ไร้เดียงสา
เขียนโดย Ampro
วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 16.09 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 16.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ไม่ชอบไม่อยากเจอหน้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรีบเดินแยกจากไอ่ม่อน คิดในใจทำไมต้องเจอ เตอตั้งแต่วันแรกเลย หงุดหงิดมาก
มาถึงโต๊ะ ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
มึงเป็นอะไรว่ะ เพื่อนๆถาม
น้ำฝน : นี่ใครแย่งขยะมึงกินบอกกูมา
ขิง : นี่กูจะขอบคุณมึงหรือด่ามึงดีล่ะ
มะปราง : 555 เอาดีๆ เป็นอะไรว่ะ
ขิง : กูเจอไอ่ม่อนอ่ะ
ปัด : โลกกลมหรือพรมลิขิต
ขิง : อย่าไร้สาระ
มะปราง : เออ ! ยังไง มันพูดอะไรป่าว
ขิง : ก็ทักปกติ แต่กูแค่ไม่อยากเจอ
น้ำฝน : แม๊ มึงก็ลืมๆไปเถอะ อย่าคิดมาก
ขิง : ไม่ได้คิดมาก แค่เกลียด
ปัด : เกลียดหรือยังรักอยู่ว่ะ
ทุกคน หันมองปัด และหันมองขิง
ขิง : กูไม่อยากพูดถึงและ ปั่นประสาท
ทุกคนหันมากินข้าวอย่างจริงจัง และเม้าท์นั่นนี่ไปเรื่อย และก็ไปเดินเล่นแถวสนามบาส
วันนี้หนุ่มๆมาเล่นบาสกันครึกครื้น มีเด็กมอ4 เข้าใหม่ และมีเพื่อนๆในห้องเราเล่นอยู่ด้วย
ม่อน : อ้าว สาวๆมาแถวนี้นี่จ้องใครไว้หรือป่าว
น้ำฝน : ใครก็ได้แต่ไม่เอามึงหรอก
ม่อน : โอ๊ย เกลียดกูขนาดนั้น
น้ำฝน : พยักหน้า
ม่อน : กูไม่ใช่เพื่อนพวกมึงแล้วจริงดิ
พวกเราเดินผ่านไปเฉยๆ ไม่ตอบอะไร ไอ่ม่อนตะโกนไล่หลัง
ม่อน : ขิง ขอคุยด้วยได้ป่ะ
ขิง : ทำไมว่ะ สำคัญป่ะ ไม่สำคัญไม่ต้องนะ ไม่ได้ว่าง
ม่อน : กูว่ามันสำคัญนะ
ขิง : พูดมาดิ
ม่อน : มาดิ มาตรงนี้ และมันก็เดินนำไป
ไปไม่ไปดีว่ะ ยังไงดี เออก็อยากรู้ว่าจะพูดอะไรไปว่ะ เดินตามมันไปเพราะหลังจากที่เราไม่คุยกับมัน เราไม่เคยเคลียอะไรกันเลยมาเป็นปีๆ
โต๊ะม้าหิน หน้าอาคาร
ม่อน : นั่งดิมึง
ขิง : อืม
ม่อน : มึงกินอะไรมั้ย เดี๋ยวไปซื้อให้ เอาเอแคล หรือลูกชิ้นมั้ย
ขิง : พูดมาเถอะ กูจะไปหาเพื่อนกูล่ะ
ม่อน : มึงยังเกลียดกูอยู่หรอว่ะ แม่ง ! กูจะทำยังไง
ขิง : มึงไม่ต้องหรอก คือแบบนี้มันก็ดีแล้วป่ะ จะให้กูยิ้มหวานให้มึง กูยังทำไม่ได้ ไม่ได้ว่ากูรักมึงจนทำไม่ได้ แต่กูผิดหวัง
ม่อน : เออ ขอโทษจริงๆ
ขิง : จบนะ กูไปและ
เรารีบเดินแยกมาหาพวกสาวๆ ระหว่างทางหันไปเจอ น้องบอสสสส
น้องบอสเล่นตะกร้อจ้า ตอนนั้นคือยืนมองเฉย ขาไม่ขยับเลยจ้า
บอส : พี่ขิง ! ระวังตะกร้อด้วย
ขิง : ฮะๆ ! (ปลัก) เต็มๆหัวอีขิงเลยจ้า
บอส : เฮ้ยพี่เจ็บมั้ย ขอโทษๆ
เพื่อนบอส : ขอโทษด้วยครับพี่ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆครับ
ตอนนี้คือมึนมาก วิ้งมาก แต่ต้องทำไม่เป็นอะไร เกรงใจกลัวน้องๆมันรู้สึกผิด
ม่อน : เฮ้ย เล่นยังไงว่ะ ไม่ดูคนเลยง่ะ
บอส : ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
ม่อน : เจ็บมั้ย เดี๋ยวพาไปห้องพยาบอล
ขิง: ไม่ๆ กูเดินมาตรงนี้เองอ่ะ (แล้วหันไปหาบอส) พี่ไม่เจ็บอะไร เล่นต่อเลย
เดินออกมายังรู้สึกมึนๆ เดินหาสาวๆ ก็หาไม่เจอเลย เลยไปรอที่อาคารห้องเรียน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ