หนุ่มข้างใจจะใช่เธอรึป่าว

                  ตอนนี้ก็คงมีระยะห่างระหว่างฉันกับตานั้นที่กลับมาอยู่ใกล้กันเเบเก่าไม่ได้อีกเเล้วทั้งๆที่เมื่ออยู่ใกล้กันตลอดนั่งด้วยกันตอนเลิกเรียนก็เดินหน้าโรงเรียนหาของกินด้วยกันประจำ เเต่ตอนนี้คงไม่มีภาพเเบนั้นอีกเเล้ว คิดถึงจัง วันนี้ก็ลงไปเข้าเเถวตามระเบียบของโรงเรียน วันนี้ของการไปเข้าเเถวฉันตัดสินใจที่จะไปอยู่ข้างหลังเพราะจได้อยู่ห่างๆจากตาบ้านั้น ที่ฉันตัดสินใจทำเเบบนี้เพราะฉันคิดว่าถ้ัาฉันห่างกันตาบ้านั้นคงจะทำให้ฉันลืมตาบ้านั้นได้ เเต่...จะทำได้จริงไหม ก็คงต้องรอดูผล วันนี้ตาบ้านั้นหันมามองฉันที่เข้าเเถวอยู่ข้างหลังด้วยเเหละงงละสิเพราะที่ฉันเห็นว่าตาบ้านั้นก็เพราะฉันก็หันไปมองตาบ้านั้นเหมือนกัน พอเห็นว่าเเววตาคู่เดิมที่เคยหันมามองกลับมามองอีกครั้ง มุมปากของฉันก็เผลอยิ้มเเบบที่ไม่ทันตั้งตัว ทำให้ฉันได้รู้ว่า..ต่อให้ตาบ้านั้นไม่ได้มาอยู่ใกล้ฉันเเบบเก่าเเต่พอได้สบตามันก็ยังคงทำให้ฉันยิ้มได้เเบบที่ไม่ต้องบังคับหรือฝืนที่จะยิ้มเลยสักครั้ง ตอนนี้ในใจของฉันคิดเเต่เรื่องของตาบ้านั้น ในใจจริงๆของฉันที่ยังคิดเรื่องตานั้นก็เพราะฉันยังคิดถึงตาบ้านั้นยังรู้สึกเหมือนเดิมกับตาบ้านั้นยังรักเหมือนเดิมเเละตาบ้านั้นก็ยังเป็นความสุขของฉันยังเป็นจุดเริ่มต้นของรอยยิ้มของฉันเสมอ 

                   ตอนเรียนฉันก็ยังคิดเรื่องตา้บาั้น ตอนนี้ในเสมอของฉันมีเเต่เรื่องตาบ้านั้นเมื่อไหร่จะลืมเรื่องตาบ้านั้นไปซะที ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลยตอนที่พยามคิดเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเรื่องที่ไร้สาระ เรื่องที่คิดไปก็ไม่มีประโยชน์ต่อหัวใจหรือสมองซะอย่างเเละยังทำร้ายสิ่งที่มีค่าที่สุดของฉันอีกด้วย นั้นก็เคย....หัวใจของฉันเอง 

          "สิ่งที่มีค่าที่สุดเเละเป็นสิ่งที่ตัวเราเองชอบทำร้ายมากที่สุดก็คือ...หัวใจของเรานั้นเอง"

ฉันเองก็อยากที่จะหยุดคิดเรื่องตาบ้านั้นเเต่ทำไม่ได้ซะที ทำไมตาบ้านั้นถึงได้มีอิทธิพลต่อหัวใจเราขนาดนี้น่ะ... ตอนเรียนฉันก็คงยังสงสัยเเละมีสิ่งที่คิดมากมายที่ยังค้างคาอยู่ในใจ จนฉันหันหลังกลับไปมองเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หลังห้อง เด็กผู้ชายคนนี้เป็นนักบอลของโรงเรียนน่ารักดี เเต่เมื่อฉันหันไปมองก็หันไปเจอสายตาคู่เดิมคู่ที่เคยมองเป็นประจำ ฉันรีบหันกลับทันที นี้เราคนสบบตากันอีกเเล้วเหรอ? เฮ้ออเเล้วถ้าเป็นเเบบนี้เมื่อไหร่จะลืมได้ซะที...

           ตอนพักเที่ยงวันนี้ฉันก็คงยังไปกินข้าวกับเพื่อนกลุ่มเดิมนั่งตรงที่เดิมที่เคยนั่งเเต่พอไปนั่งมีความคิดอยู่ความคิดหนึ่งที่วูบเข้าไปในสมองตอนนั้นที่ไม่นานมากนัก ฉันนั่งที่ๆตรงนี้เเละมีผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเอาตังมาให้ ให้เกือบทุกวัน ให้เยอะมากกว่าที่ขอทุกครั้ง คนที่เคยเเกล้งตลอด คนที่เคยอยู่ใกล้ๆ คนที่เคยตีหลังคนที่เคยดึงผมหน้าม้าของเขา คิดถึงคนนั้นจัง อยากให้คนๆนั้นกลับมาเป็นเเบบเดิมเเบบที่เคยทำให้ฉัน คนที่เคยอยู่กับฉันตลอดเเละไม่ทิ้งฉันไปไหน คิดถึงรอมยิ้มกับเเววตาคู่ที่เคยมองเป็นประจำ คิดอยุ่ดีๆน้ำตาก็จะไหล ฉันรีบคิดเรื่องอื่นเพื่อให้เรื่องที่กำลังคิดอยู่ตอนนี้ออกไปจากสมองฉันตอนนี้เเละเดี๋ยวนี้เพราะฉันไม่อยากจะคิดเรื่องคนๆนี้อีกเเล้วอยากเปิดใจรับเรื่องใหม่เข้ามาคิดบ้าง ไม่อยากซึมเศร้าเพราะคนนั้นอีกเเล้ว ฉันจะรีบปรับปรุงตัวเองเพื่อกลับมาเป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิมเเละไม่กลับไปคิดถึงอะไรเเบบเดิมอีกเเล้ว ฉันจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันที่เกี่ยวคนๆนั้นให้หมด 

      ฉันลุกขึันจากที่นั่งเพื่อไปซื้อข้าวมากิน ตอนที่เดินอยู่นั้นฉันก็เดินสวนกับคนๆนั้น เดินห่างกันไม่ได้เดินใกล้กันเหมือนเมื่อก่อน คิดถึงอีกเเล้ว น้ำตาคลออีกเเล้วเหรอ..ฉันรีบเดินไปนอกโรงอาหารเพื่อไปนั่งสงบสติอารมณ์ของตัวเอง.......

-----------------------------------------------------------------------------------

         ขอจบตอนนี้เเค่นี้เด้อออ

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน๊าค๊าาาา

รักคนอ่านทุกคนมั้กๆโล้ยยย