MAYA มายา

     เพราะโลกไม่ได้มีด้านเดียว และมนุษย์ไม่ได้มีด้านเดียวเช่นกัน... ต้องทำอย่างไรเมื่ออีกคนในตัวของคุณกำลังควบคุมคุณอยู่ ต้องทำอย่างไรเมื่ออดีตที่ไม่เคยรับรู้กำลังโบกมือทักทายคุณ

...คุณเคยได้ยินบ้างไหม เมดูซ่า

ปีศาจร้ายแห่งกอร์กอน...

ตึก!!! ตึก!!! ตึก!!!

                    แฮ่ก!! แฮ่ก!! แฮ่ก!!

              เสียงฝีเท้าที่ย่ำลงบนพื้นไม้ สลับกับเสียงหอบถี่ๆ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโต ดวงตาที่เคยสดใส กลับแดงก่ำ เต็มไปด้วยความหวาดกลัวบางสิ่ง

              บางสิ่งที่เธอกำลังไล่เธออยู่!

              หนี… เธอต้องหนีให้ไกลที่สุด หนีจากความตายที่เธอไม่ต้องการ!

              โครม!!!!

              เสียหลัก และพลาดพลั้ง นำมาสู่ความตาย!!!

               หญิงสาวในชุดสีขาว พยายามตะกายหนีด้วยใบหน้าที่แสนเจ็บปวดจากการสะดุดล้ม เธอวิ่งต่อไปไม่ได้แล้ว แรงทั้งหมดที่มีอยู่ก็หายไป ดวงตาคู่สวยนองไปด้วยน้ำตา ปากสั่นระริกด้วยความกลัว

              “หมดเวลาวิ่งเล่นแล้วนะคะ 998” เสียงหวานแว่วมาตามหลังทำให้เธอต้องหันขวับ

              หยุดนิ่งทุกสิ่ง ราวกับโลกหยุดหมุน

              ราวกับว่าเวลาหยุดเดิน

               ราวกับว่า…โลกใบนี้มีแต่เธอและปีศาจ!!!

               ดวงตาของเธอเบิกโพลงอีกครั้ง นัยน์ตาสั่นไหว น้ำตาไหลด้วยความหวาดกลัว

               ไม่อยากมองเลยสักนิด แต่ทำไม…

               ทำไมถึงละสายตาจากปีศาจที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้!!!

               เธอมาในคราบสาวงามดั่งเทพนิยาย ทุกส่วนงดงามอย่างไม่มีที่ติ

               “ถึงเวลากินยาแล้วค่ะ คนดี” ปีศาจฉีกยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้น น่ากลัวซะยิ่งกว่ารอยยิ้มของเวตาล! ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านเข้าในร่ายการของหญิงสาว คล้ายกับเลือดทุกหยดของหล่อนกำลังจะแข็งตัว ร่างกายไม่อาจเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย มันแข็งราวกับกำลังจะกลายเป็นหิน!!!!

              “ฉัน… กลัว…” เสียงที่แผ่วเบาคล้ายกับเสียงกระซิบดังออกมาจากปากของหญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย ดวงตายังจดจ้องปีศาจตนนั้นอยู่มิวาง

              “เชื่อหมอสิคะ ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด” จบคำพูดของปีศาจ มันมอบรอยยิ้มให้กับหญิงสาวอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย

                ก่อน ที่หล่อนจะหายไป….