Memories and promises withyou ความทรงจำและคำสัญญา

เวลาหลังเลิกเรียนผมได้พบกับคุณแม่ของไอร์ แต่โชคดีที่เขาจำผมได้ผมเลยเดินเข้าไปถามว่าทำไมไอร์เขาถึงจำผมไม่ได้อ่ะครับ

แม่ไอร์ : ไอร์สูญเสียความทรงจำไปบ้างส่วนน่ะเดี๋ยวแม่ไปหาไอร์ให้เอาม่ะ

ลม : ไม่ละครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ

สูญเสียความทรงงั้นหรอ...เพราะอะไรกันล่ะทำไมกันละก็สัญญาไวแล้วเมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้งผมจะสารภาพรักกับเธอแต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือความเจ็บปวดงั้นหรอ

น้ำตาของลมค่อยๆไหลออกท่ามกลางสายผนที่โปรยปลายลงจากท้องฟ้าตัวของลมเปียกไปด้วยน้ำฝน

ผมขอสัญญาว่าผมจะทำให้ความทรงจำของเธอกลับมาให้ได้และเมื่อถึงตอนนั้นผมจะสารภาพรักกันเธอจากนั้นผมก็เดิมกลับบ้านขณะผมได้เห็นไอร์กับเมฆกำลังกลับบ้านด้วยกันผมรู้สึกไม่ชอบหน้าเมฆเลย...หึเขาจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมนิ

หลังจากนั้นก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาชนผม

โอ้ย! เจ็บจังเลย

เป็นอะไรป่าวครับ?ไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ยครับ

ค่ะ ฉันไม่เป็นไรค่ะ

ฟ้า...ใช่ฟ้ารึป่าว

คุณคงจำผิดคนแล้วล่ะค่ะฉันขอตัวก่อนนะคะ

ผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายฟ้าได้วิ่งจากไปในที่สุด

นี่...นี่เขาจำเราได้ด้วยหรอนะพวกไม่สนใจโลกภายนอกอย่างเขาจำเราได้ด้วยหรอว่าเขาจะชอบเราเขินจัง....เดี๋ยวสิไม่ใช่หรอกเขาไม่ได้สนใจพวกผู้หญิงนิ

เขายังโกรธอยู่รึป่าวนะเมื่อตอนม.1 เราทำให้เขาต้องเข้าโรงบาลน่ะ

สีหน้าของฟ้าเริ่มเปลื่ยนไปน้ำตาของฟ้าค่อยๆไหลออกมา

ถ้าหากตอนนั้นเราไม่ไปหลอกเขาละก็เขาอาจจะไม่ต้องเข้าโรงบาลก็ได้

ฉันน่ะควรจะทำยังไงดีล่ะ