SOMEONE ฉันรักเธอ
เขียนโดย 
domdy
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 เวลา 01.11 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 01.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) ตอนที่ 14
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 14
(เฮ้ยดรีมเกิดไรขึ้นว่ะ ทำมำรีบร้อนกลับแบบนี้) นิลโทรมาหลังจากที่ฉันพาเกลไปนอนพักแล้ว
“อืมม ไม่มีไรหรอกแค่มาดูเกลมันหน่ะ” ฉันตอบไปตามความจิงพร้อมกับก้มเก็บห้องให้เข้าที่และเป็นระเบียบเหมือนเดิน ไม่อยากให้ทุกคนคิดมากตอนนี้อิมกับนิลคงเลิกเรียนกันแล้วต้องรีบทำความสะอาด
(เนี้ยฉันนั่งรถกลับมากันละ อีก 20 นาทีน่าจะถึงละ) ห้ะ!!!20 นาที!!
“อะไรน้ะ 20 เหรอ งั้นแค่นี้ก่อนนะ” ฉันวางสายแล้วเก็บห้องทันทีโอ้ยยยเยอะจังว่ะ
15 นาที ผ่านไป
“เฮ้ออ เสร็จซักที” ฉันหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่นอย่างอ่อนแรง นึกว่าจะไม่ทันพวกนั้นมาซะแล้ว
“เอ้าๆ อะไรกันดรีม นอนเป็นศพเลย” แหมมม ตายยากจิงนังพวกนี้กำลังนึกถึงก็มาพอดี
“เปล้าา พอดีฉันออกกำลังกายหน่ะ” ฉันพูดพร้อมกับยกดัมเบลของเกรซมาให้ดู อิมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย
“เอ ของในห้องฉันมันดูผิดที่ผิดทางแปลกๆ แกได้มารื้อหาอะไรรึเปล่าเนี้ย” นิลที่เดินเข้าไปดูเกลในห้องเอ่ยถามฉันอย่างจับผิดฉันเลยแถไปต่างๆนาๆ
“อ้อ พอดีเจอแมลงสาบอะ เลยไล่ตี” ฉันแถในสิ่งที่นิลมันเกลียดเข้าใส้อย่างแมลงสาบ เจอที่ไหนมีกรี๊ด
“จิงดิ มันตายมั้ย” นิลถามอย่างหวาดๆ คงเพราะถ้ามันไม่ตายมันคงจะออกมานอนที่โซฟาแน่ๆ
“ตายแล้ว” ฉันตอบยิ้มๆ แต่ในใจนิกลัวความแตก ถ้านิลรู้ว่าห้องเละแบบนั้นมีหวังโดนเฉ่งทั้งเกลทั้งฉันแน่
“เอ้อ ดรีมไปว่ายน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ” อิมเอ่ยชวนฉันแกมบังคับ ทำใมชวนไปว่ายน้ำวะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันจะชวนออกไปทำอะไรนอกจากชวนไปกิน
“อะไรกัน....นี่แกคิดไงชวนไปว่ายน้ำเนี้ยย” ฉันถามมันอย่างไม่เชื่อหู
“เอ่อออ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง” ว่าจบนางก็ลากฉันลุกจากโซฟาเตรียมออกจากห้องทันที แต่ว่า....
“เฮ้ยยยย! ฉันยังไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำเลย!” ฉันตะโกนบอกอิมแต่นางก็หาได้สนใจมั้ย
“ฉันก็ไม่ได้เอามา ฉันจะแวะห้างก่อนไปยังไงก็ไปซื้อที่นั่นละกัน” อิมว่าแล้วลากฉันออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้ฟังเสียงเรียกของเกรซเลยซักนิด โถ่..พึ่งจะเก็บห้องเสร็จน้ำยังไม่ทันได้กินเลย ด้านน ต้องไปกินน้ำคอลีนแทน เฮ้อออชีวิต
ณ กรีนพาร์ค
“แกพาฉันมาเพื่อนเสียตังเข้ากระเป๋าแกเหรอเนี้ย” ตอนนี้ฉันมายืนที่ กรีนพาร์ค ซึ่งเป็น โฮมสเตรสำหรับคนที่อยากพักผ่อนหย่อใจแบบอยู่บ้านสบายๆ มีสระน้ำกว้างงง วิวสวยเวอร์วัง ซึ่งที่แห่งนี้อยู่ในเคลือธุรกิจของทางบ้านอิมนั่นเอง
“ใครว่าจะให้จ่ายละ ฉันพาแกมาที่นี่เพื่อตามดูยัยมารร้ายนั่นตังหาก” ฉันหันไปมองตามนิ้วอิมที่ชี้ไปที่ข้างสระน้ำที่คนน้อยๆ ฉันตาโตทันทีเพราะยัยมารร้ายที่อิมว่ามันคือพี่แพท นางอยู่ในชุดซีทรูสีแดงสุดแสนจะเซ็กซี่แสบตา ส่วนผู้ชายที่ยืนด้วยกันนั้นคือพี่ทอยสุดหล่อนั่นเอง อร้ายย เริ่มกันก่อนที่ฉันอีก 555555 เริ่ดคร้าาา
“ทำเองโดยที่ไม่ต้องสั่งเลยแหะ” ฉันพูดกับอิมพลางเดินเข้าไปที่เค้าเตอร์เพื่อจัดการอะไรบางอย่าง
“พี่เค้าจัดสรรเรื่องกันเองกับพี่เม่นของแกหน่ะ” อร้ายยัยนี่ของฉันอะไรกัน
“พี่เม่นนั่นไม่ใช่ของฉันเว้ย อย่าพูดมากหน่าจะทำไรก็รีบทำ” ฉันดุยัยอิมแก้เก้อ ฉันไม่ได้เขินนะพูดจิงๆ
“เอ่อๆ พูดแค่นี้ทำหน้าแดงไปได้” ฉันหันไปถลึงตาใส่อิมนางก็หัวเราะแล้วยกมือทำท่ายอมแพ้แล้วเดินเข้าไปคุยกับพนักงานเคาเตอร์ซึ้งพวกนางๆดูจะตกใจกันมากที่เจอฉันสองคน ปกติไม่มาหรอกถ้าอิมไม่ชวนมา 5555 อิมชอบพาไปเสียเงินให้พวกคู่แข่งของพ่อนางซะมากกว่า
“คุณหนู....สวัสดีค่ะมีอะไรให้พวกดิฉันรับใช้ค่ะ” เสียงคุณพนักงานถามอิมเสียงอ่อน
“เธอจำหน้าผู้หญิงคนนี้ไว้น่ะ” อิมเอารูปพี่แพทให้พนักงานดู พวกเธอก็ดูแล้วพยักหน้าตอบอิม
“ถ้ายัยนี่สั่งอะไร บอกไปว่ามีคนจ่ายให้แล้วสั่งอะไรตามสบาย เข้าใจตามนี้นะ เนียนๆไปอย่าให้รู้ว่าฉันสั่ง” อิมพูดสั่งซ้ำแล้วเดินลากฉันไปเปลี่ยนชุด
10 นาที ผ่านไป
“ดรีมมม เสร็จยางงง” อิมร้องเรียกฉันอยู่หน้าห้องที่ฉันเปลี่นรชุด คือเสร็จตั้งนานแล้วแหละแต่ว่าาา
“เสร็จแล้ว แต่ทำใมชุดมันน่าเกลียจแบบนี้อะ” ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้อิมเลือกชุดแต่มำใมชุดชั้นมันเป็น ชุดกระโปรงสีมุ้งมิ้งจนน่าปวดหัว ฉันไม่ชอบแบบเน้!!
“เอาหน่าา ลองอะไรใหม่ๆบ้างเหอะ” อิมพูดปลอบฉันแบบขำๆ แล้วบอกให้ฉันออกไปซักที
แกร๊ก!
ฉันยอมเปิดประตูออกไปแบบอายๆ ดีนะที่นี่เป็นห้องน้ำส่วนตัวอิมเปิดบ้านให้พวกเราเข้ามาสุมหัวกันตอนที่พี่แพทเผลอหน่ะ
“ว้าววว น่ารักเป็นบ้าแหนะ” อิมเอ่ยชมฉันยกใหญ่ซึ่งฉันก็เขินๆอยู่
“แกก็น่ารักดีนะ” ฉันเอ่ยชมอิมบ้างนางก็พยักหน้าพร้อมกับหมุนตัวไปมา
“เอ่อ ดรีมคือว่าฉันมีไรจะบอก” ฉันกำลังเปิดประตูห้องน้ำออกไปที่ห้องนอนอิมก็เรียกไว้ซะก่อน
“หื้มม มีระ...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นคนที่เปิด เป็นผู้ชายแต่ตอนนั้นฉันตกใจมากเลยทำให้....
“อร้ายยยย!!! ไอ่โรคจิต!!!” ฉันตวัดมือตบหน้าหมอนั่นอย่างแรงจนหน้าหัน ตามด้วยเสียงร้องอย่างตกใจของอิม
“เฮ้ยยย ดรีมอย่าาา” อิมพยายามเข้ามาห้ามฉันที่กำลังเตะไอ่โรคจิตนั่นอย่างบ้าคลั่ง
“เดี๋ยวว นี่พี่เอง!” ฉันชงักขากลางอากาศพลางมองหน้าไอ่คนข้างล่างชัดๆ
“เฮือกกก!! ไอ่พี่เม่น!” เชรดดดดดด!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
