จำเลยรักร้าย (รีไรท์ใหม่มาก) Nc 18+++

            วันนี้บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเมนูต่างๆ มากมายที่ถูกจัดสรรขึ้นมาเพื่อเป็นการตอนรับแขกคนสำคัญ โดยเฉพาะนายวิลเลี่ยมที่รู้สึกว่าจะยินดีกว่าทุกคนในบ้านเป็นพิเศษกับการมาเยี่ยมของเดวิดในครั้งนี้ เพราะตั้งแต่เข้ามานั่งประจำที่โต๊ะอาหารสีหน้าของคนป่วยก็ดูสดใสกว่าปกติ เมื่อลูกสาวคนเล็กเห็นแล้วก็อดสงสัยไม่ได้

“วันนี้แด๊ดดูอารมณ์ดีจังเลยนะคะ...มีอะไรหรือเปล่า โซเฟียเห็นแด๊ดยิ้มไม่หุบตั้งแต่เข้ามานั่งแล้ว” โซเฟียเอ่ยถามผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“เปล่าหรอก แด๊ดก็แค่รู้สึกดีใจเฉยๆ ที่วันนี้มาถึงสักที” ผู้เป็นประทานของบ้านพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

“เรื่องอะไรหรือคะ บอกหนูได้หรือเปล่า” ลูกสาวคนเล็กของบ้านถามอย่างตื่นเต้น

“กินข้าวก่อนเถอะ...เดี๋ยวอีกสักหน่อยลูกก็รู้เอง” นายวิลเลี่ยมบอกบุตรสาวด้วยความอาทร

“ไม่เห็นต้องไปเซ้าซี้คุณพ่อเลยรีบทานข้าวได้แล้ว ช่วงบ่ายแกมีถ่ายแบบไม่ใช่เหรอ” นางราเซล เอนซิงก์ ผู้เป็นนายหญิงของบ้านเอ่ยเตือนลูกสาวด้วยน้ำเสียงติดดุ แต่ก็ไม่วายที่จะหันมาแว้งใส่อีกคนซึ่งกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่เงียบๆ ด้วยความหมั่นไส้

“แกก็เหมือนกันยัยพลอยชมพู วันนี้ไปช่วยโซเฟียถือของด้วย...ไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนไร้ประโยชน์อยู่ที่บ้าน”

“ค่ะ...คุณน้า” เจ้าของร่างบางตอบรับอย่างว่าง่าย

แม้จะมีคำสั่งที่เป็นงานหนักมากกว่านี้หญิงสาวก็ไม่เคยคิดที่จะปริปากบ่น เพราะขืนขัดใจผู้เป็นแม่เลี้ยงมีหวังเธอคงต้องโดนนางลงโทษหนักแน่ๆ พลอยชมพูรักและเคารพนางราเซลดั่งแม่แท้ๆ และอีกอย่างเธอก็ไม่อยากทำให้บิดาต้องทุกข์ใจกับคนในครอบครัว หญิงสาวจึงยอมทำทุกอย่างตามคำสั่งของนางเพียงแค่ชี้นิ้วสั่ง

“คุณแม่คะ หนูอยากให้พี่เดวิดไปส่งจังเลยค่ะ” โซเฟียพูดแล้วก็หันมาส่งยิ้มให้ผู้เป็นมารดา นางราเซลยิ้มรับอย่างรู้ใจ

“ถ้าอย่างงั้นอาก็ขอรบกวนหน่อยนะเดวิด ช่วยไปส่งน้องให้อาหน่อยนะ...จะให้ขับรถเองก็ไม่ได้ อาเป็นห่วงน้องเพิ่งโดนยึดใบขับขี่”

“นี่คุณจะทำอะไรเกรงใจเดวิดเขาหน่อยสิ ให้คนขับรถที่บ้านเราไปส่งก็ได้ไม่เห็นต้องรบกวนเดวิดเลย” นายวิลเลี่ยมเอ่ยเตือนผู้เป็นภรรยา

“ไม่เป็นไรครับคุณอาผมไปส่งได้ แต่ผมมีข้อแม้...”

“อะไรหรือจ๊ะ” นางราเซลโพล่งถามด้วยสงสัย

“ถ้าหากผมไปส่งโซเฟียแล้ว คุณอาจะต้องไม่ให้พลอยชมพูไปถือของให้โซเฟียในงานวันนี้ และคุณอาจะต้องไม่สั่งให้เธอทำงานบ้านหนักๆ คนเดียว อีกอย่างข้อนี้สำคัญมากห้ามลงโทษ ห้ามทำร้ายเธอเป็นอันขาดไม่ว่าจะกรณีใดๆ ก็ช่าง ถ้าคุณอาราเซลรับปากผมก็จะยอมไปส่งโซเฟียให้ถึงที่แน่นนอน”

เดวิดยื่นข้อเสนออย่างไม่มีความเกรงใจ เขาหมดความอดทนกับพฤติกรรมแย่ๆ ของสองแม่ลูกที่โขกสับใช้งานพลอยชมพูราวกับเป็นทาสเต็มทน ทั้งที่เธอก็มีฐานะเป็นคุณหนูของบ้านหลังนี้เหมือนกัน

ข้อเสนอของชายหนุ่มทำให้ผู้เป็นนายหญิงของบ้านหน้าเสียไปพักใหญ่ ก่อนที่นางจะตั้งสติแล้วปั้นหน้าฉีกยิ้มรับเหมือนไม่สะทกสะท้านอะไร

“อาไม่เคยใช้งานพลอยชมพูหนักเลยนะ ที่ทำก็เพราะความสมัครใจของมันทั้งนั้น...ใช่ไหมพลอยชมพู” ห่างเสียงถูกเค้นลงต่ำประหนึ่งว่าข่มขู่หญิงสาวให้หวั่นเกรง

“ค่ะ ชมพูเป็นคนอยากทำเอง...พี่เดวิดไปส่งโซเฟียเถอะค่ะ ชมพูช่วยถือของได้พี่เดวิดไม่ต้องเป็นห่วง” พลอยชมพูพูดหันไปบอกเดวิดเพื่อให้คลายความกังวล

“ที่พี่พูดแบบนั้นไม่ใช่แค่เป็นห่วง แต่พี่อยากปกป้องเราในฐานะว่าที่เจ้าสาวของพี่” ชายหนุ่มหันไปพูดกับสาวน้อยด้วยความจริงใจ

ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยเห็นพลอยชมพูจะมีความสุขเลยสักครั้ง นับแต่นายวิลเลี่ยมแต่งงานใหม่กับนางราเซล ฝ่ายนั่นก็จ้องแต่จะหาทางที่กลั่นแกล้งเธออยู่เสมอ

นางโขกสับใช้งานพลอยเธอยิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทั้งที่เธอเป็นลูกของสามีแท้ๆ แถมยังกำพร้าแม่ตั้งแต่เกิดแต่นางราเซลก็ไม่เคยที่จะเมตตา ถ้าพลอยชมพูทำอะไรขัดใจทั้งสองคนก็จะโวยวายด่าทอ ตบตีสารพัด ทำทุกอย่างตามความสะใจของตัวเอง

ถึงจะอย่างนั้นหญิงสาวก็ไม่เคยฟ้องให้นายวิลเลี่ยมต้องเป็นทุกข์ใจ เพราะเธอเป็นห่วงความรู้สึกของผู้เป็นพ่อเกรงว่าท่านจะกังวลใจ อาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้เดวิดนึกสึกสงสารหญิงสาวจนก่อตัวกลายมาเป็นความรัก เขาจึงอยากปกป้องเธอให้พ้นจากพวกคนใจร้ายพวกนี้ ที่สุดเขาจึงเสนอตัวกับนายวิลเลี่ยมขอพลอยชมพูแต่งงาน

“ว่าไงนะคะ ใครจะเป็นเจ้าสาว” โซเฟียถามละล่ำละลักถามด้วยความตกใจ กลัวสิ่งที่อีกฝ่ายพูดจะเป็นเรื่องจริง

“ผมจะไม่อ้อมค้อมแล้วนะครับ ที่ตั้งใจมาหาคุณอาในวันนี้ ก็เพื่อที่จะมาพูดเรื่องงานแต่งงานระหว่างผมกับพลอยชมพูในอาทิตย์หน้า คุณอาจะเห็นด้วยไหมครับ”

“ว่าไงนะคะ! แต่งงาน พี่จะแต่งงานกับนังพลอยชมพูไม่ได้นะ โซเฟียไม่ยอม พี่ห้ามแต่งกับมันเด็ดขาด” เจ้าของร่างเซ็กซี่โพล่งขึ้นมาอย่างขาดสติ  ก่อนที่หล่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เมื่อถูกมารดาบิดที่แขนแรงๆ เป็นเชิงปราม

“โซเฟียตั้งสติหน่อย” นางราเซลกระซิบบอกลูกสาว ทำให้หล่อนยอมนั่งลงเก้าอี้อีกครั้งด้วยความขัดใจ

“คือโซเฟียอาจจะตื่นเต้นแทนพี่สาวไปหน่อยน่ะค่ะ ว่าแต่จัดงานอาทิตย์หน้ามันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ อีกอย่างเราก็ยังไม่ได้ถามความเห็นของพลอยชมพูเลยว่าเธอจะเต็มใจหรือเปล่า” นายหญิงของบ้านแก้ต่างแทนลูกสาว

“ว่าไงพลอยชมพูลูกจะแต่งงานกับคุณเดวิดไหม” นายวิลเลี่ยมทนไม่ไหว รีบเอ่ยถามลูกสาวทันที

“ว่าไงจ๊ะจะแต่งไหม...!” นางราเซลหันไปถามซ้ำด้วยน้ำเสียงแข็งๆ พร้อมจิกตามองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง

“ค่ะ ชมพูจะแต่งงานกับพี่เดวิด”

ได้ยินคำตอบแล้วเดวิดถึงกับยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่ด้วยความดีใจ

“ไม่ต้องห่วงนะครับคุณอา ผมรับปากว่าจะดูแลพลอยชมพูให้ดีที่สุด” เจ้าของร่างสูงรีบเอ่ยยืนยันออกมาอย่างหนักแน่น พร้อมกับหันหน้าไปส่งยิ้มให้คนสวยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยยินดีสุดขีด

“อาฝากด้วยนะ” ประมุขของบ้านพูดออกมาอย่างยิ้มๆ

“วางใจได้เลยครับ”   

คำพูดของเดวิดทำให้โซเฟียแทบกระอัก หล่อนหลงรักเขามานานหลายปีแล้วและพยายามจะเอาชายหนุ่มมาเป็นของตัวเองให้ได้ แต่นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่เคยสนใจเลย เขากลับไปหลงรักพลอยชมพูผู้เป็นพี่สาวต่างมารดาที่หล่อนเกลียดนักเกลียดหนา หวังเหรอว่าโซเฟียจะยอมให้มีงานแต่งงานเกิดขึ้นง่ายๆ ยิ่งได้เห็นสายตาที่เดวิดจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความรักในใจของหล่อนก็ยิ่งแค้นมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า

‘ถ้าไม่มีแกพี่เดวิดก็ต้องรักฉัน’ โซเฟียกัดฟันแน่นคิดในใจด้วยความริษยา

“หนูอิ่มแล้ว...ขอตัวก่อนนะคะ” เจ้าของร่างเซ็กซี่ตั้งใจลุกขึ้นจากโต๊ะแรงๆ ก่อนที่จะเดินกระแทกเท้าแรงๆ ออกไปจากห้องอาหาร เมื่อไม่อาจยอมรับความจริงได้

“โซเฟียจะไปไหนลูกรอแม่ก่อนสิ” ผู้เป็นมารดาร้องเรียกตามหลังลูกสาว

“เชิญพวกคุณมีความสุขกับงานแต่งงานไปเถอะค่ะ เห็นไหมว่าโซเฟียเสียใจมากแค่ไหน เพราะแกคนเดียวนังพลอยชมพูแกทำให้ลูกสาวของฉันเสียใจ คอยดูเถอะถ้าโซเฟียเป็นอะไรไปฉันจะกลับมาจัดการกับแกแน่น” นางราเซลหันมาชี้นิ้วด่าพลอยชมพูด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนจะรีบตามลูกสาวคนเล็กออกไปจากห้อง

“อย่าไปถือสาอาราเซลเขาเลยนะ เขาก็เป็นแบบนี้แหละอารมณ์ร้อน อีกสักหน่อยก็คงจะใจดีขึ้น” นายวิลเลี่ยมบอกกับเดวิดด้วยสีหน้าหนักใจ

“ครับคุณอา ผมไม่ถือสาอาราเซลเขาหรอกครับ แต่ผมอยากแต่งกับน้องพลอยชมพูให้เร็วที่สุด”

“ว่าไงล่ะพลอยชมพูลูกพร้อมไหม ถ้าจะแต่งงานกับพี่เดวิดอาทิตหน้าจริง” นายวิลเลี่ยมถามลูกสาว

“ถ้าแด๊ดว่าดี หนูก็ไม่ขัดคะ”

“อาทิตย์ก็ดีเหมือนกันแด๊ดเห็นด้วย นี่ก็แก่มากแล้วไม่รู้ว่าถ้านานกว่านี้ แด๊ดจะได้มีโอกาสเห็นหน้าหลานไหม แต่งงานแล้วลูกก็รีบมีหลานให้แด๊ดอุ้มเลยนะ” ผู้เป็นบิดาเอ่ยแกมเย้า

“แต่งปุ๊บผมจะมีรีบมีปั๊บเลยครับ” เดวิดพูดเสริม

“ต้องให้มันได้แบบนี้สิ ไอ้ลูกเขย”

เมื่อเห็นรอยยิ้มของบิดาพลอยชมพูก็อดดีใจไม่ได้ เธอมีความสุขที่เห็นนานวิลเลี่ยมสดใสร่าเริงขึ้นมาอีกครั้ง จึงทำให้หญิงสาวเบาใจขึ้นมาบ้าง ว่าการตัดสินใจแต่งงานกับเดวิดมันไม่ใช้เรื่องที่จะทำใจได้ยากนัก เพราะอย่างน้อยพ่อของเธอก็มีความสุขมาก

“แด๊ดคะ..” สาวน้อยเอ่ยขึ้นเสียงดังเป็นเชิงปราม ด้วยความขัดเขิน

“ฮ่า...ไม่ต้องอายหรอกเดี๋ยวลูกก็จะได้แต่งงานแล้ว”

“ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากแต่งอาทิตหน้าเลยนะครับ”

“ห๊ะ...แต่งงานอาทิตย์หน้าเลยเหรอค่ะ”

“ครับผม ตกลงแต่งอาทิตย์หน้าเลยนะครับ ทางผมก็จัดการงาน” เดวิดพูดย้ำอีกครั้ง

“ขอบคุณมากอาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ” เจ้าของบ้านพูดขึ้นมาอย่างเกรงใจ

“ครับคุณอา ถ้าอย่างงั้นผมต้องขอตัวลาก่อนนะครับเพราะมีประชุมต่อที่บริษัท พอดีเลขาโทรมาตาแล้ว ขอตัวไปรับโทรศัพท์ไปรับโทรศัพท์ก็นะครับ” ว่าแล้วเจ้าของร่างสูงก็ลุกเดินออกไปทันที

“พลอยชมพูตามไปส่งพี่เดวิดหน่อยสิลูก”

“ค่ะ” สาวน้อยรับคำ แล้วก็รีบเดินตามชายหนุ่มออกไป

ไม่นานนักทั้งสองคนก็เดินมาถึงลานจอดรถที่อยู่บริเวณหน้าคฤหาสน์

“ชมพูส่งพี่ถึงตรงนี้นะคะ เดินทางปลอดภัยคะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะส่งยิ้มให้ชายหนุ่มบางๆ เพื่อเป็นมารยาท

“เดี๋ยวก่อนสิ” เจ้าของร่างสูงรีบเอื้อมมือไปจับแขนเล็กไว้ก่อน เมื่อเธอตั้งท่าจะเดินหนี จึงทำให้พลอยชมพูหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

พี่ดีใจนะที่ชมพูยอมตอบตกลงแต่งานกับพี่” เดวิดพูดขึ้นอย่างดีใจ ก่อนที่จะคว้ามือของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้

“ชมพูก็ดีใจเหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“ขอบคุณทำไม” ชายหนุ่มถามยิ้มๆ

“ขอบคุณที่พี่...” หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบ เจ้าของร่างสูงก็ชิงพูดขึ้นมาซะก่อน

“ขอบคุณที่พี่ทำให้คุณอาสบายใจนะเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอกพี่เต็มใจอยากดูแลทั้งชมพูทั้งคุณอานั้นแหละ”

เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยตรงกับความในใจ หญิงสาวก็ทำได้เพียงแค่หัวเราะออกมาเล็กน้อย

“ดูเหมือนพี่จะอ่านใจชมพูออกเลยนะคะ” เจ้าของร่างบางเอ่ยเป็นเชิงเย้า

“ฮ่า...พี่แค่เดาๆ เอานะถูกใช่ไหมล่ะ...ชมพูจะเต็มใจหรือไม่ที่จะแต่งงานพี่ไม่ได้ซีเรียสหรอกนะ ขอแค่ได้ดูแลชมพูพี่ก็พอใจแล้ว แต่ต้องมีสักวันที่พี่จะทำให้ชมพูใจอ่อนแล้วยอมรักพี่ให้ได้”

พูดแล้วเดวิดก็ฉวยโอกาสโน้นหน้าเข้ามาหอมแก้มหญิงสาวหนึ่งฟอด ก่อนจะรีบก้าวขึ้นรถไป

“พี่นี่เจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยนเลยนะ” สาวน้อยด่าทอตามหลัง

“ถือว่าเป็นค่ามัดจำไว้ก่อนนะ พี่ไปล่ะ”

ชายหนุ่มลดกระจกลงมาสั่งลาว่าที่เจ้าสาว ไม่นานนักรถคันงามก็แล่นจากไป  โดยหารู้ไม่ว่ากำลังมีสายตาริษยาอีกหนึ่งคู่ที่จ้องมองคนทั้งสองด้วยความเครียดแค้น

 ___________________________________

           จำเลยรักร้าย เป็นนิยายแนวโรมาน NC18+++

-ขนาดนี้นิยายเรื่องนี้กำลังอยู่ในระหว่างรีไรท์งานคาดว่าจะเสร็จในเร็วๆ นี้

หากใครสนใจก็สามารถรอซื้อใน E- book ได้เลยจ้า เพราะว่าอันจะลงในเว็บแค่ 50% เท่านั้น

- หรือว่าใครอยากติดตามผลงานของอัน อันก็มีนิยายให้อ่านรออีกหนึ่งเรื่องชื่อ 'คลั่งรักเมียจำเลย' รับรองว่าพระเอกเรื่องนี้ก็ซี๊ดถึงใจไม่แพ้กัน ลิ้งค์จะติดไว้ด้านล่างนะคะ ฝากอุดหนุนหน่อยเด้อจ้า

- สำหรับใครที่อยากติดตามผลงานหรืออยากรู้เกี่ยวข่าวสารของนามปากกา อมรกานต์ ก็สามารถ เข้าไปที่ Facebook ได้เลยจ้า 

https://www.facebook.com/profile.php?id=100014628499305

#ขอฝากE- BOOKหน่อยนะคะ#

สามารถเข้าไปดาวน์โหลดได้ตามลิงค์นี้เลยจ้า

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTMzODkzMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjU0NzIwIjt9