้าธุลี เวทเสริมพลัง เกราะจ้าวอัคคี" เปลวไฟมากมายจากเกาะแห่งลาวาเข้าห่อหุ้มร่างของเขากลายเป็นเกราะสีชาดที่ติดปีกเพลิง

"โอ้โห! ของเล่นใหม่มาแล้ว นายนี่น่าอาหย่อยจัง พอฉันจัดการนายได้แล้วจะหม่ำทั้งนายทั้งเกราะพวกนี้ให้อิ่มไปเลยย" พอพูดจบทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างดุเดือด ทางลินดิสเมื่อสวมเกราะแล้ว พลังกายเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล เขาตวัดหอกอย่างเชี่ยวชาญ ท่วงท่าสง่างามราวกับกำลังร่ายรำท่ามกลางเปลวเพลิง "ทางชั้นเองก็คงต้องเอาดาบออกมาบ้างแล้วแหละ" กูล่าเองก็คายดาบกระดูกมนุษย์ที่เคลือบพิษในท้องตนออกมาเสริมความแข็งแกร่งเพื่อหาโอกาสใช้พิษเข้าโจมตีลินดิสให้ถึงผิวหนังภายในดาบเดียว

การต่อสู้เป็นไปอย่างยาวนาน จนทั้งสองถึงกับหอบเหนื่อย

"โอ้ยยย หิวจังเยยย อยากกินแล้ว ถ้าข้ายังกินเจ้าไม่ได้งั้นข้ากินนั่นแทนแล้วกัน" กูล่าพุ่งตรงไปยังเกาะแห่งลาวาหวังจะกินเพื่อเพิ่มพลังของตน ลินดิสพุ่งตามไปอย่างรวดเร็วแต่ไม่ทันเขาจึงใช้ตัดสินใจร่ายเวทเข้าหยุด

"เวทอัคคีความเร็วสูง เพลิงรังสีปรมาณู" ทันทีที่เวทเพลิงพุ่งตรงไปยังกุลา เขาก็หันกลับมา อ้าปากกินเวทของลินดิสเข้าไป

"ง่ำๆ ๆ เวทนี่รสชาติเยี่ยมเลย เจ้าโดนข้าหลอกแล้วว เข้าโดนข้าหลอกแล้วว ฮ่าฮ่าา ทีนี้มาสู้กันต่อเลย" กูล่าที่ได้กินพลังเวทเข้าไปก็พุ่งตรงไปยังลินดิสหวังจะเอาดาบฟันเพียงครั้งเดียวให้พิษซึมเข้าไปจากทางบาดแผล ทางลินดิสเองก็เพิ่งใช้เวทไป ก็มีอาการเหนื่อยเล็กน้อยเพราะเขาไม่ถนัดการใช้เวทมนต์มากนักนอกจากการเสริมพลังกายทำให้โดนการโจมตีของกูล่าไปเล็กน้อย ซึ่งแผลก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลย เพียงแต่....

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย! " รอยแผลที่ปรากฏหลังจากพิษซึมเข้าไปแล้วคือละอองเวทย์มนต์ของลินดิสกำลังไหลออกจากตัวของเขาผ่านทางบาดแผลไปยังกูล่า

"ดาบของข้า กระดูกชิงวิญญา ถ้าได้ฟันโดนใคร พิษของมันจะดูดเอาพลังเวทของคน ๆ นั้นผ่านทางบาดแผลมาให้กับข้า ยิ่งเจ้าโดนมากเท่าไร ละอองเวทมนต์ของเจ้าก็จะมาเป็นพลังเวทให้ข้ามากขึ้นเรื่อยๆ เพียงแต่ในตอนนี้ รอยแผลเดียวก็ทำให้เจ้าที่ด้อยในเรื่องพลังเวทที่สุดในบรรดา 7 เทพสูงสุด พลังลดต่ำไปเยอะเลยล่ะนะ อีกไม่นานเกราะของเจ้าก็จะสลายไปเพราะพลังเวทไม่พอใช้ แล้วเดี๋ยวข้าจะจัดการเจ้าตอนนั้นแหละน้าาา ตอนนี้ข้าขอไปหม่ำเกาะของเจ้าก่อนแล้วกัน" พูดจบกุลาก็พุ่งตรงไปยังเกาะแห่งลาวาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ลินดิสที่พลังเวทไหลออกไปเรื่อยๆ ตัดสินใจทุ่มพลังทั้งหมดของตนเพื่อเข้าปะทะกับกุลา เขารวมพลังทั้งหมดไปที่ปลายหอก สลายเกราะออก จากนั้นพุ่งลงไปหากุลาด้วยความเร็วสูง ทางกูล่าเองเมื่อเห็นลินดิสปลดเกราะก็เปลี่ยนเป้าหมายพุ่งกลับมาหวังจะกินลินดิสให้ แต่จุดที่ลินดิสเล็งเป็นหัวใจของกูล่าซึ่งภาษีของหอกที่ไกลกว่าทำให้ปลายหอกที่รวบรวมพลังมหาศาลเอาไว้เจาะทะลุเข้าไปเผาหัวใจของกูล่าจนหมดสิ้น แต่ทางลินดิสเองก็โดนดาบแทงที่ท้องทะลุเช่นกัน ทำให้พลังเวทของเขาไหลออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจนเขาสลบไป