ซื่อนักจับมารักสะให้เข็ด

               ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ !! ทำไมกัน T0T การที่ฉันเป็นคนที่ยอมคนง่าย ใจดีกับทุกคน กลับกลายเป็นว่าทุกคนไม่ได้ใจดีกับฉันตอบแต่ทุกคนกลับตีหน้าฉันว่าเป็นยัยผู้หญิงหน้าโง่ ยัยสมองลา ยัยสมองอุนจิ มาเป็นของเล่นให้ฉันคลายเครียดสะเถอะ ขอโทษนะฉันไม่ใช่ของเล่นของใครผู้ชายโรงเรียนนี้มันอะไรกันคอยหาเรื่องแกล้งฉันตลอดเวลา เช้า สาย บ่าย เย็น สามเวลาหลังอาหารจนตอนนี้ฉันโดนผู้หญิงทั้งโรงเรียนจ้องแทะเนื้อฉันเล่นหมดแล้ว แล้วฉันคนนี้จะทำยังไงดีวิ่งหนีทุกวันแบบนี้มันเหนื่อยนะ แถมยังโดนรุมตบแทบทุกวัน ด้วยข้อหาแรดใสซื่อ !!! ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นสะหน่อยถึงฉันจะสวยแต่ฉันค่อนข้างจะโง่เลยถูกทุกคนรุมเเกล้งตลอดเลยคิดแล้วน้ำตาจะไหล TT^TT ความสวยไม่ช่วยอะไรฉันเลยสักนิด TT^TT

“ยัยสมองลาอยู่นั้นไง หยุดนะอย่าหนีนะ”

นั้นไงพูดไม่ทันจบไอ้ผู้ชายหน้าม่อก็วิ่งไล่ฉันอีกแล้ว รออะไรล่ะวิ่งสิวิ่ง โอ๊ยยยย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก วิ่งจนลิ้นห้อยน้ำลายไหลจนจะหมดคอแล้วเนี่ย

“ยัยนั้นหายไปไหนแล้ว เซ็งเลยว่ากำลังจะหาอะไรแก้เซ็งทำสักหน่อย ยัยบ้านี้ดันหนีไปได้อย่าให้จับได้นะแม่จะจับกดสะเลย”

จับกด ?? ไอ้คนผีทะเล TT^TT

“เฮ้ย อย่าแย่งสิวะยัยนั้นกูจองแล้ว มึงต้องต่อหลังกุสิ”

“ทำไมกุต้องต่อหลังมึงยัยนั้นเป็นของเล่นของกุ”

“ยัยนั้นก็เป็นของเล่นของกูเหมือนกัน”

นี้มันอะไรกัน ฮาโหลลลล ~~~~~ ปรึกษาฉันก่อนมั๊ยว่าฉันอยากเป็นของเล่นให้ใครหรือเปล่า ฉันนั่งหลบสักพักผู้ชายสองคนที่วิ่งไล่ฉันก็เดินออกไป ฉันจึงตัดสินใจเดินออกมาจากพุ่มไม้ที่ฉันใช่ซ่อนตัวอยู่เมื่อกี้

“เห้อ.. เหนื่อยจัง ทำไมฉันต้องมานั่งคอยวิ่งหนีคนพวกนั้นด้วยนะ”

ตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียนทีนี้ชีวิตฉันก็ไม่เคยสงบสุขอีกเลย ทุกคนในโรงเรียนพากันรุมแกล้งฉันเหมือนฉันเป็นตัวตลกอย่างงั้นแหละ สารพัดคำด่าที่ทุกคนพ่นใส่ฉันรัวๆ ไม่ว่าจะเป็น ยัยสวยใสสมองอุนจิ ยัยสวยสมองฟ่อ ยัยสวยแต่โง่ ผิดหรอที่ฉันสวยแต่โง่นะ ไม่ยุติธรรมเอาสะเลย ก็แม่ดันให้ความสวยมามากกว่าสมองไงฉันเลยต้องเป็นแบบนี้

“อ้าววว ดูสิว่าเราเจอใคร”

“ว้าววว อยู่ดีๆก็ดันมาเจอเรื่องสนุกๆสะแล้วสิ ว่าไงยัยอุนจิมาทำอะไรทีนี้ มายั่วผู้ชายถึงหลังตึกเรียนเลยหรอเนี่ย เธอนี้ร้ายไม่เบาเลยนะ”

“ฉะ ฉัน เปล่านะ ฉันแค่วิ่งหนีพวกนั้นมาพวกเขาจะแกล้งฉัน”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตลกชะมัด เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรอเลิกทำท่าทางซื่อๆสะทีเห็นแล้วรำคาญลูกตา แรดก็บอกว่าแรดไม่ต้องแอ๊บฉันหมั่นไส้”

“โอ๊ยย!!”

ผู้หญิงที่ชื่อว่านีน่าพ่นคำด่าใส่ฉันจบเธอก็เดินเข้ามาดึงผมฉันไว้ทันที ได้โปรดหยุดดึงสักวันจะเป็นอะไรมั้ยยย!

“ทำไมย่ะแค่นี้สำออยหรอ”

เพื่อนอีกคนของนีน่าที่ชื่อปาร์ตี้ไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาจิกผมฉันอีกคน ตอนนี้ฉันก็เลยอยู่ในสภาพโดนดึงผมทั้งซ้ายและขวา อีกนิดหนังหัวจะหลุดแล้ว ปล่อยฉันไปสู่สุขคติเถอะฉันไหว้ล่ะ

“ฉันเจ็บนะ พวกเธอมาแกล้งฉันทำไมกัน ฉันยังไม่เคยทำอะไรให้เธอเลยนะ”

“ยัยอุนจิเธอนั้นหรอไม่เคยทำอะไรให้ฉัน อย่าให้ฉันต้องพูดในสิ่งที่เธอรู้ดีเลยนะ”

“เธอหมายถึงอะไรฉันไม่รู้”

“นี้!!เลิกแอ๊บได้มั๊ย น่ารำคาญ!!!”

“ฉันไม่ได้แอ๊บ ไม่ได้แอ๊บจริงๆ”

“อย่ามาตอแหลฉันบอกให้เลิกแอ๊บไง แล้วก็เลิกทำหน้าตาโง่เง่าแบบนี้สักที”

“แล้วจะให้ฉันทำยังไงก็หน้าฉันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ฉันเปลี่ยนหน้าให้เธอไม่ได้หรอกนะแบบนั้นมันยากเกินไป”

“นี้เธอกวนประสาทฉันหรอ”

“ฉันเปล่านะฉันแค่พยายามจะอธิบาย”

“ยัยบ้านี้นิ ปาร์ตี้จับมันไว้”

ฉันกำลังจะโดนตบอีกแล้วสินะ TT^TT เพี๊ยะ!!! นีน่าฟาดมือลงมาตบหน้าฉันอย่างเต็มแรงแค่โดนตบครั้งเดียวรู้สึกชาไปถึงหัวใจเลย TT^TT ซึ้ง .. เจ็บแค่ไหนใจเธอรู้ดี -..-

“ไง แกจะเลิกแอ๊บได้หรือยังยัยอุนจิ”

“มันเลิกยังไงหรอ ช่วยสอนฉันหน่อยสิ นะ ขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากโดนตบอีกแล้ว”

“หน็อยแน่ อีนังนี้กวนนักนะ งั้นเอาอีกสักฉาดแล้วกัน”

โดนอีกแล้ว ฉันทำอะไรผิดแค่บอกให้เขาสอนวิธีเลิกแอ๊บอะไรนั้นทำไมต้องเลือดขึ้นหัวขนาดนี้ด้วยก็ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงนี่หนาสอนฉันหน่อยไม่ได้หรือไง เจ็บหน้าจัง T0T

“เชอะ วันนี้พอแค่นี้แหละฉันสบายใจขึ้นเยอะละวันหลังฉันค่อยมาตบใหม่นะ บ๊ายยย”

นีน่าพูดจบปาร์ตี้ก็ปล่อยฉันลงไปกองกับพื้นทันที ฉันควรตอบว่ายังไง ‘ยินดีให้บริการ’ อย่างนี้หรอ โดนตบแบบนี้มาสองปีแล้วนะ อยากรู้จริงๆว่าฉันทำอะไรผิด ไป๊ ~~~~~ ใครก็ได้ส่งเทวดาลงมาปกป้องฉันที ฮืออ TT^TT