เกาะกินคน

   เย้ๆ ในที่สุด ในที่สุด เราก็ได้มาเที่ยวแล้ว เกาะสวรรค์ที่ใครไปก็ไปไม่อยากกลับบ้าน!!! ใครบางคนในเรือตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ ท่ามกลางทะเลที่มีแต่คลื่น เรื่อก็โคลงไปโคลงมา ให้ตายเถอะนี่อ้วกไป3รอบแล้วนะ อยากกลับบ้านนนนนนน

"นี่ยัยเนิร์ดสยองขวัญ!"เสียงคนเรียกนั้นทำให้ฉันต้องให้หน้าออกไป

"ฮิมิโกะ มีอะไร!"ฉันตอบไปด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะ เริ่มจะเมาเรือ(อีกแล้ว)

"เหอะ ใครเค้าอยากจะมีอะไรกับเธอล่ะยะ แค่เห็นเธอมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านอะไรก็ไม่รู้น่ะ มันทำให้ฉันรู้สึกโมโห!!"และแล้วฮิมิโกะก็แย้งหนังสือจากมือของฉันไป

"ของแบบนี้น่ะ มันต้องโดนแบบนี้!!" แล้วยัยนั้นก็โยนหนังสือของฉันลงทะเลไป หลังสือนั้นก็ลอยไปเลื่อยๆ ฉันอยากจะลงไปเก็บมันมาก แต่ถ้าลงไปฉันคงจมน้ำตายแน่ แถ้มหนังสือนี่พอหยิบขึ้นมาก็คงจะเปื่อยจนลุดออกมาเป็นแผ่นๆอ่านไม่ได้อีกแล้วแน่

"โธ่ บันทึกตำนานสยองขวัญของท่านพ่อมด"ฉันก้มลงมองดูหนังสือที่ลอยอยู่ในน้ำทะเล

  "หึ สมน้ำหน้าล่ะ มาเที่ยวทั้งทีแทนที่จะได้สนุกกับธรรมชาติรอบตัว เหอะ เธอที่มันขยะสะจริง หน้าเบื่อ นี่ถ้ารุ่นพี่ไม่บอกให้พาเธอมาด้วยล่ะก็ ฉันก็ไม่คิดที่จะพาเธอมาที่นี้หรอกจะบอกให้ เชอะ! แล้วก็...ท่านพ่อมดอะไรนั้นของเธอ บางทีอาจจะเป็นแค่ตาแก่ๆ คนหนึ่งก็ได้นะ โฮะๆๆๆๆ"แล้วเธอก็เดินจากไป จริงสินะ ตามที่ยัยนั้นพูด ฉันมันเป็นคนที่วันๆไม่ทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือสยองขวัญพรุ่งนี้ไปวันๆ ฉันชื่อ ซาดะโกะ ฮิโดชิ แต่ทุกคนก็เรียกฉันว่า ยัยเนิร์ดสยองขวัญ เพราะ เอาแต่อ่านของพวกนี้

"นี่ ฮิโดะจัง!"รุ่นพี่เดินมาเตะที่หลังฉันอย่างแรงจนตกใจ

"เมื่อกี้ ฮิมิโกะ ทำอะไรเธอหรือเปล่า!?"

"เปล่าคะ!"

"งั้นเหรอ?...ยัยนั้นน่ะ เป็นแบบนี้ล่ะ ไม่หันผมคงไม่บอกเลิกยัยนั้น ทั้งๆที่ยังคบกันไม่ทันถึงปีแบบนี้หรอก!"รุ่นพี่ยิ้มออกมา

"แล้วฮิโระ ล่ะคะ"

"อ่อ เมาเรือจนนอนหลับไปแล้วละ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ไปก่อนนะ"

"ค่ะ..." ฉันชะโงกหน้าออกไปมองท้องฟ้า 

"ทุกคนถึงเกาะแล้วเตรียมตัวลงนะ!!" แล้วเรือก็จอดลงทันที