THE HIDDEN SCENE

เวอร์จิล ออร์ซินี

     ดึกมากแล้ว แต่ผมได้รับข้อความที่ทำให้ต้องรีบขับรถออกจากบ้านมาร้านประจำซึ่งเป็นบาร์อยู่ฝั่งตรงข้าม แถวนี้ไกลจากบ้านผมมากและเป็นแหล่งรวมสถานบันเทิงผู้คนเลยเดินกันขวักไขว่ ส่วนมากออกมาหาความสนุกนอกบ้านเยอะขึ้นเรื่อยๆ ผมรอจังหวะที่พวกขี้เมาสี่ห้าคนเดินตัวโงนเงนออกมจากบาร์ก็ขับรถเข้าไปจอดโดยไม่ให้เป็นที่สังเกต บาร์นี้พวกสิงห์นักบิดมาขลุกเป็นประจำ ฉะนั้นรถของผมจะไม่สะดุดตาใคร

เสียงคุยจ้อกแจ้กคละเคล้ากับกลิ่นแอลกอฮอล์และเพลงที่เปิดคลอเบาๆลอยมากระทบโสตประสาททันทีที่ผลักประตูเข้าไป ผมกวาดตามองรอบๆ นึกอยู่แล้วว่าเธอจะต้องอยู่ที่เก้าอี้ตัวท้ายสุดของเคาน์เตอร์อย่างที่เป็นมาเสมอ

“สั่งอะไรหรือยัง”

“อาฮะ”

“เธอดื่มมากไม่ได้ รู้ใช่ไหม”

“รู้” ริมฝีปากที่เคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดงขยับยิ้ม เธอตบที่นั่งข้างตัวและหันไปสั่งเอาเบอร์เบิลมาอีกแก้ว

“เรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว”

“เรื่องไหน”

“เรื่องของเราไง” ผมเน้นทีละคำก่อนจะกระดกของเหลวรสแรงเข้าปาก

เธอขมวดคิ้วก่อนจะรีบลบความไม่พอใจออกจากใบหน้า “ฉันพยายามอยู่น่า อย่าเร่งได้ไหม”

“พยายามอะไร พยายามให้มันคงอยู่หรือทำมันพัง”

“อย่างี่เง่านะ”

“หึ” ผมยืมรอยยิ้มของอาร์ซี่มาใช้อย่างช่วยไม่ได้ เพราะเธอคิดว่าผมรักเธอมากจนไม่กล้าทำอะไร เธอก็เลยได้ใจและทำท่าหงุดหงิดรำคาญใส่ทุกครั้งเวลาผมทวงถามเรื่องนี้ขึ้น ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแบบสมเพชตัวเองนั่นแหละ

“อย่าคิดมากเลย นายกับฉันมันแยกกันไม่ได้อยู่แล้ว”

“คิดงั้นเหรอ”

“ใช่”

“งั้นก็เร็วๆหน่อยแล้วกัน ฉันไม่อยากรออีกต่อไป” ผมบีบมือเธอ ความโหยหาตีขึ้นมาในใจแต่เพราะเธอไม่แสดงออกว่ารู้สึกอะไรผมเลยไม่ทำอะไรมากไปกว่าจับมือเย็นชืดนั้นเอาไว้

“เข้าใจล่ะ นายก็ช่วยกันหน่อยสิ”

“ช่วยยังไง”

“ก็ช่วย...” เธอเอียงหน้าเข้ามาใกล้ รอยยิ้มร้ายกาจที่ผมเห็นมาหลายปีประดับอยู่บนใบหน้าก่อนที่เธอจะใช้อีกมือดันศีรษะผมเข้าไปหาและประกบปากเพื่อประทับรอยจูบอย่างแรง “นายจะช่วย....”

ผมไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายที่เธอพูดเท่าไรเพราะมัวแต่ซึมซับสัมผัสนั้น สายตาของผมมองเห็นก็แค่ผิวหน้าเนียนๆกับแพขนตาของเธอก่อนจะถอนจูบออกไป แล้วผมถึงได้สติ รู้สึกขยะแขยงในสิ่งที่เธอขอให้ทำขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ตกลงไหม”

ผมนิ่ง เพ่งมองเข้าไปกลุ่มคนที่กำลังพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน หวังว่ามันจะช่วยสลัดความรู้สึกแย่ๆออกไปได้บ้างแต่ถึงยังไงรสจูบนี้ก็ยังติดอยู่บนริมฝีปากเหมือนกับดัก

“ตกลง” ต่อให้มันเลวร้ายแค่ไหนผมก็ยังยินดีจะทำให้เธอเสมอ

เธอคนนั้นเป็นใครกันนะ เหยยยยย ตามต่อๆ ชุบๆ