Arachne VII ( บท สายเลือดปลอมที่ 7 )

7.3

เขียนโดย ชิโร่

วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 18.52 น.

12 ตอน

2 วิจารณ์

13.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 18.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) บทที่สาม สายใยแห่งอารัคเน่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ก็แค่... เศษขยะของความทรงจำ

เสียงอ่างอาบน้ำกำลังเอ่อล้นออกมา

ดอกกุหลาบสีแดงสดพร้อมอ่างอาบน้ำที่แสนสวยงาม

อารัคเน่ กับ แบล็ค กำลังอาบน้ำด้วยกัน

โดยแบล็คนั้น นั่งทับอารัคเน่ ศีรษะหนุนหน้าอก ร่างกายกอดเข่า

''อารัคเน่ หน้าอกนุ่มจังเลย ~ ''

''เป็นเรื่องธรรมดาน่ะ แต่เจ้าไม่ควรทำอย่างนี้กับคีราโน่นะ''

''ทำไมล่ะ ?''

''ถ้าทำกับคีราโน่ล่ะก็ ระวังจะเจอเขกหัวเอา''

''แต่ผมไม่เคยเห็นคีราโน่ใจร้ายกับผมเลยนะ''

''งั้นเหรอ... ไว้ว่างๆ เจ้าก็ลองทำดูแล้วกัน''

แช่น้ำพลางไปยิ้มไปตามภาษาเด็กน้อย ทางด้านอารัคเน่ก็มองแผ่นหลังน้อยๆของแบล็ค ก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบบริเวณแก้มของแบล็ค

''หืม... อะไรเหรออารัคเน่''

''เจ้าจะอายุครบ 6 ปีแล้วสินะ''

''คืออะไรเหรอ ?''

''เปล่าหรอก... ไว้ถึงเวลา ข้าจะบอกอีกครั้ง''

''นี่ๆ อารัคเน่ วันนี้ผมไปอ่านหนังสือมาด้วยล่ะ !''

''หนังสือ.... เจ้าไปที่หอสมุดอีกแล้วหรือ ?''

''ใช่แล้วล่ะ ! คีราโน่สอนหนังสือผมมาได้ซักพักแล้ว ~''

''แล้วเป็นยังไง ?''

''สนุกมากเลยล่ะ !! มีหนังสือหลายแบบเลย !''

''งั้นเหรอ ถ้างั้นก็ดีแล้ว... แล้วเจ้าชอบหนังสือแบบไหนล่ะ ?''

''หนังสือเกี่ยวกับการพจญภัยน่ะ... มันก็สนุกมากเลยนะ แต่ไม่ค่อยเข้าใจ''

''เจ้าไม่เข้าใจอะไรงั้นเหรอ... หรือว่ายังชำนาญเรื่องการอ่านไม่ได้ ?''

''เปล่าหรอก ! ผมไม่เข้าใจคำว่าเพื่อนน่ะ !''

''งั้นเหรอ... งั้นข้าจะอธิบายให้ ว่าเพื่อนคืออะไร ?''

''จริงเหรอ อารัคเน่ ! ขอบคุณนะ ^^''

''เพื่อนน่ะ คือคนที่เราไว้ใจได้ และสามารถฝากความลับไว้ได้ยังไงล่ะ''

''ไว้ใจ... ความลับ ฟังดูแล้วยากจังเลย''

''นั่นสิ... เจ้ายังไร้ประสบการณ์... ''

''แล้วซักวัน ผมจะเข้าใจได้ไหมนะ... ''

''ถ้างั้น หากมีคนมาทำร้ายจีโน่ เจ้าจะโกรธหรือไม่ ?''

''จีโน่งั้นเหรอ ก็ต้องโกรธสิ จีโน่เป็นสัตว์เลี้ยงของผมนะ !''

''งั้นเจ้าอยากปกป้องจีโน่ ใช่หรือไม่ ?''

''ใช่ ผมอยากปกป้องจีโน่ !''

''ถึงจะไม่ต่างกันมาก แต่นั่นแหละ ที่เรียกว่าเพื่อนน่ะ....''

''แล้ว แล้ว ! อารัคเน่อยากปกป้องอะไรมากที่สุดละ ! !''

''ก็ต้องเป็นชีวิตตัวเองน่ะสิ''

แบล็คเงียบไปซักพัก ก่อนจะทำตาปริบๆ แล้วยิ้มหัวเราะ

''ฮ่ะๆ ฮ่ะๆ เข้าใจแล้วล่ะ อารัคเน่ ขอบคุณนะ''

''เจ้าเองก็ควรจะปกป้องตัวเองด้วยเช่นกัน ถึงเจ้าจะมีเพื่อน แต่ไม่ใช่ว่าเพื่อนทุกคนจะรักเจ้า และหวังดีกับเจ้าเสมอไป ข้าพบความผิดพลาดมานักต่อนักแล้ว ถึงอย่างนั้น ข้าก็ยังรักตัวเอง และสู้เพื่อตัวเอง''

''อารัคเน่ไม่เสียใจเหรอ ?''

''ข้าก็เคยได้รับการทรยศจากเพื่อน แต่เพราะข้าไม่ได้รักเพื่อนคนนั้น ข้าจึงไม่จำเป็นต้องเสียใจ... นั่นสินะ เพื่อนมันมีหลายรูปแบบจริงๆ''

''งั้นเหรอ ผมจะจำเอาไว้ ว่าควรเลือกเพื่อนแบบไหน ^^''

''นั่นสินะ.. แต่บางที ขนาดครอบครัวเดียวกัน บางคนยังเกลียดกัน เพื่อนผู้เลวทราม ย่อมมีเป็นธรรมดา ไม่มีใครดีกับเราไปได้ตลอดไปหรอก''

''ครอบครัว... อารัคเน่มีพ่อแม่ด้วยเหรอ อยากเห็นจัง ! !''

''นั่นสินะ.. ข้าไม่ได้เกลียดอะไรพ่อแม่ แต่ข้าเกลียดน้องสาวตัวเอง''

''อารัคเน่มีน้องสาวด้วยเหรอ ! !''

''นั่นสิ ซักวันเจ้าอาจจะเจอกับยัยนั่นก็ได้ งั้นจงจำเอาไว้ หากเจ้าเจอหญิงสาวที่มีชื่อว่า 'เมดูซ่า' เจ้าจงเกลียดชังนางให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้''

''ทำไมล่ะ !''

มันก็แค่.... นางอสรพิษ

''เมดูซ่า''

**************************

โรงแรมไม้เก่าๆใจกลางเมืองที่มีอยู่ประมาณ 3 ชั้น

เป็นโรงแรมที่ไม่ได้หรูอะไร แต่ก็ไม่ได้แย่อะไรเช่นกัน...

ชายหนุ่มสวมฮูดน้ำตาลคนหนึ่งได้เดินเข้ามายังในร้าน พร้อมกับวางเหรียญทองเป็นจำนวน 2 เหรียญที่หน้าโต๊ะแคชเชียร์ ทางด้านลุงแก่ๆคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้ดูแลร้านได้มองด้วยท่าทีแปลกๆ ก่อนจะหยิบกุญแจและบอกหมายเลขห้อง

''ห้อง 204 นะ แต่ทำไมจ่ายถึงสองเหรียญล่ะไอ้หนู''

''อ่อ... พอดีพักสองคนน่ะครับ''

''หืม สองคนเรอะ แต่เห็นเจ้ามาคนเดียวนะ''

''อ้อ อีกคน.... เดี๋ยวก็มา... มั้งครับ''

''หา ?''

''เอ่อ... เอาเป็นว่า จ่ายราคานี้เผื่อจะมีคนมาพักก็ได้ครับ''

''งะ... งั้นเหรอ ตามใจแล้วกัน''

''ขอบคุณครับ''

และแบล็ค.... ก็เดินขึ้นบันได เพื่อไปยังห้องของตัวเอง

ในระหว่างที่เดินขึ้นบันได ก็บ่นไปเรื่อย

''ลุงคนนั้นถามมากเซ้าซี้จริง จะถามอะไรนักหนา''

''ถ้าฉันเป็นลุงคนนั้นก็สับสนเหมือนกัน มีใครบ้าที่ไหนใช้เหรียญทองเช่าโรงแรมกัน ที่นี่เงินสกุลหลักคือเหรียญเงินต่างหาก ซื้อของเกินราคา เป็นใครก็ไม่เข้าใจทั้งนั้น ถ้านายจ่ายราคาปกติ ก็คงไม่ต้องมีการพูดมากกันหรอก''

''คีราโน่.... พวกเรารวยนี่นา ช่วยไม่ได้หรอก''

''ทั้งๆที่ในกระเป๋าเงินมีไม่ถึง 100 เหรียญทองเนี่ยนะ''

''อึก.... เอาน่า อย่างน้อยก็ได้ที่อาศัยแล้ว''

แบล็คได้เดินขึ้นไปถึงห้องตัวเอง ก่อนจะไขกุญแจและเดินเข้าห้องแบบชิวๆ และเริ่มถอดเสื้อฮูดของตัวเองพลางวางสัมภาระที่แบกไว้ พร้อมกับกระโดดโถมเข้าใส่เตียงนอนนุ่มๆนั่น.... ก่อนจะเริ่มถอนหายใจเบาๆ

''เฮ้อ ~ เตียงนี่นุ่มดีแฮะ''

ทางด้านคีราโน่ที่เป็นกำไรข้อมือของแบล็ค ได้กลับกลายเป็นร่างมนุษย์เช่นเดิม.. และร่างปัจจุบันของเธอนั้นต่างกับเมื่อสิบปีที่แล้ว เธอในตอนนี้ไม่ได้ใส่ชุดเมด ไม่ได้ใส่แว่นตา และไม่ได้ไว้ทรงผมหน้าม้านั่นอีกแล้ว

เธอในตอนนี้ใส่เพียงเสื้อกล้ามสีขาวที่โชวให้เห็นถึงเรียวแขน หน้าท้อง หน้าอก แถมยังโนบราอีกต่างหาก ตามด้วยกางเกงขายาว ไว้ทรงผมหางม้ายาวจนเกือบถึงพื้น แถมท่าทีก็ดูจะห้าวๆ ต่างจากเมื่อก่อนที่เป็นคนเรียบร้อย

คีราโน่เธอเริ่มยืดเส้นยืดสาย เพราะตลอดระยะเวลาที่เดินทางมายังเมืองแห่งนี้ คีราโน่เธออยู่ในร่างอาวุธมาโดยตลอด โดยที่ไม่ได้อยู่ในร่างมนุษย์เลย

''ฮุดนั้น ใส่ในเมืองนี้แล้วสะดุดตานะ ฉันว่าเอาออกเถอะ''

''มาพูดตอนที่ฉันเดินเข้ามาในเมืองแล้วเนี่ยนะ คีราโน่.... ''

''ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่นี่ แต่นายไม่เคยซักมันเลย''

''เธอก็ซักให้ฉันซักหน่อยแล้วกัน''

''ค๊า ค๊า ~ พี่สาวคนนี้ทำให้ได้อยู่แล้ว''

''อ๊ะ ลืมเช่าเตียงคู่ไปเลย งั้นนอนด้วยกันเนอะ ^^''

-ไอ้นิสัยเนียนแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ของนายนี่มัน.....

-อยากนอนกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ

''งั้นเหรอ ตามใจนายแล้วกัน ว่าแต่ จะเอายังไงต่อ มาถึงจุดหมายแล้วนี่ ?''

''ฉันมาเพื่อเข้าโรงเรียนเวทย์มนต์ แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่พร้อมซักอย่าง''

''ถ้าหมายถึงเรื่องเงินล่ะก็ ไม่รู้หมาตัวไหนใช้เงินฟุ่มเฟือยระหว่างเดินทาง''

''ขอล่ะ คีราโน่ ฉันเป็นมนุษย์นะ ต้องกินอาหารครบ 3 มื้อสิ''

''ฉันไม่ต้องกินอาหารแบบนาย ก็อยู่รอดได้นับปี''

''ไม่ต้องบอกฉันก็รู้น่า.... ว่าแต่เธอเถอะ ใส่ชุดแบบนี้เดินไปเดินมารึไง ?''

''ใส่เสือกกล้ามแล้วมันทำไมไม่ทราบ ?''

''มันโชว์เนื้อหนังมากเกินไป ดูสิ เสื้อก็สั้น เห็นหน้าท้อง... ฟังนะ แขนเธอเรียว หน้าอกเธอสวย หุ่นเธอก็ดี ฉันไม่ชอบให้เธอใส่แบบนั้น รู้ตัวไหม เสื้อกล้ามของเธอน่ะ มันเห็นจุกแล้วเห็นไหม ! หัดใส่บราซะมั่งสิ !''

''แล้วยังไงต่อ หึงก็พูดออกมาตรงๆสิ''

''เปล่าซักหน่อย ก็แค่เป็นห่วง... นิดหน่อย''

''เฮ้อ แล้วคิดว่าฉันประหยัดเงินค่าเสื้อผ้าเพื่ออะไรกันมิทราบ อุตส่าห์แปลงร่างเป็นกำไรข้อมือ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องอาบน้ำ หรือทำกิจกรรมอะไรที่เปลืองเงิน แต่นายกลับมาตำหนิฉัน ว่าไม่ซื้อเสื้อตัวใหม่ใส่''

''อึก... ถ้างั้นก็ช่างเถอะ ก่อนอื่นพวกเราพักผ่อนก่อนดีไหม ?''

''ฉันว่าจะเดินออกไปดูรอบเมืองซักหน่อย นายก็นอนรออยู่ที่นี่แล้วกัน''

เงียบ....

สองวินาทีให้หลัง

''พูดถึงเรื่องนอนแล้ว มีเตียงนอนเตียงเดียวนี่นา... ''

''เมื่อกี้ก็บอกว่าจะนอนด้วยแล้วไม่ใช่รึไง''

''ย้ำเพื่อความมั่นใจต่างหาก''

''จะย้ำอะไรนักหนา อยากทำก็บอกมา''

''อยากทำครับ''

''งั้นเอาไว้คืนนี้''

คีราโน่พูดจบ แบล็คก็นอนห่มผ้าม้วนตัวทันที ทางด้านคีราโน่ก็มองแบล็คด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนที่พลางนึกถึงเรื่องอดีต ว่าแบล็คเองก็นอนท่าม้วนตัวมาแน่ไหนแต่ไรแล้ว แถมมีท่านอารัคเน่เคยลูบหัวจนแบล็คนั้นหลับสนิท

''นายนี่มัน ยังไงก็เด็กน้อยจริงๆนั่นแหละ''

*************************

ค่ำคืนอันแสนเหน็บหนาว ด้วยสายลมอันแสนเย็นฉาบ

ดวงจันทร์สีแดงสดเต็มดวงกำลังเจิดจ้าอยู่บนท้องฟ้า ทั้งเมืองต่างเงียบงัน

เสียงนกฮูกอันแสนสยดสยองดังกระฉ่อนเรื่อยไป

เมืองย่านการค้า ต่างไร้ผู้คนเดินดิน

แม้แต่แบล็ค ก็ยังนอนม้วนตัวหลับสนิท

กระทั่งคีราโน่ ได้ขึ้นเตียงมาตบหน้าแบล็คเบาๆ

''ตื่นสิ... แบล็ค นี่.... ตื่นสิ ตื่นๆ''

''อะ... งืม... มีอะไรเหรอ คีราโน่ ขอเป็นคืนพรุ่งนี้แล้วกันนะ ง่วง''

''ใครจะบ้าทำเรื่องอย่างว่าตอนนี้ได้ลงกันยะ ! รีบๆตื่นซักที''

''อะไรล่ะ คีราโน่... มีอะไรก็รีบๆพูดสิ จะนอน ดึกป่านนี้แล้ว''

''แล้วไอ้หื่นเมื่อตอนกลางวันมันหายไปไหน !''

''ขอโทษที... อืม อืม ราตรีสวัสดิ์''

''ในเมืองนี้ มีสายใยของ 'ท่านอารัคเน่' อยู่นะ รีบๆไปจัดการกันได้แล้ว''

''หะ.. ! ว... ว่าไงนะ''

แบล็คเลิกผ้าห่ม พร้อมตาสว่างขึ้นทันใด

ทางด้านคีราโน่ ก็แปลงร่างเป็นกำไรข้อมือ และสวมมันให้กับแบล็ค

''ในเมืองนี้เนี่ยนะ จะมีสายใยของอารัคเน่ ?''

''ก็ใช่น่ะสิ ฉันจับสัมผัสได้ ! !''

ทางด้านแบล็ค ก็รีบเปิดหน้าต่าง พร้อมกระโดดลงไปอย่างรวดเร็ว

''มันอยู่ทางไหน ?''

''ทิศตะวันตกเฉียงใต้ ตรงไปเลย เดี๋ยวก็เจอ''

''งั้น... กระโดดขึ้นหลังคา ลัดทางไปเลยแล้วกัน''

''แหงอยู่แล้วสิ จะเดินตามทางรึไงกัน !''

ทางด้านแบล็คก็กระโดดขึ้นหลังคาตามบ้านต่างๆ เพื่อตรงไปอย่างจุดหมายโดยเร็วที่สุด ระหว่างที่กระโดดไปตามเส้นทาง คีราโน่ก็ยิ่งจับสัมผัสได้รุนแรงขึ้น โดยคีราโน่บอกกับแบล็คว่า นี่คือ 'สายใยของ อารัคเน่' ไม่ผิดแน่

ใช้เวลาหลายนาที กว่าจะพบเป้าหมาย โดยจุดหมายของปลายทาง คือโรงเรียนเวทย์มนต์ที่แบล็คกำลังจะย้ายเข้ามาอย่างพอดิบพอดี

''รู้สึกจะอยู่ในโรงเรียนนี้นะ กระโดดข้ามรั้วไปเลย !''

ในที่สุด ก็เข้ามายังในโรงเรียนเวทย์มนต์แห่งนี้แล้ว ก่อนที่จะหยุดการเคลื่อนที่ และมองไปยังรอบๆโรงเรียน ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้ก็มีพื้นที่ใหญ่พอสมควร และมีอาคารเรียนหลายแห่ง แถมสวยงามอีกต่างหาก

''มันอยู่ที่นี่แน่เหรอ.... แล้วตรงไหนกัน''

''ก็.... มันกำลังใกล้เข้ามาหาเรา เหมือนจะสัมผัสเราได้เหมือนกัน''

''พวกเราคือเหยื่อตกปลางั้นเหรอ ฟังดูตลกดีนะ''

ก่อนที่แบล็ค จะค่อยๆมองขึ้นไปยังบนท้องฟ้า พบปีศาจยามราตรี ที่มีปีกสีดำทั้งสองอันแข็งแกร่ง มีกรงเล็บที่แสนคมกริบ ตัวสีน้ำเงินแววตาสีแดง น้ำลายฟูมปากไปพร้อมกับเขี้ยวที่สะท้อนถึงความแหลม

''ฮืม... กล้ามเป็นมัดๆเลย! แต่เดี๋ยวนะ นั่นใช่สายใยของอารัคเน่จริงๆเหรอ ?''

''ช... ใช่แน่อยู่แล้วสิ มันคงจะวิวัฒนาการตัวเองน่ะ''

''เปลี่ยนจากแมงมุมเป็นปีศาจตัวสีน้ำเงินเนี่ยนะ !''

เมื่อนั้น ปีศาจตัวนั้นก็บินถลาใช้กรงเล็บซ้าย พุ่งโจมตีใส่แบล็คทันที

และทั้งสอง ก็เข้าปะทะกัน โดยมีชีวิตของแต่ละฝ่ายเป็นเดิมพัน

******************************

10 ปีที่แล้ว ได้เกิดการต่อสู้ใหญ่ขึ้นมา มันเป็นศึกการต่อสู้เพื่อแย่งชิงเมืองสำคัญกลับคืนมาจากการยึดครองเมืองของอารัคเน่

''พาราดินทั้ง 6'' ซึ่งขึ้นตรงต่อกษัตริย์แห่ง 'อพานเต้'

โดยพาราดินทั้ง 6 ได้รับมอบหมายให้ไปสังหารอารัคเน่ เพื่อกอบกู้เมืองที่ถูกยึดครอง การต่อสู้ได้กินระยะเวลาไปกว่า 3 วัน จึงจะสามารถสังหารอารัคเน่ได้

แถมฝ่าย 'อพานเต้' ก็ยังเสียพาราดินไปถึง 4 คนอีกต่างหาก

ทั้งหมดได้จบลงด้วยชัยชนะของ อพานเต้ และยึดทั้งเมืองกลับมาได้ในที่สุด ก่อนที่อารัคเน่จะใช้ช่วงระยะชีวิตสุดท้าย ในการสลายเวทย์อย่างรุนแรง กระจัดกระจายพลังของตัวเองไปส่วนต่างๆ เพื่อหวังว่าซักวัน พลังเวทย์ของตัวเองจะกลับมาหลอมรวมอีกครั้ง และกลับมามีชีวิตได้เช่นเดิม

ชายหนุ่มผมสีดำที่ถูก อพานเต้ หมายหัว ว่าให้จับเป็นหรือจับตายก็ได้ รวมไปถึงหญิงสาวผมสีดำใส่แว่นในชุดเมด โดยค่าหัวการจับของทั้งสองคนนั้น สูงลิ่วไปกว่า 7 ล้านเหรียญทอง และยังมีรางวัลนำจับเพื่มเติมคือได้รับตำแหน่ง 'ขุนนาง' จากกษัตริย์อีกด้วย

ขณะเดียวกันที่แบล็ค... และคีราโน่ กำลังจะรวบรวม 'สายใยแห่งอารัคเน่' เพื่อคืนชีพอารัคเน่อีกครั้ง

.........

ตอน 2

สารบัญ

ตอน 4