Book & Coffee:รักใสๆกับนายหมาป่า ตอน ความจริงของรักเรา
เขียนโดย 
TheGentleWolf
วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2561 เวลา 18.48 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 09.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Chapter 1:เช้าวันใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ติ๊ดๆติ๊ดๆติ๊ดๆ” เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นภายในห้องนอนของหญิงสาว ปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาจากภวังค์
“อืม...ไอ้นาฬิกาบ้าเอ้ย” เธอบ่นอย่างงัวเงียก่อนที่จะเอื้อมมือไปปิดนาฬิกา แล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยสภาพที่ดูโทรม
“อืม...” เธอบิดขี้เกียจขนานใหญ่ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ที่ชาร์จแบตอยู่ขึ้นมาดูตามปกติ เธอเห็นข่าวหนึ่งถูกแชร์ไปทั่วทั้งโซเชียล
“โครงการแลกเปลี่ยนระหว่างเผ่าพันธุ์หรอ? ฮึ” เธอพูด “โลกเรากลายเป็นอะไรไปกันหมดแล้วเนี่ย”
จากนั้นเธอก็ปฎิบัติภารกิจส่วนตัวของเธอจนเสร็จ ในขณะที่เธอกำลังแต่งชุดเพื่อที่จะไปเรียนอยู่ “ก๊อกๆ” มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา “พี่คะ คุณแม่ทำอาหารเช้าไว้แล้วนะคะ” เสียงใสเล็กๆของเด็กผู้หญิงตัวน้อยดังขึ้นมาจากอีกฝั่งของประตู “รีบๆเข้านะคะ เดี๋ยวไปเข้าสายนะคะ”
“จ้าๆ รอแปปนึงนะ พี่ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ” เธอพูดพลางแต่งตัวจนเสร็จ จากนั้นเธอก็รีบหอบข้างของที่จำเป็นต่อการเรียนใส่กระเป๋า จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องลงมาที่ห้องทานอาหาร บนโต๊ะมีอาหารเช้าวางอยู่ และมีเด็กหญิงตัวเล็ก กำลังนั่งกินอาหารอยู่ พร้อมกับหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแม่”
“อ้าว อรุณสวัสดิ์จ่ะเมย์ กินอะไรหน่อยไหม?”
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ” เธอพูดก่อนที่จะหยิบจานอาหารเช้าที่วางอยู่บนโต๊ะมา
“พี่เมย์คะ พี่ได้ยินเรื่องการแลกเปลี่ยนระหว่างเผ่าพันธุ์ไหมคะ?” หญิงร่างเล็กถามเธอ
“อืม...พี่ได้ยินแล้วแหละ” เธอพูด “ข่าวออกจะดังขนาดนั้น”
“แล้วพี่คิดว่าเราจะได้เป็นโฮสต์หรือเปล่าคะ?” หญิงร่างเล็กถาม “หนูคงจะตื่นเต้นน่าดูเลย”
“นี่ลูก เดี๋ยววันพรุ่งนี้แม่จะไปต่างประเทศกับพ่อเขานะลูก” หญิงวัยกลางคนบอก
“แล้วแม่ไปนานแค่ไหนหรอคะ?”
“ประมาณสองอาทิตย์น่ะลูก”
“แม่คะ แล้วแม่จะซื้อของฝากกลับมาไหมคะ?” เด็กสาวถามด้วยความตื่นเต้น
“อยู่แล้วจ่ะลูก” เธอพูดพลางลูบหัวด้วยความเอ็นดู
หลังจากนั้นไม่นานเมย์ก็ทานอาหารจนเสร็จ “หนูต้องไปแล้วนะคะแม่” เธอพูดก่อนที่จะรีบคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์ “จ่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
.
.
.
.
.
.
.
.
ไม่นานนักเธอก็ขับมาถึงที่หน้าตึกของคณะเธอ
“เอี๊ยด....ด” เมย์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเธอที่บริเวณที่จอดรถของตึกก่อนที่จะเดินเข้าไปในตึกของคณะ
“อ้าว ว่าไงเมย์” เพื่อนสาวของเธอทัก
“อ้าว ว่าไงเจส” เมย์ทักกลับ “เป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ก็สบายดีแหละ” เจสตอบ “ปิดเทอมแค่แปปเดียวเอง”
“เออว่าแต่เธอทำการบ้านหรือยัง?” เจสถาม
“งานอะไรหรอ?” เมย์ถาม
“อ้าว ก็งานทำแผนภาพที่อาจารย์ก่อนปิดเทอมไงสั่งไง” เจสพูด
“โอ้ย ตายแล้ว ฉันลืม” เมย์พูดออกมา
“เธอรีบเอาของฉันไปลอกเลยเร็ว” เจสพูดก่อนที่จะยื่นงานให้กับเมย์เพื่อเอาไปลอกบนโต๊ะไม้ที่อยู่ข้างๆกัน
ระหว่างนั้น
“เมย์ เธอดูนั่นสิ” เจสทักเมย์พลางชี้ไปที่ชายรูปงามคนหนึ่ง เขาคือจอห์น เรย์มอนด์ ชายหนุ่มผู้ที่ถือได้ว่าทรงเสน่ห์ที่สุดในคณะ
“อ้าย...เขามองมาทางนี้ด้วย” เจสพูดด้วยความตื่นเต้น หน้าขึ้นสี ตัวก็บิดไปมาด้วยความเขิญอาย แต่มย์กลับไม่รู้สึกอะไรเลย
จอห์นค่อยๆเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ เจสแทบจะละลายไปตรงนั้นกลับความฮ็อตของเขา “ว่าไงจ่ะ?” เขาพูดทัก
“เออ....คือ....” เจสพูดอย่างกระอักกระอ่วน “ก็...สบายดีค่ะ...แหะๆ”
“แล้วเธอล่ะจ๊ะ” จอห์นพูดถามเมย์
“ก็...เออ....สบายดี” เมย์ตอบก่อนที่จะหันไปทำงานต่อ
เมื่อเห็นดังนั้นจอห์นเลยเดินมานั่งข้างๆเมย์ “คืนนี้จะไปกินข้าวที่ไหนไหม? ฉันเลี้ยงเอง” เขาพูด “เออ...ไม่เอาดีกว่า คือ..ฉันต้องกลับบ้านน่ะ เพราะฉันต้องทำงานที่บ้านต่ออีก”
“ให้ฉันช่วยไหม?” เขาถาม
“ไม่เป็นไร” เธอพูด “ฉันจัดการได้”
“เอาน่า ให้ฉันช่วยเถอะ”
“ไม่ต้อง!” เธอขึ้นเสียงเพราะทนกับท่าทางของเขาไม่ได้อีกต่อไป จากนั้นเธอก็หยิบเอกสารทั้งหมดขึ้นมา “ฉันจัดการเองได้ ฉันไปล่ะ” เธอพูดก่อนที่จะเดินจากเขาไป
หลังเลิกคาบ
“นี่เมย์ ทำไมเธอถึงไปพูดกับจอห์นเขาอย่างนั้นล่ะ?” เจสถาม “เธอไม่ชอบเขาหรอ?”
“ก็ประมาณนั้นแหละ” เมย์ตอบ
“เอาน่า ผู้ชายก็งี้แหละ”
“แต่คนนี้ฉันรับไม่ได้จริงๆ”
“ว่าแต่ เย็นนี้เธอจะไปไหนหรือเปล่า?”
“คงไม่หรอก ฉันอยากกลับบ้านมากเลย”
“โอเค เอาอย่างนั้นก็ได้” เจสพูด “งั้นเจอกัน”
“โอเค เจอกัน” เมย์พูดก่อนที่จะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของเธอแล้วขี่ออกไป
15 นาทีต่อมา
“กลับมาแล้วค่า..” เมย์พูดเพื่อบอกคนในบ้านว่าเธอกลับมาแล้ว เธอเห็นแม่และน้องสาวของเธอกำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา
“อ่าว มาแล้วหรอจ่ะ?” แม่เธอทัก
“นี่พี่! เรามีข่าวดีแหละ” น้องสาวของเธอบอก
“มีอะไรหรอ?”
“เราได้เป็นโฮสต์ด้วยแหละ!” น้องสาวบอกด้วยความดีใจ
“จริงหรอ?”
“จริงสิลูก” แม่เธอบอก “แต่น่าเสียดายที่แม่อาจจะไม่ได้อยู่ตอนที่เขามา”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ เดี๋ยวตอนแม่กลับมาแม่ก็เจอเขาได้”
“แล้วเขาชื่ออะไรหรอ?” เมย์ถาม
“เขาชื่อเดม่อนจ่ะ เขาเป็นมนุษย์หมาป่า”
“หา? หมนุษย์หมาป่าหรอ? แล้วเขาหน้าตาเป็นยังไงหรอ?”
“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะค่ะ” น้องสาวเธอบอก “ต้องรอดูพรุ่งนี้น่ะค่ะ”
“อืม...งั้นหนูขอขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ” เมย์พูดก่อนที่จะเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ
หลังจากที่เธอเข้ามาในห้องเธอก็วางข้าวของลงบนโต๊ะก่อนที่จะโยนตัวลงบนที่นอนก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสักพักหนึ่ง ก่อนที่จะเอาโทรศัพท์ไปเสียบกับสายชาร์จ แล้วเธอก็เดินไปทำภารกิจส่วนตัวของเธอ จากนั้นเธอก็เดินมานอนบนเตียงเพราะตอนนี้มันเริ่มมืดแล้ว
“ทำไมวันนี้มันง่วงแปลกๆแฮะ” เธอคิดก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงไป ปล่อยให้ร่างกายเข้าสู่ภวังค์.....
End
Chapter 1
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
