We Destiny life เพราะชีวิตถูกขีดเส้น

Some That loves you

4

"Sorry to my unknow lover"

(ขอโทษกับคนรักที่ฉันไม่รู้จัก)

     ข่าวการจากไปของอลินดาและชนาที่ได้รับทราบจากหมอ ทำให้ไอรินร้องไห้อย่างหนักขึ้นจากตอนแรกที่น้ำตาแห้งเหือดไปแล้ว เธอรู้สึกผิดและเอาแต่โทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าตัวเธอเองมีส่วนทำให้ทั้งคู่ต้องเจอกับเหุกราณ์เลวร้ายในครั้งนี้

 "ฉันเสียใจ....ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ......ฉันขอโทษ"  ไอรินพร่ำพูดเพียงแต่คำว่าขอโทษทั้งๆที่หัวใจของเธอแตกสลายลงไปเป็นผุยผงตั้งแต่วินาทีแรกที่คุณหมอแจ้งข่าวร้าย

" ชนา คุณชนา ไม่จริงใช่ไหมคะ คุณริน คุณรินบอกพี่สิว่าคุณชนายังไม่ตาย" โรสพี่สาวคนโตของตะกูลที่พอทราบข่าวอุบัติเหตุจากโทรศัพท์ที่ไอรินฝากทางโรงพยาบาลติดต่อไปเธอเองก็รีบเดินมาทันที

"พี่โรส พีดาไม่อยู่ ไม่ดาไม่อยู่แล้ว ฮือออออออ" หญิงสาวปาดน้ำตาพรางวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นพี่อย่างไร้ที่พึ่งพิง

"ไม่จริง บอกพี่สิ ว่าชนา ยังไม่ตาย " โรสทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นโดยมีผู้เป็นน้องสาวล้มลงนั่งลงไปด้วย

"แปลกดีแฮะ น้องสาวตายทั้งคนกับไม่เรียกหาเป็นโรคประสาทอะไรกันไม่ทราบถึงมาคร่ำครวญเรียกชื่อพี่ชายคนอื่นเขา ห่ะ !! "  อัคคีที่ยื่นมองเหตุกราณ์ตรงหน้าเอยขึ้นมาอย่างหมดความอดทน

"พอเถอะอัคคี ตามพี่มา " ภาริชห้ามผู้เป็นชายเอาไว้ พร้อมดึงแขนอัคคีให้เดินตามไป

     งานศพของอลินดาและชนาถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายตามความต้องการของทั้งสองตะกูลที่ไม่อยากให้จัดงานอะไรใหญ่โต พวกเขามีเพียงญาติสนิทที่เข้าร่วมงานในโบสถ์ ก่อนที่อัคคีกับภาริชจะเดินทางไปยังบริเวณที่ฝังศพของชนาและอลินดาซึ่งถูกจัดให้ตั้งอยู่ใกล้กันในอาณาเขตโบสถ์

"แกอย่าเสียใจไปเลยอัคคี" ภาริชพูดปลอบน้องชายที่หลายวันมานี้เอาแต่เงียบไม่ยอมพูดคุยกับใคร

"ผมสัญญาว่าผมจะไม่มีวันปล่อยคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของชนาไปซักคน"

"แกหมายความว่ายังไง คนชนก็ยอมรับและเข้าสู่กระบวนการในชั้นศาลไปแล้วนี่ ทำไมแกยังพูดเหมือนมันยังไม่จบ" ภาริชถามเสีงเครือพลางหันไปมองน้องชายที่เหลือเพียงคนเดียวของตนอย่างสงสัย

"ไอริน เป็นต้นเหตุที่ทำให้ชนาต้องตาย ถ้าเข้าไม่วิ่งเข้ามาปกป้องเปธอเรื่องทุกอย่างก็คงไม่ต้องมาจบลงแบบนี้"

ภาริชทราบเรื่องราวเหล่านี้ตั้งแต่วันแรกๆที่เกิดเรื่อง เพราะไอรินเป็นคนโทรมาหาและขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบสะอื้น ซึ่งภาริชไม่เคยคิดโทษไอรินเลยแม้แต่น้อย เขาเข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุ

"แกอย่าเอาแต่อคติเลย อัคคี เรื่องนี้มันเป็นอุบัติเหตุ แกก็รู้ดี"

   อัคคีเข้าใจในสิ่งที่ภาริชพยายามจะบอกกับตน แต่ชายหนุ่มก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ยอมรับ เพียงแต่เขาเลือกที่ไม่ต่อว่าผู้หญิงคนนั้นต่อหน้าภาริชและทุกๆคน

คฤหาสน์ไรวานา

 สมาชิกทุกคนในตะกูลไรวานาต่างโศกเศร้าต่อการจากไปของอลินดา หญิงสาวผู้เปรียบเสมือนดอกไม้งามประจำบ้านหลังนี้ ความเงียบงันภายใต้แสงจันทร์ยามค่ำคืนที่มืดมิดสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ภายในห้องนอนถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แต่บัดนี้กลับมีแต่ความมืดมิด ไอริน น้องสาวที่รู้สึกเสียใจกับเหตุกราณ์ที่เกิดขึ้นอย่างถึงที่สุด หญิงสาวเอาแต่โทษตัวเองไปมา สามวันมาแล้วที่ไอรินเอาแต่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ร่างบางค่อยๆๆขยับลุกตัวขึ้นพลางจะก้าวเท้าลงจากเตียงนอนของผู้เป็นพี่สาว แต่สายตาก็พลันไปให้กระดาษแผ่นหนึ่งลักษณะคล้ายซองจดหมายสีขาวยาว ไร้การจ่าหน้าซองใดๆทั้งสินแนบอยู่กับหนังสือหนาเล่มหนึ่ง ไอรินหยิบขึ้นมาดูอย่างสงสัย พลางแกะซองจดหมายอ่านอย่างเบามือ

   ถึง พี่โรส และ  ไอริน ที่รัก

        พี่โรสและน้องรินที่พี่รักสุดหัวใจ เมื่อคราวที่คนใดคนหนึ่งเห็นจดหมายฉบับนี้ มันคงถึงเวลาสมควรแล้วล่ะ พี่รักรินมากนะ รินเป็นทุกอย่างในชีวิตของพี่ ขอบคุณพี่โรสที่อยู่เคียงข้างดามาตลอด ไม่รู้ว่าเมื่อจดหมายฉบับนี้ถูกเปิดออก ดาคงออกไปมีครอบครัวแล้ว หรือว่า อาการของดาอาจกำเริบจนไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้ ดาภาวนาทุกค่ำคืนขอให้เป็นอย่างแรก ริน พี่ต้องการบอกบางสิ่งกับรินมาโดนตลอด แต่พี่ไม่อาจทำได้ พี่มันเลวเกินกว่าที่รินจะให้อภัยพี่ เรื่องการแต่งงานทางธุรกิจ มันเป็นคำขอร้องของพี่เอง ตั้งแต่พี่รู้ว่าพี่จะต้องแต่งงานกับคุณชนา ตะกูลวงศ์วรเวศน์ เมื่อ  6 เดือนก่อน พี่ดีใจมากที่พี่จะได้แต่งงานกับคุณชนา แต่เมื่อพี่รู้ความจริงว่า คุณชนาไม่เคยรักพี่เลยแม้แต่น้อย หัวใจของเขาไม่เคยอยู่ที่พี่ และก็ไม่มีวันรักพี่อย่างที่ปากเขาบอก หัวใจของเขาอยู่ที่ ริน อยู่ที่รินมานานแล้ว พี่ไม่อาจครอบครองหัวใจของเขาได้ ไม่ว่าเหตุกราณ์วันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น พี่อยากให้คนที่สวมชุดนี้ คือ ริน มันไม่สมควรอยู่กับพี่ คุณชนารักรินมากนะ และพี่เชื่อว่า รินจะรักเขาได้ ถ้ารินเปิดใจ  ลาก่อน  

                                                                             รักเสมอและตลอดไป

                                                          ลลินดา เปอตี ไรวานา

"ฮึก..ฮึก..นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันหมายความว่ายังไงแล้วทำไมถึง......."

     ไอรินสีหน้ามึนงงกับเรื่องราวที่เธอเพิ่งรับรู้จากจดหมายที่เธอเพิ่งเปิดอ่าน เรื่องอาการป่วยของพี่สาว ไอรินพอเข้าใจว่าอลินดาอาจอาการกำเริบขึ้นได้ทุกเมื่อ และลมหายใจจะหยุดไปเมื่อไรก็ได้ บ่อยครั้งที่รถโรงพยาบาลฉุกเฉินต้องมารับพี่สาวของเธอที่คฤหาสน์ และทุกครั้งเธอจะภาวนาให้พี่สาวของเธอปลอดภัย แต่เหมือนครั้งนี้ พระเจ้าจะไม่รับฟังคำขอจากเธออีกต่อไป.......

.

.

  > วันเกิดเหตุ<

"ริน รินนน ออกมาคุยกัับพี่หน่อยยยย" ชนาตะโกนโวกวายโวยวายเรียกหญิงสาวที่ตนเองอย่างไร้ซึ่งสติ

"พี่ชนา !!"  รินและผู้เป็นพี่สาวอลินดาเรียกชื่อชนา อย่างพร้อมเพรียงกัน

"พี่อยากจะมาบอกกับรินว่าพี่รักริน พี่รักรินมาตลอด พี่จะไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงขี้โรคอย่างอลินดา ริน ริยแต่งงานกับพี่นะ พี่รักริน" ชายหนุ่มพูดอย่างไร้สติ

"พี่ชนา พูดบ้าอะไรออกมาคะ พี่ดาอย่าไปสวนใจนะ" ไอริน พูดพลางหันหน้าไปบอกพี่สาว

"พี่...พี่..เอ่ออ " อลินดาได้แต่ทำหน้าเจื้อนไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากบาง

"พี่จะแต่งงานกับริน กับรินคนเดียว"

"พี่ชนาตั้งสติ ก่อนนะคะ พี่อาจจะเมาเกินไปแล้ว"ไอรินพูดขึ้นเพื่อให้ชนาได้สติกับคืนมา ไอรินสับสนกับเหตุกราณ์ที่เกิดขึ้นอย่างที่สุด ตลอดเวลา 6  เดือนที่ผ่านมาการวางแผนการแต่งงานก็เป็นไปแต่โดยดี ชนาก็ดูรักอลินดา อลินดาก็ดูจะรักชนา ทั้งคู่ต่างรักกันนั้นคือ สิ่งที่ไอรินรับรู้และเห็นภาพมาโดยตลอด

"ไม่ พี่รักริน ไปอยู่กับพี่นะ" ทันใดนั้นชนาก็โอบกอดรัดตัวไอรินโดยที่ไอรินไม่ทันระวังตัวทำให้ไอรินจำเป้นต้องผลักชนาให้ถอยออกห่างแต่เหมือนว่าชนาจะรัดตัวไอรินแน่นจนเกินไป ทำให้ไอรินต้องผลักชนาออกอย่างเต็มแรงเธอหวากลัวกับการกระทำที่ชนากำลังจะกระทำต่อจากนี้หญิงสาวเลยตัดสินใจที่จะหนีและเหตุการณ์ในวันนั้นก็นำมาสู่การสูญเสียที่เกิดขึ้นในทุกวันนี้

.

.

.

.

.

.

#เอาล่ะค่ะทุกโคนนนน ตอนนี้อาจจะดร่าม่าหนักซะหน่อย แต่รับประกันว่าตอนหน้าเผ็ด แซ่บ พริก 100++ ไปเล้ยยย เมื่อคุณอัคคีจะมาระเบิดดดดดดแล้ววว

*** คอมเม็นต์ในกำลังใจไรต์ได้น้าา*** 

♥ยินดีรับทุกคำติชมค่าาา♥