Dark intention :: เจตจำนงค์แห่งความมืด
เขียนโดย 
Amilea_Grace
วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2560 เวลา 22.47 น.
แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2560 22.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) รวมทีม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในบรรยากาศความมืดมิด มีเสียงแหลมเล็กจากที่ไหนสักแห่งพูดขึ้น
“ได้โปรดกลับมาเถิดครับ นายเหนือแห่งข้า พวกเรากำลังรอท่านกลับมา”
สิ้นเสียงนั้นปรากฏเป็นร่างอสูรกายสีแดงร่างใหญ่คล้ายมนุษย์ มีเขี้ยวยาว มีปีกค้างคาว หางเหมือนมังกรแสดงความนอบน้อมอยู่เบื้องหน้า
“แกอีกแล้วเหรอ!!”
อาเบลล์ผงะเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอพยายามวิ่งหนี แต่ความมืดนั้นทำให้เธอไม่รู้จะต้องวิ่งไปทางไหน
“นี่ฉัน อยู่ที่ไหนเนี่ย?”
อาเบลล์วิ่งอย่างติ่นตระหนก เธอค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่เธอเห็น มันต้องไม่ใช่สิ่งมีชิวิตธรรมดาๆแน่
“เหตุใดท่านถึงต้องกลัวข้า น่าเสียใจนักที่ท่านลืมข้า ได้โปรด จำข้าได้สักทีเถิด”
อสูรกายตนนั้นเดินเข้ามาหาอาเบลล์อย่างช้าๆ เธอกลัวจนขยับตัวไม่ได้
“ไม่นะ!! อย่าเข้ามา อย่า!!!”
อาเบลล์ลุกพรวดขึ้นมา เหงื่อเต็มหน้า มองโดยรอบ ที่นี่เหมือนเป็นที่พักที่ไหนสักแห่ง
“ฝันอีกแล้ว...."
"แอดดดดดดดด"
เสียงประตูดังขึ้น มีใครคนนึงกำลังเดินเข้ามา
“ได้สติแล้วเหรอคะ พี่เอริค เค้าฟื้นแล้วล่ะ เข้ามาดูหน่อยสิ”
เสียงเด็กสาวตัวร่างเล็กตะโกนบอกเอริค เธอคือ คาร่า เธอจะติดตามเอริคทุกครั้งที่มีการเดินทาง คาร่ามีความสามารถในการผลิตยารักษา ใช้เวทย์บรรเทาอาการบาดเจ็บระหว่างต่อสู้ ความสามารถของเธอขัดกับอายุของเธอเลยทีเดียว
“ตื่นแล้วเหรอ เจ็บตรงไหนบ้างไหม?”
เอริคเดินเข้ามาหาอาเบลล์ เขายกสัมภาระของอาเบลล์เข้ามาในห้องพัก
“ดีขึ้นแล้วล่ะ ฉันนอนไปนานเท่าไหร่แล้ว?”
"ก็ประมาณ 2 ชั่วโมง"
"แล้วเรื่องเดินทางไปเมืองวอร์ซอล่ะ เอายังไง?" อาเบลล์ถาม
"มีทีมแล้ว ก็มีเธอ ฉัน คาร่า ส่วนอีกสองคน มารีน่า กับแกลดอนรออยู่ที่ห้องโถงใหญ่"
เอริคจูงมือพาอาเบลล์มาที่ห้องโถง ภายในประดับไปด้วยโคมไฟขนาดใหญ่ ทั้งโต๊ะ โซฟา ออกแบบมาคล้ายกับของที่อยู่ในวังยังไงยังงั้น น่าจะเป็นเพราะพ่อของเอริคเป็นขุ่นนางชั้นผู้ใหญ่ การมีที่พักหรูหราให้นักเดินทางในกลุ่มของตนจึงเป็นเรื่องธรรมดา อาเบลล์ได้แต่เดินตามเอริค เขาพาเธอมาพบกับสมาชิกในทีมที่เหลือ
"นี่มาริน่า อีกคนก็แกลดอน"
เอริคชี้ไปที่ชายและหญิงที่นั่งตรงโซฟาริมห้อง
อาเบลล์มองหน้าทั้งสองคนแล้วยิ้มแห้งๆ เธอไม่ชินกันการอยู่กับคนหมู่มากสักเท่าไหร่ มาริน่าเป็นผู้หญิงที่ตัวใหญ่ ใหญ่กว่าผู้ชายบางคน เธออยู่ในคลาสนักรบ ถนัดใช้ดาบและโลห์ ส่วนแกลดอนเป็นคลาสนักรบเช่นกัน เขาถนัดใช้ดาบขนาดใหญ่ ตัวของเขาก็ใหญ่พอๆกับมาริน่า ทั้งสิงสูงราวๆสองเมตรกว่าเห็นจะได้
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทั้งสองท่าน ฉั้นดีใจนะคะที่มีคนเก่งๆมาร่วมทีมด้วย"
อาเบลล์ก้มหัวแสดงความนอบน้อม เธอรู้สึกประหม่าไม่น้อย
"ไม่ต้องพิธีมากหรอก คนกันเองทั้งนั้น ฮ่าๆๆๆ"
แกลดอนยิ้มร่าพลางกำมือทุบหน้าอกของตนเอง
"เรื่องป้องกันไม่ต้องห่วงนะ ไว้ใจฉันได้เลย"
มาริน่าจับไหล่อาเบลล์
"ค่ะ เราจะเริ่มเดินทางกันเมื่อไหร่คะ?" อาเบลล์ถามพลางหันไปมองที่เอริค
"คงเป็นพรุ่งนี้เช้า ตอนนี้ก็มืดมากแล้ว ฉันเองอยากทำเรื่องที่หอกลางให้เสร็จก่อน" เอริคตอบ
"งั้นก็ดี ฉันขอเข้าไปที่ห้องพักนะ"
อาเบลล์เดินกลับไปที่ห้อง เธอตรวจตราอุปกรณ์ และสัมภาระที่นำมาด้วย
"ถ้าเรื่องยาไม่ต้องห่วงนะพี่สาว ฉันจะจัดการให้พี่เอง"
คาร่ายื่นหัวออกมาจากประตู
"ขอบใจจ๊ะ"
อาเบลล์ส่งยิ้มให้กับคาร่า เธอจัดของให้พร้อมสำหรับพรุ่งนี้เช้า และหวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะไม่มีใครเป็นอะไร
รุ่งเช้า อาเบลล์เดินออกมายืนรอคนอื่นๆที่หน้าเมือง ไม่นานนักก็มีคาร่า เอริค มาริน่า และแกลดอนเข้ามาสมทบ
"เมื่อคืนคงหลับสบายดีนะ" เอริคถามอาเบลล์
"อื้ม เป็นคืนที่ดี ฉันไม่ฝันอะไรแปลกๆนั่นด้วย" อาเบลล์ขมวดคิ้ว
"ฝันเหรอ? ฝันอะไร?" เอริคถามด้วยความสงสัย
"ช่างเถอะ ออกเดินทางกันดีกว่านะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อนที่จะถึงเมืองถัดไป"
อาเบลล์พูดเพื่อเปลี่ยนประเด็น
"โอ๊วววววว การผจญภัยของสาวน้อยคาร่าเริ่มอีกแล้วจ้าาา!!"
คาร่ากระโดดโลดเต้นแสดงความดีใจ
"ดี๊ด๊าเป็นเด็กเลยนะ เจ้าน่ะไม่เด็กแล้ว" แกลดอนพูด
"หึ๊ยยย!!! คาร่าเพิ่งจะ12เองค่ะ"
คาร่าทำแก้มป่องหันไปมองค้อนแกลดอน
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
ทุกคนต่างขำในความทะเล้นของคาร่า
กลุ่มของอาเบลล์เดินทางออกจากเมืองฟรีทาวน์ เพื่อมุ่งหน้าไปยังเมืองถัดไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
