spring สายลมในฤดูใบไม้ผลิ

Spring

สายลมในฤดูใบไม้ผลิ

.

.

.

มหาวิทยาลัยA เมืองT

            ปลายเดือนมีนาคมของทุกปีจะเป็นช่วงของฤดูใบไม้ผลิ แต่ตอนนี้แค่กลางเดือนมีนาคม ฤดูใบไม้ผลิก็เข้ามาแล้ว สำหรับฉันแล้วฤดูใบไม้ผลิเป็นฤดูที่ฉันชอบมากที่สุดก็ว่าได้ ก็เพราะว่าเป็นฤดูที่มีอากาศเย็นสบาย ไม่ร้อนเกินไปจนเหนียวตัว ไม่หนาวเกินไปจนผิวแห้ง ตอนนี้ฉันอยู่ที่มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยAเป็นมหาวิทยาลัยที่เด่นในเรื่องทางวิทยาศาสตร์และศิลปะมีนักศึกษามากมายที่สนใจอยากเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ฉันชื่อฝ้าย ปี2 เป็นนักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขาภาพถ่าย จริงๆแล้วฉันไม่ได้ถ่ายรูปสวย หรือชอบถ่ายรูปหรอกนะ แต่ที่ฉันเลือกเรียนคณะนี้และสายนี้ก็เพราะจับฉลากได้น่ะ ทุกคนอย่ามองฉันอย่างนั้นสิ ที่จับฉลากอ่ะมี3สาขา ถ่ายรูป  ศิลปะไทย ออกแบบ

          ก็ฉันอยากเรียนทั้ง3อย่างเลยนิ เลยสุ่มๆเอา อย่าบอกนะว่าทุกคนไม่เคยทำอ่ะ โถ่...

          สายตาแบบนี้อีกล่ะ คงไม่คิดว่าฉันโดดเรียนหรอกนะ-.- วันนี้อาจารย์ปล่อยก่อน30นาที ฉันจึงเลิกเรียนก่อนยัยผึ้ง กะว่าจะไปนั้งรอที่คาเฟ่ใกล้ๆก่อนล่ะกัน จริงๆฉันก็ไม่ค่อยมาที่นี้บ่อยนักเพราะถ้าเทียบกับร้านกาแฟใต้ตึกคณะฉันแล้วถูกกว่าเยอะร้านกาแฟร้านนี้ตกแต่งเรียบง่ายใช้ธีมหลักเป็นสีขาวตัดกับต้นไม้เล็กๆสีเขียวเหมาะแก่การนั่งจิบโกโก้ร้อน พร้อมกับอ่านหนังสืออย่างเพลิดเพลิน รวมๆแล้วเป็นร้านที่น่าสนใจมากๆเลยล่ะ

“สวัสดียามบ่ายกลางฤดูใบไม้ผลิครับคุณลูกค้า รับอะไรดีครับ”เมื่อกี้เหมือนฉันจะพูดว่ากาแฟใต้คณะดีกว่าเยอะใช่ไหม ขอถอนคำพูดล่ะกัน พนักงานที่นี้งานดีมาดเว่อ ฉันจะต้องแวะมาบ่อยๆล่ะ อิอิ

“เค้กช็อกโกแลต1ชิ้น กับชาเขียวปั่น1แก้วค่ะ”

“รอรับอาหารด้านขวามือสักครู่นะครับ”

กริ๊ง!

          เสียงเปิดประตูทำให้ฉันหันไปดู มีผู้ชายเดินเข้ามาในร้าน สายตาฉันจับจ้องไปที่เขาเข้าโดยยากที่จะหันหน้ากลับ ผมดำที่ตัดกับผิวขาวดุหิมะ จมูกเรียวยาวเป็นสัน คิ้วดำหนา สูง หุ่นดี หุ่นดีแบบไม่ขี้ก้างอ่ะ พอมีกล้ามนิดๆ แล้วไหนจะริมฝีปากสีชมพูนั้น อยากจะเข้าไปถามจังเลยค่ะว่าใช้ลิปสติกของแบรนไหนจะไปตำบ้าง สติ สติโว้ยยยยยยยย นี้ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ว่าแต่เขาเป็นใครกันนะชีสิตนี้ไม่เคยตากแดดเลยหรอ หรือว่าบ้านมีตังซื้อขาวเลยต้องกินไฮเตอร์กับโอโม่ น่าสงสารเขานะ

“สวัสดีวันกลางฤดูใบไมเผลิครับคุณสายลม รับเหมือนเดิมนะครับ”

“อืม” แค่ อืม คำเดียวทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ที่ติดอยู่ ว่าแต่ชื่ออะไรนะ สายลม ลมเย็นๆชวนไปเล่น... โอ้ยพอๆ

“เอ่อ... คุณสายลมครับพอดีเค้กช็อกโกแลตหมดครับ รับเป็นอย่างอื่นไหม” เอ๊ะ นี้ฉันสั่งเค้กชิ้นสุดท้ายพอดีหรอเนี๊ยะ ดี๊ดีอ่ะ ยัยผึ้งเคยบอกว่าชิ้นสุดท้ายแฟนหล่อ หุหุ

“เค้กช็อกโกแลตกับชาเขียวปั่นได้แล้วครับ” เอ๋.. เขามองมาทางฉันทำไมหรือเขาคิดว่าฉันแย่งเค้กเขากิน ไม่สิก็เขามาหลัง ฉันมาก่อนนะ สงสัยเขาคงเสียดายที่ไม่ได้แฟนสวยสินะ

“อืม งั้นวันนี้เอาแค่เครื่องดื่มพอ”

“คุณสายลมนั่งรอที่เก้าอี้สักครู่นะครับ” ฉันรอเงินทอนแล้วไปนั่งรอยัยผึ้งที่โต๊ะด้านในร้าน พลางมองดูคนคนนั้น ทำไมถึงดูดีแบบนี้ หล่อขนาดนี้พลาดสายตาฉันไปได้ยังไงนะ เลิกๆคิด หาหนังสืออ่านดีกว่า.