ผู้กล้าไร้นามกับผู้ติดตามไร้สาระ
เขียนโดย 
Number8
วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2561 เวลา 12.12 น.
แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2561 12.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ดูเหมือนว่าผู้ติดตาม Z จะคิดแผนการใหม่ได้ล่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในห้องเล็กๆ ใกล้ๆ สวนผักของผู้กล้ามีคนสามคนนั่งล้อมกันอยู่โดยมีโต๊ะกลมๆ คั่นกลาง
“…”
“…”
“…”
ทั้งสามคนยังคงนั่งเงียบไม่พูดอะไร เมื่อสังเกตดูดีๆ แล้วก็จะรู้ว่าพวกเขาคือเหล่าผู้ติดตามของผู้กล้านั่นเอง
พวกเขานั่งเงียบกันมาสักพัก บรรยากาศในห้องเงียบๆ ทำเอาเครียดน่าดู
“ดูเหมือนว่าคุณผู้กล้าจะรอดมาได้ล่ะค่ะ ไปนอนในน้ำอุณหภูมิต่ำๆ แบบนั้นทั้งคืน ยังอุตส่าห์รอดมาได้อีกนะคะ คุณผู้กล้านี่ตายยากน่าดูเลย”คนแรกที่พูดขึ้นมาคือลูเซีย
ต้องขอบคุณลูเซียที่เริ่มต้นบทสนทนา เพราะเธอบรรยากาศในห้องจึงดูผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย
“นั่นสินะ แต่ก็ไม่แปลก หมอนั่นเป็นผู้กล้านี่ แบบนั้นคงจะมีเกราะที่มองไม่เห็นปกป้องอยู่นั่นแหละ แล้วนายคิดว่าไงล่ะ แซค”
“…”
ทั้งๆ ที่บรรยากาศเริ่มผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง แต่ แซคกลับทำมันพังลงไปซะอย่างนั้น เพราะแซคที่ตอนนี้ทำหน้าเครียดแถมไม่พูดอะไรเลย ทำให้บรรยากาศของทั้งห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง
“…เอ่อ คุณแซคคะ เป็นอะไ- ว๊าย!!”
ลูเซียที่เดินไปใกล้แซคเพื่อจะสะกิด กลับหงายหลังล้มตึง เพราะจู่ๆ แซคก็ลุกพรวดขึ้นมาซะอย่างงั้น
“ลูเซีย! นี่เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนไหม”
“อ่า ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณกูริเนะ แต่ว่าคุณแซค…”
จู่ๆ ลูเซียก็เงียบไปซะอย่างนั้น
“นี่แซค ทำอะไรของ…นายน่ะ…”
กูริเนะที่กำลังจะต่อว่าแซคก็เงียบไปเหมือนกัน
สาเหตุที่ทั้งสองเงียบลงไปก็เพราะแซค เขากำลังยิ้มอยู่
รอยยิ้มชั่วร้าย
หลังจากเงียบมาได้ซักพักใหญ่ๆ แซคก็พูดออกมา
“คิดแผนออกแล้วล่ะ”
ในคืนหลังจากเหตุการณ์พายุหิมะ ในห้องเล็กๆ ห้องเดิม
“นี่ๆ แซค จะทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ?”
กูริเนะถามแซคเพื่อความแน่ใจ พวกเขากำลังจะทำอะไรกันน่ะ?
“นั่นสิคะคุณแซค ที่เราทำไปคืนนั้นก็แค่เล่นๆ กันเท่านั้นเอง เป็นแค่การแสดง ทุกคนก็รู้ว่าถึงคุณผู้กล้าลงไปนอนใต้น้ำอุณหภูมิติดลบเขาก็ไม่หนาวหรือจมน้ำตายหรอก เพราะเขาหายใจใต้น้ำได้แถมยังสร้างความอบอุ่นได้เอง พลังขี้โกงที่คุณผู้กล้ามีน่ะใครๆ ก็รู้ แต่ที่คุณแซคกำลังจะทำนี่มันอาชญากรรมนะคะ ถ้าเขาตายขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไงคะ?!”
ไม่ใช่แค่กูริเนะที่พยายามจะห้ามปรามแซค ลูเซียก็พยายามจะห้ามเช่นกัน ดูเหมือนว่าที่โยนผู้กล้าลงไปในแม่น้ำเมื่อวันก่อนจะเป็นแค่การเล่นขำๆ เท่านั้น
ยังไงผู้กล้าก็ไม่ตายอยู่แล้ว
“เถอะน่าถ้าหมอนั่นมันตายจริงๆ ก็เป็นความผิดหมอนั่นที่มันอ่อนแอเอง”
“แต่มันก็ยังเป็นอาชญากรรมนะคะ!”
“ฉันก็คิดแบบนั้น แซค นายไม่ควรทำแบบนี้นะ”
“ยังไงฉันก็จะทำ ฉันมีความแค้นกับหมอนั่นอยู่”
กูริเนะกับลูเซียทำหน้างง พวกเขาไม่เคยรู้ว่าแซคมีความแค้นกับผู้กล้าอยู่ด้วย
“ตอนที่ฉันจะไปซื้อขนมเจ้าโปรด ฉันอุตส่าห์รอเวลานั้นตั้งนาน แต่พอไปถึงแล้วมันหมด รู้ไหมว่าทำไม”
กูริเนะกับลูเซียก็ยังทำหน้างงต่อไป พวกเขาไม่รู้ว่าขนมเจ้าโปรดของแซคเกี่ยวอะไรกับความแค้นของเขา
“เจ้าของร้านบอกว่าผู้กล้าเหมาไปหมดแล้ว พอฉันไปถามเจ้านั่นก็บอกว่าเอาไปบริจาคให้เด็กๆหมดแล้ว นั่นเป็นขนมฉันรอคอยจะกินมาตั้งนานเลยนะ!”แซคพูดทั้งน้ำตา
ทั้งกูริเนะและลูเซียต่างพูดไม่ออก พวกเธอทำหน้าตาที่ตีความออกมาเป็นคำพูดได้ว่า
‘ด้วยเหตุผลแค่นี้เนี่ยนะ!’
“เพราะฉะนั้นให้ฉันได้ชำระแค้นเถอะ!”
กูริเนะกับลูเซียยังคงไม่พูดอะไร พวกเธอได้แต่มองหน้ากันแล้วเดินออกไปทางประตูที่อยู่อีกด้านเงียบๆ
ห้องที่พวกเขาใช้ประชุมกันเป็นห้องเก็บของที่มีประตูทางออกสองทาง ทางแรกคือทางที่ใช้ไปยังห้องของผู้กล้า อีกทางคือทางที่ใช้ออกไปข้างนอก
“ขอบใจนะ”
แซคเข้าใจว่ากูริเนะกับลูเซียยอมให้เขาทำแล้ว แต่ความจริงนั้น
“ฉันว่าเราปล่อยคุณแซคไปเถอะค่ะ”
“คนที่มีเหตุผลจะฆ่าคนเพราะเขาเหมาขนมที่จะซื้อไปหมดน่ะ ปล่อยไปเถอะ”
“ว่าแต่ว่าคุณลูเซียคะ”
“อะไรเหรอ?”
“ไปหาโกโก้ร้อนดื่มกันเถอะค่ะ”
“ไอเดียดีนี่ ไปกันเถอะ”
แล้วทั้งสองก็เดินจากไป
กลับมาที่แซคที่ตอนนี้อยู่ในห้องของผู้กล้าแล้ว
“ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว ฮึๆๆ”
เขาง้างดาบขึ้นเตรียมพร้อมที่จะเสียบลงไปที่ผู้กล้า
แผนการที่เขาคิดก็คือการแอบเข้ามาในห้องของผู้กล้าตอนดึก แล้วเสียบดาบลงไปที่ตัวของผู้กล้า
…
ที่เขานั่งหน้าเครียดมาตั้งนานก็เพื่อคิดแผนง่ายๆ ที่เด็กสิบขวบยังคิดได้
สมกับที่เป็นแซค
ในวินาทีที่ดาบกำลังจะปักลงไปที่ตัวผู้กล้า ผู้กล้าก็ตื่นขึ้นมาพอดี
เพล้ง!
เสียงดาบแตกกระจายกลายเป็นผุยผง
ดาบที่เสียบตรงไปที่ผู้กล้าแตกกระจายกลายเป็นเหมือนเศษกระจก
“อืม…เอ๋? คุณแซคเข้ามาทำอะไรในห้องผมเหรอครับ? แล้วเสียงเมื่อกี๊มันอะไรกันครับ?”
แซคที่กระวนกระวายไม่รู้จะทำยังไงจึงพูดข้ออ้างที่ไม่น่าจะมีใครเชื่อออกไป
“…เอ่อคือ พอดีว่าฉันจะมาเปลี่ยนกระจกให้ห้องนายน่ะ ว่าจะเซอร์ไพรส์นายน่ะ แต่พอดีมันตื่นเต้นเลยทำกระจกหลุดมือซะงั้น ฮ่าๆๆๆ”
แซคหัวเราะกลบเกลื่อนด้วย เขาคิดว่ามันจะทำให้ข้ออ้างเขามีน้ำหนักขึ้น แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“งั้นเหรอครับ ขอบคุณมากเลยนะครับที่ทำเพื่อผม”
“เอ๋?”
“แต่ว่าตอนนี้มันก็ดึกแล้วนะครับ ไปนอนเถอะนะครับ นอนดึกมันไม่ดีต่อร่างกาย นะ”
ผู้กล้ายิ้มให้แซคเล็กน้อย หลังจากนั้นหัวเขาก็ไปแตะหมอนและหลับไป
“…”
“ฮ่าๆๆๆ นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินเลยนะเนี่ย แล้วเป็นไงหลังจากนั้นนายทำไงต่อ”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย ทำตามที่หมอนั่นบอก แค่กลับห้องแล้วไปนอน”
“แค่นั้น?”
“อืม”
“ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ”
“จะหัวเราะมากไปแล้วนะ ฉันว่าเราลืมเรื่องนี้แล้วทำสวนต่อกันเถอะ นะ กูริเนะ ฉันขอร้อง”
“ไม่มีทางหรอก ฉันจะจำเรื่องนี้ไปตลอดชีวิตเลย จะไม่มีทางลืมเด็ดขาด”
แซคคงรู้สึกอับอายกับเรื่องเมื่อคืนมาก เขาคิดผิดตั้งแต่มาเล่าให้กูริเนะฟังแล้วล่ะ
“สมกับเป็นคุณแซคดีนะคะ ทำตัวน่าสมเพชอยู่แล้ว ยังคิดแผนการง่อยๆ ที่เด็กสิบขวบยังคิดได้ด้วยเวลาแป๊ปเดียว แต่คุณแซคคิดคิดตั้งนาน แล้วยังเหตุผลงี่เง่านั่นอีก คุณน่าจะไปสมัครเข้ากองทัพก๊อบลิ่นนะคะ แต่ฉันคิดว่าแม้แต่ ก๊อบลิ่นง่อยๆ ก็น่าจะฉลาดกว่าคุณนะคะ ดังนั้นฉันคิดว่าสิ่งที่คุณควรทำคือตายแล้วไปเกิดใหม่ค่ะ นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว”
ลูเซียที่นั่งฟังอยู่ด้วยพูดกับแซค หลังเธอพูดจบเธอก็จิบโกโก้ร้อนเล็กน้อย
“นี่เธอไปจำคำพูดพวกนี้มาจากไหนกันน่ะ”
“โอ๊ะ! แต่ว่าไม่มีอะไรรับประกันหรอกนะคะว่าถ้าคุณตายไปคุณจะได้ไปเกิดใหม่ แต่ว่าถ้าเกิดคุณตายแล้วตายเลยนั่นก็เป็นหนึ่งในทางเลือกที่ฉันคิดว่าดีค่ะ คนแบบคุณไม่ต้องมาเกิดใหม่หรอกค่ะ”
“…”
ลูเซียไม่สนใจคำพูดของแซค ดูเหมือนการทำแบบนั้นจะทำให้แซคโกรธ
“พูดยังกะพวกเธอทำได้ดีกว่าฉันอย่างนั้นแหละ”
“แน่นอนสิ”
“แน่นอนค่ะ”
แล้วกูริเนะกับลูเซียก็ยกแก้วโกโก้ร้อนมาจิบ
“ถ้างั้นเรามาแข่งกัน”
“แข่งอะไรของนายล่ะ”
“นั่นสิคะ ผลก็เห็นๆ กันอยู่แล้วว่าคุณแซคจะแพ้”
แต่แซคก็ไม่สนใจแล้วพูดต่อ
“กติกาก็ง่ายๆ ใครฆ่าผู้กล้าได้ก่อนชนะ คืนก่อนคือคืนแรกฉันเป็นคนลงมือ คืนนี้คือกูริเนะต้องลงมือเป็นคนที่สอง คืนต่อไปก็ลูเซียลงมือเป็นคนที่สาม วนกันไปเรื่อยๆ คนที่ฆ่าได้คนแรกชนะ ส่วนอีกสองคนต้องทำตามผู้ชนะสั่งตลอดชีวิต ว่าไง หรือว่ากลัวจะแพ้ฉันกันล่ะ?”
กูริเนะกับลูเซียวางแก้วโกโก้รอนลงโต๊ะอย่างพร้อมเพรียงกัน
“เหอะ อย่างฉันนี่นะจะแพ้ ทั้งสองคนน่ะเตรียมรับคำสั่งจากฉันได้เลย”
“ดูมั่นใจจังนะคะทั้งสองคน แต่คนชนะจริงๆ คือฉันค่ะ ฉันไม่มีทางแพ้คุณกูริเนะหรอกนะคะ พวกคุณน่ะต้องเตรียมตัวเป็นทาสฉันต่างหากล่ะค่ะ แต่ไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันไม่ใช่เจ้านายที่ชอบกดขี่หรือทำร้ายทาสหรอกนะคะเพราะฉะนั้นวางใจได้”
“โอเคงั้นตกลงตามนี้ คืนนี้เป็นคิวกูริเนะนะ”
หลังจากนั้นทั้งสามคุยก็คุยเล่นสัพเพเหระกันเล็กน้อย ก่อนแยกย้ายกันไปทำสวนผักผลไม้ในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบ
ดูเหมือนว่าจากการเล่นสนุกๆ จะกลายมาเป็นเกมที่มีชีวิตของผู้กล้าเป็นตัวตัดสินซะแล้วสิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
