ผู้กล้าตายด้าน แต่เขาเป็นนักบวช

ตอนที่ 12 กำลังจะตาย

        “ก๊าซซซ” ไอ้เจ้าบ้านี่มันคำรามไม่หยุดไม่หย่อนเลยไม่ใช่เรอะ

        “แสบแก้วหูว้อยยยย” ผมตะโกนกลับไปซะ มาดูกันว่ามันคิดจะทำอะไรต่อ เดี๋ยวนะ นี่มัน เล็งตูเลยนี่หว่า

        ผมวาดดาบไปทางตรงข้ามกับดาบของมัน แน่นอน ดาบทั้งสองเล่มนั้นดีดกันเอง ดูเหมือนว่าฝ่ายที่เหนือกวาจะเป็นผมแฮะ

        เมื่อผมสังเกตที่มันดี ๆ ดูท่าทางเจ้าตัวบ้านี่น่ะกำลังมองมาที่ผมด้วยสีหน้าที่อารมณ์เสียสุด ๆ

        “เข้ามาเลย ไอ้หมีหน้าหนู” ผมท้าทายมันทันที จากที่ผมสังเกตเห็น มันกำลังสูดลมหายใจเข้าไปจนทั่วปอด ถ้าให้ผมเดาก็คือ มันคิดที่จะใช้สกิล [เสียงคำรามจากนรก] แน่นอน ผมจึงมีรีรอรีบบุกรุดขึ้นหน้าไปหามันทันที เพราะถ้ามันใช้สกิลได้ ผมก็จะกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบทันทีแน่ ๆ

        ดาบของผมชี้แทงไปที่อกของมัน ผมรีบพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสของผมแล้วด้วย เพราะมันกำลังไม่ขยับอะไรเลย

        ฉัวะ ดาบได้ถูกทะลวงไปที่อก ผมเล็งเข้าไปที่ปอดของมันได้อย่างพอดี แต่เมื่อผมมองไปที่มัน สิ่งที่น่าแปลกใจที่สุดสำหรับผมก็คือ เสียงของมันคำรามออกทันที

        “โธ่เว้ย เล็งปอดไปตอนนี้ก็พลาดแล้วไงเล่า ลืมไปเลยแฮะว่าต้องเล็งกล่องเสียงก่อน”

        “ก๊าซซซซซซซซซซซซ” เสียงคำรามดังกู่ก้องไปทั่วทั้งหลุม หูของผมแทบจะแตก ไม่สิ ไม่แตกหรอกมั้งนะ จริง ๆ นะ แต่ผมก็สัมผัสได้เลยว่าค่าสเตตัสของตัวเองลดลง แต่ดูเหมือนของเครื่องสวมใส่จะไม่มีปัญหา สรุปก็คือสเตตัสของผมลดไปเพียงแค่ เล็กน้อย เมื่อเทียบกับสเตตัสทั้งหมด

        “หนอยแน่ ไอ้หมีบ้า เดี๋ยวพ่อจะล่อให้ยับเลยเฟ้ย” ผมอารมณ์เสียสุด ๆ เลยล่ะ เพราะปกติแล้วเป็นคนที่ไม่ชอบเสียงดัง ๆ โดยเฉพาะเสียงคำรามบ้า ๆ นี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย ด้วยเหตุนี้ ผมจึงดึงดาบออกจากอกของมัน ตอนนี้ HP ของมันลดลงเหลือ 25,736 แบบนี้ก็เท่ากับว่าค่า VIT ที่เห็นนั้นมาจากโล่ที่มันสวมแน่นอน และเมื่อผมดึงดาบออกมา นั้นจึงทำให้การป้องกันของผมลดลง ผมจึงถูกเจ้าโคบัลต์ยักษ์นี่ต่อยเข้าจัง ๆ ด้วยค่าสถานะของผมที่มีค่าพอ ๆ กับเจ้ายักษ์นี่ ผมจึงรู้สึกเจ็บเหมือนกับตอนทะเลาะวิวาทตอนช่วงมัธยม  แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เพราะผมถืออาวุธที่อันตรายจริง ๆ ดังนั้น ผมจึงกำดาบให้แน่นแล้วใช้ช่วงเวลาที่สกิล [Lord of blood] ทำงาน เพื่อเร่งความเร็วให้มากที่สุด จึงถีบร่างของตัวเองไปสุดแรงเหยียดเพื่อที่จะฟันท้องของมัน ตอนนี้ HP ของมันเองก็ค่อย ๆ ลดลงเนื่องจากปอดของมันเป็นรู ว่าแต่นะ จะถึกเกินไปแล้วว้อย นี่ปอดเป็นรูแล้วยังไม่ตายเนี่ย

        หลังจากที่พุ่งออกไป ดาบของผมลากผ่านช่วงท้องทางซ้ายของมันเข้าไปเป็นแนวยาว เกิดเป็นแผลลึกมากจนน่าตกใจ ไส้ข้างในของมันถูกตัด HP เหลือเพียงแค่ 19672 หน่วย แต่ตอนนี้ผมหมดแรงแล้วล่ะ เพราะว่าแค่ผมวิ่งก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว แต่ไอ้การที่ต้องมาบุกโจมตีมอนสเตอร์ถึกขนาดนี้ ผมนี่แหละที่จะหมดแรงก่อน เพราะว่ามันไม่มีสมอง มันจึงสู้ไปด้วยสัญชาตญาณ แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ผมกำลังหอบอยู่ที่ด้านหลังของมัน ผมรู้สึกได้ทันทีว่า เจ้านี่มันกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง ถ้าให้ผมเดา ก็คงจะเป็นสกิล [คลื่นแตกทลาย] ที่มีรัศมี 5 เมตร ซึ่งแน่นอน ผมแทบจะนอนหอบแฮ่ก ๆ อยู่ตรงนี้น่ะ ไม่มีแรงจะหนีแล้ว

        พื้นบริเวณนั้นเริ่มร้าว แรงกดดันจำนวนมหาศาลถูกถาโถมเข้าภายในร่างกายของผม ตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่าร่างกายมันกำลังพังลงอย่างรวดเร็ว เมื่อผมสังเกต HP ของตนเอง มันเหลืออยู่เพียง 700 หน่วย ดังนั้นตอนนี้สกิล [Lord of light] จึงทำงานขึ้นโดยอัตโนมัติ ผมบอกได้เลยว่า ผมเสียเปรียบเจ้านี่เรื่องของ HP อย่างเห็นได้ชัด และเนื่องจากได้รับดาเมจ [Lord of blood] ก็เลยทำงานด้วย ดังนั้นตอนนี้ ผมกำลังตัวสั่นกลัวไปด้วยความกลัว ร่างกายขยับไม่ได้ ดวงตากำลังจ้องไปที่ดาบคาตานะของเจ้าโคบัลต์ยักษ์ มันกำลังง้างดาบขึ้น บัดซบเอ้ย ตอนนี้เรารู้สึกได้เลยว่ากระดูกหักอยู่หลายจุด เสียเลือดมากเกินไป

        นี่ผมจะต้องตายสินะ โธ่เว้ย อุตส่าห์ดวงดีได้มาใช้ชีวิตที่สอง แล้วนี่เราก็ต้องมาตายอีกแล้วงั้นเหรอเนี่ย เดี๋ยวนะ น้ำตามัน เริ่มไหลออกมาด้วยความกลัว

        “เรา ยังไม่อยากตาย. . .” เสียงได้เงียบลงไปภายในความเงียบงัน

อีกด้าน

       “นายคิดยังไงบ้างล่ะคอง กับการทดสอบฝีมือของรีเชอร์น่ะ” ชิวาโด้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก

        “ฉันมั่นใจว่าหมอนี่น่ะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่น่าจะสู้กับบอสมอนสเตอร์ประจำชั้นที่ 1 ได้อยู่แล้วล่ะนะ” คองยิ้มเย้ยออกมาเบา ๆ

        “แต่นายคงจะยังไม่ลืมใช่ไหมล่ะ ว่าตอนนี้นายใช้วิธีการแบบนี้ไปกับใครบ้างแล้ว นายคิดรึไงกันล่ะว่าผลลัพธ์มันจะออกมาดีน่ะ ตอนนี้ตายไปแล้วกี่คนล่ะ ฉันขอถามหน่อย” ชิวาโด้พูดพลางประชดประชัน

        “ข้าก็ไม่ได้นับหรอก แต่ก็คิดว่าคงจะเยอะล่ะมั้งนะ”

        “ไร้สาระเป็นบ้า เจ้าหนูรีเชอร์เป็นคนที่แข็งแกร่ง แต่ฉันจะยอมให้เขาตายไม่ได้ นั่นแหละคือกฎของฉัน” ชิวาโด้กล่าวออกมาด้วยอารมณ์ร้อนของเขา

        “ตอนนี้บอสใช้สกิล [คลื่นแตกทลายแล้ว] จากที่เห็น เจ้าบ้านี่คงกำลังซวยอย่างเห็นได้ชัดเลยล่ะ” กาลูแสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมาทันที

        “ท่าทางเราคงต้องเข้าไปช่วยแล้วล่ะหัวหน้า เพราะจากที่ฉันเห็น มันมีความแตกต่างทางร่างกายมากเกินไป ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ล่ะก็” คาลดีร์เริ่มแสดงท่าทางทุกข์ร้อนออกมา

        “เรา ยังไม่อยากตาย . . .” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากด้านล่าง

        “เริ่มปฏิบัติการณ์ช่วยเหลือได้” คองประกาศขึ้น พวกเขารีบกระโจนลงไปด้านล่างทันที กาลูที่เป็นจอมเวทย์ชั้นสูง จึงมีนัยน์ตาเวทย์ที่ทำให้เขามองเห็นสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน เริ่มที่จะแสดงท่าทางหวาดกลัว

        “ไม่จริงน่า มังกรงั้นเหรอ” กาลูกล่าวขึ้นเล็กน้อย

        “มีมังกรปรากฏขึ้นในหลุมงั้นเหรอ” คาลดีร์ถามออกไปด้วยความสงสัย

        “พลังเวทย์รอบ ๆ ตัวของรีเชอร์มันกำลังก่อรูปร่างเป็นมังกรต่างหาก” กาลูแสดงสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ดวงตาของเขาสังเกตเห็น

        “ถ้างั้นเราต้องรีบไปแล้ว เพื่อความแน่ใจว่าเจ้ารีเชอร์จะปลอดภัย” คองกระโจนเร่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด เมื่อเขาลงไปถึงพื้น ภาพที่เขาเห็นนั้นทำให้เขาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขา

        ภาพของรีเชอร์ที่ยืนถือดาบสีดำทมิฬด้วยดวงตาที่น่าเกรงกลัว ต่อหน้าบอสมอนสเตอร์ที่ล้มลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่น่าวาดกลัว

        “ยังตายไม่ได้ ก๊าซซซ ยังตายไม่ได้ . . .” เสียงของรีเชอร์ยังวนลูปไปเรื่อย ๆ กองเลือดได้เปรอะไปทั่วหน้าของเขา

        “นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เนี่ย” คองกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะยอมรับภาพที่เขาเห็นอยู่ในตอนนี้

จบตอนที่ 12