Extra love ศึกรักชิงบัลลังหัวใจ

     หลังจากแข่ง จัดห้องเสร็จ ฉันก็เดินดูรอบๆโรงเรียนสงสัยคงเพราะยังไม่คุ้นด้วยนั่นแหละเลยทำให้ฉันหลงทางอีกรอบ ครั้งนี้ไม่มีใครช่วยฉันแน่ๆ เอาไงดีล่ะ

โป๊ก! ตุบ!

"โอ้ย!"จู่ๆก็มีบางอย่างมากระแทกหน้า ฉันล้มลงไปกับพื้น

"เป็นอะไรรึเปล่า ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"

"มะ...ไม่เป็น...ไรหรอก...คะ..."ฉันตอบเขาไปแล้วใช้มือจับที่หน้าผากตัวเองก็รู้ว่ามันนูนขึ้นมาและมีเลือดไหลลงมาด้วย ว่าแต่อะไรมากระแทกฉันนะ ฉันมองหไปรอบๆเพื่อหาสิ่งที่มากระแทกหัวก็พบว่า...มันคือ...หิน!

"เจ็บรึเปล่า"

"ก็นิดหน่อย แต่...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"ฉันยิ้มแล้วตอบเขาไป หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืน...

จี๊ด!

 พอลุกขึ้นยืนก็รู้สึกจี๊ดขึ้นมาทำให้ต้องเอามือจับที่หัว ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขารีบเข้ามาดูอาการของฉัน

"จะไม่เป็นไรได้ยังไงล่ะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันพาไปส่งที่ห้องก็แล้วกันอยู่ห้องไหนล่ะ"

"1098 น่ะ"

"ไปกันเลยนะ" เขาพูดจบแล้วอุ้มฉันในท่าเจ้าหญิง เกรงใจจัง

"แล้วนาย..."

"ทาคาริ นานิ"

"อืม นานินายไม่ต้องรีบกลับไปเหรอ"

"ไม่เป็นไร ฉันพาเธอกลับไปทำแผลที่ห้องก่อนแล้วค่อยไปก็ได้"

"ต่อไปเรียกฉันว่าอิซึมิได้มั้ย"

"ไม่มีปัญหา เราไปกันเถอะ"เขาวิ่งพาฉันกลับไปที่ห้องอย่างเร็ว

...

 เขาวางฉันลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาและทำแผลให้อย่างเบามือ

"ขอบคุณนะ นานิ"

"ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เล็กน้อย"

...

"ฉันไปก่อนนะ"

"อ่อ อืม"เขาเดินออกไปแล้วและอีกคนก็เดินเข้ามา

"หน้าผากไปโดนไรมาน่ะ"

"ไคโตะ คือนี่น่ะไปโดนก้อนหินปาใส่น่ะ"

"หายไวไวละกัน เมื่อกี้นี้น่ะคิดจะสวีทกันให้มดขึ้นหูฉันเลยรึไงกันห้ะ!"อุ้ย! ลืมค่ะลืมว่าใส่หูฟังอยู่

"เปล่าสวีท แล้วที่มาเนี้ยมีอะไร"

"มีนักเรียนใหม่เข้ามาน่ะสิแล้วอาจารณ์เขาก็อยากให้เธอไปทดสอบเขาให้หน่อย"

"ได้สิ ฉันจะไป"ฉันพูดแล้วลุกขึ้นจากเตียง แต่แล้วฉันก็ต้องนั่งลงไปใหม่เพราะยังปวดหัวอยู่

"เห้ยๆ! จะไหวเหรอนั่นอย่าฝืนจะดีกว่ามากมาย"

"ฉันไหวน่าเดี๋ยวร่ายเวทแก้ปวดไปก่อน"

"ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าเวทมนต์ไม่ใช่ยาแก้ปวดหัวน่ะ"

"ฉันรู้ดี แต่ฉันจะไป"

...

สนามแข่ง - แต่ตอนนี้ใช้สอบ -

 ฉันก้าวเท้าเหยีบบนสนามแล้วมองไปข้างหน้า แต่ฉันก็ต้องตกใจกับคนตรงหน้า

"นี่นาย!"

"ไง อิซึมิ"

"โกหกกันรึเปล่า นายไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่เซริว"

"ก็อยู่ไปแล้วไง หึ"คนตรงหน้าทำให้ฉันพูดไม่ออกจริงๆ เขาคือตัวอันตรายสำหรับฉันเลยก็ว่าได้ เปลี่ยนโหมดแพพ ไม่ใช่ละ ฉันคงต้องเปลี่ยนจากหน้าตกใจเป็นเย็นชาซะแล้ว

"รีบทำให้มันจบๆไปซะดีกว่า"ฉันพูดแล้วดึงถุงมือทั้งสองข้างให้ตึงแล้วเรียกอาวุธออกมา ดาบคาตานะอยู่ในมือของฉันแล้วฉันดึงดาบออกจากฝัก ส่วนอาวุธของเขาก็คือดาบปลายปืน เราสองคนต่างก็จ้องมองกันแล้วกันแล้วโจมตีใส่กันแบบเร็วและรุนแรงไม่มีใครยอมใครต่างคนต่างเอาจริง

...

5นาทีผ่านไป

...

 ฉันถอยห่างออกมาแล้วเก็บดาบเข้าฝัก ส่วนเขาก็เก็บดาบปลายปืน

"ฉันให้นายผ่านถึงมันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดจริงๆก็เถอะ แต่ไว้ตัดสินตอนรอบชิงก็แล้วกันนะ"

"คิดจะหนีเหรอ เธอหนีตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วนี่นะหรือว่าพลังของเธอมีนิดเดียวกันแน่ถึงได้หนีฉันมาหาที่ปลอดภัยอยู่น่ะ ป๊อดเหรอไงกัน ขี้ขลาดตาขาว..."ฉันทนยืนฟังเขาพูดไม่ไหว ฉันพุ่งตัวไปสุดแรงและฟาดหัวเขาสุดแรงด้วยขาข้างขวาเเละใช้จังหวะนี้ถีบเขาให้ลงไปนอนกองกับพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบอกเขาไว้

"คิดซะบ้างก่อนจะพูด เป็นไปได้ก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอกนะแต่นายยั่วฉันเอง..."ฉันกดเท้าลงไปบนหน้าอกของเขามากขึ้นจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก เขาแสยะยิ้มอย่างหน้าสยองก่อนจะพูดขึ้น

"ไว้เจอกันก็แล้วกันนะคู่ปรับตลอดกาลของฉัน"เขายกเท้าฉันออกแล้วเดินออกไปอย่างใจเย็น ส่วนฉันที่อาการปวดหัวเริ่มกลับมาแล้วก็ล้มลงไปใชมือจับหัวแต่คงเพราะฝืนใช้พลังด้วยเลยทำให้ตามัวๆแล้วก็รู้สึกเหมือน...ฉันจะ...

zzz

------------------------------End------------------------------

อัพช้าไปหน่อยแต่ก็มาอัพให้แล้วนะ ฝากวิจารณ์และลงคะแนนด้วยน้าาาา