Sensuality รัก? รัญจวนใจ?

 

 กาหลงเกลียดเทศกาลหยุดยาว เพราะร้านอาหารแถวบ้านพากันปิดไปเกินครึ่ง เธอยิ่งไร้ฝีมือการทำอาหาร แต่งานที่รับมาก็ยังต้องทำ สำหรับงานวันนี้เพื่อนสนิทที่เป็นผู้ว่าจ้างของเธอด้วยถึงกับใจดีสั่งดอกไม้ที่จะเป็นแบบวาดมาให้เธอ ตอนแรกกาหลงบอกว่าส่งรูปถ่ายหลาย ๆ มุมมาให้ก็ได้ คุณ ‘บุปผา’ ผู้เกิดมาพร้อมเงินถุงเงินถังคุยว่า เธอไปเจอดอกไม้ถูกใจเลยสั่งให้ร้านประจำจัดออกมาเหมือนกันสองชุด และส่งมาให้เธอหนึ่งชุด

 

กาหลงชินเสียแล้วกับเพื่อนของเธอคนนี้ที่มักจะเป็นลูกค้าประจำจ้างเธอวาดรูปโน่นนี่นั่นที่ถูกใจ แล้วยังส่งแบบของจริงมาให้เธอแทบทุกครั้งไป หลังบุปผาโทรมาแจ้งรายละเอียดได้ไม่นานนักกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นเรียกให้กาหลงหันมองไปยังหน้าจอแสดงภาพของกล้องวงจรปิดหน้าประตู เมื่อเห็นว่าเป็นคนส่งดอกไม้ก็ก้าวไปเปิดประตู เมื่อครู่ถ้าเธอเห็นไม่ผิด...เป็นผู้หญิง

 

คนส่งดอกไม้ส่งเสียงทักทายอย่างมีไมตรีทันที เมื่อกาหลงก้าวไปถึงประตูรั้ว

“สวัสดีค่ะ ร้านดอกไม้สัตตบงกชนำของที่สั่งมาส่งค่ะ”

 

กาหลงมองลอดประตูรั้วออกไป ถึงได้เห็นหน้าตาพนักงานส่งดอกไม้ชัด ๆ เป็นผู้หญิงท่าทางทะมัดทะแมงตัดผมสั้น เมื่อกาหลงเปิดประตูรั้ว เธอก็ยื่นโทรศัพท์ให้เซ็นรับ จากนั้นกาหลงถึงค่อยตะลึงกับความใหญ่อลังการของแจกันดอกไม้ใหญ่ที่ถูกประคองออกมาจากกล่องที่อยู่หลังรถมอเตอร์ไซด์

 

“ขอบคุณค่ะ” คนส่งบอกเสียงสดใส เมื่อส่งของถึงมือผู้รับ

 

กาหลงจึงได้กล่าวขอบคุณเช่นกัน สายตามองส่งพนักงานส่งดอกไม้อยู่พักหนึ่งก่อนจะก้าวเข้าบ้านไป กาหลงนำแจกันดอกไม้ใหญ่มาวางบนโต๊ะในห้องทำงาน เธอใช้กระบอกฉีดน้ำฉีดพรมลงบนดอกไม้ จากนั้นเดินวนรอบแจกันดอกไม้หามุมที่ชอบ ใช้โทรศัพท์บันทึกภาพเอาไว้อีกหลายมุม

 

กาหลงเตรียมกระดาษขึงบนกระดานรองเอาไว้แล้ว อุปกรณ์วาดรูปก็เตรียมไว้พร้อมหลังเปิดเครื่องปรับอากาศ เธอจึงออกไปจัดเตรียมเครื่องดื่มไว้รองรับช่วงเวลาทำงานในวันนี้ จากนั้นจึงนั่งเอนหลังหลับตาลงบนเก้าอี้หวายสำหรับนั่งเล่นในห้อง เมื่ออากาศกำลังเย็นสบายได้ที่ เธอจึงลืมตาขึ้นลุกมานั่งหน้าขาตั้ง จัดแจงบีบสีจากหลอดลงบนจานสี กาหลงชอบใช้สีที่เพิ่งบีบจากหลอด และเธอค่อนข้างใช้เปลืองเสียด้วย เมื่อผสมสีได้ที่แล้วจึงหยิบกระบอกฉีดน้ำอันเดิมที่ใช้ฉีดดอกไม้มาพ่นลงกระดาษให้ชุ่มพอประมาณ มือขวาเลือกพู่กันปลายตัดเฉียงขนาดกำลังพอดีปาดสีช้า ๆ เป็นรูปทรงคร่าว ๆ การวาดสีน้ำต้องใจเย็น รอคอยสีแห้ง ระหว่างนั้นกาหลงจึงได้พักดื่มน้ำบ้าง บางทีก็ลองเปลี่ยนมุมดู เป็นเช่นนี้สลับไปเรื่อยจนกระทั่งท้องของเธอส่งเสียงร้องเตือนนั่นแหละ กาหลงถึงได้วางพู่กันลงแล้วหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเลือกดูเมนูจากแอปสั่งอาหารว่าวันนี้เธอจะสั่งอะไรดี

 

กินอะไรดี? ก็เป็นอีกหนึ่งปัญหาสำหรับเธอในยามหยุดยาว บางครั้งร้านประจำก็พากันปิดไปต้องเสี่ยงสั่งจากร้านอื่นมาลองฝากท้องให้รอดไปเป็นมื้อ นี่เพิ่งจะเริ่มต้นวันหยุดเอง

 

วันต่อมากาหลงก็ยังคงฝากท้องไว้กับบริการเดลิเวอรี แต่วันนี้กลายเป็นว่าเธอต้องลุ้นว่าจะมีพนักงานคนไหนกดรับออเดอร์ของเธอไหม จนในที่สุดก็มีคนกดรับจนได้ รออยู่พักใหญ่เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น พอมองไปยังจอมอนิเตอร์ที่เชื่อมกับกล้องวงจรปิดกาหลงก็ต้องเลิกคิ้วเมื่อพนักงานส่งอาหารแลดูคุ้นตามาก

 

“สวัสดีค่ะ มาส่งอาหารค่ะ” พนักงานคนเดียวกับที่มาส่งดอกไม้ยิ้มให้พร้อมยื่นถุงอาหารให้ วันนี้เธอสวมเสื้อคลุมกันลมสีเขียว

 

กาหลงรีบยื่นมือไปรับพร้อมส่งเงินให้ เธอคิดในใจว่า เมื่อวานร้านดอกไม้อาจจะเรียกใช้พนักงานส่งผ่านแอปฯก็เป็นได้ แต่เมื่อวานไม่ได้ใส่เสื้อคลุมสีเขียวแบบนี้นี่นา

 

เมื่อเห็นสีหน้าของกาหลง หญิงสาวผมสั้นเป็นฝ่ายเฉลยขึ้นมาเองพร้อมส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก “ช่วงที่ไม่มีคนสั่งดอกไม้ก็จะมารับงานส่งของส่งอาหารแบบนี้แหละค่ะ”

 

ได้ยินเช่นนั้นกาหลงก็ส่งเสียงอ้อในลำคอก่อนยิ้มออกมา

“ดีจังเลย แล้วก็ขอบคุณที่กดรับงานนะ ช่วงนี้หาคนส่งยากจัง”

 

ได้ยินเช่นนั้นจงกลนีจึงล้วงเอานามบัตรร้านดอกไม้ออกมาวงเบอร์โทรศัพท์ก่อนส่งให้

“แอดไลน์มานะ อยากทานอะไรก็แคปหน้าจอมาเดี๋ยวมาส่งให้”

 

ได้ยินเช่นนั้นกาหลงก็ตาวาว ไม่ต้องลำบากลุ้นว่าจะต้องรอพนักงานตอบรับแล้ว

“ขอบคุณค่ะ ฉันกาหลงนะคะเรียกว่าหลงก็ได้ คุณล่ะ”

 

“จงกลนีค่ะ เรียกนีก็ได้” จงกลนีแนะนำตัว แล้วชี้ไปที่นามบัตรของตัวเอง “นั่นเป็นร้านดอกไม้ของที่บ้าน”

 

กาหลงเหมือนได้เห็นพระมาโปรดชี้ทางรอดให้ รีบแอดไลน์ของจงกลนีทันที พอมื้อถัดไปหลังลังเลอยู่นานว่าจะสั่งอะไรทานดี จงกลนีก็ส่งข้อความมาพอดี

‘ตอนนี้อยู่หน้าร้าน...คุณหลงสนใจไหม’

 

หลังข้อความเป็นหน้าร้านและเมนูอาหาร กาหลงไม่รอช้ารีบถามกลับไปทันที

‘ร้านนี้อร่อยไหมคะ’

 

‘คนสั่งเยอะอยู่เคยลองซื้อไปทานเองก็ไม่เลวนะ’ จงกลนีตอบกลับมา

 

กาหลงจึงเลือกเมนูส่งข้อความตอบกลับไปทันที

 

เมื่อจงกลนีนำอาหารมาส่ง กาหลงจึงเชิญเข้ามานั่งพักดื่มน้ำเย็นก่อน

 

“คุณหลงไม่ไปเล่นน้ำสงกรานต์หรือ” จงกลนีถามขึ้นหลังจิบน้ำเย็นไปอึกใหญ่

 

กาหลงรีบส่ายหน้า “ไม่ไป ไม่ชอบเปียก อยู่บ้านดีกว่าได้ทำงานด้วย” จากนั้นจึงชี้มือไปยังรูปในกรอบที่แขวนประดับอยู่ข้างฝา

“ฉันรับวาดภาพ แต่ที่ถนัดสุดจะเป็นภาพดอกไม้”

 

จงกลนีมองตามไปก็อุทานขึ้นด้วยความทึ่ง

“โห! มีฝีมือนี่ เก่งจัง...”

 

“ขอบคุณนะ ถ้าคราวหน้ามาตอนกำลังทำงานจะพาเข้าไปชมด้วยเลย”

 

จงกลนีตอบรับด้วยรอยยิ้มก่อนจะชวน

“ถ้าไม่ไปเล่นสงกรานต์ ไปไหว้พระด้วยกันไหม?”

 

กาหลงไม่คิดจะได้รับคำชวนนี้ ที่จริงเธอก็อยากไปไหว้พระอยู่

 

เมื่อเห็นกาหลงมีสีหน้าลังเล “ไปด้วยกันเถอะ เดี๋ยวเอารถเก๋งมารับไม่ต้องกลัวเปียก พรุ่งนี้นะ”

 

เมื่อเป็นเช่นนั้นกาหลงก็ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธอีก

 

-----

 

เมื่อรถเก๋งมาจอดถึงหน้าบ้านกาหลงก็คว้ากระเป๋าขึ้นรถไป วันนี้เธอไหว้พระได้ถึงห้าวัด พอหิวจงกลนีก็จะพาแวะ ‘ร้านอร่อย’ พร้อมเล่าว่าร้านไหนมีคนสั่งเยอะจะชอบมาแวะทานดูว่าอร่อยจริงไหม ถ้าติดใจก็จะหาเวลาแวะมาทานเสมอ แล้วเย็นนั้นก็มาส่งกาหลงถึงบ้านก่อนจะยื่นถุงอาหารที่ซื้อกลับมาให้อีกถุง

“เผื่อหิว”

 

กาหลงรู้สึกยินดีที่มีคนเอาใจใส่ขนาดนี้ ยิ่งเป็นคนมาคอยส่งข้าวส่งน้ำให้ถึงที่สำหรับคนไม่ถนัดในการค้นหาของกินยิ่งทำให้รู้สึกดี หลังเข้าบ้านกาหลงนึกครึ้มใจ เปิดรูปถ่ายจากในโทรศัพท์ขึ้น เป็นรูปถ่ายของจงกลนี เธอยังวาดภาพตัวเองที่จงกลนีถ่ายให้ลงไปยืนข้าง ๆ กันในรูปด้วย พอเพลิดเพลินกับอะไรสักสิ่งก็มักลืมตัว มารู้สึกตัวอีกทีกาหลงก็รู้สึกว่าเธอเกิดหิวขึ้นมากลางดึกเสียแล้ว ของเผื่อหิวเลยได้ใช้งานจริง

 

แม้เทศกาลสงกรานต์จบลงไปแล้ว นอกจากมาส่งของแล้วจงกลนียังได้นั่งดูกาหลงวาดรูปอยู่ข้าง ๆ บางครั้งกาหลงยังไม่อยากวางมือมาเปิดประตูสุดท้ายก็เลยให้กุญแจไว้เสีย แล้วกาหลงก็ให้กระดาษกับพู่กันกับจงกลนีเพื่อลองทำตามดูเมื่อเห็นจงกลนีทำหน้าสนใจอยากลอง พอจงกลนีทำหน้ายุ่งเธอก็เข้ามาจับมืออีกฝ่ายให้ค่อย ๆ แต้มสีลงบนกระดาษ บอกให้ใจเย็น ให้จำน้ำหนักมือ การพลิกข้อมือ ฝึกไปเรื่อย ๆ ก็จะทำได้

 

คุณบุปผาเกิดนึกครึ้มอะไรขึ้นมา บอกว่ารอบนี้อยากได้ภาพพวงมาลัยและสั่งจากร้านดอกไม้ร้านเดิมให้แล้วคอยรับนะ กาหลงไม่ปฏิเสธอยู่แล้วก็ตอบรับไป ระหว่างที่คิดว่าจะทักจงกลนีไปดีหรือไม่ ข้อความจากแอปพลิเคชันสีเขียวก็ขึ้นแจ้งเตือนข้อความเข้า

 

‘เอ่อ เรื่องมาลัยน่ะฉันไปร้อยที่นั่นเลยได้ไหม’ ที่นั่นของจงกลนีคือบ้านของกาหลง จากนั้นข้อความต่อมาก็ตามมาติด ๆ

‘ไม่อยากอยู่เป็นก้าง แฟนพี่ชายมา’

 

อ่านแล้วกาหลงก็อดขำไม่ได้แล้วตอบรับไป

‘มาสิ’

 

พอตอบรับไปเสร็จเธอก็อ่านข้อความซ้ำ ๆ มาร้อยมาลาลัยที่บ้าน? จงกลนีเป็นคนร้อยมาลัย? ชักอยากเห็นเสียแล้วสิ กาหลงจึงเข้าไปจัดการพื้นที่ให้จงกลนี แล้วไม่นานทั้งถุงดอกไม้สดและอุปกรณ์ของจงกลนีก็มาวางเรียงรายบนโต๊ะ จงกลนียังไม่วายปูกระดาษรองโต๊ะไว้อีกชั้น

 

“ขอรบกวนพื้นที่หน่อยนะ จะไม่ส่งเสียงดังหรอก” จงกลนีย้ำอีกครั้งก่อนจะนั่งลงเรียงของที่ต้องใช้งานไว้ใกล้มือแล้วเริ่มร้อยมาลัย กาหลงได้เห็นการร้อยมาลัยกลมสด ๆ ก็คราวนี้ หลังเฝ้าดูสักพักก็ตัดสินใจไปนั่งลงหลังขาตั้งวาดรูป จากนั้นก็หยิบดินสอขึ้นร่างภาพเบา ๆ สายตาเหลือบมองไปทางจงกลนีเป็นระยะ จงกลนีร้อยได้อย่างชำนาญไม่นานมาลัยก็เป็นรูปเป็นร่างมีลวดลายสลับสวยงาม

 

“กำลังคิดว่าดูไม่น่าร้อยมาลัยเป็นใช่ไหม อันที่จริงเวลาลูกค้าสั่งพวงมาลัย บางครั้งก็ใช้วิธีสั่งแม่ค้าเป็นส่วน ๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวมาลัยหรืออุบะแล้วมาผูกต่อกันก็ได้ อย่างอันนี้ลูกค้าสั่งลายพิเศษ เลยต้องร้อยเองทั้งหมด” จงกลนีกล่าวขึ้นลอย ๆ เรียกให้คนที่นั่งอยู่หลังกระดานวาดรูปหันมามอง

 

“ลายแบบนี้ไม่งงหรือ” กาหลงเอ่ยถาม

 

“แรก ๆ ที่ทำต้องเขียนลายออกมาว่าจะวางตรงไหน พอชำนาญก็ไม่ต้องใช้แล้วล่ะ” จงกลนีตอบแล้วก้มหน้าก้มตาร้อยมาลัยต่อ

 

เมื่อต่างคนต่างก้มหน้าทำงานของตัวเองไป พอล้าก็ชวนกันหยุดพัก

 

“ยังไม่เห็นเลยว่าวันนี้หลงวาดรูปอะไร” จงกลนีว่าขณะยื่นมือไปรับแก้วน้ำเย็นจากกาหลง

 

“ไว้เสร็จแล้วจะให้ดูนะ ตอนนี้ขออุบไว้ก่อน” กาหลงว่าพร้อมรอยยิ้มกริ่ม

 

แม้จะวาดเสร็จแล้วกาหลงก็ยังแสร้งทำเป็นแต่งนั่นเติมนี่ รอให้จงกลนีร้อยมาลัยเสร็จจึงได้เรียกมาดู

 

กาหลงมองรูปตัวเองขณะกำลังร้อยมาลัยแล้วหันมองคนวาดด้วยดวงตาเป็นประกาย

“หลงถนัดวาดภาพดอกไม้ไม่ใช่หรือ”

 

“อืม นี่ก็ดอกไม้ ‘ของฉัน’” กาหลงตอบตามตรง และเธอก็หมายความตามนั้น

 

จงกลนีจึงยื่นมือไปดึงมือหญิงสาวตรงหน้ามากุมไว้ “แล้ววาดภาพด้วยกันอีกนะ”

 

กาหลงตอบรับด้วยรอยยิ้มเธอชอบรอยยิ้มของจงกลนี “แน่นอน”

 

“ถ้าว่างไปที่ร้านฉันสิ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่นักหรอก” จงกลนีเอ่ยชวน เธอมีลูกรักเป็นมอเตอร์ไซด์คันเก่งที่ไม่ยอมให้ใครยืมเด็ดขาด ยอมอย่างมากคือให้ซ้อนท้ายแต่ก็เป็นคนที่เธอเลือกเท่านั้นนะ

 

-----

พอถึงวันนั้นจงกลนีขี่มอเตอร์ไซด์สุดที่รักมารับกาหลงไปยังร้านดอกไม้สัตตบงกช กาหลงกวาดตามองก่อนก้าวไปยืนติดกระจกมองดอกไม้ประดิษฐ์ในตู้กระจกครอบไม่วางตา

 

จงกลนีต้องเอ่ยเรียก

“เข้ามาดูข้างในนี่สิไม่ต้องเกาะกระจกดูแบบนั้น” เธอว่าพร้อมเปิดประตูรอให้กาหลงก้าวผ่านเข้าไปก่อน แล้วจึงอธิบายเพิ่มเติม “อันนั้นพี่ชายเป็นคนทำน่ะ เขาถึงได้แฟนคนนี้มา”

 

“ทั้งพี่ทั้งน้องเก่งงานประดิษฐ์ทั้งคู่เลย” กาหลงว่า ก่อนจะก้มลงพิจารณาดอกไม้ประดิษฐ์หลาย ๆ มุม

 

“อ้าว พาเพื่อนมาเหรอ” บุณฑริกก้าวมาจากด้านหลังร้านทักขึ้นก่อนมองไปยังคนที่มาด้วย

 

จงกลนีเห็นโต๊ะกลางร้านมีคนจับจองอยู่ก็ทักขึ้น

“พี่ชาติก็มาเหรอคะ”

 

“ใช่ มารบกวนอีกแล้วนะ” สุคันธชาติตอบรับด้วยรอยยิ้ม

 

เห็นดังนั้นเธอจึงเรียกกาหลงมา

“หลงนี่แฟนพี่ชาย พี่ชาติ นี่พี่ชายเราชื่อบุณฑริกหรือบัวขาว” จงกลนีแนะนำทีละคน ก่อนจะกุมมือกาหลงขึ้น “ส่วนนี่กาหลง แฟนนีเองค่ะ”

 

#เรื่องสั้นร้านดอกไม้ #สงกรานต์อ่านฟิน

Talk:

 

คิดเอาไว้ว่ารอบนี้จะร่วมกิจกรรมให้ได้เลยพยายามปั้นสุดฤทธิ์ เรื่องต่อไปเป็น NL เช่นเดิมตามสเต็ปค่ะ