ตำนานรักข้ามเผ่าพันธุ์

               กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ซึ่งปกครองด้วยเทพเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ พระองค์ทรงบันดาล พื้นแผ่นดิน 7 ดินแดน และอีก 3 มหาสมุทร ให้บังเกิดพร้อมด้วยผู้ปกครองดินแดนเหล่านั้น ตามตำนานเล่าว่าหลังจากทรงบันดาลทั้งดินแดน มหาสมุทร และผู้ปกครองแล้ว พระองค์ทรงตัดขาดจากโลกเหล่านั้นและใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ ณ หุบเขาแห่งหนึ่งพร้อมด้วยสัตว์เทพ 3 ชนิด ที่พระองค์ทรงเลี้ยงดูไว้ ได้แก่ มังกรดำ หงส์ขาว และจิ้งจอกเก้าหาง พระองค์ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายบนความสงบของ 7 ดินแดน และ 3 มหาสมุทร ร่วม 1 พันปี โดยเพียงเฝ้ามองสิ่งที่พระองค์สร้างขึ้นด้วยสายตาเอ็นดู แต่ใครจะรู้เพียงชั่วข้ามคืนทั้งแผ่นดินและมหาสมุทรกลับลุกเป็นไฟเพียงเพราะกษัตริย์แห่งดินแดนที่ 7 และกษัตริย์แห่งมหาสมุทรที่ 2 กลับมาต้องตาต้องใจในสัตว์เทพของพระองค์อย่างจิ้งจอกเก้าหางที่เวลานั้นยังเป็นแค่ลูกสุนัขจิ้งจอกตัวเล็กๆ ที่คอยวิ่งตามพระองค์ต้อยๆ

                เมื่อเรื่องดังกล่าวถึงพระกรรณ พระองค์ทรงกริ้วมากที่สองกษัตริย์ต่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ และยังมักมากในกามถึงเพียงนั้น ยามนั้นจิ้งจอกน้อยในร่างที่แปลงเป็นเด็กสาวกอดแขนพระองค์และแอบอยู่ด้านหลังอย่างตัวสั่นระริกด้วยความกลัว เมื่อสองกษัตริย์ขอเข้าเฝ้าพระองค์เพื่อทูลขอจิ้งจอกนางนั้นเป็นรางวัลแก่การศึกครั้งนี้หากฝ่ายใดเป็นผู้กำชัย องค์เทพเจ้าทรงกริ้วมากและสาปดินแดนทั้ง 7 มหาสมุทรทั้ง 3 ให้กลายเป็นสัตว์ตัวจ้อย ล้มล้างระบบกษัตริย์ทั้งหมด ยังไว้เพียงแค่ประมุขเผ่าของสัตว์ต่างๆ เพื่อการปกครอง นอกจากนั้นยังทรงยกสัตว์เลี้ยงที่โปรดปรานของพระองค์ขึ้นเป็นสัตว์เทพเจ้าที่ผู้คนต้องกราบไหว้สักการะ

____________________

                ดวงตาสีฟ้าคู่โตกระพริบปริบๆ เมื่อนิทานก่อนนอนของเธอที่พี่สี่เล่าให้ฟังได้จบลง ร่างสีขาวอ้วนกลมที่ขดอยู่บนตักของผู้เป็นพี่ขยับหาท่านอนที่สบายกว่าเดิมพร้อมทั้งนำคางวางเกยที่แขนกำย่ำของพี่สี่เพื่อออดอ้อนขอนิทานอีกหนึ่งเรื่อง

                “สมควรนอนได้แล้วนะน้องพี่ พี่สี่เจ็บคอไปหมดแล้ว” มือใหญ่ข้างที่ไม่ถูกเจ้าก้อนกลมใช้ต่างหมอนลูบศีรษะนางอย่างแผ่วเบา แต่เจ้าตัวน้อยบนตักกลับส่งสียงประท้วง งี๊ดๆ ขอนิทานอีกหนึ่งเรื่องอย่างไม่ลดละ ชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็น    พี่สี่ของนางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในครอบครัวของเขาไม่มีใครที่ทัดทานแรงอ้อนจากนางได้เลย แม้แต่พี่ใหญ่ที่ใจแข็ง      ยิ่งกว่าอะไร เพียงแค่นางนำศีรษะที่มีขนนุ่มนิ่มปกคลุมถูๆ แค่ทีสองที พี่ใหญ่ก็ละลายกลายเป็นน้ำเหลวๆ ซะได้เสียนี่ พี่สี่เริ่มเล่านิทานเรื่องที่สาม ขณะที่เจ้าตัวอ้วนกลมหลับตาพริ้มอย่างสบายใจเมื่อได้สิ่งที่ต้องการ และในชั่วเวลาไม่ถึง 10 นาที ร่างนั้นก็เข้าสู่นิทราไปอย่างง่ายดาย

                “หลับแล้วหรือ” เสียงหวานใสของผู้มาใหม่ดังขึ้น ยามมองพี่สี่อุ้มเจ้าอ้วนกลมใส่อ้อมแขนและกำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้หลังใหญ่

                “หลับแล้วละท่านแม่ ท่านแม่ช่วยมาอุ้มนางต่อที ขาของข้าดูจะเป็นเหน็บชาไปเสียแล้ว” มือใหญ่ที่อุ้มเจ้าอ้วนกลมด้วยมือข้างเดียวยื่นให้กับผู้เป็นแม่ พร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ดังเดิมด้วยอาการเหน็บชาอย่างที่เขาคาดเดาไว้ในตอนแรก

                “ลำบากเจ้าพานางเข้านอนทุกครั้งสิน่า” มือเรียวสวยรับตัวลูกคนสุดท้องของนางมาไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับโยกเบาๆ เมื่อเจ้าตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนเริ่มจะขยับยุกยิก

                “ไม่ได้ลำบากอะไร ยังไงนางก็เป็นน้องสาวของข้า” พี่สี่ตอบพลางยิ้มให้กับผู้เป็นแม่

                “ท่านแม่ แต่มีเรื่องนึงที่ข้าไม่เคยบอกนาง”

                “เรื่องอะไรหรือ”

                “เรื่องที่ว่านิทานก่อนนอนของข้านั้น ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริง”

                “…”

                “ท่านแม่ ท่านก็รู้ว่าคำสาปของพระองค์ไม่ได้มีเพียงแค่นั้น”

                “พระองค์ไม่อนุญาตให้เผ่าพันธุ์ของเรากำเนิดสตรี เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาใดๆ ตามมาอีก”

                “แม่ทราบดี แต่เจ้าก็รู้....ในครอบครัวของเราไม่มีใครทำร้ายนางได้ลงคอหรอก” พี่สี่ถอนหายใจ พร้อมกับทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่ ขณะที่ท่านแม่ของเขาอุ้มเจ้าอ้วนกลมเดินออกไปจากห้องเพื่อส่งนางให้ถึงห้องพัก

                ดวงตาสีฟ้าคู่คมหลับตาลงพร้อมกับเรื่องราวในอดีตที่ไหลเข้ามา มารดาของเขาอดีตคือสัตว์เทพขององค์เทพเจ้าที่ก่อให้เกิดสงครามครั้งใหญ่เมื่อหนึ่งพันปีก่อน หลังคำสาปของพระองค์ พระองค์ได้ทรงสร้างสุนัขจิ้งจอกเก้าหางตัวผู้ขึ้นมาอีกหนึ่ง ซึ่งนั้นก็คือบิดาของเขา เพื่อให้เผ่าจิ้งจอกได้มีผู้สืบทอด โดยได้มีรับสั่งแก่บิดาและมารดาของเขาว่าห้ามให้กำเนิดบุตรที่เป็นสตรีโดยเด็ดขาด เพื่อป้องกันมหาสงครามที่อาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

                ในใต้หล้านี้ทุกเผ่าพันธุ์ต่างรู้กันดีว่า จิ้งจอกเก้าห้างงดงามสูงสุดในทุกเผ่าทั้งบุรุษและสตรี โดยเฉพาะหากเป็นสตรีในเผ่าแล้วนั้นจะมีความงามล้ำหาใดมาเปรียบ นอกจากนี้พวกนางจิ้งจอกเก้าหางยังมีอาคมที่เย้ายวนติดตัวแต่กำเนิด โดยสามารถทำให้ผู้คนหลงใหลได้หากเพียงจ้องตาพวกนางเพียงไม่กี่วินาที นั้นเป็นเหตุผลว่าเพราะเหตุใดพระองค์จึงทรงห้ามไม่ให้เผ่าของเขากำเนิดสตรี บิดาและมารดาของเขาไม่เคยทำผิดพระประสงค์ พี่ๆ ทั้งสามของเขา รวมถึงตัวเขาเองก็เกิดมาเป็นบุรุษดังที่พระองค์ต้องการ จนมาถึงน้องห้า…

                เวลาเที่ยงคืนน้องห้าได้ถือกำเนิดขึ้น เสียงของท่านหมอสั่นเครือยามกล่าวกับบิดาของเขา ว่าเด็กที่คลอดออกมาเป็นบุตรธิดา บิดาของเขาในยามนั้นราวกับถูกค้อนจากสวรรค์ทุบเข้ากลางที่ศีรษะ มือใหญ่ของท่านสั่นระริก เมื่อรู้ว่าจะต้องสังหารบุตรธิดาตัวน้อยด้วยมือของเขาเอง ร่างสูงใหญ่ของบิดาก้าวเข้าไปในห้องคลอดที่มารดาของเขาอยู่ น้ำตาของนางไหลอาบใบหน้าเมื่อเห็นว่าผู้เป็นสามีเดินเข้ามาพร้อมกับมีดเล่มเล็กที่สะท้อนแสงจันทร์ยามค่ำคืน

                “ไม่ อย่าทำนาง...” มือเรียวที่แทบจะไร้เรียวแรงพยายามปัดป้อง เมื่อสามีของนางวางมีดเล่มเล็กบริเวณลำคอของลูกสุนัขจิ้งจอกตัวจ้อยที่เพิ่งคลอดออกมา ตัวนางเล็กกระจิดริด แต่ขนสีขาวกลับฟู่ฟ่องทั่วร่าง นัยน์ตาสีฟ้าที่ได้รับการสืบทอดมาเหลือบมองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างสับสน เพราะนอกจากสองคนในห้องที่อยู่ใกล้นางที่สุด ยังมีบุรุษรูปงามอีกสี่คนเดินตามเข้ามาด้วย พวกเขาล้วนแต่มีน้ำใสๆ อยู่เต็มใบหน้า นางสงสัยยิ่งนักว่าพวกเขาผลิตน้ำเยอะแยะได้จากที่ไหนกัน

                “สามีของข้า ได้โปรด...”

                “ข้าก็ไม่อยากทำ แต่เจ้าก็รู้ คำสั่งของพระองค์ไม่มีใครขัดได้” ประมุขแห่งเผ่ากล่าวเสียงสั่น พร้อมกับค่อยๆ ลงน้ำหนักมือบริเวณลำคอเล็กๆ ของลูกน้อย พี่ชายทั้งสี่ของเจ้าตัวน้อยพร้อมใจกันหันหน้าหนีและหลับตาแน่น พวกเขารู้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แต่ไม่คิดว่าจะมาถึงเร็วปานนี้

                “สามีของข้า...”

                ปัง!

                มีดเล่มน้อยถูกสะบัดทิ้งออกจากมือของประมุขเผ่าด้วยแรงที่มองไม่เห็น ลูกสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยมองเห็นบิดาของตนกำลังจ้องมองนางพร้อมกับน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย นางกระโดดตุ้บออกจากตะกร้าลงใส่ตักของประมุขอย่างพอดิบพอดีพร้อมกับแลบลิ้นน้อยๆ เลียใบหน้าของบิดาเพื่อซับน้ำตาให้แก่เขา

                ประมุขผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าจิ้งจอกเปล่งเสียงร้องไห้อย่างไม่อายใครพร้อมกับกอดร่างปุกปุยไว้ในอ้อมแขนแน่น ในเมื่อบรรณชาจากเบื้องบนลิขิตให้นางมีชีวิตอยู่  เขาผู้เป็นบิดาก็จะขอยืนหยัดปกป้องนางให้ถึงที่สุด

                …ในเวลานั้น ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ชัดเจนที่สุดมีเพียงประมุขและภรรยาของเขา…  

                …แสงสีดำประกายทองที่กระตุกมีดออกจากมือของประมุขนั้น…

                …สีดำประกายทอง…

                …สัญลักษณ์แห่งสัตว์เทพอีกหนึ่งของพระองค์…

                “มังกรดำ”