NEO MEMORiAL
เขียนโดย สกิลพิมพ์เต่าคลาน
วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2561 เวลา 22.17 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 01.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
16) ตอนที่ 16 : เผชิญหน้ากับผู้บุกรุก 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความที่ระยะหนึ่งเมตรก่อนถึงตึกไอหนึ่ง ฉันคิดกว่าการโจมตีคงรุนแรงกว่าที่ผ่านมาแน่นอน ฉันตั้งสติเต็มที่ ไม่ปล่อยให้เสียงใดๆ หลุดผ่านไปได้ ฉันก้าวเข้าใกล้ตึกอย่างช้าๆ และฉันก็ได้เห็นโพสต์-อิทแผ่นที่สิบ มันตกอยู่ตรงระเบียง เจ้าฮู้ดจะเห็นหรือยังนะ? ถึงแม้จะกลัวแต่ฉันก็ก้าวขึ้นบันไดสามขั้น ไม่มีการโจมตีใดๆ เกิดขึ้นเลย และฉันก็ได้เจอเจ้าฮู้ดเมื่อก้าวขึ้นไปยืนบนระเบียง
เจ้านั่นยืนอยู่ทางซ้ายมือของฉัน ลึกเข้าไปเป็นพื้นที่หน้าบันได ทำให้มองจากนอกตึกไม่เห็น เจ้านั่นยืนหันข้างพิงผนังห้องสันทนาการ หายใจหอบอยู่ ยืนพักอยู่นี่เอง ฉันคิดในใจ เจ้านั่นยืนก้มหน้าห่างออกไปประมาณสองเมตรกว่า ฉันควรจู่โจมเลยไหม? ถ้ามันได้พักนานกว่านี้ฉันจะแย่ แต่ระยะห่างขนาดนี้ฉันจะโดนยิงสวนหรือเปล่า? ฉันตัดสินใจไม่ถูก แล้วฉันก็ได้ยินเสียงนั้นอีกครั้ง เสียงของเกร็ดน้ำแข็งที่กำลังก่อตัว แต่คราวนี้ไม่ได้ยิงออกมาหรือพุ่งขึ้นมาพื้น มันกำลังก่อตัวบนร่างฉัน เหมือนที่มันโจมตีคุณมีร่า
ฉันเริ่มรู้สึกถึงไอเย็นบริเวณหลังคอลงไปถึงแผ่นหลัง ระฆังยกสุดท้ายดังแล้ว! ฉันจึงตัดสินใจพุ่งเข้าหาเจ้าฮู้ดที่ยืนนิ่งอยู่ทันที และเมื่อเข้าระยะโจมตีของฉัน ฉันจึงปล่อยหมัดตรงออกไปชกโดนลำตัวเข้าอย่างจัง
"ปึ้ก!" เจ้านั่นหลบไม่ทันแน่นอน แต่ฉันก็ต้องงง เจ้านั่นยังยืนนิ่งในท่าเดิม ไม่มีวี่แววว่าจะเจ็บปวดอะไรเลย เสียงเกร็ดน้ำแข็งก็ยังดังอย่างต่อเนื่อง ความเย็นเริ่มมากขึ้น ฉันปล่อยหมัดตรงอีกครั้ง หมัดของฉันกระแทกโดนบางอย่างดังปึ้ก แต่ไม่ส่งผลใดๆ กับเจ้าฮู้ดนั่นเลย คิดได้อย่างเดียว ฉันโจมตีไม่ทะลุการ์ด แต่การ์ดคืออะไรล่ะ? หรือว่าใช้น้ำแข็งมาเป็นการ์ด? ไม่ใช่! เกร็ดน้ำแข็งยังคงส่งเสียงดังอย่างต่อเนื่อง มันไม่ได้สั่งยกเลิกน้ำแข็งเพื่อเอาไปเป็นการ์ดแน่นอน
ตอนนี้ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกมากขึ้นแล้ว ถ้าปล่อยให้เวลาผ่านไป ฉันต้องโดนแช่แข็งแน่นอน ฉันจึงโจมตีไปอีกสองครั้ง เป็นหมัดตรงทั้งคู่ โจมตีหน้าและลำตัว ผลคือติดการ์ดทั้งสองหมัด ฉันจึงโจมตีอีกสามครั้ง เป็นท่าเตะสูง เตะกลางและแย็บที่หน้าติดต่อกัน ผลก็คือเตะไม่ผ่านการ์ดทั้งสองครั้ง แต่หมัดแย็บเข้าเป้าจังๆ ส่งให้เจ้าฮู้ดหน้าหงาย เซไปข้างหลังสองสามก้าวเสียงของเกร็ดน้ำแข็งหยุดไปชั่วครู่และเริ่มดังขึ้นอีก
เจ้านั่นยืมกุมจมูกอยู่ในขณะที่ฉันก้าวเข้าไปหา มันยกแขนทำท่าจะโจมตีฉัน แต่ไม่ทันหรอก ฉันชิงระยะโจมตีมาได้แล้ว ฉันวางเท้าขวานำและหมุนตัวกลับหลังปล่อยเท้าซ้ายถีบออกไปตรงตำแหน่งท้อง แน่นอนว่าติดการ์ด แต่แรงถีบทำให้เจ้านั่นเซไปด้านหลังอีกสองก้าว ซึ่งมันก็ยังอยู่ในระยะของฉันอยู่ดี ฉันจึงดึงเท้าซ้ายลงวางที่พื้นและบิดตัวยกเท้าขวาขึ้นเตะไปที่ระดับศีรษะทันที แต่ก็ยังติดการ์ดอีก ฉันดึงขาขวาลงเพื่อโจมตีต่อ
ฉันยื่นมือซ้ายไปจับข้อมือขวาของเจ้านั่นยกขึ้น และใช้หลังมือขวาตีเสยขึ้นไปที่รักแร้เจ้านั้นหนึ่งครั้ง ครั้งนี้ไม่ติดการ์ด ฉันรู้สึกพอใจการโจมตีครั้งนี้มาก แต่ก็เตรียมจู่โจมเผื่อไว้เลยดีกว่า ฉันบิดตัวกลับดึงมือขวามาอยู่ในระดับเอว วาดขาขวามาด้านหลังพร้อมๆ กับย่อเข้าทั้งสองข้าง คลายมือซ้ายที่จับข้อมือเจ้านั่นออกแต่ยังยกไว้ในระดับหัวใหล่ เตรียมที่จะปล่อยหมัดตรงอีกครั้ง แต่ฉันยังค้างอยู่ในท่านั้นเพื่อรอดูท่าที
ตอนนี้เจ้าฮู้ดนั่นเริ่มแสดงปฏิกิริยาที่แปลกออกไป เจ้านั่นใช้มือรูปซิปแจคเก็ตลงอย่างร้อนรน และใช้สองมือคลำหาอะรไบางอย่างจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตสองข้าง ก่อนจะหยิบซองเล็กๆ ออกมาและเปิดดูข้างใน ถึงตอนนี้ฉันจึงปล่อยหมัดตรงออกไปกระแทกตรงบริเวณลิ้นปี ส่งผลให้เจ้านั่นทรุดลงไปกองกับพื้น ฉันจึงเดินไปคว้าซองเล็กนั้นมา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ