The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ในวงสนทนา คุยกันเรื่องการแต่งงานของฉันกับคาสึเมะว่า การแต่งงานนี้จะจัดขึ้นนี้เป็นพิธีการก่อนการย้ายทะเบียนต้องรออีกประมาณสองปีเพราะอายุคาสึเมะ แม่ฉันกับแม่คาสึเมะคุยกันจนได้บทสรุปว่าจะจัดงานแต่งอีก1เดือน แม่ของคาสึเมะกับมิโยจังขอตัวไปทำอาหารส่วคาสึเมะไปซื้อของ

  "มิซาเนะเรื่องบัตรเชิญรวมงานจะให้ไครบ้าง"

  "อันที่จริงหนูอยากชวนเพื่อนที่โรงเรียนแต่คงไม่มีไครอยากมาหลอกค่ะแม่"

  "เรื่องบัตรเชิญงานแต่ง เรื่องนี้ให้พี่จัดการเองมิซาเนะ"

  "ขอบคุณค่ะพี่แต่ปัญหาคือ เรื่องที่นะบอกคุณพ่อยังไงดี"

  "เรื่องของพ่อ แม่จัดการเองน่าจะคุยกันง่ายสุด"

  "ตกลงกันได้แล้วพี่ขอตัวกลับก่อน"

  "จะรีบกลับไปไหนพี่ฮาเอล"

  "ต้องรีบกลับเดียวไม่ทันไปรับเอเรนอจากโรงเรียน เดียวจะงอแงเอาอีกแค่เธอไม่อยู่ก็ปวดหัวจะแย่"

  "งั้นก็กลับดีดีค่ะ ส่วนแม่ห้ามหนีกลับ"

  "ก็ได้ตามนั้น แม่ตั้งใจจะค้างที่นี้ซักคืนอยู่แล้ว"

               ไปคุณน้าก่อนว่าคุณแม่จะค้างคืน แล้วไปจัดห้องนอนแล้วลงกินข้าว วันนี้ทุกอย่างกำลังผ่านไปด้วยดีแต่ต้องกลับไปที่หออีกสองวัน เพื่อกลับเลือกชุดแต่งงานโบสถ์สถานที่จัดงานเลี้ยงอีก ทำไงได้เราต้องเลือกเองกับคาสึเมะ

        2วันผ่านไป

            หลังกลับมาถึงหอพัก เอเรนองอแงใหญ่เลยเล่นเอาปวดหัวเลยวันนี้จะไปจองโบสถ์จัดพิธีแต่งงาน และจองที่จัดงานเลี้ยง ถึงจะกังวลว่าจะมีคนมางานเลี้ยงรึป่าวถ้าจองไปแล้วเหอ

         ก๊อกๆ....

  "แต่งตัวเสร็จรึยัง สายแล้วนะ"

  "แปบนึงแต่งตัวให้เอเรนอก่อน งอแงจะไปด้วยให้ได้เลย"

  "อ่าๆ เร็วหน่อยจะไปรอข้างร่างน่ะ"

         มีลูกสาวจอมงอแงเหนื่อยจัง เสร็จล่ะเราหาข้อมูลโบสถ์จากในเน็ตที่สามารถจัดพิธีได้เราไล่ที่แรกก็ไม่ว่างยากไปอีกหลายเดือน ที่ต่อมาก็ไม่ว่าง ที่ต่อๆมาก็ด้วยจนจะหมดวันเหลืออีกไม่กี่ที่ จนมาถึงที่เกือบสุดท้ายที่ใกล้หอพักมาก เราเข้าไปเจอบาทหลวงอยู่

  "หลวงพ่อขอรบกวนหน่อย"

  "ลูกทั้ง3มาที่นี้มีอะไรจะให้พ่อช่วย"

  "ที่นี้จัดพิธีแต่งงานด้วยใช่รึป่าว"

  "ใช่ลูกที่นี้จัดพิธีแต่งงาน จะจองจัดพิธีติดต่อกับพ่อได้"

  "คือเราอยากจัดพิธีที่นี้ ในอีก35วันว่างไหมหลวงพ่อ"

  "พ่อขอดูตาราง เออ.......ว่างอาทิตย์นั้นว่างพอดีเลย"

  "งั้นเราจองใว้เลยหลวงพ่อ"

            คาสึเมะไปคุยกับบาทหลวงเรื่องค่าจองทำสัญญา ฉันดับเอ้รนอเดินออกมารอนอกโบสถ์ซักพักคาสึเมะก็ออกมา

  "เอาล่ะกลับกันเถอะ"

  "จะแวะไปซื้ออะไรกลับไปกินที่หอไหมคาสึเมะ"

  "ไม่ล่ะ เออแล้วเรื่องที่จัดเลี้ยงล่ะ"

  "เรื่องนี้ทำฉันกังวลอยู่นี้และว่าท่าจองไปแล้วจะมีคนมารึป่าว"

  "เรื่องนี้ฮาเอลจัดการนิ ปล่อยให้เธอทำไปเถอะเชื่อใจพี่สาวเธอหน่อยคาสึเมะ"

  "นั้นสินะ ขอบใจนะคาสึเมะ"

          วันต่อมาเราก็ไปจองสถานที่จัดเลี้ยงกันต่อ แต่เอเรนอไปกับฮาเอลเราจัดเตรียมงานส่วนต่างๆ จนเวลาผ่านไปจนเปิดเทิม เพื่อนในห้องทุกคนเป็นไปตามคาดไม่มีไครอยากเข้าใกล้ไม่ทักไม่คุยไม่แม้แต่จะมองหน้า ขนาดอาจารย์ประจำชั้นยังแหย่งๆเลย อีกไม่กี่วันจะเป็นวันจัดพิธีแต่งงานแล้วคงไม่มีไครไป

      วันจัดพิธีแต่งงาน

           ตอนนี้ฉันโดนเพื่อนๆในหอกับพี่มิโฮะแต่งตัวให้อยู่ วันนี้ฉันประหม่าสุดๆชุดแต่งงานนี้คาสึเมะเป็นคนเลือกให้ ตอนแต่ล่ะคนจับแต่งชุดอย่างยากลำบากแต่ก็ระวังท้องฉันกันมาก

      แก๊ก......แอดดดดดด

        ที่นี้ห้ามผู้ชายเข้ามานะค่ะ

  "นั้นไครค่ะมาได้ยังไง" หันกลับไปถามแต่แทบจับความรู้สึกของจิตหรือตัวตนแทบไม่ได้ แต่รู้ว่ามีตัวตนเป็นชายแน่นอน

  "ขอที่เสียมารยาท แต่ที่นี้จะขอเป็นคนส่งตัวเจ้าสาวเข้าพิธี" เสียงนั้นทำเอาฉันยิ้มเลย เสียงนี้ฉันไม่ได้ยินมานานมากแล้ว

  "ได้สิค่ะท่าเป็นคุณหนูยินดีด้วยซ้ำ ว่าที่พ่อตาในไม่อีกกี่นาที" หลังจากนั้นพ่อคาสึเมะก็เดินมาเอามือจับหัวฉัน

  "หลังจากนี้ฝากลูกชายไม่ได้เรื่องของฉันด้วยนะ" หลังจากพูดจบเค้าก็เดินออกไปจากห้อง ส่วนรับกรรมแต่งตัวต่อ

         พอแต่งตัวเสร็จ คุณมิโฮะ ยามิ ลุย ซึกะ มิรุ ทุกคนต่างอวยพรให้ฉันทุกคน ฉันเดินมาที่หน้าประโบสถ์ที่พ่อคาสึเมะรออยู่ ฉันความรู้สึกคนในโบสถ์มีกลิ่นอายที่รู้จักมากมายฉันจับแขนก้าวเดินเข้าสู่โบสถ์พิธี เข้ามาถึงพอรับรู้หน้าตาถึงรู้ว่าเป็นเพื่อนๆที่โรงเรียน ฉันรู้สึกดีใจจับความรู้สึกจากด้านหน้า มีผู้ชายสองคนยื่นอยู่คนนึงเป็นบาทหลวง อีกคนคือคนที่คุ้นเคยฉันรู้สึกเสียดายที่วันนี้มองไม่เห็น

  "วันนี้เธอสวยมาก มิซาเนะ"

  "วันนี้เสียดายจริงที่ไม่สามารถเห็นนายได้ ราฟาเอล(คาสึเมะ)"

          เราเข้าพิธีสาบานสวมแหวน แล้วโยนช่อดอกไม้หลังจากโยนเสร็จก็ถ่ายรูปกับทุกคนร่วมถึงเพื่อนที่โรงเรียน แต่ทุกคนดูดีใจมากแทมอวรพรด้วยเล่นเอางงนิดๆเลยตัดสินใจเดินไปถามพี่ฮาเอล

  "พี่ฮาเอล ขอถาม"

  "พี่รู้จะถามอะไร จะบอกให้ฟัง"

  "ขอบคุณค่ะ"

  "ตอนพี่เอาการ์ดเชิญไปแจกพี่พาเอเรนอไปด้วยอเพราะอยากให้คนอื่นๆรู้ว่าเธอไปใช่ปีศาจร้ายแค่แม่คนนึงที่รักูกตัวเอง"

  "อย่างนี้ นี่เอง"

  "ฟังก่อน พี่เลยเล่าที่มาของเอเรนอให้ทุกคนฟังส่วนมากรับปากที่จะมางานแต่งแต่บอกให้คนอย่าเพิ่งบอกเธอจนกว่าจะถึงวันพิธี"

  "ขอบคุณค่ะพี่"

          ฉันกอดพี่ฮาเอล แล้วไปขึ้นรถโบกมือให้คนเพื่อที่จัดเลี้ยงอีกที ตัวฉันในชุดเจ้าสาวกับรถที่มีชายคนรักขับออกจากหน้าโบสถ์

             ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวของฉันกับยัยผมแดงหูแมวมาถึงตอนนี้ ทุกท่านอาจสังสัยว่าจบแล้วหรอจับใช่ได้นิ แต่ที่จริงคำว่าก็คือคำเริ่มด้วยเช่นกันทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้นขึ้นต่างหากสรรพสิ่งย่อมผ่านไปตามเวลาเรื่องฉันกับยัยผมแดงหูแมวที่ผ่านมามีรัก มีเจ็บปวด มีตาย ทุกสิ่งที่ว่ามานั้นต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหนก็ต้องพบเจอจะ มนุษย์ ปีศาจ เทพ และทุกสิ่งต่างมีพลังของตนเอง ปีศาจมีเล่ห์กล ใว้ล่อลวง เทพ มีพลังเหนือธรรมะชาติ ใช่ทำในสิ่งต่างๆ มนุษย์มีเพียงจิตใจ ใช่ต่อกรกับสองสิ่ง แต่มนุษย์ก็ยังมี รัก โลภ โกรธ หลง ค่อยยั่วยุจิตใจ แต่ใจก็เป็นของมนุษย์ จะถูก จะผิด จะหลง ก็อยู่ที่เราจะกำหนด ขอลาทุกคนไปนะตรงนี้ มาตะเนะ

        จบ