VR Hunter game
เขียนโดย 
จูเนียร์เคะ
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2561 เวลา 20.30 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2561 15.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) โอกาสทองมีน้อยครั้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"อาร์รีน่า สถานที่ๆผูู้เล่นมากมายมาลงแข่งขัน สถานที่ๆมีแต่ของดีๆหยิบติดไม้ติดมือกลับไป...
ไม่นานเกินรอ ผมกับแอนนี่ยืนคอยเวลาการกำหนดจุดเกิดของแผนที่นั้น ทุกคนที่อยู่ในที่ต่างๆ
ไม่ว่าจะข้างนอกหรือข้างในนี้ก็ตาม ก็จะถูดดึงตัวไปที่จุดรวมพลใหญ่ เพื่อคอยตำแหน่ง
การสุ่มจุดเกิดของตนเองใหม่อีกครั้ง"
"อีก10นาที การแข่งรอบต่อไปจะเริ่มขึ้น" เสียงประกาศประชาสัมพันธ์ดังทั่วทุกซอกมุม
"ดูจากสภาพแล้ว ไม่รอดแง๋" ปิดแผนผังสภาพด่านในรอบนี้ดู "พื้นที่20กิโลเมตร ภาพแวดล้อม
มี4พื้นที่" เขาหมุนดูรอบๆ "ป่าดงดึบ ภูเขาหิน ที่ทะเลทราย ทุ่งหญ้าโกลเด้น และน้ำตกเมก้า
...ตายๆๆ" ความรู้สึกของเขา กลัวและตื่นเต้น แอนนี่ก็กำลังนึกคิดพิจารณาคาดการณ์
"ชั้นคิดว่า...ห้าสิบ ห้าสิบ" เธอยิ้ม "หึหึ...ไม่รู้จะรอดป่าว" แอนนี่พูดขำๆให้เทลรู้สึกดีขึ้นบ้าง
แต่ดันแย่ลงกว่าเดิม
"เฮ้อ...เป็นไงเป็นกัน...แล้วกันนะ" พูดเสร็จแล้ว เสียงประชาสัมพันธ์ก็ดับขึ้นอีกครั้ง
"ประกาศๆ อีก1นาที จะทำการรวมตัวผู้เข้าแข่งขัน ขอให้ผู้เล่นทุกคนเตรียมพร้อม"
"เรารีบไปกันเถอะ" แอนนี่ผลักหลังเทลให้รีบเดิน "นายมีเวลาไม่มากนะ"
"จะพาเดินทำไม ยังไงก็โดนดึงเข้าไปอยู่ดี" เขาถามด้วยความสงสัย
แอนนี่ก็ฉีกยิ้ม "555+ ก็นายจะได้ไม่เครียดไง" เธอเดินไปหัวเราะไป
ผ่านไปชั่วครู่ ผู้เล่นทุกคนก็ถูกดึกเข้ามายังลานกรุงโรมขนาดใหญ่ ผู้เล่นทุกที่ ทุกซอก ทุกมุม
ต่างก็โดนดึงเข้ามาในที่ๆนี้เช่นเดียวกัน
"ศึกครั้งแรก จะเริ่มศูนย์ใหม่ หรือ...ได้ของกลับบ้าน พวกเราก็ยังไม่รู้ เดาไม่ออกคาดการณ์ไม่ได้
และในตอนนั้นเอง จู่ๆก็มีคนๆนึงแปะรางวัลผู้ชนะขึ้นบนกระดานโฮโลแกรม รางวัลอะไรนะหรอ
ของชอบเลยละ มันคือธนูน้ำแข็งฟินิกส์ หรือเรียกว่า ฟินิกส์ไอซ์วิง ตามฉายาของตัวมันเลย
มันคือคันยิงธนูปีกฟินิกส์น้ำแข็ง แปลแล้ยชื่อเชยเนอะ ถ้าไม่ได้ลองจับมันก็ไม่รู้หรอก"
เวลาต่อมา ทุกคนก็ต่างถูกส่งลงไปในจุดต่างๆของแผนที่เกมส์ บางคนอยู่ใหล้กัน และบางคน
ก็อยู่ไกลกันมาก
"นับเวลาถอยหลัง 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1 เริ่มได้!!!" ผู้เล่นทุกคนต่างวิ่งกันไปหาของ
แและไอเทมการสู้ต่างๆตามสายอาชีพของตนเอง แอนนี่ถูกส่งมาที่ป่าดงดิบ เธอก็วิ่งความหา
ไอเทมในบริเวณนั้น "บ้าจริง!!!...ไปใหนหมดนะ" เทลเลอร์เองก็ส่งลงมาที่ทุ่งหญ้าโกลเด้น
ทุ่งโล่ง หเมาะสำหรับการโดนฆ่ามากที่สุด "หืม!!!...บ้านนี่นา" เขารีบวิ่งแจ้นเข้าไปในบ้าน
หลังหนึ่ง และรีบปิดประตูทันที บ้านหลังเล็กๆไม่ใหญ่มาก เป็นบ้านใหม้เก่า
เขาควานหาของ "ระเบิดมายา!!!" เทลหยิบมันขึ้นมาดู ระเบิดขวดโหลแปะด้วยผ้ายันต์สี่ทิศทาง
ผ้ายันต์ยังเรืองแสงสีส้มอ่อนๆอยู่ "ดีละ ขอก็ไว้ตอนคับขันแล้วกัน"
เทลยังค้นหาของและอุปกรณืใหนนั้นอีกครั้งหนึ่ง "อะไรวะเนียะ!!!" ไม้ขีดไฟแห่งความสุข
ขนาดยาว4นิ้ว หัวเชื้อไฟสีส้มเข้ม เทลหยิบเก็บออกมาทั้งหมด2ก้านและเก็บไว้ในกระเป๋าไปเทม
"มีของแค่นี้หรอเนียะ!!!" เขารู้สึกหดหู่อย่างมาก "แย่จริง!!!"
ส่วนแอนนี่ ก็เดินตามหาไอเทมเช่นกัน เธอค่อยๆก้าวเดินและย่องไปอย่างรวดเร็ว
"เงียบจริงเลยแฮะ" เธอก้าวเดินผ่านเถาวัลย์สีเขียวเข้ม และล้อมรอบด้วยต้นไม้สูงใหญ่
เธอก็ได้ร่ายมนต์ยันต์ตุ๊กตาออกมาไว้ป้องกันตัว ตุ๊กตากระดาษรูปคน หมุนไปรอบๆตัวของเธอ
เธอเดินไปเรื่อยๆ "หืม...นั่นของนิ" เธอรีบวิ่งเข้าไปดูใกล้
ไอเทมรูปร่างเหมือนเพรช กำลังส่องแสงสีขาววาววับตรงหน้าแอนนี่ เธอก็หยิบดูโดยเร็ว
"คริสตัลกระจกเงา!!! อะไรจะดีปานนี้" เมื่อเธอเก็บของเสร็จ จู่ๆก็ผู้เล่นบางคน วิ่งผ่านหลังไป
อย่างรวดเร็ว แอนนี่ได้ยินเสียงเธอเลยรีบหันมามอง (แย่ละสิ) เธอรีบเสกคฑาเวทย์มนต์
ออกมาทันที เธอค่อยๆย่องดุ่มๆเดินเข้าไปช้าๆ "หึ!!!" เธอจ้องมองต้นไม้ต้นหนึ่งตรหน้าเธอ
"คิดผิดแล้วพวก!!!" แอนนี่กระโดดลอยตัว และเสกลูกอุกาบาตมาตกใส่ที่โคนต้นไม้นั้น
"เผยตัวออกมา!!!" อุกาบาตพุ่งลงชนต้นไม้จนระเบิดและเกิดไฟลุกพล่านไปทั่วบริเวณ
ต้นไม้ก็ทรุดตัวลงและล้มไปด้านข้าง กระทบพื้นเสียงดัง บึม!!! ผู้เล่นคนนั้นก็หันหลังมองโดยไว
และก็ควักมีกงเล็กออกมาและกระโดดหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
แอนนี่มองเห็นก็ตกใจ "แอสซาซิน พวกลอบสังหาร!!!" เธอยิ้มด้วยความสะใจ "เล่นซ่อนหา
ดีกว่าเพื่อน!!!" แอนนี่โยนคฑาตนเองขึ้นฟ้า และจังหวะที่คฑาควงลงมา เธอก็กระโดดขึ้นยืน
บนคฑาและก็พุ่งลอยไปอย่างเร็วเหมือนรถยนต์
ส่วนทางเทลเลอร์ ก็เดินออกจากบ้านและเดินไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย "เฮ้อ ดีนะที่ไม่มีคน"
หันมองซ้ายมองขวาและก้าวเดินต่อไป เขานึกคิดการหาแร่นี้ขึ้นมาในหัว "ที่ๆมีแร่อยู่ก็คือ...
ที่ๆเราไม่อย่ากไป...ที่ใหนกันละ" เขายิ้มแบบมีความสุขคนเดียวในทุ่งโล่ง "ดีนะที่เก็บมันไว้
ในโกดังฟาร์ม...ไม่งั้นหายแน่เลย....555+" เดินไปได้ซักพัก เขาก็รู้สึกเหมือนมีคนกำลัง
จ้องมองมาไม่ไกลมากนัก "มีคนกำลังดูเรา ใครกัน" ทันใดนั้น เสียงปืนลอบสังหารก็ดังขึ้น
กระสุนพุ่งเฉี่ยวหัวเขาไป เส้นผมบนหัวของเขาค่อยๆร่วงลอยลงมา "ซวงจริงๆ!!!"
เขารีบวิ่งตรงหนีหลบตามพุ่มไม้ต่างด้วงความกลัว
"หึ!!!...เสียเปล่าน่า" เสียงผู้คนนึงพูด อาวุธระยะไกลครบชุด ปืนใส่กรอบด้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์
สีน้ำตาล ติดมีดไว้ที่ตัวปืน พร้อมทั้งปืนกลหนักอย่างมินิกันสะพายติดหลังมาด้วย
พร้อมกับระเบิดอีก5ลูก
Follow in next time
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
