blue guner

“คานิโตะลูกข้าวเช้าเสร็จแล้วนะ วันนี้แม่ไม่อยู่บ้านซักพักจนกว่าจะเสร็จงานนะดูแลตัวเองด้วย” เด็กหนุ่มคิโนะได้รีบลุกออกจากเตียงเตรียมไปโรงพร้อมกับทานอาหารเช้า “ทานละนะครับ” เมื่อคิโนะทานข้าวเสร็จแล้วก็ได้เดินไปโรงเรียน เมื่อถึงโรงเรียน  “เห้! คานิโตะคุง” เพื่อนของคิโนะทักว่า “วันนี้นายรีบกลับบ้านซะล่ะถ้าไม่รีบจะซวยเอาน่ะ” คิโนะงงนิดหน่อย แต่ไม่ได้คิดอะไร

เลิกเรียน…

นี่ๆคานิโตะคุง ช่วยครูเก็บอุปกรณ์นี่หน่อยสิ และเมื่อเวลาผ่าน คิโนะก็เดินทางกลับบ้านแต่ระหว่างทาง…“วิ้วว…ตุบ! โอ้ย! จะ .. เจ็บจัง” คิโนะได้เจอกับหญิงสาวที่ร่วงลงมาจากพร้อมกับถือปืนที่ดูเหมือนเป็นทั้ง  ดาบ  อยู่ด้วย คิโนะ จึงอุ้มหญิงสาวไปที่บ้านเพื่อดูแล “ที่..นี่..ที่ไหน…”หญิงสาวพูดด้วยเสียงแผ่วเบา เมื่อคิโนะมาเห็นหญิงสาวตื่นอยู่เข้าไปถาม “นี่เธอ เป็นอะไรหรือเปล่า!” หญิงสาวตกใจจึงได้ตบหน้าคิโนะอย่างแรงหนึ่งที “เพี๊ย!!” คิโนะล้มลงไปนอน เมื่อหญิงสาวได้สติก็ขอโทษคิโนะยกใหญ่ “ มะ…ม่ะ ไม่เป็นไร” เมื่อคิโนะได้สติกลับมาเขาพูดกับเธอว่า “ฉันชื่อคานิโตะ คิโนะ เธอมีพ่อแม่หรือญาติรึเปล่า” “ไม่มีค่ะ”คิโนะถามต่อว่า “ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอแล้วปืนนั้นมันอะไรหรอ ” “ฉันชื่อ คิชิโอะ ยูมิเอะ ปืนนั้น มันมีไว้สำหรับคุณค่ะ” คิโนะมึนงง  หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้ทำความรู้จักกัน และคิโนะถามว่าเธอหิวรึเปล่า “อืม..” หลังจากทานข้าวกันเสร็จแล้วคิโนะได้ไปอาบน้ำ “ครืดดด… เย้ย!! นี่เธอเข้ามายังไงฉันยังอาบอยู่เลยนะ!!>///<”

หญิงสาวเดินเข้าไปพร้อมทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วลงอ่างพร้อมกับคิโนะ “อา..อ่า..ฉันขึ้นก่อนนะ><”คิโนะพูดด้วยเสียงติดๆขัดๆ หลังจาออกมาจากห้องน้ำหัวใจคิโนะก็เต้นแรงไม่หยุดและเมื่อทั้งสองอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอน คิโนะบอกว่า “นี่ เธอ เธอนอนข้างบนนะฉันจะนอนฟูกข้างล่างเอง”หญิงสาวยูมิเอะตอบว่า “ไม่เอา ฉันจะนอนกับ คิโนะ” คิโนะหน้าแดง พร้อมบอกว่า “เอาเถอะน่าเธอนอนข้างบนนั้นเหละ!” หลังจากนั้นทั้งสองก็ปิดไฟนอน

เช้า…

“เห้ยยย!! นี่เธอลงมานอนตรงนี้ได้ไงเนี่ยย!!” ยูมิเอะพูดด้วยเสียงงัวเงียว่า “หะ..ห่ะ งืออ..มันหนาวอ่ะ..” คิโนะพูดเสียงดังไปว่า “โธ่ไม่ต้องเลย!! ฉันไปทำอาหารเช้าก่อนละเธอก็”ปอาบน้ำซะ >///<” หลังจากทานข้าวเสร็จแม่ของคิโนะก็ได้บอกกับยูมิเอะว่า “นี่คิชิโอะ ฉันจะไปโรงเรียนนะเธออยู่บ้านนะเย็นฉันจะกลับมา ยูมิเอะทักไปว่า “นี่ อย่าไปนะ! ฉันอยากอยู่กับคิโนะ…” คิโนะพูดต่อว่า “ไมเป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว”ยูมิเอะตอบว่า “อื้อ.. กะ..ก็ได้” ได้เดินไปพร้อมพูดว่า “งั้นเจอกัน!”

โรงเรียน…

“เอ้านักเรียนนั้งที่ วันนี้ครูมีนักเรียนเข้าใหม่มาแนะนำ เอาเธอเข้ามาได้แล้ว” เสียงคุณครูเรียก “ครืด… โหว้าว!!” เพื่อนๆ ในห้องของคิโนะตะลึงกับความน่าของนักเรียนใหม่ “สวัสดีฉันชื่อ คิชิโอะ ยูมิเอะ ค่ะ อ่ะ.. คิโนะคุงงง!!” ยูมิเอะกระโดดกอดพร้อมกับจูบไปหนึ่งที “เอ๋!!” เพื่อนๆในห้องตกใจ คิโนะตกใจมากและได้ถามไปว่า “นี่ เธอทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละเนี่ย” ยูมิเอะตอบว่า “อะไรกันก็คู่มั่นกันนี่นา..” เพื่อนๆในห้องและคิโนะตกใจมาก “เอ๋!!!” ทุกคนในห้องพูดพร้อมกัน “นี่คานิโตะคุง ครูฝากเธอด้วยนะ”คิโนะตอบเสียงค่อยว่า “คะ..ครับ” หลังจากนั้นเพื่อนก็มารุมถามคิโนะเรื่องความเป็นมา..

เลิกเรียน…

ระหว่างที่เดินกลับบ้านด้วยกัน ยูมิเอะได้เดินหลงเข้าไปในป่า คิโนะกระวนกระวายและตามหายูมิเอะแต่ไม่เจอร่องรอยอะไรเลยคิโนะวงไปมาและได้ไปเจอป่าเข้าคิโนะจึงวิ่งเข้าไปดูพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อ “คิชิโอะ!! เธออยู่ไหน” คิโนะได้ยินเสียงร้องไห้จึงตามเสียงนั้นไปและพบกับ…