หวานใจของนายซุปตาร์

"  บ๊าย บาย " ฉันเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนทุกๆวัน เพื่อเดินทางกลับบ้าน

ฉันชื่อ ริกะ  นักเรียนชั้น ม. 5 ที่วันๆไม่ทำอะไรมีแต่เม้าท์มอยกับเพื่อนไปวันๆ

" ว้าว.... ฉันชอบมากเลยโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่พี่ซันเป็นพรีเซ็นเตอร์"แก้วเพื่อนสนิทของฉันตะโกนออกมาโดยที่ไม่สนใจว่าใครจะมอง นางเป็นคนที่คลั่ง(ไอ้)พี่ซันมาก เมื่อเห็นรูปพี่ซันติดหราอยู่ตรงป้ายรถเมล์แถวๆโรงเรียนฉัน

" ใช่ๆๆ  ผู้ชายอาร๊ายหล่อและแสนดีอีก อยากมีพี่ชายแบบนี้จัง หรือถ้าได้เป็นแฟนจะไม่ลืมพระคุณเลย  " ที่คลั่งไม่ใช่แค่แก้วน่ะ  แต่พริ้งเป็นหนักมากเหมือนกัน

ใช่แล้วฉันชื่อริกะ  ฉันอาศัยอยู่กับพ่อ แม่  และพี่ซันคนที่ไม่ใช่พี่แท้ๆของฉัน  พี่ซันเป็นลูกชายของเพื่อนพ่อ  ที่อยู่ต่างจังหวัด แต่เพราะพี่ซันต้องมาเป็นนักแสดงที่นี่และเรียนที่นี่ก็เลยมาอาศัยอยู่กับพ่อ แม่ฉัน

ฉันเดินทางกลับมาถึงบ้าน ก็ต้องมาพบกับพี่ชายที่แสนตรงกันข้ามกับคนทั้งโรงเรียนที่ชื่นชอบ เพราะนอกจากเขาเป็นนักแสดงแล้วเขายังเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสาวๆอีกด้วย แต่กับฉันเหรอเขาเหมือนปีศาจที่คอยกวนประสาทฉันไปวันๆ

" กลับมาแล้วค่ะ " ทุกครั้งที่ฉันกลับมาบ้านฉันก็ต้องเจอพี่ซันออกมาต้อนรับเสมอ  ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนดีน่ะ แต่เพราะว่าอยากให้แม่เห็นว่าเขาเป็นเด็กดี

" ม๊ะ...พี่ช่วยถือ"พี่ซันบางครั้งก็ดีบางครั้งก็ร้ายกับฉันแต่ถ้ากับคนอื่นเขาสุภาพบุรุษมากขอย้ำเลยสุภาพบุรุษมาก

" ไม่ต้องหรอกค่ะ  แม่ไม่เห็นหรอก  ริกะ ถือเองได้ " ฉันไม่สนใจที่พี่ซันจะถือให้ฉัน  ฉันเดินสะบัดก้นเข้าไปในบ้าน  พร้อมกับแมวน้อยแสนน่ารักของฉัน 

ฉันเดินตรงดิ่งไปที่ห้อง เพื่อที่จะทำการบ้านและคุยกับจิโร่  จิโร่ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกแมวฉันเอง

" จิโร่  นายว่าฉันควรทำไงดี ถ้าแก้วกับพริ้งรู้ว่าฉันอยู่บ้านเดียวกันกับพี่ซัน"ฉันหันมาพูดกับแมวหลังจากที่ฉันทำการบ้านเสร็จแล้ว

"เหมียว"

" แกเข้าใจฉันใช่ป๊ะ..ที่ฉันต้องปกปิด"

" เหมียว"

" ฉันว่าแล้ว ก็มีแต่แกนี่แหละที่เข้าใจ"ฉันเอามือลูบหัวเจ้าจิโร่

วันๆฉันไม่ทำอะไรหรอก หลังจากกลับมาจากโรงเรียนฉันก็ทำแค่การบ้าน  ฟังเพลง  คุยกับจิโร่

" ริกะ  กินข้าว "เสียง พี่ซันตะโกนมาเรียกฉันไปกินข้าว

ฉันเดินลงบันไดมุ่งตรงไปที่ห้องอาหาร ที่มีอาหารเต็มโต๊ะเลย   ฉันเลื่อนเก้าอี้ออกนั่ง  สังเกตว่าไม่เห็นแม่กับพ่อเลย

"พี่ซันแม่ไปไหน"

" คุณน้าไม่อยู่  ไปงานเลี้ยง"

โหว..พ่อแม่  ไม่บอกฉันเลยว่า ตัวเองจะไปข้างนอก ไปงานเลี้ยง แต่ดูสิรู้ว่าริกะไม่ชอบพริกหยวกยังจะทำกับข้าวที่มีพริกอีก

"เกลียดพริกหยวกละสิท่า  นึกแล้วเธอยังเด็กอยู่สิน่ะ "โอ๊ยฉันเกลียดไอ้พี่ซันมาก  ทำหน้าเยาะเย้ยด้วย พอแม่ไม่อยู่บ้านน่ะทำเป็นขู่ฉัน

" นายกวน...กันเหรอ  " แน่นอนสิฉันโมโหจนอยากจะเข้าไปชกหน้าไอ้พี่บ้าเนี่ยซะเต็มทีชอบคิดว่าฉันเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย

" ไม่น่ะ...ไม่คิดจะกวน  ก็เด็กจริงนิ  กินพริกไม่ได้" ฉันเด็กที่ไหน  ม.5 แล้ว พร้อมที่จะมีแฟนแล้ว  แต่บังเอิญเรื่องมันเศร้า ฉันยังไม่มีแฟน

"ได้...ฉันกินให้ดู" ฉันเอาซ้อมจิ้มพริกหยวกเข้าปาก  ซันไม่เหมือนเจ้าชายแน่นอน  ถ้าเป็นไปได้ฉันจะไปป่าวประกาศนิสัยที่แท้จริงของซัน  แต่นี่คือมันทำไม่ได้ไง เลยได้แต่คิด

" ไหวป่าว..เด็กน้อย"

ฉันไม่ได้สนใจว่าพี่ซันจะพูดอะไร  แต่ที่แน่ๆฉันหยิบแก้วน้ำกินไม่ยั้งเลย  เพราะมันเผ็ดมาก

หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จก็นั่งดูทีวีก่อนแล้วกัน  ยังไงก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว  แต่ที่ งง คือฉันอยากรู้ว่าพี่ซันไม่มีอะไรทำหรือไงมานั่งดูทีวี กับฉันเนี่ย

"เอ้อ...ริกะ เดือนหน้ามีงานโรงเรียนเหรอ"ฉันหันหน้าไปทางพี่ซัน

" รู้ได้ไง " ฉันยังลืมไปแล้วเลยว่าจะมีงานโรงเรียน

" รู้แล้วกันน๊า "

"ไม่ได้อยู่โรงเรียนเขารู้ได้ไง...มีแฟนอยู่โรงเรียนฉันเหรอ"

" เล็งๆไว้แล้ว " อืม...มันรู้ไหมเนี้ยว่ากูประชด

ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมพี่ซันถึงรู้ได้ว๊ะเนี้ย

" แล้วคิดจะแสดงละครเวทีไหม "

อยู่ๆทำไมพี่ซันถามแบบนั้นละ  มาใส่ใจอะไรกับงานโรงเรียนฉันว๊ะ

"ไม่อ๊ะ..ไม่สนใจ  ไม่อยากแข่งขัน"

" ไม่อยากแข่งขัน  หรือกลัวแพ้ "  ปากดีจังเลยน่ะพ่อหนุ่ม

" กลัวที่ไหน...คนอย่างริกะไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว" ฉันไม่ค่อยชอบให้ใครมาถูกอยู่แล้ว

" ไม่กลัวก็ลงคัดเลือกดิ"

" ได้...คอยดูแล้วกัน  ว่าริกะจะทำได้ไหม" แหมมาหยามกันขนาดนี้  ใครล่ะจะไม่รับคำท้า

" อืม..จะคอยดู ต้องเป็นบทนางเอกนะ" แหมพ่อคุณพูดไป ยิ้มไป  แต่ต้องบอกเลยว่าพี่ซันยิ้มทีโลกสว่างเลย หัวใจก็ละลายเหมือนน้ำแข็งโดนความร้อนเลย    พอๆริกะ  เพ้ออะไรท่องไว้สิว่าเราเกลียดเขา  ท่องไว้ ๆ

" นี่ยิ้มอะไร  แต่ช่างเถอะจะยิ้มอะไรก็ตาม  แต่ก็ขอบคุณนะสำหรับอาหารเย็น"

หลังจากฉันรับคำท้าแล้ว  ฉันก็พร้อมเดินเข้าห้อง

ห้องนอนริกะ

 ฉันเดินเข้าห้องมาภายในห้องฉันซึ่งมีจิโร่คอยอยู่บนเตียง ฉันอุ้มจิโร่ขึ้นมาจากที่นอนและคุยกันตามประสาลูกสาวคนเดียว " นี่จิโร่..ฉันบ้าใช่ไหมที่ฉันไปรับคำท้าแบบนั้น "

" เหมียว"

ฉันเรียนร้องเพลง  เรียนเต้น  เรียนทุกอย่าง  แต่เพียงเพราะฉันทำให้ตัวเองไม่อยากทำกิจกรรมเหล่านี้แล้วเพราะฉันดันไปชอบคนที่เรียนด้วยกัน ฉันรวบรวมความกล้าเพื่อจะไปบอกรักเขา  เพราะการกระทำเขาเหมือนชอบฉันเหมือนกัน

ฉันคิดว่าวันนั้นฉันจะบอกรักเขา  แต่แล้วฉันก็อกหักทั้งๆที่ฉันยังไม่บอกรัก มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ  แบบนี้ก็ได้เหรอที่อกหักทั้งที่ยังไม่บอกรัก

พอรู้ว่าฉันต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวพวกนี้มันทำให้ฉันนึกถึงวันที่ฉันเจ็บปวดขึ้นมา อยู่ๆหัวฉันก็คิดเรื่องวันนั้นทั้งๆที่ฉันก็น่าจะลืมมันแล้ว

" ฟ้า...เป็นแฟนกันน่ะ เราชอบฟ้า" หัวใจฉันหล่นมากองที่พื้น

" ทำไมล่ะ..เราเห็นบอสสนิทกับริกะ  เราคิดว่าบอสชอบริกะ " ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากแอบฟังเขาคุยกัน

" เราแค่ตีสนิทกับริกะ  เพราะเขาแสดงเก่ง ร้องเพลงเพราะ แค่นั้นเอง  แต่คนที่เราชอบคือฟ้า" ฉันเหวอเลย  คำพูดบอสวันนั้นมันทำให้ฉันไม่ไปเรียนอีก 

ไม่มีใครรู้ว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมไปเรียน แต่ฉันได้แอบถามจากเพื่อนที่เรียนด้วยกันสรุปว่า ฟ้ากับบอสเป็นแฟนกัน แล้วหลังจากนั้นฉันไม่คิดจะติดต่อกับใครเลยที่โรงเรียนสอนดนตรี การแสดง

"เห้ย"...ฉันได้แต่ถอนหายใจยาวๆ เมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่าน

สองวันต่อมา

"ไหวไหม ริกะ ไม่ไหวก็ถอนตัวได้น่ะ " นี่มันคือคำทักทายที่ดีสำหรับวันที่ดีของฉันเหรอ

" ไม่มีทาง"

ฉันไม่สนใจหรอกว่าพี่ซันจะพูดยังไงก็ตาม  ฉันจะต้องชนะคำสบประมาทของพี่ซันให้ได้

ห้องประชุม

แย่แล้วมีแต่คนสวยๆทั้งนั้นเลย  แล้วฉันจะสู้เขาไหวไหมมีแต่คนสวยๆทั้งนั้นเลย  แล้วฉันจะสู้เขาไหวไหมให้ได้  ฉันต้องทำให้ได้  ฉันต้องทำให้ได้ท่องไว้ริกะ ท่องไว้

" ถ้างั้นขอให้ผู้เข้าแข่งขันทั้ง30คนขึ้นบนเวทีเพื่อคัดเหลือ15คน" ห๊ะมีตั้ง 30 คนตายๆทำไมคนถึงอยากจะแสดงมากขนาดนั้น

ทุกคนขึ้นมาบนเวทีทั้งหมดแล้ว ทุกคนขึ้นมาบนเวทีทั้งหมดแล้ว " เอาล่ะรอบนี้เขาจะคัดโดย เราเรียกว่า ล้วงไหล้วงดวง"มีประหลาดแบบนี้ด้วยเหรอว๊ะ เอาว๊ะเป็นไงเป็นกัน

" อ๊ะล้วงครบทั้งหมดแล้ว  เปิดกระดาษดู" ห๊ะฉันได้อะไรเนี้ย  คำว่า ยิ้ม โกรธ มันคืออะไรว๊ะ

" ถ้ากระดาษใครไม่มีอะไรเขียนแสดงว่าตกรอบ" ง่ายไปไหม เราผ่านอ๊ะตอนนี้เหลือแค่15 คนแล้ว

" เอาล่ะ  คนที่ได้กระดาษแต่ละข้อความ จะไม่เหมือนกัน  ให้ไปเลือกการแสดงที่เกี่ยวข้องกับคำที่ได้ไป " โจทย์อะไรว๊ะเนี้ยฉันจะมาแข่งเพื่ออะไร  ไม่น่าหลงกลคำพูดของไอ้บ้าพี่ซันเลย

" ก่อนที่ทุกคนจะไปเตรียมตัวนั้น  รอบนี้เราจะคัดเหลือ5คนเพื่อที่จะมี1คนที่จะแสดงกับ ซัน พชร

"ห๊ะ...ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ"