เทพบุตรร้ายกลายรัก (NC 20+)
เขียนโดย puii
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 11.56 น.
แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2560 12.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) พรหมลิขิต Pub
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เฮ! อิฐทางนี้เพื่อน”
ณสถานบันเทิงกลางใจเมืองหลวงอันไม่เคยหลับใหลไหลแห่งนี้คือที่รังสรรค์เพิ่มความบันเทิงใจให้แก่เหล่าราตรีนักล่าอย่างภาคีจตุรเทพ และหนึ่งหนุ่มสมาชิกเจ้าของฉายาเทพแห่งโลกอนาคต‘อิฐอิฐสริยะรัตนเลิศสกุล’ เจ้าของIntertech Group ผู้นำความล้ำเลิศทางเทคโนโลยีอันชาญฉลาดเขาคือหนึ่งหนุ่มเนื้อหอมที่สาวๆต่างหลงใหลและอยากได้มาครอบครองด้วยคุณสมบัติที่เพรียบพร้อมกว่าใคร
“กว่าจะมาได้น่ะครับ”
“ติดงานนิดหน่อยว่ะ”
“ช่างเถอะ...นั่งก่อนวันนี้สาวๆสวยๆเยอะเป็นบ้า”
คริสคริสโตเฟอร์เดอลาโรนีลส์เจ้าของธุรกิจนำเข้าอัญมณีรายใหญ่เอ่ยชวนเพื่อนผู้มาใหม่ให้นั่งลงสักทีหลังจากมันยืนขัดทัศนะวิสัยในการมองหาสาวๆของเขา
“วันนี้ไม่ได้ไม่กลับน่ะครับ” เจวษิณกิติชัยกำจร ผู้สืบทอดธุรกิจนำเข้ารถยนต์รายใหญ่รวมถึงสถานเริงรมณ์แห่งนี้ด้วยเขาพูดขึ้นพร้อมลุกเดินไปเต้นกับสาวๆกลางฟอร์โดยเป้าหมายหลักคือสาวชุดแดงที่เขาคอยเฝ้ามองหล่อนตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว
“ไอนี่ปากว่ากายาขยับน่ะมรึง” คริสเสริมหลังจากเพื่อนตัวเหตุแสดงกริยาอย่างวาจาพูด
“เฮ้ย!...นั่นมันน้องสาวกรุนิ... ไอเวรเจ!” เมฆ เมฆาฤทธาอนันต์ ลูกชายคนโตของตระกูลโรงแรมห้าดาวระดับโลกกำลังลุกไปหาเพื่อนรักที่แอบไปแต๊ะอั๋งน้องสาวคนสวยของเขา
“คริสขา โรสคิดถึงคุณจังเลยค่ะ ขอนั่งด้วยคนน่ะค่ะ” โรสิยาดาราสาวชื่อดังไม่รู้ว่าเดินมาจากมุมไหนหากแต่ยังไงคืนนี้หล่อนก็จะไม่ยอมกลับไปคนเดียวโดยปราศจากหนุ่มจตุรเทพคนนี้แน่นอน
“ดีครับโรส” คริสเอ่ยเพียงสั้นๆแต่ก็ยอมให้เธอนั่งลงข้างๆ
“วันนี้วันอะไรกันค่ะ...มากันครบทีม”
“วันนึกคึกล่ะมั่ง” เจหัวเราะชอบใจหลังจากโดนเพื่อนขัดจังหวะผสานสายใยของเขากับฟ้าใสคนสวย
“ปากเน่าน่ะมรึงกรุล่ะอารมณ์เสีย”
“พี่เมฆ...ฟ้าขอไปรับเนยแป๊บนึงน่ะค่ะ” ฟ้าใสเอ่ยขึ้นหลังจากวางสายจากเพื่อนสุดที่รัก
“ค่ะ...พี่ไปด้วยไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ...แค่นี้เอง” ปฏิเสธพร้อมรีบเดินไปหาเพื่อนเพราะกลัวจะหนีกลับไปซ่ะก่อน
“ว้า...ว่าจะไปเป็นเพื่อนน้องมรึงหน่อยไม่ทันล่ะ”
“ตีนกรุไหมล่ะ” เมฆนั่งลงกระดกเหล้าเข้าปากอย่างระงับอารมณ์ที่หวงน้องสาวเกินเหตุ
“เพื่อนคนไหนของยัยฟ้ากันก็อยู่ครบแก็งนี่หว่า” คริสถามพลางเหล่ตามองกลุ่มเพื่อนของน้องสาวเพื่อนรัก
“อ๋อ...เนยไง...เพิ่งเรียนจบโทมาจากอเมกาลงเครื่องปุ๊บก็มานี่ปั๊บ”
“ฮึ...ไม่ไหว” อิฐสริยะเอ่ยพร้อมกระดกเหล้าเข้าปากอย่างนึกดูถูกสาวๆสมัยนี้
“พี่เมฆค่ะ...ยัยเนยมาแล้วค่ะ” พรีเซ็นเพื่อนด้วยการเบี่ยงตัวหลบไปดึงพี่ชายตัวดีให้ลุกมาต้อนรับเพื่อนสาวแสนสวยของเธอ ทันทีที่ฟ้าใสเบี่ยงตัวออกไป นางฟ้าแสนสวยห่อด้วยชุดแฟชั่นจากดีไซด์เนอร์ชื่อดังก็เผยรัศมีความงามแก่สายตามวลชนทันที อาจจะด้วยตำแหน่งที่อิฐสริยะนั่งอยู่ใกล้เธอที่สุดทำให้เขาต้องตกตะลึงในความสวยสุดเสน่หาของเธอจนเผลอจ้องตาแทบไม่กระพริบนั่นมัน...นางฟ้าชัดๆ
“สวัสดีค่ะเนย...ยินดีต้อนรับกลับบ้านน่ะค่ะ”
“สวัสดีค่ะพี่เมฆ...ดีใจที่ได้เจอพี่เมฆค่ะ”
เมฆาเดินเข้าไปสวมกอดทักทายสาวน้อยซึ่งเขาเคยเป็นเพื่อนเล่นกับเธอมาตั้งแต่เล็กๆ แต่หารู้ไม่ว่ากิริยาที่แสดงออกถึงการทักทายนั่นกลับสร้างความไม่พอใจให้แก่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือเพราะเขารูสึกไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่มีผู้ชายมาแตะต้องเนื้อตัวเธอแม้บุคคลนั้นจะเป็นเพื่อนเขาก็ตาม
“แหม่ๆๆของกอดมั่งดิ” เจทักขึ้นอย่างขัดจังหวะ
“ทุกคนค่ะ!...นี่เนยเพื่อนรักฟ้าเองค่ะเนยนี่เพื่อนๆพี่เมฆ” ฟ้าใสทำหน้าที่เชื่อมสัมพันธ์กลุ่มเพื่อนพี่ชายกับผู้มาใหม่ได้อย่างน่ารักในสายตาของวษิณณัฐริกายกมือไหว้และยิ้มทักทายเพื่อนของพี่ชายเพื่อนรักทีละคนจนมาหยุดที่หนุ่มหล่อคนสุดท้ายเธอพยายามจะยิ้มทักทายเขาแต่ชายหนุ่มกลับทำเหมือนไม่สนใจเธอเลยแม้สักนิดเอาแต่กระดกน้ำผสมดีกรีแก้วแล้วแก้วเล่าเสมือนมีเรื่องทุกข์ใจแสนสาหัสจนหญิงสาวต้องรีบหันกลับไปหาเพื่อนสาวเพราะเริ่มจะทำตัวไม่ถูก
“เดี๋ยวฟ้าขอพาเนยไปทักทายเพื่อนๆก่อนน่ะค่ะ” ควงเอวเพื่อนสาวออกไปให้เหล่าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ได้ยลโฉมสาวงามแห่งรัตติกาลนี้ณัฐริกาทักทายทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่หลังจากห่างไกลกันไปตั้งสองปี
อิฐสริยะนั่งมองณัฐริกาพูดคุยอยู่กับเหล่าเพื่อนๆของเธอและแน่นอนกลุ่มเพื่อนของเธอนั่นมีผู้ชายที่อยากเข้ามาสานสัมพันธ์กับเธอทั้งนั้น มันจึงคอยแต่จะทำให้อารมณ์ชายหนุ่มในตอนนี้เพิ่มองศาเดือดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ในจังหวะที่เขาเริ่มหมดความอดทนเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่หญิงสาวกำลังเดินเลี่ยงออกมาเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ เขาจึงไม่รอช้ารีบลุกเดินตามออกไปทันที
“เฮ้ย!...อิฐ ไปไหนว่ะ”
“สงสัยเข้าห้องน้ำว่ะ” คริสบอกอย่างไม่สนใจนัก เพราะเนินเนื้อนิ่มๆที่คอยแต่นวดคลึงอยู่ที่ต้นแขนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเคลิ้มอย่างบอกไม่ถูก
ณัฐริกายืนส่องกระจกมองใบหน้าตัวเองที่เริ่มจะแดงด้วยฤทธ์เหล้า เพราะเพื่อนคอยแต่จะเข้ามาทักทายเธอจนไม่อาจปฏิเสทน้ำใจเพื่อนๆได้ เมื่อได้ออกมาสูดอากาศที่ไร้สารพิษในสวนข้างห้องน้ำ อาการหนักอึ้งในหัวเริ่มจะเจือจางลง พอเธอจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างต้นไม้กลับมีมือปริศนามาฉุดแขนเธอหายลับเข้าไปกับความมืดในสวน หญิงสาวพยายามดิ้นขัดขืน แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนกับว่าวงแขนนั้นจะเพิ่มแรงรัดเธอแน่นขึ้น
“อย่าดิ้น…” เขาบอกเสียงเบาพร้อมแอบสูดดมกลิ่นแชมพูจากเส้นผมของหญิงสาว กลิ่นนี้มันกลิ่นอะไรกันน่ะ พยายามสูดดมหลายครั้งเพื่อหาคำตอบ แต่ช่างเถอะจะกลิ่นอะไรก็ช่างแค่เขาชอบก็พอแล้ว และเธอก็เช่นกันจะเป็นอย่างไรก็ช่าง หากเขาต้องการเธอ อย่างไรเขาก็จะเอาให้ได้
“ปล่อยน่ะ!...บอกให้ปล่อย!” เธอพยายามดิ้นอีกครั้ง
“อย่าดิ้นสิ...ถ้าพูดไม่รู้เรื่องจะโดนทำโทษน่ะ” ถึงแม้เธอจะเริ่มหวั่นกับคำขู่ของเขา แต่หญิงสาวก็ยังดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากอ้อมแขนปริศนานี้
facebook : ณัฏฐ์ชญา นิยาย
ซีรีย์..ภาคีจตุรเทพ
1.เทพบุตรร้ายกลายรัก (พี่อิฐ + น้องเนย)
2.สืบรักเทพบุตรเถื่อน (พี่คริส + น้องพลอย)
3.กลรักเทพบุตรร้อยเล่ห์ (พี่เจ + น้องฟ้า)
4.ยั่วรักเทพบุตรจอมหยิ่ง (พี่เมฆ + น้องริต้า)
ทักทายกันได้ที่****Facebook : ณัฏฐ์ชญา นิยาย
เพจ......ณัฏฐ์ชญา
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากยอดCoolFavoriteCommentและยอดเข้ามาอ่านกันทุกคนเลยน่ะ
หากมีความผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยด้วยนะคะ
รักที่สุด.....คุณนักอ่านที่รัก
ณัฏฐ์ชญา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ