หวานใจของนายซุปตาร์

          ฉันเพิ่งรู้ว่าผู้บริหารโรงเรียนคือพี่สาวของพี่กี้ผู้จัดการส่วนตัวพี่ซันและพ่อยังทำงานในสังกัดเดียวกันกับพี่กี้ด้วย  อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นฉันก็เพิ่งรู้อีกว่าเมื่อฉันตกลงที่จะร่วมในสังกัดแล้วชีวิตฉันก็เปลี่ยน

          " นี่เธอรู้ไหมว่าคนที่แสดงเป็นซินเดอเรลล่าได้มีแมวมองมาติดต่อละ"ฉันนั่งอยู่ในห้องน้ำฟังคนเขาพูดกัน

          " เธอรู้ได้ไง..."

          " ก็หลานสาว ผอ.โรงเรียนเขาพูด " ใครว๊ะหลานสาว ผอ.

          " อ๋อ   ริกะน่ะเหรอ..เห็นว่าตอนซ้อมละครทำเป็นไม่สนใจพี่ซัน  ที่แท้เรียกร้องความสนใจ"แหมทำเป็นรู้ดีน่ะ

          " ไม่มั้ง  แต่ละคนสนใจไม่เหมือนกันเขาอาจไม่ชอบจริงๆนั่นแหละ" เออ..คนนี้พูดถูก  เข้าท่าดี

          " ตอแหลชัวร์ค๊า....มีใครบ้างที่ไม่ชอบซัน"แหมอีนี้ลากเสียงยาวเชียวนะ อีนี่มันเป็นใครว๊ะทำรู้ดีจัง  อยากเห็นหน้าชัดๆ โครก  ๆ  ๆ ฉันเปิดประตูออกมาเจอสามสาวที่นินทาฉันอย่างเมามันส์

          " ริกะ" คนนึงอุทานขึ้นมาเมื่อเห็นฉันเดินออกจากห้องน้ำ 

          " พี่ไม่รู้อะไร  อย่าพูดดีกว่า  เมื่อไหร่ที่พี่รู้ความจริงค่อยว่าให้ริกะแล้วกันค่ะ"

           " ไอ้ริกะมึงตายคาห้องน้ำแล้วเหรอ มานานฉิบ" แก้วโผล่มาไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย

          " ไปเถอะแก้ว " เมื่อแก้วเดินเข้ามาก็ทำให้ฉันได้ทีเดินหนีรุ่นพี่

          " มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า  ฉันพลาดซ๊อตไหนไหม"

          " ไม่หรอก  แค่พวกนั้นว่าฉันอ่อยพี่ซันไร้สาระ"

          " ฉันว่าไม่ไร้สาระมั้ง  เพราะแกน่าจะอ่อยสำเร็จ"

          " ทำไมว๊ะ"

          "เออ  น๊า     ตามฉันมา " ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่แก้วพูดฉันพยายามถามแก้ว  แต่แก้วไม่บอกอะไรเลย ได้แต่พาฉันมาที่ห้อง ผอ.

          " มาทำไม"

          " เข้าไปก็รู้เอง   ฉันหมดหน้าที่แล้วไปน่ะ "

          ฉันเคาะห้อง ผอ. แล้ว ผอ. อนุญาติให้ฉันเข้าไป ฉันค่อยๆเปิดประตูเข้าไปฉันก็ตกใจ เลยเข้าใจสิ่งที่แก้วพูด

          " สวัสดีค่ะพี่กี้  พี่ซัน"ฉันยกมือไหว้ทั้งสองคนด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

          " เชิญนั่งก่อนจ๊ะริกะ " ฉันเลื่อนเก้าอี้ออกนั่งตามคำเชิญของ ผอ. ฉันอยู่ในห้อง ผอ. แทนที่เขาจะคุยกันเรื่องที่ว่าเรียกฉันมาทำไม แต่ดันพูดแต่เรื่องหลานสาวตัวเองปลื้มพี่ซัน  เห้อ..ฉันละเหนื่อยใจ

          " ริกะ ผอ.มีงานให้หนูทำ" เห้อ...เข้าเรื่องฉันสักที

          " มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

          " ฉันอนุญาติให้เธอหยุดเรียนได้อาทิตย์นึง โดยที่ไม่ส่งผลกระทบต่อโรงเรียน" ทำไมต้องให้ฉันหยุดด้วย  ฉันไม่ได้เป็นอะไร

          " ทำไมค่ะ หนูไม่เป็นไรนิทำไมหนูต้องหยุด

          "สรุปง่ายๆเลยที่เขาอนุญาติให้หยุดเพราะฉันต้องไปแสดงภาพยนต์สั้นเกี่ยวกับพรีเซ็นโรงเรียนกับพี่ซัน  แต่ไม่ได้มีแค่ฉันกับพี่ซันแต่มันมีหลานสาวของ ผอ.และหลานชายของเจ้าของรายการ ทีวีวัยทีน   เมื่อฉันทราบอย่างงั้นแล้วฉันก็เดินออกมาเพื่อไปเรียนต่อคาบต่อไป แต่ฉันอยากรู้มากว่าสองคนที่เหลือคือใคร มิหน่าล่ะหลานสาว ผอ.ถึงกระจายข่าวได้ไว

           " นี่ริกะ  เครียดป๊ะ " ใครจะไม่เครียดล่ะเพิ่งตกลงทำงานร่วมกับพี่กี้ ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ 

          " ไม่นิ  สบายมาก ไปเรียนก่อนนะ " ฉันเดินเลี่ยงพี่ซันไปที่ห้องเรียนเพื่อเรียนคราบต่อไป

           " นี่ริกะ  ผอ. มีอะไรกับเธอ ทำไมมีพี่ซันด้วย" แก้วผู้เป็นเพื่อนสาวจอมเผือกของฉัน

          " ก็เขาให้ฉันหยุดเรียนอาทิตย์นึง"

          " เพื่อ   หรือแกถูกพักการเรียนที่วิวาทกับรุ่นพี่"

          " แก้วตบปากตัวเอง  หรือให้ฉันตบ"

          " เรื่องมันเป็นอย่างงี้โว๊ย  ฉันต้องไปโปรโมทโรงเรียนกับพี่ซัน"

          " เจ๋ง " อยู่ๆพริ้งผู้นิ่งขรึมก็พูดขึ้นมา  ฉันคิดว่าไม่เจ๋ง ไม่โอเคร

          " แต่อีกสองคนคือใครอ๊ะ"

          " นี่ริกะ  พาฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อย" พริ้งพยายามคะยั้นคะยอให้ฉันพาไป

          " ทำไมไม่ให้แก้วพาไป  ฉันเหนื่อยอ่ะ"

          " ไม่เอาอ๊ะ  ฉันจะไปกับเธอ"

               ฉันก็ต้องไปตามพริ้งเพราะเราวางแผนที่เซอร์ไพรส์แก้ว เพราะพริ้งว่ามันเป็นโอกาสดีที่ฉันได้แสดงกับพี่ซัน พริ้งไม่รู้นิว่าฉันอยู่บ้านเดียวกันกับพี่ซัน  ฉันเองก็ดันไปรับปากพริ้งด้วย  เอาว๊ะเพื่อความสุขของแก้ว หลังจากที่เราเรียนเสร็จก็กลับบ้านตามปกติ มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือเพิ่มเติมไปจากทุกๆวัน 

               " แม่จ๋า พี่ซันมายัง " ฉันวิ่งหาแม่ที่ห้องครัวเพราะเวลานี้แม่วุ่นแต่กับการทำขนม

          " อยู่บนห้องลูก" ฉันกอดและหอมแม่แล้ววิ่งไปบนบ้าน

           " พี่ซัน  พี่ซัน  เปิด ๆ" ฉันเคาะห้องรัวๆเลยทีเดียว

          " อะไร ริกะ" ฉันตาค้างเพราะพี่ซันมาในคาบผ้าขนหนูตัวเดียว

          " พี่ซัน  บ้า  ทำไมไม่แต่งตัวดีๆล่ะ "

          " ก็พี่เห็นเราเคาะห้องรัวๆ " เออ..มันก็จริงนินา ฉันเลยต้องเดินคอตกไปที่ห้องเพราะใครจะอยู่ละ เล่นไม่ใส่เสื้อผ้า 

          " ริกะ  มาหาพี่มีไรป่าว " พี่ซันเดินมาเคาะห้องฉันเพราะฉันคงไม่กล้าไปเคาะก่อนแน่นอน 

          " อ๋อ  ริกะ เออ...ริกะ" ใครจะไปกล้าบอกละว่าจะเข้าห้องไปถ่ายรูปเขา

          "มีอะไรหรือเปล่า" มันจะมีอะไรละ  ฉันเองยังไม่รู้เลย

          " เออ...จิโร่อยากไปห้องพี่ ใช่ไหมจิโร่ " ฉันมองไปเห็นจิโร่พอดี 

          " ได้สิ  ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"  พี่ซันอุ้มจิโร่ไปที่ห้องโดยมีฉันเดินตามไปด้วยเพราะต้องเก็บภาพในห้องนอนนี้แหละที่เขาไม่มีกัน  มันจะได้เป็นภาพพิเศษ

          " ริกะ  ดูสิ  จิโร่ มันมาถูๆ ไถๆ ตัวพี่ มันคงรักพี่น่ะเนี้ย " ในขณะที่พี่ซันเล่นกับแมวอยู่ฉันก็แอบถ่ายรูปพี่เขา

          " พี่ซันไม่รู้อะไรซะแล้ว การที่มันถูพี่  คือพี่เป็นทาสมันแล้ว "

          "ยังไง"

          " เพราะมันจะพยายามสร้างกลิ่นตัวของพวกมันให้ติดกับพี่เพื่อแสดงว่ามันเป็นเจ้านายพี่"ฉันเห็นพี่ซันเล่นกับแมวจนแมวนอนนิ่ง  แหมน่ารักเกินเกาพุงแมว ฉันเดินไปอุ้มแมวมานั่งบนตักฉัน ปล่อยให้พี่ซันแล้วคอมไป

               " พี่ซันริกะอยู่ต่อนิดนึงได้ไหม"

               " ได้สิ  แต่วันนี้ริกะมาแปลกน่ะ  มีอะไหรือป่าว"

          ฉันได้แต่ปฏิเสธเสียงแข็งบอกว่าไม่มี  ฉันคอยนั่งถ่ายรูปพี่ซัน  ถ่ายเพลินไปหน่อย  อยู่ๆพี่ซันก็หันมา ฉันสะดุ้งเลยทีเดียว

          " ทำไรอ๊ะ แอบถ่ายพี่เหรอ "          

          " ป่าว สักหน่อย  " พี่ซันลุกออกจากโต๊ะคอมแล้วเดินมาดูโทรศัพท์กับฉัน ซึ่งฉันนั่งอยู่บนเตียงนอนพี่ซัน

           " ไหนดูดิ"

          "ไม่มีทาง"พี่ซันพยายามยื้อแย่งโทรศัพท์จากฉัน ฉันก็ไม่ยอมให้ จนพลาดท่าล้มลง  พี่ซันล้มทับฉัน แล้วจ้องหน้าฉัน ฉันก็จ้องหน้าพี่ซัน เคลิ้มเลยค่ะเคลิ้ม

          " อายเหรอ ริกะหน้าแดงเชียว " ฉันรวบรวมพลังผลักพี่ซันออก แล้ววิ่งไปที่ห้องตัวเอง แต่ดันลืมเอาจิโร่มา ฉันจะไปหาพี่ซันได้ไงละ ในที่สุดสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นก๊อก ๆ  ฉันเดินไปเปิดประตู

          “ อ๊ะ  ริกะลืมจิโร่” ฉันอุ้มจิโร่จากพี่ซันและรีบปิดประตู

          " จิโร่ ฉันอายเหรอ " ฉันได้แต่เอามือจับหน้าตัวเองแล้วคอยถามว่าอาการแบบนี้คืออะไร ฉันไม่รู้เลยว่าทำไมใจฉันเต้นรัว เหมือนเลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย