เทพร้ายปีศาจรัก

     “ ทำไมโชคชะตา ถึงได้เฮงซวยอย่างนี้วะ ..... เราไม่มีเหมือนคนอื่นพอทนได้นะ แต่ไอ้พวกที่โชคดีกว่าทำไมต้องมาซ้ำเติมทับถมกันด้วยวะ “ ปันปัน ก้มหน้าบ่นพึมพำกับตัวเอง พร้อมเดินเข็นจักรยาน โกโรโกโส ที่ยางแบนแต๊ดแต๋ทั้ง2ล้อ ภายในหมู่บ้านที่ขึ้นชื่อว่าไฮโซแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ( เด็กหนุ่มอายุ 18 ผิวพรรณขาวสะอาดสะอ้าน สูงยาวเข่าดี ผมดำขลับ คิ้วเข้ม ปากแดง แก้มยังแดงด้วยเลือดฝาด ดวงตากลมโต และหน้าหวาน เสียยิ่งกว่าผู้หญิงหลายๆคน ดูเป็นคุณหนูดีๆนี้เอง) ระหว่างทางที่ ปันปัน เดินก้มหน้า ทำหน้าบูดเบี้ยว สายหัวไปมา สายตาก็เหลือบไปเห็นเศษกระดาษสีแดงๆ ที่ตกอยู่ตรงพื้น
“ เฮ้ย... แบงค์ร้อยนี้หว่า ใครทำตกไว้วะเน๊ยะ “ ปันปัน อุทาน ยังไม่ทันสิ้นเสียง ก็มีเสียงตะโกนเรียกมาแต่ไกล
“ เฮ้ย ไอปัน... ไอปัน กูเรียกไม่ยินเหรอไงวะ “ เสียงไอพีท เพื่อนสนิทดังลอยมาแต่ไกล พร้อมกับเดินเข้ามาหา
ปันปัน ได้รีบเอาล้อหน้าของจักรยาน เหยียบแบงค์ร้อยไว้ เพราะกลัวว่า ไอพีท จะเห็นแบงค์ร้อยที่ตัวเองพึ่งจะเจอมา ระหว่างนั้น ไอพีทเดินเข้ามาจับไหล่แล้วพูดว่า
พีท : “เออ มึงไปโดนพวก แก๊ง ต.เต่า แกล้งมาอีกแล้วเหรอวะ”
ปันปัน : “ ป่าว... ไม่ได้โดน” ( ตอบแบบให้จบๆไป เพราะอยากให้ไอพีท ไปจากตรงนี้ซักที จะได้หยิบแบงค์ร้อยขึ้นมา )
พีท : “ป่าวเชี้ยไรของมึงเนี๊ยะ ดูยางล้อรถมึงดิ แบนแต๊ดแต๋ เชียวนะมึง” (พร้อมชี้ไปที่ล้อ)
ปันปัน : (ตกใจที่ไอพีท มองมาที่ล้อที่เหยียบแบงค์ร้อยไว้) “ ไม่ได้แบน ซักหน่อย แค่ลมมันน้อย นี้กูก็กะว่าจะเข็นไปเติมลมอยู่เนี๊ยะ”
พีท : “ ไป ไป งั้นกูไปเป็นเพื่อน ( พร้อมกอดคอ)
ปันปัน : “ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปของกูเอง” ( พร้อมยืนนิ่ง ไม่ขยับเขยื่อนตัว เพราะกลัวว่า ไอพีทจะเห็นแบงค์ร้อยที่เหยียบไว้
พีท : “ วันนี้ มึงดูแปลกๆเนอะ ไปเถอะ ไปกัน กูไปเป็นเพื่อน “ ( พร้อมฉุดกระชาก กันอยู่ซักพัก ปันปัน ก็ ยื้อยุดฉุดกระชากกัน จนทั้งคู่ล้ม ไปพร้อมกับจักรยาน )
แบงค์ร้อยกระเด็นมาอยู่ตรงกลางของเด็กหนุ่มทั้งสอง ที่นั่งก้นจ้ำเบ้ากันทั้งคู่ สายตาของทั้ง 2 มองไปที่แบงค์ร้อยที่อยู่ตรงกลางของทั้งคู่ สายตาของปันปัน ตอนนั้น มันสื่อให้เห็นถึงความ อาย ปน โมโหที่โดนจับได้ว่าปิดบังอะไรอยู่... ในขณะที่ไอพีท มีสีหน้าที่อมยิ้ม พร้อมกับพยักหน้าเหมือนกับเข้าใจสถานการณ์ชัดเจนแล้วว่าเพื่อนของมันทำอะไรอยู่
พีท : “ ไอขี้งก แค่ร้อยเดียว กูไม่ขอแบ่งมึงหรอกเว้ย”
2 / 5
ปันปัน : “ก็เห็นขอแบ่งทุกที” ( ตอบแบบเสียงจ๋อยๆ)
พีท : “ โหย... ไอปัน มึงนี้ งก จริงๆนะเนี๊ยะ กับเพื่อนกับฝูง แค่นี้ไม่ได้เลย”
ปันปัน : (เงยหน้ามองหน้าไอพีท ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปเป็นเศร้า พร้อมตัดพ้อ) “ ก็กูต้องใช้หนิวะ ถึงจะเงินแค่ ร้อยเดียว แต่มันสำคัญกับกูมากนะ “ ( พร้อมบ่นต่อด้วยเสียงดังขึ้น ) “ แล้วทำไมพวกมันต้องคอยแต่รังแก แล้วเอาเปรียบกูด้วยวะ” ( พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ...ก่อนที่จักรยานจะล้อแบนแต๊ดแต๋)
...... เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ (เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว)
ระหว่างที่ปันปันขับรถจักรยาน พร้อมกับหิ้วถุงก๊อบแก๊บสีเหลือง ซึ่งภายในมีของที่ซื้อมา อยู่ๆ ก็มี แก๊ง ต.เต่า ( เด็กในซอยรุ่นราวใกล้เคียงกัน ชื่อ โตโช , ต้น , และ ตุ่น ) เข้ามาขวางทาง พร้อมกับกระชากถุงก๊อปแก๊บในมือไป จนรถจักรยานแทบจะล้ม
( เตโช เป็นลูกพี่ของกลุ่มนี้ อายุ 19 มากกว่าผม 1 ปี นิสัยเกเร แต่มีฐานะดี เพราะเป็นลูกเจ้าของหมู่บ้านแห่งนี้ หน้าตาถือว่าดีมาก ค่อนข้างสูง น่าจะ 190 ผิวขาวแต่ไม่ขาวมากไปกว่าผม อาจจะเพราะเป็นนักกีฬา สีผิวจึงออกสีแทนๆ)
เตโช :” เห้ย.... ไอหน้าสวย มึงไปซื้อไรมาวะ”
ตุ่น : (หยิบของในถุงออกมา) “เห้ย พี่เต นี้มัน ถุงเท้า 3 คู่ร้อยนี้หว่า” ( พร้อมหัวเราะเยอะกันทั้ง 3 คน)
ต้น : ” เห้ย.. มึงดูไรนี้ดิ เข็มขัดหนังเชี้ยไรวะ โครตกระจอกเลย “
ปันปัน : “ พวกมึงเอาของกูคืนมาเหอะ กูขี้เกียจมีเรื่อง.. กูรีบ และของพวกนี้กูต้องใช้จริงๆนะ” ( พยายามพูดดีๆ)
เตโช : “ เออ ใช่...พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมเข้ามหาลัยวันแรกของมึงแล้วหนิหว่า.. มหาลัยนี้เขามีแต่คนมีตังค์นะเฟ้ย พวกของกระจอกๆ แบบนี้เขาไม่ใช้กันหรอกนะ”
ปันปัน : “ แล้วมึงเสือกไรวะ จะดีหรือกระจอก ก็ของๆกูเปล่าวะ”
ตุ่น : “เห้ย.. มึงกล้าขึ้นเสียงกับพี่เต เหรอวะ” ( พร้อมเดินเข้ามากระชากคอเสื้อ) ( ส่วนไอต้นก็แอบนั่งปล่อยลมยางจนล้อจักรยานแบนแต๊ดแต๋ )
เตโช : “ เอางี้ ไอปันปัน มึงยอมพูดตามกูว่า -- พี่โตโช น้องปันยอมหมดแล้วคะ-- กูถึงจะคืนให้” ( พร้อมเสียงหัวเราะของทั้ง3ดังขึ้น)
ปันปัน : “พ่องมึงเดะ ไอ สาดดด ไอเชี้ยเต มึงเป็นโรคขาดความอบอุ่นหรือไงวะ ” ( ด่า ด้วยความโมโห)
3 / 5
โตโช : ( แววตาโมโห และอาย ที่โดนผมด่าต่อหน้าลูกน้อง... มันจึง ได้เดินตรงดิ่งเข้ามาใกล้ๆ จนหน้ามันกับหน้าของผมแทบจะชนกัน แล้วมันก็พูดขึ้นว่า..) “ ก็เพราะมึงอะไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ แล้วมึงอย่าถามกูอีกนะ ว่าทำไมกูถึงหมั่นไส้มึง “ ( ไอเตโช หยิบถุงก๊อบแก๊บ จากมือไอตุ่น พร้อมกับเขวี้ยงทิ้งไปอย่างสุดแรง ถุงก๊อบแก๊บลอยจะไปตก ที่ทะเลสาบภายในหมู่บ้าน)
สายตาของทุกคน ทั้งแก๊ง ต.เต่า และ ผม(ปันปัน) ก็มองไปที่ถุงพลาสติก ที่กำลังลอยลิ่ว อยู่กลางอากาศ ที่ถูกเขวี้ยงไป ในขณะที่ถุงกำลังจะตกลงไปในน้ำ จู่ๆ ก็มี จักรยานเสือหมอบขับผ่านมาอย่างไว พร้อมกับคว้า ถุงก๊อบแก๊บที่กำลังจะตกน้ำไป --ควับ-- แล้วก็ขี่จักรยานผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก จนทั้งผม และ แก๊ง ต.เต่า ได้แต่มองตามหลังไวๆไป ไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร
จากนั้น แก๊ง ต.เต่า ก็เดินจากไปด้วยความซะใจ ปล่อยให้ผม ยืน งง และ เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แถมยังต้องเข็นจักรยานที่ล้อแบนแต๊ดแต๋ กลับบ้านตามลำพัง แล้วก็มาเจอกับ ไอพีท นี้แหละ...
... ตัดมาที่ผมกับไอพีท นั่งมองหน้ากันหลังจากไอพีทฟังเรื่องราวทั้งหมดจากผม
พีท : “เออ… แล้วมันเป็นใครวะ ไอ้เสือหมอบเนี๊ยะ”
ปันปัน : ”กูก็ไม่รู้ กูเห็นแค่หลังไวๆของมันเอง “
พีท : “ หรือมันจะเป็นซุปเปอร์ฮีโร่วะ”
ปันปัน :” ซุปเปอร์ฮีโร่เชี้ยไร ก็คนแบบเราๆนี้หละวะ เผลอๆแม่งเป็นพวกวิ่งราวด้วยซ้ำ”
พีท : “มึงก็มองในแง่ร้ายไป เขาอาจจะอยากช่วยมึงก็ได้”
ปันปัน : “ช่วยกูเหรอ.. ตรงไหนวะ แล้วของของกูหละวะ แม่งก็เชิดหนีไปอยู่ดีเปล่าวะ”
พีท : (ทำหน้าเจ้าเล่ห์ พร้อมหยิบแบงค์ร้อยตรงหน้า แล้ววิ่งหนีไปพร้อมตะโกนบอกว่า) “อย่างนี้ซิวะ ที่เรียกว่า เชิด ห๊า ๆ ๆ”
ปันปัน : (ลุกขึ้นวิ่งไล่ตาม ไอพีท พร้อมตะโกนด่า ) “ไอเชี้ย กูว่าแล้ว กูเห็นเงินก่อนนะ ของกูนะเว้ย”
เมื่อปันปัน เดินเข็นจักรยานกลับมาถึงที่บ้าน ก็สังเกตเห็นว่า มีถุงกระดาษโลโก้ห้างเซ็นทรัล แขวนอยู่ที่บานประตู (ไม่ใช่ถุงก๊อบแก๊บของผมที่พึ่งถูกขโมยไป) เมื่อเปิดดูของข้างใน ยิ่งแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะของในนั้นคือ ถุงเท้าสีดำเนื้อผ้าดูดีมีราคา 5คู่ ( ราคาน่าจะคู่ละหลายร้อยบาท) อีกทั้งยังมีเข็มขัดหนังเนื้อนิ่ม ดูดีโก้หรู ดูก็รู้ว่าเป็นของแพงแน่ๆ แถมมีปากกาเหล็ก ยี่ห้อ lamy ใส่กล่องหรูหราอีกด้วย ผมรีบหยิบถุงกระดาษเข้าบ้านไป แล้วก็ถามแม่ ที่กำลังนั่งดู ทีวีอยู่ที่โซฟา
ปันปัน : “แม่.... ซื้อของพวกนี้มาให้ปันเหรอ” ( หยิบออกมาให้แม่ดู)
4 / 5
แม่ : “ เปล่าหนิลูก ของพวกนี้แพงจะตาย แม่จะเอาเงินที่ไหนซื้อ ตั้งแต่พ่อแกตาย ธุรกิจล้มละลาย แม่ก็ไม่มีเงินมากหรอกนะลูก นี้ยังดีที่เรายังเหลือบ้าน แถมยังเป็นหมู่บ้านระแวกไฮโซซะด้วยนะ”
ปันปัน : “อ่อๆ ครับๆ สงสัยไอพีทเอามาให้” ( ผมรีบตัดบท เพราะกลัวแม่จะดราม่า มากไปกว่านี้ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าใครเอามาให้กันแน่ ซึ่งคงไม่ใช่ไอพีทแน่ๆ )
..... เข้าวันเปิดเทอมวันแรกของผม
ผมกำลังดูตัวเองในกระจกอย่างภาคภูมิใจ กับชุดนักศึกษา และทรงผมหน้าม้าปรกเกาหลี แล้วก็พูดกับตัวเองว่า “ ดูดีชิปหาย “ ( พูดเพื่อสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง ห๊า ๆ ) ผมก้าวออกจากบ้านด้วยความมั่นใจ มองไปที่จักรยานที่ยางแบนแต๊ดแต๋ พร้อมบ่นกับตัวเองว่า “ เชี้ย...บ้านแม่งก็เสือกลึกหลังสุดท้าย กว่าจะเดินถึงหน้าหมู่บ้านไปขึ้นรถเมย์ กูคงขาลากแน่ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะแก๊ง ต.เต่านะ คงไม่ลำบากแบบนี้ “ ระหว่างเดินออกมาได้แค่ ครึ่งทาง จู่ๆ รถสปอรต์สีขาวเปิดประทุนก็มาจอดเทียบอยู่ข้างๆแล้วขับขนานแบบช้าๆเคียงข้าง ( ไอพี่เตโช หัวหน้าแก๊ง ต.เต่า ใส่แว่นดำ แต่งชุดนักศึกษาเนียบตั้งแต่หัวจรดเท้า )
เตโช : “น้องสาว เดินไปมหาลัยเลยหรา” ( พุดแบบเยอะเย้ย)
ปันปัน : ( สายหัวไปมา แบบ เซ็งๆ ขี้เกียจพูดตอบโต้ใดๆ)
เตโช : “ไปกับพี่ไหมน้อง.. ไหนๆก็เรียนมหาลัยเดียวกัน ไปไหมน้องสาว”
ปันปัน :”มึงเลิกกวนตีนกูเถอะ อีกอย่าง กูเป็นผู้ชาย เลิกเรียกน้องสาวได้ปะ กูไม่ชอบ”
เตโช : ( ยังคงขับรถไปช้าๆพร้อมๆกับที่ผมเดิน ) “ มึงว่ามึงหล่อปะ”
ปันปัน : “ ห๊ะ อะไรของมึง”
เตโช : “ก็ชุดนักศึกษาสถาบันนี้ใครใส่ก็ต้องดูดี ดูอย่างกูนี้ไง แต่กูว่ามึงใส่แล้วขี้เหร่หวะ เสียสถาบันหมด”
ปันปัน : ( สายหัว ไม่ตอบโต้อะไรแล้วเดินต่อไป แต่ยอมรับว่าเสียความมั่นใจสุดๆ กับความปากหมาของมัน)
เตโช: “ มา มา ขึ้นรถ สงสารเด็กอนาถา คิดซะว่า แฟนไปส่งแล้วกันเนอะ”
ปันปัน : (ผมชักเริ่มโมโหกับความปากหมาของมันมาตลอดทาง ... ผมเลยขึ้นเสียงกลับไปว่า ” แฟนพ่องมึงเดะ “
เตโช : “เห้ยยยย กูพูดกับมึงดีๆแล้วนะ เล่นถึงพ่อเลยเหรอ”
ในที่สุดผม ก็เดินถึงหน้าหมู่บ้านพอดี ในขณะที่เราก็กำลังเถียงกันอยู่นั้น... .. จู่ๆ ก็มีรถมอเตอร์ไซค์ บิ๊กไบค์มาจอดปาด หน้าขวางรถ ของไอพี่เตโช ---- เอี้ยดดด---- เสียงเบรค ของทั้งรถบิ๊กไบค์ และ รถสปอร์ตดังขึ้นพร้อมๆกัน ทำเอาทั้งผม
5 / 5
และพี่เตโช ต้องตกใจ แล้วจากนั้น หนุ่มบิ๊กไบค์ ก็เดินลงมาจากมอเตอร์ไซค์ ...พร้อมกับ เดินตรงมาหาผม ( เขาใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำกางเกงยีนส์สีดำ และใส่หมวกกันน็อคสีดำมองไม่เห็นหน้า ตัวสูงมาก น่าจะราว 190cm เพราะว่า เขาสูงกว่าผม) หนุ่มบิ๊กไบค์ได้ ยื่นถุงก๊อบแก๊บมาที่หน้าอกผม จนผมรับแทบไม่ทัน แล้วก็เดินกลับไปที่มอเตอร์ไซค์ ( เป็นถุงก๊อปแก๊บของผมอันเมื่อวาน ที่ถูกเขวี้ยงไป) ผมยังงง และ ตกใจ ว่าเขาก็คือพี่เสือหมอบเมื่อวาน นี่เอง.... ผมพยายามมองผ่านไปที่ช่องตาบริเวณแผ่นกันลมของหมวกกันน็อก เพราะอยากจะเห็นหน้า ซูปเปอร์ฮีโร่ของไอ้พีท จริงๆ ว่าน่าตาจะเป็นอย่างไร แต่ก็มองไม่เห็น
แต่แล้ว เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่ออยู่ๆ หนุ่มบิ๊กไบค์ ได้เดินกลับมาหาผมอีกครั้ง พร้อมทั้งเอื้อมมาจับเนคไทของ ผมขึ้นไปดูใกล้ๆ แล้วพูดว่า
หนุ่มบิ๊กไบค์ : “เรียนที่นี้เหรอ”
ปันปัน : (พยักหน้า หงึกๆ ด้วยความอึ้ง และ งง)
หนุ่มบิ๊กไบค์ :( คว้าหมับไปที่ข้อมือของผมแล้วดึงให้ผมขึ้นไปซ้อนที่ท้ายของมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์แล้วพูดว่า..) “เดี๋ยวกูไปส่ง”
แล้วก็ขับมอเตอร์ไซส์ออกไปอย่างรวดร็ว ต่อหน้า รถของไอ้พี่เตโช ............

----โปรดติดตามตอนต่อไป ------