Romanlove หยุดดื้อนะ ระวังจะเจอดี

เปิดอ่านบทนำก่อนนะคะ เพื่อความเข้าใจ

ปล้อด เสียงปล็ดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ของฉันเองแหละ ฟื้ดๆ ฉันเองก็เลื่อนโทรศัพท์ไปเลื่อยๆ ไม่เห็นมีอะไรดูเลย หน้าเบื่อจริงๆเล๊ยยย อยู่บ้านไปวันๆ เรียนให้หลังหักยังดีกว่านอนให้หลังยาวแบบนี้อีก บ้าบอที่สุดเลย

ก๊อกๆๆ ..เอ้ะ ใครมาหาแต่เช้าเนี่ย เห้ยย พัสดุมาส่งแน่เลยยยย สั่งแค่ไม่กี่วันมาส่งเร็วจริงๆ

" สักครู่นะคะะ " ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูเพื่อจะรับของ

" สวัสดี " ...ฮึกกก! สูง.. ขาว.. จมูกโด่ง.. หน้านิ่ง.. ดูสุขุม.. และ.. ปุริม.. นะ..นี่ปุริมมา..

" น..นายมะ..มีอะไรรึเปล่า " ฉันพูดด้วยเสียงที่สั่น เพราะความกลัวและตกใจสุดขีดของฉัน นายนี่เอาแต่นิ่งเงียบและเลงสายตามาที่ดวงตาของฉัน.. ถ้าจะมองฉันแบบนี้ บีบคอฉันตายๆไปเลยเถอะ

"ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวนะ " ฉันคว้ามือจะไปปิดประตู แต่ต้องชะงักด้วยคำพูดของเขา..

" ไม่หน้าเชื่อเลยนะ ว่าเธอจะทนอยู่ได้จนถึงตอนนี้.. ไม่สิ คนแบบเธอคงตายด้านซะจนไม่สนใคร.. ถ้าเป็นฉัน ก็คงกัดลิ้นตายไปตั้งแต่ที่ทำกับผู้มีพระคุณไปตั้งนานละ เหอะ เข้มแข็งดินะ " เหอะ นายนั้นพูดไม่เสร็จฉันยังจะต้องมาเห็นรอยยิ้มบ้าๆบอๆ อะไรไม่รู้ของเขาอีก ซวยจริงๆ

" ที่ฉันไม่ทำ เพราะฉันจะต้องอยู่เพื่อที่จะตอบแทนบุญคุณ.. "

" ด้วยการอยู่เป็นขยะสังคมแบบนี้หน่ะหรอ เหอะ "

" ที่ฉันอยู่บนโลกใบนี้ เพราะฉันต้องอยู่ตอบแทนบุญคุณของคุณน้าต่างหาก "

" ไหนล่ะสิ่งตอบแทน! เธออย่าคิดว่าการที่เหตุการณ์ที่มันผ่านมาหลายปี จะทำให้คนในครอบครัวฉันให้อภัยเธอหรอกนะ คนแบบเธอ มันต้องชดใช้ ไม่ใช่อภัย!! "

" โอ้ยย!! นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ยยย!! " อยู่ๆเขาก็พุ่งเข้ามาบีบไหล่ฉัน ฉันรับรู้ถึงความเจ็บปวดความเกลียดชัง " ถ้านายคิดว่าการทำร้ายตัวฉัน มันทำให้นายลดความแค้นนี้ได้ นายก็ทำเถอะ "

" นี่มันแค่เริ่มต้น ฉันคงไม่จบเพียงแค่นี้หรอก!! " เขาค่อยๆปล่อยตัวฉันออกเบาๆ คลายความเจ็บไปทีละนิดๆ แล้วเขาก็เดินออกไปจากบ้านของฉัน..

ซึ่งแน่นอนว่าฉันต้องเจออะไรอีกมากมาย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพรุ่งนี้.. ฉันต้องเจออะไร วันนี้อาจจะแค่มาทักทาย แต่วันต่อไป... คงจะต้องไม่แค่นี้แน่

ณ มหาลัย

กรี้ดดดดดด แกรรร น้องเขาน่ารักมากกกกกก

บ้าแกรรร นั่นแฟนฉันนนน

โอ้ยยยย ฟ้าส่งมาให้เขาเป็นพ่อของลูกกกกก

     อะไรกัน คนพวกนี้.. มุงอะไรกันเยอะแยะ.. ต้องเดินไปดูหน่อยซะละ ตุ้บ!! " โอ้ย! "

" เดินดูทางหน่อยสิ! " ใครกัน! ยังไม่ทันเห็นหน้าก็วิ่งไปซะละ ขอโทษสักคำก็ไม่มี ซวยจริงๆ ที่นั่นมีอะไรกัน มีดารามารึไง รีบกันจังเล๊ยย หน้ารำคาญจริงๆ

" แก ไปดูกันมั้ย เห็นเค้าบอกว่าน่ารักมากกกกกก ฉันอยากจะเห็นหน้าจริงๆ "

" เหอะๆ ฉันไปเห็นมาละ บอกเลย คนเนี้ยย พ่อของลูกกกก "

เสียงผู้หญิง ข้างๆของฉันพูดขึ้นมา ฉันก็อยากรู้แล้วหล่ะสิ ว่าเป็นใคร เห้ยๆ นี่เค้าเดินมาทางฉันงั้นหรอ ... นี่มัน..

" ปุริม!! " เห้ยย นี่ฉันหลงเอ่ยชื่อเขามาได้ยังไงนะ!!

" ว่ายังไงครับพี่กุน " ห้ะ.. ปุ..ริม..

" เอ่อ.. คือ.. " นายจะมาทักฉันทำไม!!

      " ใครวะมึง.. กล้ามากนะ เรียกร้องความสนใจ ใครก็ไม่รู้ คิดจะคาบน้อมปลื้มไปจากฉันงั้นหรอ นั่นสิแก " เสียงคนรอบข้างที่อยู่รอบๆตัวฉันกับเขา เป็นคำพูดที่บ้าที่สุดที่ได้เจอมา

" ฉันกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรก.. " อะจ้ะอึก!!

" ผมกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกครับ555 เค้าแค่ขอเดท " เห้ยยย นายพูดบ้าอะไรของนาย!!

ฉันต้องมายืนหลบสายตาที่หลายๆคนมองมาแบบนี้หน่ะหรอ ทำไมฉันรู้สึกต่ำต่อยแบบนี้ห้ะ!!

" นายคิดจะทำอะไร ปุริม " ฉันมองหน้าอย่างเคืองแรง แต่เขาก็เอาแต่ยืนยิ้มให้ฉัน นายจะเล่นอะไรของนายกันแน่

" งั้นคืนนี้เจอกันนะครับ พี่กุน " ... อย่ามาพูดแล้วจากไปนะ!!

... ซวยแล้วฉัน นี่นายพึ่งอยู่ปีหนึ่งยังขนาดนี้ อยู่ไปนานๆจะขนาดไหน โว้ยยยยย ฉันรู้ทันนายว่าคิดจะทำอะไรนะ อย่าคิดว่าฉันน ยึ้ยยยย บ้าที่สุด

ตื้ดดด ตื้ดดด ตื้ดดด ' แม่ '

" ว่าไงคะแม่ "

... : นี่ใช่ ลูกสาวของคนไข้ใช่มั้ยครับ

" อะไรกันคะ แม่ฉันเป็นอะไร "

... : แม่คุณล้มป่วยหนักครับ มีพลเมืองดีมาส่งที่โรงพยาบาล ตอนนี้แม่คุณอยู่ที่ห้องICU

" แม่.. โรงพยาบาลอะไรคะ "