Invisible(มัจจุราชไร้เงา)

แอ๊ด!! เสียงประตูของร้านขายอาวุธถูกเปิดออก ทันทีที่เดี่ยวก้าวเท้าเข้าไปในร้าน ก็ได้ยินเสียงของชายชราเสียงหนึ่งดังขึ้น

             "เหอะ นึกว่าจะเป็นคนรวยๆมาร้านข้าซะอีกที่แท้ก็พวกชาวบ้านจนๆ"

             เดี่ยวอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าเดินเข้ามาเมื่อถึงเคาเตอร์ร้านที่ชายชรายืนอยู่และด้วยคำพูดที่ทำให้เขารู้สึกขมขื่น แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่ชายชรานั่นพูดมานั้นถูกทุกอย่างแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไม Npc มันเหย่อหยิ่งดูถูกคนจนยังกะมันคิดเองได้ยังไงยังงั้นเลย แล้วเดี่ยวก็เอ่ยถามขอซื้ออาวุธกับชายชราเจ้าของร้านทันทีที่เขามายืนต่อหน้าชายชราผู้นั้น

             "เถ้าแก่ ข้าอยากได้มีดดีๆสักเล่มหนึ่ง ขอราคาไม่แพงนะครับ"

              เดี่ยวกล่าวกับชายชราเจ้าของร้าน อย่างสุภาพที่เรียกเขาว่าเถ้าแก่เพราะดูยังไงชายชราคนนี้ก็เป็นคนจีนแน่นนอน

               "อย่างแกนี่นะอยากได้อาวุธดีๆ จะอดตายแล้วยังไม่รู้อีกเหรอ อาวุธดีๆมันก็ต้องราคาสมน้ำสมเนื้อสิวะ เอาเถอะเมื่อเข้ามาร้านของข้าจะรวยจะจนก็คือลูกค้า อยากได้มีดงั้นเหรอ"

                พูดแล้วชายชราพลาง หยิบมีดขึ้นมา วางเรียงที่เคาเตอร์ 3 เล่ม แล้วชายชราก็กล่าวขึ้นว่า

               "มีด ไม่ใช่ว่าใครจะใช้มันได้ง่ายๆ เอ้า!! เลือกดูสนใจอันไหน"

                เดี่ยวกวาดสายตามองดูมีดทั้ง3เล่มที่เรียงกันอยู่

                        เดี่ยวมองดูที่มีดเล่มแรก เขารู้สึกว่ามันสวยงามหรูหราเกินไปเหมือนเอาไว้โชว์ไม่ใช่อาวุธที่เอาไว้สำหรับการฆ่าและราคาของมันนั้นเหรอเดี่ยวไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยถามชายชราเจ้าของร้านเลยด้วยซ้ำ แล้วเดี่ยวก็มองดูมีดเล่มที่2ทันที แล้วเขาก็ต้องอุทานในใจออกมา 

              "นี่มันมีดที่วิคเตอร์ใช้นี่ ดีละเอาเล่มนี้ก็แล้วกัน" เดี่ยวยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเงยหน้าพูดกับชายชราเจ้าของร้านแล้วชี้มือไปที่มีดเล่มที่2

                "ตกลงผมเอามีดเล่มนี้ครับเถ้าแก่"

                ชายชราเจ้าของร้านเมื่อได้ยินที่เดี่ยวพูดก็เลิกคิ้วขึ้นมาทันทีแล้วก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีพลางเอ่ยขึ้น

                 "ฮ่าๆๆๆ ตาถึงนี่วันนี้ข้าจะได้ขายมีดแบบด้วยกันเป็นเล่มที่2แล้ว "

                 ทันทีที่ชายชราเจ้าของร้านพูดจบเขาก็หยิบมีดเล่มนั้นขึ้นมาแล้วส่งให้เดี่ยวพร้อมกับพูดว่า

                 " จ่ายข้ามา 2โกล!!"

                 ใบหน้าที่กำลังยิ้มของเดี่ยวเปลี่ยนป็นบิดเบี้ยวในทันที ราคามีดเล่มนี้ตั้ง2โกล เขาจะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย ทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีแค่1โกล แล้วเขาก็เอ่ยขึ้น พร้อมกับยิ้มอย่างเขินอาย

                  "คือว่าเถ้าแก่ข้าเปลี่ยนใจแล้ว ข้าขอซื้อมีดเล่มนี้แทน" เดี่ยวชี้มือไปที่มีดเล่มที่3ที่วางอยู่ซึ่งดูเก่าๆธรรมดาสีดำสนิทเดี่ยวคิดอย่างมากก็แค่ 50เหรียญเงิน

                  ชายชราเจ้าของร้านหรี่ตามองมาที่เดี่ยวทันทีและกล่าวอย่างอารมณ์เสีย

                  "ข้าว่าแล้วชาวบ้านจนๆอย่างเอ็งจะมีเงินที่ไหน เห้อ..ข้านั่นเบื่อนักพวกจนๆนี่"  แล้วชายชราเจ้าของร้านก็หยิบมีดเล่มที่3แล้วส่งให้เดี่ยว

                   "เอ้านี้ จ่ายมา 1โกล"

                   หัวใจของเดี่ยวแทบหลุดออกจากร่างนี่มันปล้นกันชัดๆทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีเงินแค่1โกล นี่เขาต้องสิ้นเนื้อประดาตัวเป็นแน่แล้ว เดี่ยวหยิบมีดจากมือชายชราเจ้าของร้านมาพร้อมกับส่งเงินไป 1โกล

                    พอชายชราเจ้าของร้านได้เงินไปก็ยิ้มกว้างแล้วรีบไล่เดี่ยวออกไปจากร้านทันที เดี่ยวก็เดินออกจากร้านอย่างขมขื่นแล้วเปิดประตูออกจากร้านไป ชายชราเจ้าของร้านก็มองตามเดี่ยวจนเดี่ยวออกจากร้านไปพอประตูร้านปิดสนิท ชายชราก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก็พูดขึ้น

                    "ฮ่าๆ วันนี้กำไรเห็นๆไอ้บ้านนอกนั่นคงไม่รู้ว่ามีดที่มันได้ไปราคามันไม่ถึง1โกลด้วยซ้ำ"

                     พูดจบชายชราเจ้าของร้านก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเก็บมีดทั้ง2เล่มไว้ที่เดิม

                      กล่าวถึงเดี่ยวพอเขาเดินออกจากร้านไปก็สบถขึ้นมาอย่างตั้งใจ

                  "แม่งเอ่ย หมดตัวเลยทีนี้ แล้วนี่ต้องทำไงดีวะ"

                  เดี่ยวกล่าวขึ้นมาอย่างอารมณ์เสียและก็นึกขึ้นได้ว่าลืมตรวจดูค่าสเตตัสของมีดที่เขาพึ่งใช้เงินทั้งหมดของเขาซื้อมา แล้วเดี่ยวก็หยิบมีดขึ้นมาแล้วก็ก้มมองดู

                     มีดคาร์บอน(ระดับทั่วไป)

                     คำอธิบาย       : มีดที่ทำขึ้นจากเหล็กคาร์บอนเลยทำให้ใบมีดเป็นสีดำสนิทมีความบางและน้ำหนักเบา นิยมใช้ในการเดินป่า   

                     พลังโจมตี       :    3-5

                     คุณสมบัติพิเศษ :  ขณะสวมใส่เพิ่มค่า Agi ให้ผู้ใช้ 5แต้ม

                     เดี่ยวแทบน้ำตาไหลในพลังการโจมตีอันต่ำเตี้ยเรี่ยดินของมีดที่เขาพึ่งซื้อมาด้วยเงินทั้งหมดที่เขามี แต่ก็แอบปลอบใจตัวเองด้วยคุณสมบัติพิเศษของมันที่เพิ่มค่าAgi 5 แต้ม

                     "เอาวะ อย่างน้อยมันก็มีคุณสมบัติพิเศษ" แล้วเขาก็อดคิดไม่ได้ว่า มีดของวิคเตอร์มันจะมีคุณสมบัติขนาดไหน ว่าแล้วเขาก็ตัดสินใจเดินไปเก็บเลเวลนอกเมืองทันที โดยเปิดแผนที่มาดู

                     "เซี้ย!! ทางออกจากประตูเมืองที่ใกล้ที่สุดตอนนี้ต้องเดินอีก 3 กิโลเมตรไปทางทิศใต้!!" แล้วเดี่ยวก็ตัดสินใจเดินทางไปยังประตูทางออกจากเมืองในทันที ในเวลาไม่นานในที่สุดเดี่ยวก็มาถึงประตูทางออกจากเมืองทางทิศใต้ ผู้คนเจ้านวนมากมารวมกันที่นี้ ต่างคนต่างตะโกนโวกเวก หาตั้งปาร์ตี้กันไปเก็บเลเวล

                     "มาๆๆมาทางนี้ไปเก็บเลเวลกับข้ารับรองสบายๆข้าโชคดีมีเพื่อนที่มาจากโลกจริงถึง2คน พวกข้าเป็นทหารนี้คือเพื่อนข้า" เดี่ยวมองไปที่เสียงนั้นทันที

และก็เห็นเจ้าของเสียงเป็นชายชาวยุโรปรูปร่างกำยำท่าทางแข็งแรงผู้หนึ่งแล้วชายผู้นั้นก็พูดต่อ

                    "นี่ชื่อสไตร์เกอร์ เขาเป็นทหารหน่วยซีล"ว่าแล้วชายผู้นั้นก็ชี้มือไปทางชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ผู้นั่น ใช่แล้วเดี่ยวจำมันได้

                    "และนี่วิคเตอร์ เขาเป็นทหารในหน่วยกรีนเบเร่ต์" ชายผู้ถูกกล่าวถึงก็แสะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เดี่ยวก็จำมันได้เช่นกัน ท่าทางแสะยิ้มของมันเหมือนมันจะติดเป็นนิสัย

                     "ส่วนข้าชื่อ ทอม เป็นนาวิกโยธิน แน่นอนพวกข้านั่นเคยฆ่าคนมาแล้ว มีประสบการณ์ในการต่อสู้จริง มาเลยใครสนใจจะเข้าปาร์ตี้กับพวกข้าบาง" กล่าวจบก็มีคนเดินเข้าไปหาเขาเป็นจำนวนมากเพราะใครๆก็อยากเก็บเลเวลแบบสบายๆเพราะคนเคยมีประสบการณ์การต่อสู้จริงก็น่าจะเก่งและที่สำคัญเคยฆ่าคนมาแล้วนี่สิเป็นอะไรที่คนธรรมดาสามัญไม่เคยทำมาก่อน จนลืมไปว่าปาร์ตี้ได้สูงสุดแค่ 5คนเท่านั้นและแน่นอนคงไม่มีใครรู้ว่าพวกนี้เป็นพวกคิดไม่ซื่อ!!

                      เดี่ยวคลายความสงสัยในใจของเขาทันทีแล้วเขาก็พูดออกมาเบาๆ

                     "พวกมันเป็นทหารเคยต่อสู้จริง เคยฆ่าคน!!"

                      เดี่ยวเดินออกมาจากฝูงชนแล้วก็ผ่านประตูเมืองออกมาเขาไม่อยากมีปาร์ตี้เพราะอะไรงั้นเหรอ เขาจะทนความอับอายไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยต่อสู้จริงและต่อสู้ไม่เป็นยังไงถ้าพลาดถึงตายก็เกิดใหม่ได้แต่ว่าถ้าถูกทำร้ายนี่สิมันมีความเจ็บบ้างถึงแม้มันจะแค่เล็กน้อยก็เถอะแต่มันก็คงรู้สึก เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับจะเท่ากับ30เปอร์เซ็นของความเจ็บปวดจริง!! ว่าแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากลองต่อสู้จริง เดี่ยวเดินมาได้สักพักก็เจอพวกที่เก็บเลเวลกันสวนมากมาเป็นกลุ่มเป็นปาร์ตี้ คนในปาร์ตี้แต่ละกลุ่มคละเคล้ากันไปหลายเชื้อชาติ ดูแล้วเป็นอะไรที่ดีน่าดูทีเดียว และยิ่งเห็นการต่อสู้ของแต่ละคนที่สู้กับพวกมอนเตอร์แล้วยิ่งทำให้เดี่ยวอดใจไม่ไหวที่จะอยากลองดูสักที

                      มอนเตอร์ของเกมส์นี้ไม่ใช่พวกสัตว์ หรือพวกสัตว์ประหลาด แต่จะเป็นมนุษย์ พวกอมนุษย์ และที่สำคัญมันสามารถคิดเองและก็พูดได้!! พื้นที่ตรงนี้คนเก็บเลเวลกันเยอะเลยทำให้ต้องเกิดการแย่งมอนเตอร์กันเพราะมอนเตอร์ไม่ได้เกิดถี่ๆ ตามข้อมูลมอนเตอร์จะเกิดแบบสุ่มและเดินไม่อยู่กับที่พี้นที่ตรงไหนที่มันถูกกำจัดแล้วมันจะไม่เกิดมาอีกและจะเกิดไปพื้นที่ใหม่เรื่อยๆ ดังนั้นจำเป็นต้องออกเดินหากัน เดี่ยวเดินออกมาจากบริเวณที่คนแย่งมอนเตอร์กันได้สักพักเขาก็เจอมอนเตอร์ตัวแรกของเขาใช่แล้วนี่มันถึงเวลาอันน่าระทึกใจแล้วเดี่ยวแอบซุ่มในพุ่มไม้ทันทีเพราะมอนเตอร์ยังไม่เห็นเขา และเขาก็เพ่งมองดูมันขณะที่มันกำลังเดินเขามาใกล้พุ่มไม้ที่เขาแอบอยู่

                       โจรป่าLv.2(ระดับทั่วไป)

                       โจรป่ามีรูปท่างเหมือนคนทั่วไปธรรมดาแต่มันมีผ้าปิดหน้าไว้และแบกดาบพาดไว้บนบ่าของมัน ในที่สุดโจรป่าก็เดินมาใกล้พุ่มไม้ที่เดี่ยวแอบอยู่แล้วเดี่ยวก็กำชับมีดไว้ในมือข้างขวาอย่างแนบแน่จนปรากฎเหงื่อไหลออกมาจนชุ่มมือของเขา โจรป่าเลเวล2เขาแค่เลเวล1เจอตัวแรกก็หินซะแล้วและในจังหวะที่โจรป่ากำลังจะเดินผ่านพุ่มไม้ที่เดี่ยวแอบซ่อนอยู่นั่นเองเดี่ยวก็ย่อเข่าลงกระโจนออกมาจากพุ่มไม้สุดแรง!! ใช่แล้วนี่มันเป็นการโจมตีจากด้านหลังนั่นเอง(Back step)

                       แค่ก!!

                       "อะไร!!" โจรป่าพูดขึ้นและหันไปมองที่มาของเสียงด้วยความตกใจแล้วมันก็เห็นมีคนๆหนึ่งกระโดดข้ามหัวมันไป ใช่แล้วเป็นเดี่ยวนั่นเอง

                       เดี่ยวตกใจสุดขีดเขาจะกระโดดโจมตีโจรป่าจากด้านหลังแต่นี่ทำไมกลายเป็นเขากระโดดข้ามหัวมันจนหัวคะมำล้มไม่เป็นท่าหรือว่าจะเป็น!! ในทันทีที่เดี่ยวกำลังคิดก็มีแสงแว่บมาที่เขา ใช่แล้วเป็นดาบที่เป็นการโจมตีของโจรป่านั่นเอง 

                        ฉัวะ!!

                        เดี่ยวรู้สึกเจ็บแปลบที่ไหล่ข้างขวาของเขา นี่มันเจ็บแค่30% ของความเจ็บจริงเองนะ เดี่ยวคิดในใจ  เลือดไหลออกเป็นทาง พร้อมกับตัวเลขความเสียหายลอยขึ้นบนหัวของเขา

                        20!

                         นี่มันโจมตีที่รุนแรงมากเลือดของเดี่ยวลดไปเกือบครึ่งโดนโจมตีอีกแค่ทีเดียวนี้ได้จูบดินเป็นแน่แท้เดี่ยวคิดในใจ โจรป่ายิ้มเยาะและพูดขึ้นมา

                         "ยังอ่อนนะไอ้หนู" พูดจบโจรป่าก็เงื้อมือฟันดาบใส่เดี่ยวอีกที

                        พริบตาที่ดาบกำลังจะถึงตัวเดี่ยวเขาตัดสินใจกลิ้งตัวไปตามพื้นจนสามารถหลบการโจมตีที่2ของโจรป่าได้โดยตัวของเดี่ยวอยู่ในสภาพที่มอมแมมเนื้อตัวเต็มไปด้วยฝุ่นดิน โจรป่าหน้าบึ้งขึ้นทันที

                         "ซิ!! แม่งไวเป็นลิงเลยนะ" พูดจบมันก็เดินเขามาหาเดี่ยวอย่างช้าๆมันเห็นเดี่ยวเหมือนลูกไก่ในกำมือ หน้าของเดี่ยวขาวซีดไม่ใช่เพราะความเจ็บที่บาดแผล แต่เพราะเขาคิดว่าทำไมการต่อสู้มันช่างยากอะไรอย่างนี้ โจรป่าหัวเราะชอบใจที่ได้เห็นใบหน้าของเดี่ยวและยิ้มอย่างย่ามใจ มันเตรียมที่จะโจมตีใส่เดียวอีกครั้ง ก่อนที่ดาบของโจรป่าจะฟันเข้าที่ไหล่ข้างขวาของเดี่ยวอีกครั้งหนึ่ง ตาของเดี๋ยวก็สาดประกายแว่บหนึ่ง เดี่ยวเบี่ยงตัวหลบไปด้านซ้ายของเขาเล็กน้อยดาบของโจรป่าเฉียดไหล่ขวาของเดี่ยวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเดี่ยวย่อเข่าแล้วกระโดดพุ่งสุดแรง พริบตาเดียวกลายเป็นเดี่ยวกระโดดตีลังกาข้ามหัวโจรป่าในจังหวะที่เดี่ยวกำลังจะม้วนตัวลงพื้นมีดที่มือข้างขวาของเขาก็โจมตีเข้าที่ท้ายทอยของโจรป่า

                        ซึบ!!

                        15!

                        ตัวเลขความเสียหายลอยออกจากบนหัวของโจรป่า เดียวรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวไหล่ในทันทีเพราะเขามีอาการบาดเจ็บอยู่แล้ว เขาดึงมีดที่ปักอยู่ท้ายทอยของโจรป่าออกมาอย่างรวดเร็วแล้วก็โยนมืดขึ้นมือข้างซ้ายของเขาก็กำลังจะขว้าจับด้ามมีดเขาโยนมีดขึ้นตรงกับกลายเป็นการโยนมีดหมุดติ้วเป็นวงกลมแล้วโชคร้ายมือซ้ายเขาต้องโดนด้านที่มีคมแน่นอนเดี่ยวตัวสินใจส่งแรงใส่ใบมีดให้มันหมุนอีกครั้งหนึ่ง ปรากฎเลือดไหลออกจากปลายนิ้วนางของมือซ้ายของเขา แล้วเดี่ยวสามารถจับมีดที่ด้ามได้อย่างเหมาะเจาะ แล้วเขาก็โจมตีอีกทีอย่างสุดแรงปานสายฟ้าแลบสิ่งที่เกิดขึ้นใช้เวลาอธิบายนานแต่ว่ามันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วยิ่งนัก

                        มับ!!! ซึบ! ซึบ!

                        15! 20!!

                        หลังจากโจมตีเสร็จเดี่ยวก็หัวคะมำล้มกลิ้งไม่เป็นท่าที่ด้านหลังของโจรป่า เดี่ยวยังคงนอนอยู่เพราะจุกลุกไม่ขึ้นแล้วเขาก็มองไปที่ ท้ายทอยของโจรป่า ที่มีมีดของเขายังคงปักอยู่ที่บาดแผลรอยเดิมจากการโจมตีครั้งแรกมีเลือดค่อยๆไหลซึมออกมาหรือว่าการโจมตีสุดท้ายของเขาติดคิติคอลช่างโชคดีอะไรแบบนี้ โจรป่าทรุดฮวบคุกเข่าลงกับพี้นตาเบิกโพลงในสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะตายด้วยการโจมที่รวดเร็ว3ทีซ้อน และมันก็กลายเป็นแสงหายวับไป มีดหมุนคว้างเป็นวงกลมลงปักลงกับพึ้นดัง ซึบ! และมีไอเท็มหล่นมาชิ้นหนึ่ง มันเป็นใบไม้! เดี่ยวๆค่อยลุกขึ้นแล้วค่อยๆเดินไปยังมีดที่ปักอยู่บนพึ้นพร้อมไอเท็มที่หล่นแล้วหยิบมันขึ้นมา

                         สมุนไพรเขียว(Green Herb)

                         คำอธิบาย : สมุนไพรที่พวกโจรป่าได้จากการปล้นพวกพ่อค้าสามารถฟื้นฟูเลือดได้เล็กน้อย

                         คุณสมบัติ : ฟื้นฟูเลือดได้ 20 แต้ม ไม่สามารถใช้ได้ในขณะที่กำลังต่อสู้  

                         ฟูวว!!  เดี่ยวเป่าลมออกจากปาก

                         " อย่างน้อย ก็ดีกว่าไม่ได้อะไร " แล้วเดี่ยวก็นั่งลงเอาสมุนไพรเขียวใส่ในปากแล้วก็เคี้ยว สักพักบาดแผลที่ไหล่ของเขาก็หายสนิทและเลือดก็กลับมาเต็ม50อีกครั้ง ที่น่าอัศจรรย์ก็คือรอยฉีกขาดของเสื้อที่ถูกฟันก็กลายเป็นรอยปะ เย็บของด้าย

                        " เห้อออ!! ยาจกขึ้นอีกแล้วสิเรา นั่งพักก่อนดีกว่าเดี๋ยวค่อยไปต่อ โอ้ได้ค่าประสบการณ์ตั้ง20%แนะ นี่ข้าต้องฆ่าพวกมันอีกตั้ง4ตัวหรือนี่ถึงจะเลเวลอัพ" เดี่ยวพูดกับตัวเองเบาๆ

                        ห่างออกไปจากเดี่ยวประมาณ100 เมตร มีคน2คนกำลังมองดูเดี่ยวอย่างสนใจ เพราะพวกมันได้เห็นการต่อสู้ของเดี่ยวทั้งหมดตั้งแต่เริ่มจนจบ พวกมันอดนับถือเดี่ยวไม่ได้โดยเพราะการโจมตีของมันช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก