จิ้งจอกผู้โชคร้ายกับโรงเรียนเวทต์มน

               นี่เป็นเรื่องราวของภูติจิ้งจอกที่ต้องการชีวิตที่สงบสุข.....ชีวิตที่มีคนต้องการ เรื่องราวของ ภูติ ที่ต้องการ เพื่อน ภูติที่อยากได้สิ่งสำคัญให้กับตนเอง......

"ทำมัยกันนะเราถึงต้องมาเรียนที่โรงเรียนเวทร์มนด้วย"เบโตะพึมพำขึ้นในระหว่างพิธีปฐมนิเทศ

เขาเหม่อไปเรื่อยในพิธีจนจบพิธีปฐมนิเทศ

          "เฮย...เสร็จซักที"เบโตะพูดขึ้นหลังจากออกจากห้องประชุม

          "ไหนดูซิเราอยู่ปี1ห้อง E เหรองั้นก็...ไปกันเลย"หลังจากนั้นเขาก็เริ่มออกเดินเพื่อไปที่ห้องเรียน เขาได้เปิดประตูหลังห้องอย่างเงียบเชียบแล้วไปนั้งที่โต๊ะริมหน้าต่างมุมหลังสุดของห้องแล้วคิดขึ้นว่า 'มาโรงเรียนก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด' หลังจากนั้นประมาณไม่กี่นาทีครูประจำชั้นก็เดินเข้ามาด้วยร่างกายที่เหมือนเด็กสาวประถมต้น 

               ผมได้แต่คิดในใจว่า'โรงเรียนนี้ไม่มีงบขนาดที่ต้องเอาเด็กประถมมาสอนเลยเหรอ' แต่ผมก็ต้องตกใจในอีกไม่กี่วิต่อมาหลังจากที่ครูคนนั้นแนะนำตัวว่า

          "ครูชื่อทาจิบานะ เคียวโกะ อายุ25ปี" เบโตะได้แต่คิดว่า'แก่กว่าเราตั้ง 9 ปีเลย'เขาเริ่มตั้งสติ หลังจากนั้นครูทาจิบานะก็พูดขึ้น

          "งั้นเรามาเริ่มโฮมรูมกันเลยดีกว่า เริ่มจาก แนะนำตัวละกัน" ทุกคนเริ่มแนะนำตัวแล้วก็ถึงตาผม

          "ผมชื่อ เบโตะ...."ทุกคนทำหน้ามึนงงแล้วคุณครูทาจิบานะก็พูดขึ้น

          "แล้ว....นามสกุลละจ๊ะ"

          "ไม่มี หรอกครับ"เบโตะพูดขึ้นด้วยหน้าตาที่เหมือนไม่ใช้เรื่องแปลก

          "งั้น....เหรอ....จ๊ะ"ครูทาจิบานะพูดขึ้นแล้วบอกให้ผมนั้งลง ต่อจากนั้นคนอื่นๆก็เริ่มแนะนำตัวกันต่อ

          "จบแล้วสินะ โรงเรียนวันแรกก็ดีที่ยังไม่มีใครรูตัวจริงของเรา"ระหว่างทางกลับเบโตะก็ได้แวะที่สวนสาธารณะเพื่อดูน้ำพุ เป็นน้ำพุที่สวยและงดงามมาก ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กผู้หญิงพูดขึ้น

          "เออ....คือ.....ว่า......ใช้เบโตะคุงรึปล่าวค่ะ"เบโตะหันไปมองเป็นเด็กผู้หญิงผมสั้นสีนำ้ตาลครีมในตาสีน้ำเงินราวกับท้องทะเลอันกว่างใหญ่

แล้วพูดขึ้น

          "ใช้ ชั้น เองแหละ"

          "อืม...ถ้าจำไม่ผิดเธอคุณอาคุมิ ฮานะ ที่อยู่ห้องเดียวกับผมใช่มั๊ยนะ..."

          "ใช่คะ ชั้น เองแหละ"อาคุมิได้ พูดขึ้น

          "แล้วไม่ต้องเรียก คุณ ก็ได้นะเบโตะคุง"

          "แล้วจะให้เรียกว่าอะไรละ"เบโตะเอยถามด้วยหน้าตามึนงง

          "งั้นเอาเป็น ฮานะจัง ละกัน"เธอเอานิ้วชี้จิ้มปากแล้วพูดขึ้น

          "แล้วเธอมาทำอะไรตอนเย็นแบบนี้เหรอ"เบโตะถามด้วยความสงสัย

          "ก็เหมือนเบโตะคุงแหละมาดูน้ำพุนะ"เธอ พูดขึ้น

          "เป็นน้ำพุที่สวยนะ"

          "นั้น สินะ"เบโตะพูดต่อ

          "งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ"ฮานะจัง พูดขึ้น พร้อม โบกมือลา หลังจากนั้นเบโตะก็กลับห้องแล้วโน้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วคิดในใจว่า'เป็นวันที่ดีนะ'

แล้ว เขาก็ หลับลง

แต่มันก็ไม่ได้ดีอย่างที่เขาคิดเสมอไป......

               วันต่อมาเบโตะไปโรงเรียนตามปกติ แล้วที่บอกว่าไม่ได้ดีอย่างที่เขาคิดเสมอไป......นะเหรอ ก็เพราะวันนี้เป็นวันที่ ครู ทาจิบานะ บอกว่า จะทำการตรวจสอบธาตุในตัวนักเรียนในห้อง

               ทันใดนั้นเบโตะก็ลุุกขึ้นด้วยอาการตกใจแล้วขึ้นว่า

          "ครูทาจิบานะมันต้องตรวจสอบธาตุด้วยเหรอครับ!"(ข้ออธิบายบนโลกแห่งนี้มีทั้งหมดเจ็ดธาตุ คือ ดิน   น้ำ ลม ไฟ แสง ความมืด และ ความว่างเปล่า

ความว่างปล่าวคือธาตุเฉพาะบุคคลซึ่งจะมีแตกต่างกันไป โดย มนุษย์จะมีธาตุได้มากสุด 3 ธาตุ

ซึ้ง มนุษย์จะมีกันอยู่แล้ว 1 ธาตุ คือ ความว่างปล่าวแต่ทำไมเบโตะถึงดูตกใจนะเหรอก็เพราะเบโตะเป็นภูติจิ้งจอกเพราะฉะนั้นจึงมีทั้ง 7 ธาตุ ในตัว)

          "เขาก็ประกาศไว้ตั้งแต่พิธีปฐมนิเทศแล้วว่าวันที่สองของตอนเปิดเทอมจะตรวจสอบธาตุนะ งั้นแปลว่าเบโตะคุงเธอไม่ได้ตั้งใจฟังในพิธีเลยสินะ เบโตะคุงทำอย่างนี้ไม่ได้นะ"

ครูทาจิบานะพูดขึ้น"งั้นทุกคนเรียงกันตามเลขที่แล้วจับที่ลูกแก้วแล้วตั้งสมาธินะ"

แล้วผมก็นั้งลงกลุ้มใจว่าจะทำยังไงดี ในระหว่างที่ทุกคนในห้องหัวเราะเยาะเขาหลังจากนั้นก็เริ่มตรวจสอบธาตุและก่อนที่จะถึงตาเบโตะก็เป็นตาของฮานะหลังจากที่ฮานะวัดธาตุเสร็จ

          "อืมธาตุของฮานะคือ น้ำ กับ ลม สินะ"

          "ใช้เวลา มาคิด เรื่องนี้ มั้ยเนี่ย!"

     เบโตะเริ่มตั้งสติแล้วคิดได้ว่า'ตายเป็นตายคงต้องเตรียมใจแล้วสิ'แล้วเบโตะก็เดินออกไปจับลูกแก้วแล้วตั้งสมาธิ