GHOST

11

                “ฮีโร่ของเรา น้องอาซามิยะ อาซาเมีย ตอนนี้โด่งดังเป็นพุแตกเลยนะคะคุณผู้โช้ม เป็นพระเอกทั้งในจอและนอกจอ นึกว่า Avengers แบบหนังมาเวล พวกซุปเปอร์ฮีโร่อะไรแบบนี้ค่ะ”

“ยังไงคะ?”

“ก็จากเหตุการณ์ระทึกขวัญเรื่องของผู้ใช้จินที่ออกอาละวาดย่านเจริญกรุงไงคะคุณ น้องอาซาเมียสามีของเดี้ยนเนี่ยโชว์แมนออกไปต่อสู้กับผู้ใช้จินแล้วชนะด้วยตัวเองเลยนะคะ”

“แต่ดิฉันได้ยินข่าวลือมานะคะคุณแพท”

“ยังไงคะ?”

“ว่าน้องอาซาเมียไม่ได้สู้คนเดียวมีคนมาช่วย”

“จริงเหรอ?”

“แต่ก็ไม่รู้ไงว่าเป็นแค่ข่าวลือที่เข้าป่วนน้องเขาหรือ.....” เสียงพูดคุยสนุกสนานของพิธีกรสาวรายการข่าวบันเทิงดังมาจากโทรทัศน์ในห้องพักเล็กๆแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาว ผมดกสีดำแสกกลางรองทรงต่ำ ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงวอร์มสีน้ำเงินเข้ม คลุมด้วยเสื้อเชิ้ตยีนส์อีกชั้น นั่งหน้าคิ้วขมวดอยู่บนเตียงนอนขนาดกลางและจ้องมองไปที่โทรทัศน์ หน้าตาของเขาดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่

“กึ้ก...ปึ้ง!”

“ข้าวๆ กินข้าวกัน” เสียงเปิดปะตูเข้าห้องตามด้วยเสียงทุ้มแหลมของผู้ชายอีกคน หน้าตาหล่อตี๋ ผิวขาวกว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง ย้อมผมสีสว่างตัดรองทรงสูงไว้หน้าม้า สวมใส่เสื้อยืดคอวีสีขาวกับกางเกงยีนส์ เขาเดินเข้ามาพร้อมกับถุงใส่ข้าวกล่องจากร้านอาหารตามสั่ง

“ไปเอามาได้ไงวะ เราไม่มีเงินเลยนะ” หนุ่มหล่อหันไปถามหนุ่มตี๋

“โถ่ไอ้ปาม ระดับนี้แล้วครับผม กูมีวิธีแล้วกัน” หนุ่มตี๋ตอบกลับ เขาวางถุงข้าวกล่องไว้บนเตียงแล้วเดินไปหยิบน้ำจากในตู้เย็นขนาดเล็กข้างโทรทัศน์มาดื่ม

“คาอิตายแล้วนะมึงรู้ยัง?” ปามเอ่ยถึงการตายของใครบางคน สีหน้าเขาโกรธอย่างเห็นได้ชัด

“อืม” หนุ่มตี๋ตอบกลับนิ่งๆแล้วหันหน้ากลับมามองหนุ่มหล่อ

“มึงไม่เจ็บใจเหรอวะไอ้ชินหนาน” หนุ่มหล่อพาลอารมณ์เสียใส่อีกฝ่าย

“มึงก็รู้ว่าไอ้คาอิมันคุมได้ที่ไหน ถ้ามึงเจ็บใจอยากแก้แค้นนะ มาช่วยกูคิดที่กว่าว่าจะเอาคืนพวก CSD ยังไง กูจะกลับไปถล่มที่ศูนย์บัญชาการมึงจะเอากับกูปะ?” ชินหนานเริ่มใส่อารมณ์กลับ

“เออ แต่ไอ้เหี้ยดาราหน้าหล่อนั่นสักวันหนึ่งกูจะไปเก็บมัน” ปามเบาอารมณ์ของตัวเองลงแต่ยังมีอาการฉุนเฉียวเหมือนเดิม เขากุมมือตัวเองแน่น

“มึงไม่ต้องรีบหรอกไอ้ปาม มันดังจะตายห่า หาตัวไม่ยากหรอก กินข้าวๆ” หนุ่มตี๋ตบบ่าปามเบาๆก่อนที่จะนั่งลงบนเตียงแล้วแกะกล่องข้าวอย่างเป็นจริงเป็นจัง

“แล้วยัยนั่นล่ะตั้งพวกเราหนีออกมาได้ยังไม่เจอกันเลยนะ เป็นห่วงว่ะ” หนุ่มหล่อบ่นต่อถึงใครอีกหนึ่งคนขณะเริ่มแกะกล่องข้าวเหมือนกัน

“มึงห่วงตัวเองก่อน ยัยนั่นเอาตัวรอดได้ จะแดกไหมข้าว?” ชินหนานตอบเขา

                บ่ายแก่ๆริมถนนใหญ่ที่ไหนสักแห่งในกรุงเทพมหานครมีรถสัญจรทั่วไป หญิงสาวผมสีบลอนด์ขาวยาวสยายกับดวงตาสีฟ้าสุดแสนจะเย็นชา เธอสวมใส่เสื้อฮู้ดสีน้ำเงินเข้มกับยีนส์สีดำขายาว รองเท้าบูท เธอก้มหน้ามองต่ำเดินไปเรื่อยๆตามทางของถนน ทุกย่างก้าวของเธอไม่รีบร้อนแต่ก็ไม่เชื่องช้าเช่นกัน หญิงสาวเดินไปจนถึงจุดกลับรถใต้สะพาน เธอยังคงก้มหน้ามองต่ำไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นราวกับว่าเธอกำลังหลบสายตาจากผู้คนทั้งโลก

“ไงจ๊ะ น้องสาวจะไปไหนเหรอ?” เสียงทุ่มแหบของผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวซกม๊กด้วยเสื้อผ้าเก่าๆเดินเข้ามาทักทายหญิงสาว เธอรีบเบี่ยงตัวเดินออกห่างจากเขาทันที

“จะรีบไปไหนจ๊ะ?” ผู้ชายอีกคนเอื้อมมือเข้ามาจับที่ต้นแขนซ้ายของเธอ หญิงสาวสะดุ้งนิดๆก่อนที่จะสะบัดตัวแล้วรีบเร่งฝีเท้าของตัวเองให้เร็วขึ้น

“อย่ามายุ่งกับฉัน!” เธอก้มหน้าพูดกับชายจรจัดพวกนั้น

“จะรีบไปไหนจ๊ะ?” ผู้ชายคนที่สามปรากฏตัวขึ้น

“เฮ้ย!” หญิงสาวตกใจเล็กน้อยที่เขาเข้ามาดักหน้าเธอไว้ สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความกลัวและความหวาดระแวง

“อยู่ด้วยกันก่อนสิครับคนสวย ผิวขาวเนียนอะไรขนาดนี้” เขาพยายามเอื้อมมือเข้ามาลูบที่ใบหน้าของเธอ เหล่าชายฉกรรจ์เร่ร่อนโผล่ออกมาจากซอกมุมต่างๆในบริเวณนี้นับสิบคน พวกเขาจ้องมาที่เธอด้วยสายตาที่หิวกระหายราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว หญิงสาวจึงตัดสินใจ

“โอ๊ยย!” เธอเตะเข้าไปที่หว่างขาของชายจรจัดคนที่ยืนขวางหน้าเธอก่อนที่เธอจะเริ่มวิ่งและพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะหนีไปให้พ้นจากบริเวณนี้

“อุก!” เสียงอาการจุกของหญิงสาวอย่างฉับพลัน เธอถูกชายจรจัดอีกคนชกเข้าไปที่ท้อง เขายิ้มดีใจและเริ่มโอบกอดเธอ เหล่าชายฉกรรจ์หน้าตาน่ากลัวนับสิบเริ่มกรูเข้ามาหาเธอ พวกเขาดูมีความสุขราวกับมีเศรษฐีมาบริจาคเนื้อชั้นดีให้กับพวกเขา แววตาสีฟ้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงพร้อมกับสีหน้าที่ดุดันมากขึ้น

“Gelo!” สิ้นคำพูดของหญิงสาวจู่ๆไอเย็นสุดขั้วก็กระจายออกมาจากทั่วร่างกายของเธอจนเหล่าชายจรจัดต่างพากันสะดุ้งตกใจทันที ไอเย็นจัดที่แผ่ออกมาทำเอาพวกเขาขนลุกไปตามๆกัน หญิงสาวหันหน้ามาอย่างช้าๆพร้อมกับแววตาสีแดงเพลิงของเธอ

“ผีๆๆๆ ผี!!!” เหล่าชายฉกรรจ์จรจัดต่างพากันตกใจร้องโวยวายดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ

“ตุบ!” ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่หล่นลงมาจากอากาศตกใส่ศีรษะชายจรชัดคนหนึ่งเข้าอย่างจัง เขาล้มลงไปกระแทกกับพื้นอีกทีทำให้ศีรษะแตกร้าวจนเลือดและเนื้อสมองทะลักออกมาอย่างน่าสยดสยอง สร้างความแตกตื่นให้กับชายจรจัดคนอื่นๆเป็นอย่างมาก พวกเขาสติแตกและเริ่มวิ่งหนีกระจัดกระจาย หญิงสาวหมุนตัวไปทางซ้ายปรากฏให้เห็นเงาลางๆของร่างอะไรบางอย่างยืนอยู่ข้างกายเธอก่อนที่น้ำแข็งปริศนาจำนวนมากในบริเวณนี้จะก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

                รถยนต์สีดำฟิล์มกระจกทึบขับเข้ามาและจอด ณ บริเวณพื้นที่จุดเกิดเหตุทางกลับรถใต้สะพานแถวบางกะปิ ชายหญิงวัยกลางคนลงจากรถสวมใส่ชุดเจ้าหน้าที่เต็มยศ มีรถตำรวจและกู้ภัยร่วมถึงรถพยาบาลมากมาย พวกเขาฝ่าดงนักข่าวเข้าไปในพื้นที่เฉพาะเจ้าหน้าที่

“เหยื่อทุกคนตายหมดเลยครับ ถูกแช่แข็งจนร่างกายทุกส่วนกลายเป็นน้ำแข็งครับ” เจ้าหน้าที่นายหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานการตรวจสอบพื้นที่

“พบร่องรอยอะไรไหม?” ชายวัยกลางคนถามเขา สายตาของเขาดูจริงจังมาก

“กำลังให้ทีมตรวจสอบอยู่ครับ ตอนนี้” เจ้าหน้าที่นายนั้นตอบกลับ

“เอาจนได้ ปัญหาต่างๆ ฉันจะไปสกัดพวกนักข่าวนะ” หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าก่อนที่จะเดินออกจากพื้นที่นี้ไป

“ท่านค่ะ เราพบสัญญาณของ 0935 แล้วค่ะ” เสียงของเจ้าหน้าที่ผู้หญิงตะโกนขึ้น เธอนั่งจิ้มอุปกรณ์ขนาดใหญ่บางอย่างไปเรื่อยๆ มันมีลักษณะคล้ายกับคอมพิวเตอร์แบบพกพาได้

“พิกัด?” ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาหาเธอทันที

“เคลื่อนที่ตลอดเวลา ไม่หยุดนิ่ง ...รามอินทราค่ะ” เจ้าหน้าที่ผู้หญิงตอบ

                เช้าวันหยุดที่ทั้งเงียบและสงบ หญิงสาวผมบลอนด์ขาวเดินมาจนถึงซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งด้วยความอิดโรย เธอยังคงสวมใส่ชุดเดิม เธอปวดท้องหิวข้าวมากถึงมากที่สุดและตอนนี้เธอมองเห็นทางออกของปัญหานั้นแล้วเว้นเสียแต่ว่า รถยนต์สีดำฟิล์มกระจกทึบสี่ถึงห้าคันพร้อมกับรถตู้หน่วยปฏิบัติการพิเศษของทาง CSD ขับเข้ามารุมจอดรายล้อมรอบซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งนี้โดยที่หญิงสาวไม่ได้ทันตั้งตัว เธอตกใจมาก สายตาของเธอสื่อถึงความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัด

“ยอมแพ้ซะและกลับไปกับเรา” ชายหญิงวัยกลางคนลงจากรถพร้อมกับเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ พวกเขามีอาวุธครบมือ เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการพิเศษก็เช่นกัน

“รู้ไหมเธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นะ” หญิงวัยกลางคนช่วยพูดเสริมอีกที

“Gelo!!!!” หญิงสาวตะโกนพูดชื่อบางอย่างสุดเสียง เธอกำหมัดแน่น

“จัดการเธอซะ ไม่ต้องถึงตายนะ นี่เป็นคำสั่งจากท่านนายกรัฐมนตรี” ชายวัยกลางคนหันไปสั่งการเจ้าหน้าที่ทุกนายในบริเวณนี้

“เคระวัง!!!” หญิงวัยกลางคนกระโจนเข้าหาผู้ชายข้างกายเธอให้มอบลงกับพื้น ตุ๊กตาหิมะปริศนาขนาดใหญ่มากมายปรากฏขึ้นกลางอากาศหล่นใส่บริเวณที่พวกเขายืนอยู่อย่างรวดเร็ว โชคดีที่ทั้งสองคนหลบได้ทันท่วงที เจ้าหน้าที่นายอื่นๆเริ่มระดมยิงใส่หญิงสาว เธอค่อยๆถอยหลังเข้าใกล้ประตูอัตโนมัติซุปเปอร์มาร์เก็ต เจ้าหน้าที่กองหน้านายหนึ่งพยายามเดินเข้าหาตัวเธอแต่เขากลับถูกแช่แข็งและตายอย่างฉับพลันทันที แท่งน้ำแข็งปริศนามากมายผุดขึ้นจากพื้นใต้ฝ่าเท้าของพวกเจ้าหน้าที่กองหน้าราวกับหนามเม่นทิ่มแท่งพวกเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว กองหน้ากำลังเสียเปรียบอย่างสิ้นเชิง พวกเจ้าหน้าที่กองหลังจึงรีบเข้าไปสมทบทันที พวกเขาใช้วิธีวัวหายล้อมคอกเข้าประกบตัวเธอข้างซ้ายขวา หญิงสาวต้องสู้ระยะประชิด แววตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง เธอเตะเสยขึ้นเกิดเป็นเส้นน้ำแข็งกลางอากาศฟาดไปที่เจ้าหน้าที่นายหนึ่ง แล้วก็หันหลังไปเตะเสยอีกรอบ เส้นน้ำแข็งเช่นเดิมฟาดไปที่เจ้าหน้าที่อีกนาย เธอตบขากลับมาที่พื้น เส้นน้ำแข็งก่อตัวเป็นก้อนแล้วพุ่งตรงใส่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆอย่างรวดเร็ว แต่แล้วเหล่าเจ้าหน้าที่ก็สามารถเข้าประชิดตัวหญิงสาวได้สำเร็จ เธอถูกชกต่อยเข้าที่ใบหน้าเล็กน้อย หญิงสาวเกรี้ยวกราดมากขึ้น

“Gelo!” สิ้นเสียงของเธอ กระสุนน้ำแข็งมากมายปรากฏขึ้นพุ่งตรงใส่เจ้าหน้าที่ทุกคนอย่างแม่นยำภายในชั่วพริบตา พวกเขาล้มลงกับพื้นบ้างตายบ้างบาดเจ็บ เสียงร้องของพวกเขาดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ

“เอาจนได้สินะ” หญิงวัยกลางคนอุทานออกมา เจ้าหน้าที่เหลือพร้อมกับหน่วยปฏิบัติการพิเศษพุ่งตรงเข้าไปหาเธอและสาดกระสุนไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะสาดกระสุนไปเท่าไหร่ก็ไม่เคยถึงตัวของเธอสักที

หญิงสาวยื่นมือขวาออกไปแท่งน้ำแข็งก่อตัวขึ้นกลางอากาศพุ่งเป็นหอกแหลมคมตรงเข้าใส่เจ้าหน้าที่ตรงหน้าของเธอจากนั้นไอเย็นสีฟ้าอย่างเห็นได้ชัดฟาดเข้าใส่หน่วยปฏิบัติการพิเศษจนกระเด็นกระดอนตามๆกันไป เจ้าหน้าที่นายหนึ่งใช้โอกาสนี้พุ่งเข้าใส่ตัวเธอ เขาจับตัวเธอไว้ แววตาหญิงสาวกลับมาเป็นสีแดงเพลิงอีกครั้งก่อนที่เธอจะเป่าลมหายใจใส่เขา เจ้าหน้าที่นายนั้นล้มลงไปที่พื้นร่างสลายกลายเป็นเศษน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว

“โคล่า มันคุมไม่อยู่แล้วนะ” เคหันไปพูดกับผู้หญิงข้างกายเขา ไอเย็นสีฟ้าเพิ่มขึ้นเป็นสองจุดฟาดฟันเข้าใส่เจ้าหน้าที่ทุกนายตรงนั้น พวกเขาต้องรับศึกหนัก

“0935!!!!!” โคล่าตะโกนสุดเสียง หญิงสาวเสียสมาธิและหันมาแผดเสียงใส่เธอเหมือนกับคนบ้า แผนของหญิงวัยกลางคนได้ผล เมื่อพวกเจ้าหน้าที่ตั้งตัวได้ก็ระดมยิงเข้าใส่เธออีกครั้ง หญิงสาวโมโหมากเธอทุบมือทั้งสองข้างลงกับพื้นก่อเกิดเป็นพุ่มน้ำแข็งยักษ์แตกหน่ออกมา มันสูงเทียบเท่าตึกสองชั้นเป็นอย่างน้อย กระสุนทุกนัดที่สาดใส่เธอถูกสกัดไว้ทั้งหมด เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ต้นแขนจึงรู้ว่าถูกยิงเข้าให้แล้วแต่เธอไม่หยุด หญิงสาวทุบมือทั้งสองข้างซ้ำอีกที พุ่มน้ำแข็งยักษ์เหล่านั้นกลายเป็นธารน้ำแข็งเข้าถล่มกองกำลังของเจ้าหน้าที่ทั้งหมดภายในไม่กี่วินาที หญิงสาวใช้โอกาสนี้วิ่งเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตอย่างรวดเร็ว เธอพยายามหนีเข้าไปทางด้านหลังแต่กลับถูกหน่วยปฏิบัติการพิเศษพร้อมกับเคและโคล่าล้อมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวหยุดชะงัก เธอหายใจเสียงดังด้วยความเหนื่อยล้าแต่สายตายังคงจ้องเขม่ง เธอยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พวกเจ้าหน้าที่รายล้อมเข้าหาเธอใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

“Ge…"

"ปั้ง!” กระสุนหนึ่งนัดเจาะเข้ากลางหน้าผากของหญิงสาว เธอล้มลงไปกองกับพื้นทันที เป็นฝีมือของชายวัยกลางคน เจ้าหน้าที่คนอื่นๆถอนหายใจเล็กน้อย

“ห้ามฆ่าลืมแล้วเหรอ?” หญิงวัยกลางคนหันไปเอ็ดเขา

“ไม่เป็นไร ฉันจะโทรสายตรงหาท่านนายกเองว่าเป็นเหตุสุดวิสัย มันคุมไม่ได้เธอก็เห็นไม่ใช่เหรอ?” พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

“เก็บกู้ร่างตัวอย่างอย่าให้เสียหาย รายงานกับศูนย์ว่า 0935 เสียชีวิตแล้ว เข้าใจไหม?” โคล่าหันไปสั่งการกับพวกเจ้าหน้าที่

“ฉันชื่อ ชูลา…” เสียงพูดของหญิงสาว เธอลุกขึ้นยืนอย่างน่าอัศจรรย์ รอยกระสุนเจาะเข้ากลางศีรษะของเธอบัดนี้กลายเป็นแค่เกล็ดน้ำแข็งเท่านั้น

“แกร้ง!” เสียงกระสุนล่วงลงมาที่พื้น เคกับโคล่ารวมถึงเจ้าหน้าที่ทุกคนทำหน้าตกใจกับสถานการ์ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ทันใดนั้นเส้นผมยาวสลวยของเธอสยายขึ้นราวกับลอยอยู่ในอากาศ ไอเย็นเข้าครอบคลุมทุกอณูของเส้นผมเธอจนกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งสะท้อนแสงวิบวับ หญิงสาวกางแขนทั้งสองออกขนาบข้างกาย แววตาของเธอเป็นสีแดงเพลิง ชั่วอึดใจเดียวเธอระเบิดพลังบางอย่างออกมาทำให้อุณหภูมิทั้งซุปเปอร์มาร์เก็ตลดฮวบจนถึงจุดเยือกแข็งภายในชั่วพริบตา มันครอบคลุมทุกพื้นที เจ้าหน้าที่ทั้งหมดรวมถึงเคกับโคล่า และข้าวของทุกชิ้น กำแพง เพดาน สายไฟ ช่องแอร์ ทุกซอกทุกมุมของซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งนี้ล้วนกลายเป็นน้ำแข็งและไม่สามารถคืนสภาพเดิมได้อีก หญิงสาวเดินอย่างอิดโรยออกจากพื้นที่ตรงนี้ไป