พ่ายรักกลลวงใจ (นสพ.ไลต์ ออฟ เลิฟ)

“อืม...แม่หนูจะได้เจอคนที่แม่หนูเฝ้ารอคอยมานาน การงานจะพาให้ได้มาพบเจอกัน แต่หนูจะเจอกับปัญหาและอุปสรรคค่อนข้างมาก จงใช้ความดีและความอดทนฝ่าฟันมันไปให้ได้นะ แล้วแม่หนูจะพบกับความสุข”

“ทำไมแม่หมอถึงได้ทำนายแม่นแบบนี้นะ”

หลังจบจากอาหารมื้อค่ำ อืม! คงต้องเรียกว่ามื้อค่ำน่ะถูกต้องแล้ว เพราะกว่าที่อาหารอิตาเลี่ยนมื้อนั้นที่เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ช่วงบ่ายแก่ๆจะสิ้นสุดลงก็เป็นเวลาเกือบทุ่มตรง คาเลโอจึงทำหน้าที่สุภาพบุรุษด้วยการรับอาสาพาปอถักทอกลับมาส่งจนถึงคอนโด โดยให้ลูกน้องของเขาขับรถมินิคูเปอร์คู่ใจของเธอตามมา

หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ปอถักทอจึงนอนเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงนอนสีชมพูหวานภายในห้องนอนของตัวเองพลางนึกถึงคำพูดของหมอดูซ้ำๆอย่างมีความสุข ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อเมื่อสิ่งที่แม่หมอได้บอกกับเธอเอาไว้กำลังเกิดขึ้นจริง เธอกำลังจะได้งานทำอย่างที่ตั้งใจและเธอสามารถใช้ข้ออ้างนี้บอกกับนิลปัทม์ให้ยืดระยะเวลาให้เธอยังไม่ต้องกลับไปยังบ้านเกิด เพื่อที่เธอจะได้ลองใช้ชีวิตด้วยความสามารถของตัวเองดูบ้าง ที่สำคัญไปกว่านั้นถึงแม้ว่าตำแหน่งงานที่เธอได้รับจะไม่ได้ตรงกับสาขาที่เธอร่ำเรียนมา และไม่ได้ตรงกับสิ่งที่เธอถนัด แต่เธอก็เต็มใจและดีใจอย่างที่สุดเมื่อตำแหน่งงานที่เธอได้รับทำให้เธอได้ทำงานใกล้ชิด ได้เห็นหน้าชายหนุ่มที่เธอแอบมีใจให้เขามานานทุกวัน จนปอถักทอแทบอยากจะเริ่มงานวันนี้พรุ่งนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

‘น้อยๆหน่อยยัยปอ ถ้าพี่ปัทม์รู้ว่าเธอดีใจจนออกนอกหน้าขนาดนี้ มีหวังถูกจับดึงดั้งจนจมูกแดงๆแน่ๆ’

นึกถึงพี่ชายแล้วหญิงสาวก็ได้แต่นึกขำ พี่น้องบ้านอื่นอาจลงโทษกันยามทำผิดแบบไหนไม่รู้ แต่นิลปัทม์พี่ชายสุดหล่อของเธอกลับมีวิธีการลงโทษน้องสาวคนเดียวที่แปลกแหวกแนวกว่าคนอื่น นิลปัทม์ไม่ทุบตี ไม่ทำร้ายร่างกายน้องสาวสักนิดให้ระคายผิวหรือเกิดรอยขีดข่วน แต่นิลปัทม์กลับชอบใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของมือข้างถนัดหนีบเข้าที่สันจมูกของเธอดึงขึ้นแล้วจับส่ายไปมาเบาๆ นิลปัทม์บอกว่านอกจากจะไม่ทำให้น้องสาวสุดที่รักต้องเจ็บตัวแล้ว วิธีนี้กลับช่วยให้ดั้งของน้องสาวของเขาโด่งขึ้นมาอีกด้วย เป็นไงล่ะ! แสบไหมล่ะพี่ชายเธอ

และแม้จะรู้สึกผิดอยู่บ้างที่แอบฉวยโอกาสตอนพี่ชายไม่อยู่มาทำงานกับคาเลโอ แถมเธอยังตัดสินใจเองโดยไม่ยอมปรึกษาและขออนุญาตนิลปัทม์อีกต่างหาก แต่ปอถักทอจำต้องเดินหน้าต่อไป ในเมื่อเธออยากเติบโตเป็นผู้ใหญ่เธอก็ต้องเริ่มต้นด้วยการรู้จักคิดและตัดสินใจเองแบบนี้นั่นแหละ หญิงสาวพยายามให้กำลังใจตัวเองต่อไปโดยไม่ลืมสั่งให้ตัวเธอหลับตาลงนอนพักผ่อนได้แล้ว เพราะในวันพรุ่งนี้เธอยังมีภารกิจที่สำคัญมากที่ต้องทำ

‘อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆจัง แค่คิดก็มีความสุขแล้ว’

..............................................................................................

‘หล่อวัวตายควายล้มมันเป็นแบบนี้นี่เอง’

ปอถักทอพยายามทำตัวให้ปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่หญิงสาวก็รู้ดีว่าจากสถานการณ์ที่เธอกำลังเผชิญมันช่างทำได้ยากเย็นเหลือเกิน เมื่อในเวลานี้เธอกับคาเลโอกำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆคนที่มองมาด้วยความสนใจ บ้างก็มองมาแล้วหันไปซุบซิบกันด้วยความอิจฉา แต่จะให้หญิงสาวทำอย่างไรได้นอกจากทำใจ ในเมื่อเธอมากับคนหล่อที่ไม่ใช่แค่หล่อธรรมดา แต่คาเลโอกลับหล่อลากไส้ชนิดที่เรียกว่าไส้มีกี่ขดกี่ม้วนก็ลากออกมากองจนหมดขนาดนี้

คาเลโอเป็นผู้ชายที่หล่อมาก มากจนบางครั้งปอถักทอก็คิดว่าผู้ชายที่กำลังเข็นรถเข็นสำหรับเลือกซื้ออาหารในซุปเปอร์มาร์เก็ตตามหลังเธอต้อยๆเป็นพระเอกหนังของวงการฮอลลีวูดปลอมตัวมาหรือเปล่า เพราะลักษณะทางกายภาพของเขา ดูยังไงก็ไม่เหมาะที่จะเป็นคนธรรมดาเดินดินเอาซะเลย นี่ขนาดคาเลโอแต่งกายด้วยชุดลำลองธรรมดาอย่างเสื้อโปโลสีขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้มเพียงแค่นั้น แต่ชายหนุ่มก็ยังดูดีเหมือนนายแบบยามเดินอยู่บนแคทวอล์คมากกว่า

แต่นอกจาการความเขินอายที่ต้องตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใครนั้นก็ยังมีความภูมิใจแอบแฝงอยู่ ก็แหม!ผู้ชายที่มาเดินช่วยผู้หญิงซื้อของเนี่ย ส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นคนรักกัน หรือไม่ก็คู่สามีภรรยาไม่ใช่เหรอ ดังนั้นการที่เจ้าพ่อแห่งวงการกาสิโนยอมลดตัวมาช่วยเธอซื้อของด้วยตัวเองทั้งที่ไม่จำเป็น มันจึงทำให้ปอถักทอรู้สึกดีจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก แต่เธอก็ไม่ได้คิดหรือคาดหวังว่าคาเลโอจะคิดอะไรเกินเลยกับเด็กกะโปโลอย่างเธอหรอกนะ เพราะเธอรู้ว่าเขาทำไปด้วยความเป็นสุภาพบุรุษก็เท่านั้น

ปอถักทอพยายามไม่สนใจกับสายตาของคนรอบข้าง หญิงสาวจึงจดจ่อสมาธิกับการเลือกซื้อวัตถุดิบที่ดีที่สุดสำหรับเตรียมทำอาหาร เมื่อคืนนี้หลังจากที่คาเลโอไปส่งเธอถึงคอนโด อยู่ๆชายหนุ่มก็เรียกเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูของเขา เจ้าพ่อสุดหล่อบอกกับเธอว่าเขาอยากลองทานอาหารไทยดูบ้างเพราะเขาคงต้องอยู่ที่เมืองไทยอีกนาน แต่พอเธอแนะนำร้านอาหารไทยที่เธอกล้าเอาหัวเป็นประกันเรื่องความอร่อยให้เขาทราบ ชายหนุ่มกลับตอบกลับมานัยน์ตามีแววออดอ้อนเล็กน้อยว่าอยากชิมอาหารจากฝีมือของเธอมากกว่า คงไม่ต้องคาดเดาเลยว่าวินาทีนั้นคำตอบของเธอจะออกมาเป็นแบบไหน เพราะนับตั้งแต่ที่เธอตอบตกลง ในหัวสมองของเธอก็มีแต่เมนูอาหารที่อยากจะทำให้เขาได้ทานเต็มไปหมด กว่าที่เธอจะสรุปรายการอาหารได้ก็เล่นเอาหิวกลางดึก

“ปอครับ อันนี้มันคืออะไรเหรอ?”

“ตายแล้ว! คุณเลโอวางลงก่อนนะคะ เดี๋ยวกลิ่นจะติดมือ”

“มันคืออะไรเหรอครับ ผมเห็นคุณป้าคนนั้นเลือกอยู่ตั้งนาน”

คาเลโอยังคงให้ความสนใจกับเจ้ากระปุกโหลแก้วที่บรรจุอะไรสักอย่างสีเข้มเกือบดำนั่นไม่หาย หลังจากที่สังเกตเห็นหญิงสูงวัยคนหนึ่งยืนเลือกอยู่นาน ที่สำคัญเจ้ากระปุกโหลแก้วนั่นมีทั้งขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ แต่คุณป้าคนนั้นกลับเลือกขนาดที่ใหญ่ที่สุดใส่รถเข็น แถมยังหยิบไปตั้งหลายกระปุกอีกด้วย คาเลโอเลยเดาว่ามันน่าจะมีรสชาติอร่อยแน่ๆ แต่ทำไมเขาไม่เห็นปอถักทอหยิบมันใส่รถเข็นบ้างเลยล่ะ

“เขาเรียกว่า กะปิ ค่ะ ทำจากกุ้งหรือเคยนำมาหมักกับเกลือ ส่วนใหญ่จะนำมาเป็นส่วนผสมในเครื่องแกง หรือไม่ก็พวกเมนูจำพวกน้ำพริกค่ะ กะปิถือว่าเป็นเครื่องปรุงรสประจำครัวของคนไทยเลยก็ว่าได้ แต่กลิ่นจะค่อนข้างฉุน แต่วันนี้ปอใช้เครื่องแกงสำเร็จรูป ปอเลยไม่ไต้องซื้อกะปิไปด้วยค่ะ”

ในระหว่างที่ตอบข้อสงสัยของคาเลโอ ปอถักทอก็บรรจงใช้ทิชชูในกระเป๋าเช็ดมือของชายหนุ่มไปด้วยอย่างเบามือสลับกับยกมือข้างที่ชายหนุ่มจับกระปุกกะปิขึ้นมาดมเพื่อพิสูจน์ว่ามือหนาแข็งแกร่งของเขาไม่มีกลิ่นเหม็นติดอยู่ การกระทำที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยและสนิทสนมโดยไม่รู้ตัวของสาวน้อยหน้าหวานตรงหน้าทำให้คาเลโอยกยิ้มด้วยความพอใจ แต่พอหญิงสาวทำแบบนั้นหลายๆครั้งเข้า ก็ทำเอาชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะว่าเขารำคาญ แต่เป็นเพราะลมหายใจอุ่นๆของปอถักทอที่สัมผัสกับฝ่ามือของเขามันทำให้อะไรๆที่มันนอนสงบนิ่งอยู่กลับตื่นตัวขึ้นมาต่างหาก

‘ใจเย็นเอาไว้ลูกรัก ถึงเวลาเมื่อไหร่พ่อสัญญาว่าจะปล่อยให้ออกมาวิ่งเล่นได้เต็มที่…เย็นไว้ๆ’

“เอ่อ...ปอว่าคุณเลโอไปล้างมือดีกว่าไหมคะ เผื่อกลิ่นยังติดอยู่”

ยามเมื่อปอถักทอเงยหน้าขึ้นมาจากฝ่ามือหนา หญิงสาวจึงเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ใบหน้าของเธออยู่ใกล้กับใบหน้าหล่อเหลาของคาเลโอจนแทบจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน และดูเหมือนว่าเธอจะถูกขโมยลมหายใจไปด้วย เพราะอยู่ๆปอถักทอก็เริ่มหายใจติดขัด รู้สึกหายใจไม่ออกเอาดื้อๆ จนหญิงสาวต้องปล่อยมือของเขากลับคืนแล้วถอยห่างออกมาจากความใกล้ชิดนั้นอย่างขวยเขิน ก่อนจะออกปากให้ชายหนุ่มไปล้างมือ

“ไม่เป็นไร ปอเช็ดให้แล้วนี่ ขอบคุณนะครับ แต่ผมช่วยปอซื้อของก่อนดีกว่าแล้วค่อยกลับไปล้างทีเดียวเลย”

คนได้รับบริการอย่างดีบอกปัดอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ พลางยิ้มแพรวพราวมองคนขี้อายอย่างเอ็นดู

“อืม...แบบนั้นก็ได้ค่ะ”

เมื่อคนตัวโตไม่เดือดร้อน แม่ครัวหัวป่าก์จึงหันไปสนใจกับการเลือกซื้อของอีกครั้งและยังมีคาเลโอเป็นผู้ช่วยคอยเข็นรถตามเหมือนเช่นเคย ชายหนุ่มยังคงถามนั่นนี่เมื่อเห็นข้าวของบางอย่างที่แปลกตา แต่คราวนี้เจ้าพ่อกาสิโนกลับไม่กล้าหยิบข้าวของเหล่านั้นขึ้นมาโดยพลการอีก เพราะกลัวว่าจะหยิบได้ ’ของดี’ เหมือนคราวที่แล้ว จวบจนเวลาผ่านไปพักใหญ่ ปอถักทอจึงซื้อของครบตามรายการที่จดเอาไว้โดยมีคาเลโอเป็นผู้ชำระค่าสินค้าทั้งหมด จากนั้นบรรดาบอดี้การ์ดหลายคนที่ปอถักทอเพิ่งรู้ว่าพวกเขาอยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งนี้ด้วยก็เข้ามาช่วยขนของทั้งหมดที่ซื้อมาไปเก็บไว้ที่รถ ก่อนที่ลีมูซีนคันหรูจะพาเธอกับคาเลโอไปยังเพนต์เฮ้าส์ของเขา เพื่อนำพาปอถักทอไปสู่ ‘ห้องเชือด’ เอ๊ย! ‘ห้องครัวสุดพิเศษ’

*************************************************