เกาะกินคน

    ซ่า!!  ของเหลวบางอย่างถูกสาดใส่ตัวฉันอย่างจังจนฉันสะดุ้งตื่น มันเป็นของเหลวสีแดงที่เย็น และเริ่มจับตัวกันเป็นก้อน

"เลือดงั้นเหรอ....?"ฉันพึมพำออกมา

"ว่าไงตื่นแล้วเหรอ?"มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา เขาคือคนที่มาพบเราครั้งแรกบนเกาะนี้ หรือว่า เจ้าของเกาะ

"แกสินะที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด"

"ใช่ แล้วเธออยากรู้ไหมล่ะ ว่าเลือดที่ใช้สาดใส่เธอน่ะ มันเลือดของใคร"

".....!" ฉันนิ่งไปสักพักก่อนที่อะไรบางอย่างจะกลิ้งออกมาจากข้างหลังของคนๆนั้น ฉันไม่อยากเชื่อ  รุ่นพี่คะ...

"ช็อคไปเลยสินะ ฉันเห็นไอ้หมอนี้วิ่งออกไปตามหาเธอ ก็เลยจับมันมาขังในนี้ ตอนแรกก็กะจะจับมันมาแยกชิ้นส่วน แล้วเอาไปโยนให้ไอ้พวกนั้นกินมากกว่า แต่ฉันก็เปลี่ยนใจจนเก็บมันเอาไว้ให้เธอนี่ล่ะเป็นไง สุดยอดใช่ไหมล่ะ"แล้วชายเจ้าของเกาะ ก็เตะหัวของรุ่นพี่มาทางที่ฉันนั้งอยู่ ฉันเห็นความทรมานของรุ่นพี่ผ่านสีหน้านั้น น้ำตาเริ่มไหลออกมา แล้วพวกนั้นที่พูดถึง  มันคืออะไร

"ฮ่าๆๆ เธอคงจะอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดใช่ไหมล่ะ งั้นจะเล่าให้ฟังก่อนจะฆ่าทิ้งก็แล้วกัน!"

"ที่นี้น่ะ เป็นโรงงานการค้าและผลิตเนื้อมนุษย์เพื่อส่งออก ใหเพวกที่ต้องการไงล่ะ"

"เนื้อมนุษย์เหรอ?"

"ถูกต้อง วิธีการก็คือ สร้างคอทเทนการท่องเที่ยว เพื่อล่อให้มีคนมามากๆไงล่ะ"

"งั้นที่ไม่มีคนกลับบ้าน เพราะ ไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับ แต่เพราะ ไม่มีชีวิตให้กลับไปแล้ว!"

"ถูกต้อง แล้วก็จะบอกให้อีกอย่างหนึ่งนะ ชุปสีแดงที่เสริฟให้กินอยู่ตลอดน่ะ คือเศษเนื้อมี่เน่าเสียแล้วของไอ้พวกนั้น ผสมกับเนื้อของมนุษย์ที่ดื้อยาอย่างพวกเธอไง แล้วฉันก็ผสมยากระตุ้นบางอย่างลงไปด้วย ทำให้คนที่กินเข้าไปไม่สามารถหยุดกินได้ และจะต้องการกินต่อไปเลื่อยๆ ร่างกายก็จะค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น จนเหมือนกับที่เธอเห็นยังไงล่ะ"ชายเจ้าของเกาะยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจ

"เลวร้ายที่สุด"

"อ้าว~~ อย่าโทษผมสิ อย่าได้ลืมล่ะ ว่าถ้าไม่มีคนซื้อก็ไม่มีคนขาย จริงไหมล่ะ"

"มันก็จริงล่ะนะ เอาเถอะจะฆ่าฉันก็รีบๆฆ่าไปเลย"

"แหม กล้าจังเลยนะ แม่หนูน้อย~~~"ชายเจ้าของเกาะยิ้มแล้วหยิบเลื่อยขนาดใหญ่ขึ้นมา

"แต่บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าการถูกจับชำแหละทั้งเป็นน่ะ มันเจ็บมากเลยนะ"ชายเจ้าของเกาะค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ 

"แต่ขอบอกไว้ก่อนล่ะ ว่าฉันจะตามไปฆ่าแก่ แม้เหลือแต่วิญญาณฉันก็จะตามไป หรือจะต้องตายอีกเป็นร้อยๆรอบ ก็จะฆ่า ด้วยแรงแค้นที่ฉันมี"ฉันจ้องไปที่ตาคู่นั้น ด้วยสายตาอันว่างเปล่าแต่แฝงไปด้วยความแค้น ฉันเห็นในแววตานั้นมีท่าทีจะช็อคไปเล็กน้อย แล้วก็ค่อยๆ เดินมาใกล้ๆขึ้นกว่าเดิน ฉันหลับตาลงช้า ฉันจะไม่ให้อภัยคนอย่างพวกแกแต่นอน รวมทั้งคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ทุกคน ฉันขอสาบบาน ต่อให้ต้องตายฉันก็จะตามไปฆ่าพวกแกทั้งหมด

ปัง! ปัง!